ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ

ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ

Βγήκαν λάμιες στο ποτάμι σύννεφο έβαλαν γιορντάνι
κι άντρας ζώνει τ’ άρματά του πάει ταμένος του θανάτου
Και ποιος θα σου κρατήσει άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου πίκρα περπατάει στα χείλη
άι... γαρούφαλλό μου...

Άλογο φαρί καβάλα δράκοι του ’στησαν κρεμάλα
μπρος στο μαρμαρένιο αλώνι στέκει και το πεταλώνει
Ανέμη να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει
μαύρο κρασί να πιούμε το φεγγάρι έχει μεθύσει
άι...γαρούφαλλό μου...

Και στην άκρη, στο ποτάμι μια φλογέρα, ένα καλάμι
κάνει τον καημό φλογέρα το παράπονό του αέρα
Και ποιος θα σου κρατήσει άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου πίκρα περπατάει στα χείλη
άι...γαρούφαλλό μου...

Ποιος πονεί και ποιος το θέλει του ανέμου οι Αρχαγγέλοι
του καπνού `ναι και τ’ ανέμου δεν το βάσταξα ποτέ μου
Ανέμη να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει
μαύρο κρασί να πιούμε το φεγγάρι έχει μεθύσει
άι...γαρούφαλλό μου...

Του Χάρου ειν’ το πανηγύρι το χορό νεκρός να σύρει
τ’ άστρα μες στο παραγάδι και τον ήλιο στο σημάδι
Και ποιος θα σου κρατήσει άσπρο στο χορό μαντήλι
μαγιάπριλο του κόσμου πίκρα περπατάει στα χείλη
άι...γαρούφαλλό μου...

                                                                                            ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΟΥΦΑΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Φύσηξε Νοτιάς και φανέρωσε τα νοσοκομειακά απόβλητα. Ο άνεμος ξεθάβει

τα κουκουλωμένα, τα βγάζει στην επιφάνεια. Τελικά τίποτα κρυφό υπό τον άνεμο. Η αλήθεια εμφανίζεται πάντα αργά ή γρήγορα. Δεν έμεινε κρυφή ποτέ. Ποτέ;

Έτσι και τώρα θα εμφανιστεί η αλήθεια. Δεν τα συγκέντρωσα εγώ όλα αυτά τα στοιχεία Είναι ιστορικά ντοκουμέντα γραμμένα από ιστορικούς. Εγώ έκανα την περίληψη έτσι όπως κάναμε στο δημοτικό σχολείο.

Ξέρω πως θα αντιδράσει το μικροπαραγοντιλίκι, αλλά δεν με ενδιαφέρει και δεν θα απαντήσω. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ. Δεν θα πέσω στην παγίδα της επανάληψης. Ξέρω πως γνωρίζουν την αλήθεια και την αρνουνται για ίδιον όφελος.

Το άρθρο το αφιερώνω στον ήρωα Ρήγα Φεραίο. Τον είχα υποδυθεί πιτσιρικάς στο δημοτικό λόγω χάρης, ομορφιάς, κιλών και μετριοφροσύνης… (οι πολύ καλοί μαθητές ήταν κοντοί).

Το αφιερώνω σ’ όλους αυτούς που όταν τους προκάλεσαν, φάνηκαν ανεπαρκείς να απαντήσουν.

Και στους απλούς αναγνώστες που έχουν διάθεση να μάθουν την αλήθεια.

Η πραγματική ιστορία της ελληνικής επανάστασης του 1821 απέχει αρκετά από την επίσημη εκδοχή της, έτσι τουλάχιστον όπως διαμορφώθηκε με την πλήρη επικράτηση

της ελληνικής αστικής τάξης, την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και τη διευθέτηση του ζητήματος του «ξένου προστάτη» για το νεότευκτο κράτος.
Από τη μια υπάρχουν τα σχολικά βιβλία και οι τόμοι των επίσημων εκφραστών της αστικής αντίληψης για το ζήτημα, που παρουσιάζουν (πλήρως διαστρεβλωμένο) τον εθνικό χαρακτήρα του «εικοσιένα» αποσιωπώντας ή υποτιμώντας το κοινωνικό και ταξικό του περιεχόμενο. Ακόμα και για πασίγνωστα γεγονότα, όπως η εμφύλια σύγκρουση σχεδόν αμέσως μετά το ξέσπασμα της επανάστασης, η επίσημη εκδοχή καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να περιορίσει τη σημασία τους και να τα παρουσιάσει ως μια θλιβερή παρένθεση στη «μεγαλειώδη» πορεία της «εθνικής παλιγγενεσίας».
Από την άλλη, υπάρχει μια πλούσια ιστοριογραφία απομνημονευμάτων λαϊκών αγωνιστών (Κολοκοτρώνη, Περραιβού κ.ά.), τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, η «Ελληνική Νομαρχία», μελέτες του Κορδάτου και του Βαλέτα, τα καυστικά κείμενα του Γιάννη Σκαρίμπα, αλλά και ξένων ιστορικών, όπως του Φίνλεϊ, που προσεγγίζουν την πραγματική διάσταση του ζητήματος και προβάλλουν, πέρα από τον εθνικοαπελευθερωτικό (που έτσι κι αλλιώς υπήρχε) και τον ταξικό-κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης. Στα κείμενα αυτά μπορούμε να δούμε τον αντιδραστικό ρόλο της Εκκλησίας και των κοτζαμπάσηδων, την υπονόμευση του αγώνα από μερίδα της ελληνικής αστικής τάξης που έφτασε μέχρι και την ανοιχτή προδοσία, αλλά και τον ηρωικό αγώνα απλών λαϊκών αγωνιστών που κατάφεραν εμπνευσμένοι από την πρόσφατη γαλλική επανάσταση, σε πολλές περιπτώσεις, να κυριαρχήσουν (σε τοπικό επίπεδο) και να θέσουν (έστω και πρόωρα) ζήτημα λαϊκής εξουσίας.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Η ιστορία της ελληνικής επανάστασης του 1821 έχει σαν αφετηρία της τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν μέσα στην οθωμανική αυτοκρατορία αρκετά χρόνια πριν. Η ελληνική αστική τάξη, με τον τρόπο που διαμορφώθηκε, μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, είχε αναπτυχθεί αρκετά και σε τέτοιο βαθμό που μόνο η δημιουργία ενός δικού της εθνικού κράτους θα μπορούσε να αποτελέσει τον όρο για το προχώρημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Από τα πρώτα χρόνια της κατάκτησης του ελλαδικού χώρου από τους Οθωμανούς δόθηκαν αρκετές δυνατότητες ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας. Αυτό συνετέλεσε, αργότερα, στην ανάπτυξη της μικρής βιοτεχνίας (κυρίως οικογενειακής) αλλά μέσα στο 17ο αιώνα στην προώθηση των εξαγωγών και του εμπορίου σε όλη σχεδόν τη Δυτική Ευρώπη. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό και η ναυτιλία. Μάλιστα από το 18ο αιώνα η ελληνική ναυτιλία και το θαλάσσιο εμπόριο θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατείχαν μια από τις πρώτες θέσεις στο μεσογειακό χώρο. Το αποτέλεσμα ήταν η ίδρυση ελληνικών παροικιών σε πολλές πόλεις της Ευρώπης. Έτσι δεν θα αργούσε να τεθεί με πιο έντονο τρόπο η αναγκαιότητα συγκρότησης ελληνικού κράτους.
Φυσικά, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε η αστική τάξη από μόνη της να φέρει σε πέρας αυτή την ανατροπή. Έπρεπε να κερδίσει με το μέρος της τον ελληνικό λαό, την αγροτιά αλλά και τους ακτήμονες που ήταν μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού.
Απ’ την άλλη μεριά συχνά ξεσπούσαν λαϊκές εξεγέρσεις, σε τοπικό επίπεδο, οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ακαθοδήγητες, υποκινούνταν από ομάδες ακτημόνων και είχαν απώτερο στόχο τη δικαιότερη μοιρασιά της γης, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ανήκε σε τσιφλικάδες.
Οι προσπάθειες της αστικής τάξης να πυροδοτήσει τις εξελίξεις για την επανάσταση και να καθοδηγήσει με πιο ολοκληρωμένο τρόπο την υπόθεση αυτή ξεκινάν μετά τα 1750 και πάντα με τις διασυνδέσεις που υπήρχαν με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, κύρια της Ρωσίας (το ξανθό γένος) που είχε σοβαρό λόγο αλλαγής τού τότε status. Είναι γνωστές οι προσπάθειες παραμερισμού της κυριαρχίας των Τούρκων και καθόδου της στη Μεσόγειο.

ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ 

Σημαντική από αυτή την άποψη ήταν η προσπάθεια του Ρήγα Φεραίου να ξεκινήσει την επανάσταση των εθνοτήτων σε όλο τον βαλκανικό χώρο, με την προοπτική ίδρυσης της βαλκανικής ομοσπονδίας. Ένα όραμα αρκετά προοδευτικό, που αν συνδυαστεί με το κοινωνικό περιεχόμενο που έθετε, θα λέγαμε ότι δείχνει έναν άνθρωπο που έβλεπε πολύ μακρύτερα από την εποχή του. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι καλούσε ακόμα και τη φτωχολογιά των Τούρκων να επαναστατήσει ενάντια στο σουλτάνο:
«Βούλγαροι κι Αρβανίτες και Σέρβοι και Ρωμιοί,
Νησιώτες και Ηπειρώτες, με μια κοινή ορμή,
για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί,
ν' ανάψουμε μια φλόγα εις όλην την Τουρκιά,
να τρέξει απ' την Μπόννα έως την Αραπιά…
να σφάξουμε τους λύκους που τον ζυγόν βαστούν
και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν».
Με τέτοια κηρύγματα ο Ρήγας και οι συνεργάτες του προσπαθούσαν να ενώσουν τους λαούς των Βαλκανίων. Δεν έμελλε όμως να ζήσει πολύ για να ολοκληρώσει το έργο του. Το Δεκέμβρη του 1797 συλλαμβάνεται στην Τεργέστη. Ακολουθεί κύμα συλλήψεων από την αυστριακή αστυνομία. Τον Απρίλη του 1798 ο Ρήγας και οι σύντροφοί του παραδίδονται στις τουρκικές αρχές. Στις 17 Ιούνη τον στραγγαλίζουν μαζί με άλλους 8 Έλληνες που κρατούνταν σε φυλακή του Βελιγραδίου.
Με την ευκαιρία αξίζει να δούμε τη στάση της Εκκλησίας στο ζήτημα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όταν συνελήφθη ο Ρήγας, με εγκύκλιο του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε', καλούσε τους δεσποτάδες να κατάσχουν το επαναστατικό μανιφέστο του Ρήγα γιατί όπως ανέφερε «πλήρες υπάρχει σαθρότητος εκ των δολερών αυτού εννοιών, τοις δόγμασι της ορθοδόξου ημών πίστεως εναντιούμενον». Ο ίδιος, πλαστογραφώντας το όνομα του πατριάρχη Ιεροσολύμων Άνθιμου, εξέδωσε την περίφημη «Πατρική διδασκαλία» με την οποία τασσόταν ενάντια σε κάθε ιδέα εθνικής εξέγερσης, ενάντια στις δημοκρατικές αρχές της γαλλικής επανάστασης και καθησύχαζε το λαό λέγοντας ότι οι Τούρκοι ήταν… θεόσταλτοι. Δεν ήταν πρωτόγνωρη αυτή η φιλοτουρκική στάση του ανώτερου κλήρου και δικαιολογείται πλήρως, αφού από την πρώτη στιγμή της οθωμανικής κυριαρχίας όχι μόνο διατήρησαν τα όποια προνόμια είχαν επί Βυζαντίου, αλλά τα διεύρυναν κιόλας. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε χριστιανός ήταν υποχρεωμένος να δίνει το ένα τρίτο των εισοδημάτων του στην Εκκλησία (ειδικός φόρος που λεγόταν ρόγα ή ζητεία).

(Γ. Κορδάτου «Η κοινωνική σημασία της ελληνικής επανάστασης του 1821»

σελ. 71).

 ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Στα 1814 ιδρύεται στην Οδησσό η Φιλική Εταιρεία. Σκοπός της μυστικής αυτής οργάνωσης ήταν να ξεκινήσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Μπορεί στη διακήρυξή της να μην είχε τις προοδευτικές-ριζοσπαστικές ιδέες του Ρήγα αλλά έθετε ένα σοβαρό ζήτημα για την εποχή: την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την ίδρυση κράτους βασισμένου μόνο στις δυνάμεις των Ελλήνων.
Στην αρχή η ανάπτυξή της ήταν υποτυπώδης. Μάλιστα έγινε πρόταση στον Ιωάννη Καποδίστρια να αναλάβει την αρχηγία της, αλλά αυτός αρνήθηκε. Στην αυτοβιογραφία του εξηγεί τους λόγους: «Οι καταστρώσαντες τοιαύτα τα σχέδια είναι περισσότερον ένοχοι και αυτοί ωθούν την Ελλάδα προς τον όλεθρον. Είναι ελεεινοί εμποροϋπάλληλοι, καταστραφέντες λόγω της κακής των διαγωγής... Σας επαναλαμβάνω: φυλαχτείτε από τοιούτους άνδρας”. (Γ. Κορδάτου, “Η κοινωνική σημασία της ελληνικής επανάστασης του 1821”, σελ. 142).
Αναμενόμενο από έναν άνθρωπο με μαύρο παρελθόν. Δεν είναι βέβαια γνωστή η δράση του πριν από την επανάσταση. Η αστική ιστοριογραφία θέλει να δείξει τα έργα του ως πρώτου κυβερνήτη μετά την επανάσταση και ξεχνά ένα πολύ σημαντικό γεγονός που στιγμάτισε τη δράση του. Όταν στα 1804 στα Εφτάνησα επικρατούν οι Ρώσοι, στην Κεφαλονιά ξεσπά αγροτική αντιφεουδαρχική εξέγερση. Ο Καποδίστριας, τοποτηρητής των Ρώσων και γνήσιος υπηρέτης της ρωσικής κατοχής, έπνιξε στο αίμα την εξέγερση, τασσόμενος σαφώς με το μέρος των φεουδαρχών.
Στα 1818 η έδρα της Φιλικής Εταιρείας μεταφέρεται στην Κωνσταντινούπολη και η Εταιρεία αρχίζει να αναπτύσσεται ραγδαία. Στην οργάνωση όμως μπήκαν και πολλοί Φαναριώτες και κοτζαμπάσηδες, αλλάζοντας ριζικά τη σύνθεσή της. Μετά το θάνατο του Σκουφά ανατίθεται η αρχηγία στον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Οι τάσεις που συνυπήρχαν μέσα στους Φιλικούς ήταν:
α) Η αστικοδημοκρατική-προοδευτική τάση. Ήταν οι συνεχιστές του Ρήγα που στηρίζονταν στην προοδευτική μερίδα των αστών και στις λαϊκές μάζες. Εκπρόσωποί της ήταν, εκτός από το Σκουφά, οι: Αναγνωστόπουλος, Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Νικηταράς, Αναγνωσταράς, Ανδρούτσος κ.ά.
β) Η συντηρητική-συμβιβαστική τάση. Στηριζόταν στη συντηρητική μερίδα των αστών και σύναψε συμμαχίες με τους κοτζαμπάσηδες και τους Άγγλους. Εκπρόσωποί της ήταν οι: Μαυροκορδάτος, Ιγνάτιος, Νέγρης, Κουντουριώτηδες, Ορλάνδος κ.ά.
γ) Η αντιδραστική τάση. Ήταν οι μεγαλοκοτζαμπάσηδες και παλιά φεουδαρχικά στοιχεία που υπονόμευαν διαρκώς την επανάσταση. Εκπρόσωποί της ήταν οι: Ζαΐμης, Λόντος, Νοταράς, Π. Π. Γερμανός, Χρύσανθος Μονεμβασιάς κ.ά.
Από τη στιγμή εκείνη τα γεγονότα ήταν ραγδαία. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης συντάσσει, μαζί με τον Παπαφλέσσα και το Γεώργιο Λεβέντη, το «Γενικόν Σχέδιον» της επανάστασης. Το σχέδιο προέβλεπε ταυτόχρονη επανάσταση στη Σερβία, το Μαυροβούνιο, τη Μολδοβλαχία, την Ήπειρο και την Πελοπόννησο. Αποφασίζεται να κατέβει ο Αλ. Υψηλάντης στην Πελοπόννησο και να ξεκινήσει την επανάσταση στα τέλη του 1820 ταυτόχρονα σε όλα τα Βαλκάνια. Στη Σερβία με τον Οβρένοβιτς, στη Μολδοβλαχία με τον Βλαντιμιρέσκου, καθώς και στη Βουλγαρία. Τελικά το σχέδιο τροποποιήθηκε γιατί ο Οβρένοβιτς δεν ακολούθησε και οι Άγγλοι ειδοποίησαν το σουλτάνο για τα σχέδια των Φιλικών. Επίσης ο Αλ. Υψηλάντης λόγω των αντιδραστικών του πεποιθήσεων διέταξε τον τουφεκισμό του Βλαντιμιρέσκου, καθώς ο τελευταίος ήθελε να δημιουργήσει καθαρά αγροτικό κίνημα ενάντια όχι μόνο στους Τούρκους, αλλά και στους φεουδάρχες, πράγμα που έβρισκε αντίθετο τον, μοναρχικών αντιλήψεων, πρίγκιπα. Το αποτέλεσμα ήταν να μην ακολουθήσουν μαζικά άλλες εθνότητες και να ναυαγήσει η προσπάθεια (ήττα στο Δραγατσάνι).
Στις αρχές του 1821 έρχονται οι απεσταλμένοι των Φιλικών στη Νότια Ελλάδα για να συντονίσουν τις προετοιμασίες της επανάστασης. Άρχισε να φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι οι κοτζαμπάσηδες και ο ανώτερος κλήρος δεν ήθελαν σε καμιά περίπτωση την επανάσταση. Χαρακτηριστική είναι η συνάντηση στις 26 Γενάρη στη Βοστίτσα (Αίγιο), στο σπίτι του Ανδρέα Λόντου, όπου ο Παπαφλέσσας προσπαθεί να πείσει τους κοτζαμπάσηδες, τους καπετάνιους, τους δεσποτάδες και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να ξεκινήσει η επανάσταση. Οι περισσότεροι από αυτούς αρνούνται. Μάλιστα απείλησαν τον Παπαφλέσσα ότι θα τον φυλάκιζαν ή και θα τον σκότωναν αν δεν σταματούσε την επαναστατική του προπαγάνδα. 

 ΛΑΪΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

Στις 21 Μάρτη ο τσαγκάρης Παν. Καρατζάς ξεσηκώνει τους Πατρινούς. Η Πάτρα καταλαμβάνεται από τους εξεγερμένους και οι Τούρκοι κλείνονται στο κάστρο. Στις 22-23 Μάρτη ξεσηκώνεται η Μάνη. Ο Κολοκοτρώνης κι ο Παπαφλέσσας μπαίνουν την ίδια μέρα στην Καλαμάτα και την ελευθερώνουν. Η επανάσταση είχε ήδη αρχίσει παρά την επίσημη άποψη ότι ξεκίνησε στο μοναστήρι τη Αγίας Λαύρας στις 25 του Μάρτη.
Στις 24 Μάρτη φτάνουν στην Πάτρα, που ήταν ήδη κατειλημμένη από το λαό, ο αρχιεπίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Ανδρέας Ζαΐμης και ο Ανδρέας Λόντος, εκ των υστέρων και αφού δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, κηρύσσουν την επανάσταση στην Πελοπόννησο.
Από τότε ξεκίνησε μια προσπάθεια της παλιάς κάστας που κατείχε τα προνόμια αλλά και της νέας αστικής τάξης που διαμορφώθηκε, να κυριαρχήσουν, να πάρουν τα ηνία της επανάστασης και να αποτρέψουν κάθε λαϊκό ξέσπασμα που απειλούσε τα συμφέροντά τους και ξέφευγε από τα πλαίσια που αυτοί έθεταν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο λαός κατάφερε έστω και πρόσκαιρα να κυριαρχήσει. Όπως στην Ύδρα που ένας γνήσιος λαϊκός ηγέτης, ο Αντώνης Οικονόμου, κηρύσσει την επανάσταση στις 28 Μάρτη και ο λαός καταλαμβάνει το διοικητήριο του νησιού καθώς και πολλά καράβια. Υποχρεώνουν τους μεγαλοκαραβοκύρηδες να δώσουν μέρος από την περιουσία τους για την επανάσταση κι έτσι ο στόλος της Ύδρας μετατρέπεται σε ισχυρό πολεμικό ναυτικό. Τα ίδια συμβαίνουν και στις Σπέτσες και στα Ψαρά στις αρχές Απρίλη και σε λίγο στα περισσότερα νησιά. Γενικά στα νησιά ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας πήρε έντονο ταξικό χαρακτήρα, αφού εκεί δημιουργήθηκαν οργανωμένα λαϊκά κόμματα. Χαρακτηριστικά στην Άνδρο, με ηγέτη τον αγρότη Δ. Μπαλή, το λαϊκό κίνημα ήταν επηρεασμένο από τις αρχές της γαλλικής επανάστασης (στους λόγους του ο Μπαλής μιλούσε για κομμούνα), στη Σάμο με τον Λυκούργο Λογοθέτη και στη Χίο με τον αγρότη Μπουρνιά εφαρμόστηκε πρόγραμμα αντιφεουδαρχικό με διανομή της μεγάλης ιδιοκτησίας σε μικροκαλλιεργητές και ακτήμονες. Αξίζει να αναφέρουμε ένα απόσπασμα της προκήρυξης του Δ. Μπαλή που απευθυνόταν στο λαό της Ανδρου. Είναι από τα σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα και καταδεικνύει το προχώρημα που πραγματοποιήθηκε στη σκέψη και τις ιδέες του λαού την εποχή εκείνη: «Διατί και ημείς κατά την παρούσαν στιγμήν να μην αποτινάξωμεν όχι μόνον το ζυγόν των Τούρκων, αλλά και των αρχόντων; (…) Η γη ανήκει εις ημάς τους δουλευτάς της και όχι στους ολίγους Τουρκάρχοντας που τη νέμονται με το δικαίωμα του ισχυρότερου (…) θα δουλεύωμεν εις το εξής τα φέουδα όλοι μαζί και θα απολαμβάνει τον καρπόν των η κομμούνα μας και θα γίνεται δικαία μοιρασιά της σοδειάς εις όλους τους δουλευτάδες, ανάλογα με τον κόπον τους και την δούλευσίν τους».
(Δ. Φωτιάδη, «Η επανάσταση του ’21», τ. Β, σελ. 92 -το απόσπασμα υπάρχει και σε σχολικό βιβλίο της Β' Λυκείου, 1997).
Αλλά και στην Αθήνα ο Μελέτης Βασιλείου (αξιόλογος λαϊκός ηγέτης) ξεσηκώνει την πόλη, αναγκάζει τους Τούρκους να κλειστούν στην Ακρόπολη και για ένα διάστημα ο λαός παίρνει την εξουσία. Οι κοτζαμπάσηδες όμως καταφέρνουν με την πρώτη ευκαιρία να ξαναπάρουν την εξουσία, καταδιώκουν τον Βασιλείου μέχρι την Εύβοια, όπου και τον δολοφονούν.
Πολύ γρήγορα η επανάσταση απλώνεται σε όλη την Πελοπόννησο και τον Απρίλη στα νησιά. Μέχρι το Μάη η επανάσταση επεκτείνεται στη Μαγνησία, στη Χαλκιδική, στην Εύβοια, στην Κρήτη, στο Μεσολόγγι, στο Αγρίνιο, στο Σούλι.
Όμως οι κοτζαμπάσηδες δεν έμειναν άπρακτοι. Το Μάη επιτίθενται στον Οικονόμου, στο διοικητήριο της Ύδρας, και αυτός αναγκάζεται να φύγει. Μετά από λίγο τον συλλαμβάνουν και τον μεταφέρουν στην Πελοπόννησο για να τον σκοτώσουν. Ύστερα από αλλεπάλληλες συλλήψεις και αποδράσεις ο Οικονόμου αποφασίζει να πάει το Δεκέμβρη στην Α' Εθνοσυνέλευση για να ζητήσει δικαιοσύνη. Λίγο πριν από την Εθνοσυνέλευση άντρες του Λόντου τον σκοτώνουν.
Στη Χίο και στη Σάμο αφού οι τοπικοί προύχοντες δεν μπορούσαν να καταστείλουν την εξέγερση, κατάφεραν να επικοινωνήσουν με τα απέναντι παράλια της Μ. Ασίας και ζήτησαν τη βοήθεια των Τούρκων. Έτσι μετά από την τουρκική απόβαση το λαϊκό κίνημα συνετρίβη. Δεκάδες χιλιάδες νησιώτες σφάχτηκαν και πολύ περισσότεροι αιχμαλωτίστηκαν και στάλθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής (καταστροφή της Χίου, Απρίλης 1822).
Το Μάη του 1821 ο Φιλικός Άνθιμος Γαζής κηρύσσει τη επανάσταση στη Θεσσαλομαγνησία. Η ενεργός αντεπαναστατική δράση των κοτζαμπάσηδων όμως δεν επέτρεψε τη διατήρηση της επανάστασης στην περιοχή. Ο Γαζής κυνηγήθηκε και έφυγε στη Ρούμελη.
Στην περιοχή της Μάνης εξεγείρονται οι αγρότες και καταλαμβάνουν εκτάσεις στο Μυστρά και στη Μονεμβασιά τις οποίες μοιράζονται και αρχίζουν να τις καλλιεργούν. Η κατάληψη κράτησε ένα χρόνο οπότε οι κοτζαμπάσηδες έστειλαν στρατό εναντίον τους.
Το καλοκαίρι του 1821 φτάνει στην Ύδρα, ως πληρεξούσιος της Φιλικής Εταιρείας, ο Δημήτριος Υψηλάντης, δημοσιεύει την πρώτη προκήρυξη προς τους Έλληνες και διεκδικεί τη γενική διεύθυνση του Αγώνα στο Άστρος. Οι πρόκριτοι αντιδρούν και απειλούνται επεισόδια στα Βέρβαινα και στη Ζαράκοβα. Όμως 3.000 οργισμένοι στρατιώτες συγκροτώντας διαδήλωση απαίτησαν σύνταγμα και θέλησαν να σκοτώσουν τους πρόκριτους. Μόνο μετά από την κατευναστική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη ηρέμησε η κατάσταση. Ήταν μια καλή ευκαιρία να λυθεί μια και καλή το ζήτημα της εξουσίας, αλλά η συμβιβαστική στάση του Κολοκοτρώνη το απέτρεψε. Έτσι η αντιδραστική μερίδα των κοτζαμπάσηδων κατάφερε σταδιακά να επιβληθεί και να παραγκωνίσει όλους σχεδόν τους στρατιωτικούς ηγέτες ακόμα και τον Δ. Υψηλάντη.

