ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΚΑΙ ΒΟΪΔΑΓΓΕΛΟΙ
Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου, γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου, πουλάω και την ψυχή μου
στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι, δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ α πορτέ με περιμένει
Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια και τα φυτεύω στο κρεβάτι
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου, γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου, πουλάω και την ψυχή μου
στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι, δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ α πορτέ με περιμένει
Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια και τα φυτεύω στο κρεβάτι
με τα κέρατα να εξέχουν στα τασάκια, από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς τις πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες σας σιχάθηκε η ψυχή μου,
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς τις πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες σας σιχάθηκε η ψυχή μου,
καρκινάκια του πλανήτη, σκατοκαριόλες
ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Τα πολύχρωμα λαμπιόνια έκαιγαν αβέρτα.
Σπατάλη και ασυδοσία
του ηλεκτρικού ρεύματος στις ακαλαίσθητες πλατείες και στα πάρκα καθώς και στο
στάβλο της γίδας Αμάλθειας.
Σε μια μικρή, φτωχική
καλύβα, ο μικρός Αλέξης προετοιμαζόταν για τις εξετάσεις αξιολόγησης από τους
θεσμούς. Από τη μια ο χαμηλός φωτισμός των κεριών, από την άλλη η πρωινή του
ζάλη, δεν του επέτρεψαν να ξεχωρίσει ποιο από τα δυο χαρτιά που βρισκόντουσαν
στο φτηνό κομοδίνο δίπλα στην ξεχαρβαλωμένη ντιβανοκασέλα, όπου αναπαυόταν, θα
πάρει μαζί του και ποιο θα καταστρέψει. Κι απ’ το σκοτάδι αντί να σκίσει το
μνημόνιο, μπερδεύτηκε και έσκισε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Οι μαθητές των γυμνασίων και των λυκείων μπουγελώνονταν
μεταξύ τους αντί να μπουγελώσουν
το εκπαιδευτικό σύστημα.
Τα έργα τέχνης είχαν ξεχειλίσει στους δρόμους…
«Σε μια στοίβα καλαμιές
αποκοιμήθηκα»
Οι καθαρίστριες αποκαταστάθηκαν και ορίστηκαν σύμβολα
ελευθερίας και διεκδίκησης.
Η θαυματουργός εικόνα και τα οστά της Αγίας Βαρβάρας περιφερόντουσαν
στα νοσοκομεία
και στα ιδρύματα μπας και κάνουν το θαύμα τους…
Οι γιατροί κι οι συριζαίοι σε απόλυτη εξαλλοσύνη.
Ο ερασιτεχνισμός σε όλο του το μεγαλείο. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο
από τον ερασιτεχνισμό.
Ο Μαραντόνα κλωτσούσε μικρός μια πάνινη μπάλα κι έγινε ό,τι
έγινε. Τι να πεις για όλους αυτούς που γέρασαν
και τους έμεινε μια πάνινη μπάλα στα πόδια;
Η παράσταση ήταν έτοιμη. Την προετοίμαζαν πολύ καιρό. Πρόβες
και πάλι πρόβες. Κοστούμια, σκηνικά, φώτα, πρωταγωνιστές, κομπάρσοι, τεχνικοί, βοηθοί
σκηνοθέτες…
Τα πούλμαν ξεφόρτωσαν τους
τραβεστί για να συνευρεθούν με τους νεοσύλλεκτους κομπάρσους φαντάρους στο
διάλειμμα της παράστασης της αρχαίας τραγωδίας του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας».
Τα μηνύματα είναι αισιόδοξα. Δεν μας ενδιαφέρουν οι
υποδομές.
Οι λαχανοντολμάδες, ο
μουσακάς και η χωριάτικη σαλάτα θα φέρουν τουρισμό στην πόλη.
Τα ΑΤΜ αρνιόντουσαν να ανταποκριθούν σε ένα τσούρμο διαδηλωτών,
ζητιάνων, αλλοδαπών και γύφτων. Κάπως έτσι μας απαθανάτισε γελοιογραφώντας
μας αμερικανική πολιτική εφημερίδα.
Πρέπει να στραφούμε επειγόντως στον πρωτογενή τομέα, στην
παραγωγή.
Κι όπως έλεγε με ποιητικό οίστρο κι ο μεγάλος μας ποιητής
Κώστας Βάρναλης εκτιμώντας
τον τρόπο ζωής των κτηνοτρόφων:
«Είχα γυναίκα, είχα
ζα
είχα μια Βάσω με βυζά»
Όταν δεν αρμέγεις τις αγελάδες ή τις γίδες, να αρμέγεις τη
σύζυγο…