ΤΕΛΟΣ

ΦΩΤΙΑ

ΦΩΤΙΑ

Ούτε καιρός για τελετές στεφάνια και λουλούδια
για ψαλμωδίες χριστιανικές για πένθιμα τραγούδια
μόνο γενναίοι τυμπανιστές να’ ρθουν να παίξουν ως αρμόζει εδώ
μπροστά σ’ αυτό το θάνατο που δε ζητάει συγγνώμη.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά σου τραγουδάω Αντώνη.
Σαν έτοιμος από καιρό που αναβολή δεν παίρνει
σαν έτοιμος για εκδίκηση το νόημα με βαραίνει
μέγα ανατρίχιασμα βουβό σαν πύρινο σεντόνι σε τύλιξε
που η λάμψη του ως τα μάτια μου φτάνει και με τυφλώνει.
Κι όπως η σκέψη μου γυρνάει σαν φλογισμένη ρόδα
εκεί βαθειά στου λογισμού τ’ απόκρυφα λημέρια
σ’ αιώνες πίσω σκοτεινούς με πας καθώς ακίνητος μοιάζεις
αρχαίο φλεγόμενο άγαλμα στων χριστιανών τα χέρια.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά σου τραγουδάω Αντώνη.

                                                               ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«Ο Αντώνης Βεζιρτζής γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1950. Υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της γλυπτικής που εμφανίστηκαν στη δεκαετία του 70,

ο πρόωρος όμως θάνατός του (αυτοπυρπολήθηκε στις 12 του Σεπτέμβρη του 1981) στέρησε τη δημιουργική του πνοή από την εξέλιξη της νεοελληνικής γλυπτικής.» Δημήτρης Παπαστάμος 1984

Θυμάμαι τα λόγια του Αντώνη. Δύσκολοι καιροί για καλλιτέχνες. Εδώ δεν μπορούν να επιβιώσουν οι απλοί άνθρωποι…

                                        Τρέξτε σύντροφοι, ρόδες, πόρτες, πολυθρόνες,

να πάρτε, να στήστε τα καλύβια σας.
Ξηλώστε λαμαρίνες για την σκεπή,

γυαλιά, σωλήνες, καζανάκια, κουρτινάκια.
Εξαφανίστε τα συντρίμμια σιγά σιγά.

Πάρτε όσα σας χρειάζονται. Δικά σας όλα.*

Δημοσιεύτηκε σε πρωτοσέλιδο πρωινής εφημερίδας η φωτογραφία του αυτοκράτορα Αντώνιου και γύρω του ζωγραφισμένες χρωματιστές πεταλουδίτσες, κουνελάκια, σκιουράκια και λαμπρίτσες. Το ύφος ήταν σε στυλ «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» ή αλλιώς «του αλόγου τα κουδούνια». Λες και τον είχαν διακτινίσει από τα Μάταλα τη δεκαετία του εβδομήντα ή από εξώφυλλο των Sweet Smoke ή των Jefferson Airplane

Η είδηση πως αυτοπυρπολήθηκε 50χρονος στα Βριλήσσια μπροστά στα μάτια του έντρομου πλήθους με συγκλόνισε. Αργότερα πληροφορήθηκα πως ήταν τρία χρόνια άνεργος. Αναζήτησα την είδηση στο διαδίκτυο και βρήκα τόσα πολλά. Όπως αυτοπυρπολήθηκε 20χρονη απολυμένη στα Μελίσσια Αττικής. Αυτοπυρπολήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μπροστά στην τράπεζα Πειραιώς, γιατί η τράπεζα απειλούσε πως θα του πάρει το σπίτι. Αυτοπυρπολήθηκε 63χρονος στο Αιγάλεω γιατί δεν του έφταναν τα λεφτά της πενιχρής του σύνταξης για να ζήσει.

Το περιστατικό του Αντώνη ήταν «φορτισμένο απ’ την καλλιτεχνική του ευαισθησία». Σήμερα όμως
τα περιστατικά είναι πολλά. Ο Αντώνης έγινε ύμνος από το φίλο του, το Δήμο Μούτση. Σήμερα είναι χιλιάδες οι αυτοκτονίες κάτω από συνθήκες ανέχειας και μαρασμού. Σαν τι πρέπει να γίνει; Τι θα πρέπει να γίνει με το διακτινισμενο φρικιό από τα Μάταλα, που πλέει σε πελάγη ευτυχίας;

Μου αρκούσε «Το ημερολόγιο», η Μπωντλαιρική αυτή προσευχή του Χρήστου Θηβαίου για να μου φτιάξει τη βραδιά. Όμως ο Ηρακλής με προσγείωσε στην πραγματικότητα. - Να τους χαίρεσαι τους φίλους σου!

- Αντελήφθην, δηλαδή κατάλαβα. Μη φοβού. Θα τους αλλάξω.

Τα στάσιμα μυρίζουν. Το προηγούμενο δευτερόλεπτο είναι παρελθόν.

Οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται κι ζωή συνεχίζεται. Πάμε για άλλα.

Την επόμενη μέρα φράουλες και αίμα στην Μανωλάδα. Τους πυροβόλησαν οι επιστάτες γιατί ζήτησαν τα δεδουλευμένα. Άγρια Δύση πριν από τον εμφύλιο Βορείων και Νοτίων.
Τι σας φταίνε οι εργάτες από το Μπαγκλαντές;

Εμείς κάνουμε «δουλεία» δηλώνουν στο μεγαλοδημοσιογράφο του ΣΚΑΙ.

Αργότερα συνωστισμός και κορναρίσματα στη Μητροπόλεως. Μαύρες σημαίες. Μπροστάρης
ο φίλος μου ο Νίκος με καθαρό βλέμμα, με καθαρό χαμόγελο.  
«Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι. Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος»**

Από τις ντουντούκες ακούγεται το τραγούδι των Θεοδωράκη- Καμπανέλλη

λες και γράφτηκε για την περίσταση

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Σύντροφε Νίκο Θα νικήσουμε!!!

* Αντώνης Βεζιρτζής **Γιάννης Ρίτσος

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης
ένας μαύρος γύφτος ξεδοντιάρης
λεύτερη κι ανέμελη η ψυχή του,
πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί του.

Πώς καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια; Έι!
Και ο τσομπάνος πώς κρατάει την αγκλίτσα; Όπα!
Οι αφεντάδες πώς χτυπούν το κομπολόι, έι!
Και πώς κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;

Παίζει το χαβά του μ’ ένα ντέφι
όταν αυτουνού του κάνει κέφι.
Κλήρο ν’ αποκτήσει δεν τον νοιάζει
και γι’ αυτό σκλαβιά δεν δοκιμάζει.

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μακρινή χώρα, που η ιδιαιτερότητα της ήταν ότι ήταν πολυσυλλεκτική ως προς τους κατοίκους. Οι βασικοί πρωταγωνιστές ήταν μια αρκούδα από τη Ρωσία, ένας γερμανικός κακός λύκος, μια κότα από την Καλαμάτα, μια μαϊμού από την Κύπρο, ένας αρκουδιάρης από την Αλεξάνδρεια, εκατοντάδες Αμερικάνικα βουβάλια, θαμμένα βατράχια που είχαν αποδημήσει εις Κύριον μετά τον εμφύλιο βορείων και νοτίων, κι άλλα τόσα θύματα της βιομηχανικής επανάστασης και τέλος δεκάδες σκόρπια παπαγαλάκια από όλες τις χώρες του πλανήτη. Επίσης υπήρχαν χιλιάδες πρόβατα, που τα φίλαγαν βοσκοί από διάφορες φυλές: Τουρκόγυφτοι, Ρουμανόγυφτοι, κατσαπλιάδες, τσολιάδες, παπάδες, δεσποτάδες, τοκογλύφοι, Κούρδοι, Ινδιάνοι, Πακιστανοί, Σύριοι, Λίβυοι, Απάτσι, Μοϊκανοί, Θιβετιανοί, Κινέζοι, ο Νταλάρας, ο Άδωνις, ο Πάχτας, Αρειανοί, Ολυμπιακοί, ο Ρεχάγκελ, η Ελένη Λουκά, ο Κόκκαλης, ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος, ο Κοντομηνάς, ο Αλέκος, η Αλέκα, ο Αλέξης, ο Αρτέμης, ο Καιάδας, ο Τράγκας, ο Άνθιμος, ο Βενιζέλος, ο υπασπιστής Φώτιος, οπορτουνιστές, τροτσκιστές, σεχταριστές, στημένα συνέδρια, σφαγεία κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Υπήρχαν πολλά παράξενα σ’ αυτή τη χώρα. Για παράδειγμα στα πανηγύρια το ντέφι δεν το βάραγε ο αρκουδιάρης, αλλά η αρκούδα. Έτσι ο αρκουδιάρης χόρευε και διασκέδαζε το κοινό, μάζευε τα νομίσματα στο ντέφι, τα έδινε στην αρκούδα κι αυτή τα έβαζε στην τράπεζα. Όποιος δε διασκέδαζε και δεν έδινε το φόρο στον αρκουδιάρη η αρκούδα τον έτρωγε.

Στον ουρανό κρεμασμένη Μεγάλη Αρκούδα
με σημαδεύουν φιλιά του προδότη Ιούδα
Οι Γερμανοί στοιχειωμένοι ξανάρχονται πάλι
έχουν σακίδια στην πλάτη και τσιπ στο κεφάλι
Έλληνα, ροζ καουμπόι, το μπόι σου μέτρα
Πόσα καμένα δεντράκια για μια μεζονέτα

Όσο για το λύκο. Ο λύκος δεν έτρωγε πρόβατα. Έτρωγε ανθρώπους. Τα πρόβατα τα εμπορευότανε. Τα έκανε εξαγωγή στα δουλοπάζαρα της Αφρικής και της Ασίας.

Και για ανταμοιβή τα άφηνε κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουν τον ίδιο. Όσο για τη μαϊμού, είχε ένα δέντρο που είχε φτιάξει το σπίτι της. Κάποια στιγμή ήρθαν κάτι Τουρκόγυφτοι και στήσανε μια σκηνή. Η μαϊμού διαμαρτυρήθηκε. Τους μίλησε περί ατομικής ιδιοκτησίας κι αυτοί της κάψανε την ουρά. Και δεν της έφτανε που έχασε το μισό της σπίτι, ήρθαν και τα παπαγαλάκια και εγκαταστάθηκαν στα κλαριά. Όσο για την κότα, δεν αλλάζει με τίποτα. Κότα ήταν πάντα. Κι αυτή την κότα από την Καλαμάτα την ξέρω καλά!

Η μουσική σκωπτική, πεταχτή λαχανιασμένη.
Πήδα, πήδα μαϊμού φουκαριάρα μαϊμού γερασμένη.
Αϊ λατέρνα, αϊ καρδιά ακόμη ένα τραγούδι.
Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι χόρεψε τώρα γύφτισσα καρδιά.
Γι’ αυτό το σκοπό που βρωμάει παζάρι και καπνό.
Γι’ αυτή γ’ αυτή την μαϊμού που υποκλίνεται μετά το χορό.
Άλλη μια να άλλη μια χειροκροτήστε άλλη μια, ευχαριστώ - ευχαριστώ.
δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι χειροκροτήστε άλλη μια. Ευχαριστώ.

Κι επειδή ζούμε στο παραμύθι, επειδή ζούμε το παραμύθι, δεν μπορεί να μη δώσεις ένα ισχυρό μήνυμα αισιοδοξίας. Κι αυτό μπορεί να το δώσει ένα τραγούδι, ένα ποίημα. Θα ευχόμουν το αισιόδοξο αυτό μήνυμα να το έδινε ο ίδιος ο λαός!

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ειρήνη μπερδεμένη
Δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει
Η αγάπη κι η ομόνοια, κάτω σπάθες και κανόνια,
κατεβήκανε μια μέρα στο Λιτόχωρο πιο πέρα
Αθηναίοι και Μανιάτες αγκαλιά στήθια και πλάτες,
βρε κάνουν έρωτα σαν πρώτα στην Πεντέλη, στον Ευρώτα
Ο παππούς δουλειά στ’ αμπέλι, ρώγες, ήλιος, κοκκινέλι,
στο κοπέλι αλληθωρίζει και τον χάρο φοβερίζει

Παραμύθι, παραμύθι το κουκί και το ρεβίθι,
βοήθησε κι εσύ να γένει όλη η γης αγαπημένη

Για τις ανάγκες του κειμένου χρησιμοποίησα στίχους των Κώστα Βίρβου, Τζίμη Πανούση, Διονύση Σαββόπουλου και Γιώργου Ζερβουδάκη.

Σχόλια ατάκες και σκέψεις εκτός κειμένου

Η κήρυξη πυρηνικού πολέμου από τους Βορειοκορεάτες κατά της Αμερικής, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας μου θυμίζει την ταινία με τον Πήτερ Σέλερς

«Το ποντίκι που βρυχάται». Έχει πολύ πλάκα να απειλείς με πυρηνικά και να μην έχεις!

Θα τον καταλάβαινα τον Τράγκα, αν καλούσε τρεις. Πώς λέμε «τρεις και το λουρί της μάνας»; Αν έστηνε τραπέζι για δηλωτή. Όμως κάλεσε τέσσερις κι αυτό είναι υπερβολικό και ύποπτο. Πέντε μαζί είναι πολλοί…..

Στο στοίχημα πόνταρα στον Κουτσούμπα. Να μου πεις, η απόδοση είναι μικρή.

Όταν όμως επιβάλουν άποψη τα πρωτοπαλίκαρα του Γόντικα και δεν περιμένεις αντίδραση από τους «φύτουλες» καλό είναι να ποντάρεις στον σίγουρο, στον

κατ’ εικόνα και ομοίωση για να το πιάσεις.

Αριστερός σήμερον σημαίνει να δίνω συνέντευξη σ’ έναν πράκτορα (όχι του ΠΡΟ- ΠΟ, ούτε στον Τζέιμς Μποντ, ούτε στον αστυνόμο Σαΐνη) και να αναλύω τις σύγχρονες δομές ενός αστικού καπιταλιστικού κράτους, να τις διαπραγματεύομαι, να τις αποδέχομαι και να προσαρμόζω την ιδεολογία μου σ’ αυτές.

Δεν ανήκει η Ελλάδα στην Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη στην Ελλάδα. Τι σημασία όμως έχουν όλα αυτά; Σημασία έχει ότι το ευρώ ανήκει στη Μέρκελ.

Και καμιά χώρα δεν μπορεί να αποκτήσει την εθνική της ανεξαρτησία δίχως το δικό της νόμισμα.

Η Πρωτομαγιά είναι μέρα κατακτήσεων και λαϊκών αγώνων. Ορισμένοι προσπαθούν να την αποδυναμώσουν, να την παρουσιάσουν σαν πανηγυράκι με λουλούδια, σουβλάκια, φουστανέλες, τσαρούχια και τσάμικα. Όλοι αυτοί είναι νοσταλγοί του «Πού είσαι Θώδη;» Οι άλλοι τι κάνουν; Τι κάνουν οι άλλοι;

Πρώτη Μαΐου κι απ’ τη Βαστίλη, ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες. Ο Φρεδερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα, κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί.

(Μάνος Λοΐζος)

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

Παίζοντας με τον κόσμο, κάνοντάς τον κομμάτια
μωρά, που κάποιος ήλιος τα έχει ήδη γεράσει.
Non e colpa mia se la tua realta
mi costringe a farre guerra alla umanita

Δεν φταίω εγώ, εάν η δική σου πραγματικότητα
με σπρώχνει να κάνω πόλεμο με την ανθρωπότητα

ΑRBEIT MACHT FREI (γραμμένο στην είσοδο του Άουσβιτς)
IL LAVORO RENDE LIBERI 

H ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ
Δουλεύτε καριόληδες και σκάστε.
Η εργασία σάς απελευθερώνει.
Kαι μετά, ψηφίστε !!!
Δούλευε.

Ψήφιζε.

Και σκασμός !!!

Work! Work! Work!
and vote the Idiots

                                                             DEMETRIO STRATOS

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Οι ιστορικές εξελίξεις κινούνται αργά-αργά και σταθερά. Έτσι γινόταν πάντα.

Η έκρηξη θα συμβεί σε ακαθόριστο χρόνο. Όμως το θαύμα της Κίνας θα σκάσει γρήγορα σα σαπουνόφουσκα. Αφού πρώτα περάσουμε στο στάδιο του Κινέζικου υπερκαταναλωτισμού (για φανταστείτε το. Δε θα ’χει πολλή πλάκα;). Απότομα θα καταλάβουν πως τόσα χρόνια μάζευαν άχρηστα χαρτιά και πως οι πρώτες ύλες είναι απαραίτητες για να το παίξεις υπερδύναμη. Ο επόμενος στόχος θα είναι η Αφρική, που θα παράγει με φτηνά εργατικά χέρια.

Μελετάω τις οικονομικές προτάσεις Νταλάρα –Βαρουφάκη για την Κύπρο και το άρθρο του Αλκίνοου Ιωαννίδη «Ελεύθεροι κατακτημένοι» και άκρη δε βγάζω. Όλα βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο. Δεν έχουν πλήρη στοιχεία στις αντενδείξεις.

Ίσως χρειαστεί να περάσουν απ’ τους «πιο καλούς τους μαθητές», τους Γερμαναράδες κι άλλες χώρες όπως το Λουξεμβούργο και η Μάλτα ώστε να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα.

Και εδώ; Τι γίνεται εδώ; Έσκασε μια βόμβα στην αυλή ενός εφοπλιστή. Η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ έκλεισε. Ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος κλήθηκε από την επιτροπή για να μιλήσει για τη λίστα Λαγκάρντ. Ο αυτοκράτωρ Αντώνιος πήγε στη συναγωγή. Και ταραμοσαλάτα πέταξαν στα γραφεία του MEGA γιατί πρόβαλε Τούρκικα σήριαλ την ημέρα της εθνικής μας παλιγγενεσίας.

Τα πρωτοπαλίκαρα του Λόντου τερμάτισαν στον ημιμαραθώνιο και οι επίσημοι ήταν μες το Pierre Cardin…..που ψωνίζουν στο L.A.(λαϊκή αγορά).

Οι βουλευτές παίρνουν άξια το μισθό τους κάνοντας υπερωρίες στα τηλεοπτικά μέσα. «WELCOME TO THE SHOW».

Αλήθεια πόσες έδρες βγάζει το Κολοκοτρωνίτσι;

Ας σοβαρευτούμε. Αν και τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται μεταξύ αστείου και σοβαρού.

Οι χώρες του Νότου θα αποκεφαλιστούν μία- μία από τους Γερμανούς επεκτατιστές. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα σωτηρίας με τις μεθόδους των Τροϊκανών που ακολουθούν. Εκτός αν αντιδράσουν όλες μαζί συλλογικά. Αποφασίζοντας εκ των προτέρων τι είδους κοινωνία οραματίζονται, τι είδους κοινωνία θέλουν. Και όλο αυτό σε πλήρη συνεννόηση με τους λαούς τους, με βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα προγράμματα, χειροπιαστά και συγκεκριμένα.

Δεν φταίνε οι αντιθέσεις και η πολυφωνία των αριστερών κομμάτων για όλα αυτά που τους χωρίζουν, αλλά το ότι δεν κατάφεραν να βρουν όλα αυτά που τους ενώνουν. Και αυτά είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο περιβάλλον, στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, στην ελευθερία, στις αξίες και τα ιδανικά, την ισότητα και το δικαίωμα στη ζωή.

Αν δεν υπάρξει μια τέτοια αριστερή προοδευτική συνεργασία, το κενό αυτό θα έλθουν να το καλύψουν φασιστικές καμουφλαρισμένες δυνάμεις.

Ξανασκεφτείτε το και πράξτε ανάλογα. Όχι μόνο βουλευτικό μισθό και τηλεόραση

γιατί κινδυνεύετε να γίνετε σαν τους άλλους.

Έρρωσθε. 

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ

Έι, εσείς που σουλατσέρνετε,
βγάλτε τα χέρια από τις τσέπες.
Πάρτε μαχαίρι, πέτρα, μπόμπα,
κι αν είναι κανείς σας δίχως χέρια
ναρθεί να χτυπηθεί με κουτουλιές

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Παγκόσμια μέρα ποίησης. Δύσκολοι καιροί για την Αλίκη. Νιώθει αδύναμη να ανταπεξέλθει στους σημερινούς ρόλους. Θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε φοιτήτρια που αγωνίζεται κατά του σχεδίου Αθηνά, σε μετανάστρια που ψάχνει για μια θέση στον ήλιο, σε άνεργη μητέρα που η οικονομική κρίση δεν της επιτρέπει να φροντίσει τα παιδιά της. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παρακολουθεί τις εξελίξεις από μακριά.

-Δεν ζω, απλά επιβιώνω. Νιώθω σαν ένα ντεπόζιτο αυτοκινήτου, που το γεμίζουν για να κινηθεί …

Πάει. Αυτό ήταν.

Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σού ’χα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.

Καθαρά Δευτέρα. Άπλωναν τα χέρια στα συνεργεία του δήμου.

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα στο λόφο του Φιλοπάππου για μια λαγάνα.

Καμιά Δευτέρα δεν είναι καθαρή……

Οι λαγάνες τέλειωσαν, οι νηστικοί δεν πρόφτασαν ……

-Ανέβηκα τζάμπα την ανηφόρα κι έχω έξι παιδιά να ταΐσω. Τι να τους πω;…

Δεν έχω έμπνευση. Δεν υπάρχει λογοτεχνικός οίστρος. Στην τηλεόραση τα είδα όλα.

Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να έρθω μαζί σου.

Υπάρχει τόση μοναξιά, τόση μελαγχολία, νέες μορφές κατάθλιψης, που τις γεννάει το σύγχρονο οικονομικό καπιταλιστικό σύστημα. Αυτοκτονίες, αλλά και νέοι άνθρωποι που έφυγαν απ’ τη ζωή σκασμένοι από το άγχος και τα προβλήματα.

Ένα καράβι της φυγής, ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρά μου έρχεται και μπαίνει κάθε βράδυ...
Στην πλώρη γράφει λεύτερος στην πρύμνη δεν αντέχω
κι έχει στα άλμπουρα ψηλά, ό,τι εγώ δεν έχω...
Κι ο καπετάνιος με ρωτά κι ο καπετάνιος λέει,
μήπως πεινάς, μήπως διψάς,  κι είσαι σκοτεινιασμένος ; 

«Μήτε πεινώ, μήτε διψώ, μα ψάχνω μια πατρίδα
γιατί δεν έχω μια μεριά, να γύρω το κορμί μου,
αν με προδώσει η θάλασσα, ο σκύλος κι η καλή μου...»

Ένα καράβι της φυγής ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρά μου έρχεται και φεύγει κάθε βράδυ....

Παρακολουθεί με μάτια γκρίζα τις εξελίξεις στο νησί της Αφροδίτης. Τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης, τα φερέφωνα, γίνονται πιο σκληρά κι από τους θύτες. Οι διαπραγματευτές προφυλάσσουν τα νώτα τους. Το έχουν κάνει και στο παρελθόν. Αυτοί που γράφουν την ιστορία χορεύουν μεθυσμένοι ευρωπαϊκό ταγκό, κουνιούνται σαν φρεγάτες, προετοιμάζονται για να γράψουν ξανά την ιστορία του αίσχους.

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ’ το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
Κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Για τις ανάγκες του κειμένου χρησιμοποίησα αποσπάσματα από ποιήματα των : Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, Κατερίνας Γώγου, Γιάννη Ρίτσου, Νίκου Ζούδιαρη και Νίκου Καββαδία  

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ Η ΕΛΛΑΣ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ Η ΕΛΛΑΣ

Στο καφενείον "Η ΕΛΛΑΣ" ο σαλτιπάγκος
πουλά τα νούμερα φτηνά
δραχμή τα ακροβατικά
οι αλυσίδες δωρεάν
το πήδημα θανάτου δυο δραχμές χωρίς σκοινιά,

περάστε κόσμε.

                                                       Κ. Χ. ΜΥΡΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ομαδική παράκρουση, πλήρης σύγχυση, παροξυσμός, τρέλα.

Θλιβερές επαναλήψεις, άχαρες παραστάσεις, φάλτσες φωνές ακαθόριστου όχλου.

Κατεστραμμένα DNA από το χρόνο, από το φόβο κι από το καραγκιοζιλίκι.

Τα αδέσποτα σκυλιά καταλαβαίνουν πιο εύκολα τους όρους συνύπαρξης.

Θα το επαναλάβω για μια ακόμα φορά. Ο κόσμος δεν αλλάζει γιατί καθένας που φεύγει αφήνει ένα ίδιο πίσω του.

Ασώματος η κεφαλή περάστε κόσμε
τη βρήκανε στην Αφρική
καπνίζει, πίνει και πονά
τρελαίνεται για μουσική
χορεύει με τα μάτια δυο δραχμές ποιος θα τη δει;

Περάστε κόσμε.

Κουλτούρα καφενείου. Αποκεφαλισμένα αγάλματα. Αρχαίοι ναοί σκεπασμένοι από χρεοκοπημένες εκκλησίες φαντάζουν δίχως νόημα. Άστοχα διαπραγματεύονται ανταποδοτικά έργα.

Οι Κινέζοι αγοράζουν τα μέσα μεταφοράς για να διακινούν χωρίς έλεγχο το όπιο. Οι Γερμανοί ξανάρχονται ελέγχοντας την παιδεία (θα ζητάνε δίδακτρα) στα ΑΕΙ, όπως και στα ιδιωτικά ΙΕΚ και τα ΤΕΙ, προετοιμάζοντας εξειδικευμένους εργάτες με φτηνά μεροκάματα, ενώ οι Γάλλοι θα πάρουν το νερό αλλάζοντας τα τιμολόγια σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

«Περάστε κόσμε……»

Στο καφενείον "Η ΕΛΛΑΣ" οι θεατρίνοι
μ’ ασετυλίνη και κεριά
την Γκόλφω παίζουν στα παιδιά
με φουστανέλες δανεικές
και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά και τρεις δραχμές,

περάστε κόσμε.

Φαίνεται πως ο Θεός έκανε λάθος κι έβαλε μαζί με το νερό και το χρυσάφι.

Δεν το εκτίμησε σωστά. Ουδείς τέλειος πέραν της φύσεως, που εκδικείται και τιμωρεί. Θα ’λεγα πως και ο λαός είναι αλάθητος, αλλά αυτός μάλλον κοιμάται με τα τσαρούχια.

Ο κάτοικος της κάθε περιοχής υπερασπίζεται τη γη που τον γέννησε, τη γη που τον θρέφει, τον αέρα που αναπνέει, τον τόπο που μεγαλώνει τα παιδιά του, τη θάλασσα που τον ταξιδεύει πραγματικά και φανταστικά, που τον ψυχαγωγεί και τον ξεκουράζει, που του δίνει οικονομικούς πόρους για να επιβιώσει.

Τώρα αν μπλέξεις μερικά λαμόγια τύπου Μπόμπολα και Πάχτα, μια πολυεθνική, μια υποταχτική κυβέρνηση που εξυπηρετεί ντόπια και ξένα συμφέροντα και μερικές διμοιρίες ΜΑΤ, τότε γίνεται της Ιερισσού.

Ελπίζω η αντίσταση του λαού της Χαλκιδικής να είναι οδηγός για την παραπέρα πορεία των αγώνων για εθνική ανεξαρτησία.  

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ

 ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ

                                            Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει
                                            Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
                                            γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
                                            γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγα
                                            Πολύ κρύο. Πολύ κρύο εφέτος

                                                                                ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τούτη δω πέθανε πριν ακόμα γεννηθεί.

Πριν προλάβει να ανθήσει. Πριν προλάβει να χαρεί τον έρωτα, την αγάπη, το μίσος,

τον ανταγωνισμό, την αθλιότητα, το ψέμα.

Σπουδαστές στα ΤΕΙ της Λάρισας χωρίς ουσιαστικό επαγγελματικό προσανατολισμό.

Στη χώρα των ανέργων, των μεταναστών, των προσκυνημένων, των ανεύθυνων.

Γεννημένοι από οικογένειες παρακατιανές. Από γονείς απολυμένους. Θύματα του οικονομικού πολέμου. Με αδέλφια στο στρατό, στα φροντιστήρια.

Ποιον να προλάβεις να πρωτοκοιτάξεις;

Ξεκινάς από το πουθενά για να καταλήξεις στο πουθενά.

Το μόνο που σου απομένει είναι να στήσεις μια φιέστα θανάτου. Να την χαρείς,

να την ποτίσεις, να την ταΐσεις και να την ντύσεις με μουσική, με ύμνους,

με χορό, με πεντοζάλη και τσικουδιά. Να βαρούν τα κρόταλα για να καλύψεις το κλάμα του μωρού από το θεό που τρώει τα παιδιά του.

Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ’ τη βροχή και την απόσταση
Η ανάσα τους είν’ ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά

            που πάει μακριά, πολύ μακριά…

Ξεκίνησαν από το πρωί τις προετοιμασίες. Για πρώτη φορά γέμισαν τα καλάθια στο σούπερ μάρκετ. Λουκάνικα, μπριζόλες, κιμάδες, κοτόπουλα. Τι κι αν ήταν νοθευμένα με ορμόνες και τοξίνες;
Τι νόημα είχε πια;

Πήραν και χρωματιστές χαρτοπετσέτες, γιορτινές.

- Να πάρω κι ένα δωδεκάρι ουίσκι, δεν το ’χω πιει ποτέ μου.

Κουβεντιάζουν……
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει.

Έψησαν τις λιχουδιές τους σε ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι. Ήταν μισός θερμοσίφωνας…

Το γλέντι βάστηξε ατέλειωτες ώρες. Έτρωγαν, έπιναν, τραγουδούσαν, χόρευαν, συζητούσαν και πάλι απ την αρχή. Γελούσαν.

Όλα όσα έκαναν σε υπερβολή τούτες τις ώρες, δεν τα είχαν κάνει ποτέ στο παρελθόν.

Να έχουν φάει τόσο πολύ, να έχουν πιει τόσο πολύ, να έχουν χορέψει τόσο πολύ, να έχουν γελάσει τόσο πολύ.

Πάντα στη ζωή τους υπήρχε ένα μέτρο. Μετρούσαν και ξαναμετρούσαν τα γαμημένα τα ευρώ και εκείνα δεν έφταναν…….

Είχε πια φωτίσει.

Ερχόμαστε από το πουθενά και καταλήγουμε στο πουθενά. Το ενδιάμεσο διάστημα λέγεται ζωή….

Είχαν χορτάσει… Είχαν εξαντληθεί…

Αυτές τις ώρες γνώρισαν στιγμές ελευθερίας. Έκαναν ότι ήθελαν.

Τα κρόταλα έπαψαν, το μωρό κινδυνεύει…

Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους

Πήραν το αυτοσχέδιο μαγκάλι, σφράγισαν καλά τις πόρτες και τα παράθυρα.

Έγειραν στο μαξιλάρι και πέθαναν με αξιοπρέπεια.

Το γεγονός αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, είναι αληθινή ιστορία που συνέβη

στις μέρες μας. Το μέγεθός του είναι πιο μεγάλο και πιο ανήθικο κι από τα τρία μνημόνια, αν τα προσθέσεις όλα μαζί.

Τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης, μέρος του τύπου και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «διαμαρτυρόμενοι για την ναρκωτική καταχνιά του ταμπάκου, του καπιταλισμού»*  είπαν πως
το μονοξείδιο του άνθρακος σε συνδυασμό με την αλκοόλη πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο δηλητηρίασης.

Λίγες μέρες μετά οι αχυράνθρωποι ζητωκραύγασαν το Γιώργο Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ: «Νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός»

Και έντεκα πολυεθνικές για να επενδύσουν, ζήτησαν νέους με 250 ευρώ κατώτατο  μισθό.

 *Allen Ginsberg

ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΕΣ

ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΕΣ

Ανάσκελα πεσμένος
στις σιδηροτροχιές
και το φεγγάρι από πάνω μου αναμμένο,
νύχτα, χειμώνας, άπνοια,
πένθιμες μουσικές
κι εγώ κουφάρι ζωντανό να περιμένω.
Εικόνες από έρωτες
δήθεν κι ακρογιαλιές
το τελευταίο μου τσιγάρο δαγκωμένο,
πρεζόνια και εισπράκτορες,
γριές υστερικές,
στις ράγες και στις φλέβες μου
το στρίγκλισμα των φρένων.
Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο
κάνε κάτι να χάσω το τρένο!

                                                                           
                                                                ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«Δε μας φταίγαν τα ουισκάκια. Ήταν μπόμπα τα παγάκια» τραγούδησε ο Αγάθωνας με τους Κόζα Μόστρα και προκρίθηκε στη Γιουροβίζιον.

Είναι το σύστημα τέτοιο. Παπατζήδες μοίρασαν τα χαρτιά γι’ αυτό δεν έβγαινε τίποτα σωστό στις προβλέψεις από τις χαρτορίχτρες.

Έρχεται η δόση του Μαρτίου, αφού πρώτα τηρηθούν αυστηρά οι όροι του μνημονίου. Ένας από αυτούς τους όρους είναι η μετάθεση ή η απορρόφηση στον ιδιωτικό τομέα 25.000 εργαζομένων από το δημόσιο τομέα. Αν δε συμβεί αυτό,

που δε θα συμβεί, θα απολυθούν οι μισοί το πρώτο εξάμηνο του 2013 και οι άλλοι μισοί το δεύτερο εξάμηνο. Τότε έρχεται το Συμβούλιο Επικρατείας και κρίνει τις απολύσεις παράνομες και αντισυνταγματικές. Παπατζήδες και χαρτορίχτρες μοιράσανε τα χαρτιά!

Μας επισκέφτηκε ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Ολάντ μετά τιμών, τυμπάνων και βροχής. Δεν ήρθε για να γευματίσει αλλά για να κολατσίσει ελαφρώς.

Δε μας πούλησε πολεμικές φρεγάτες, μας τις ενοικίασε… Όσο για τα έργα ανάπτυξης, ας ενδιαφερθεί για έργα ανάπτυξης στη δική του τη χώρα.

Οι αχυράνθρωποι χειροκροτούσαν. Δε μου έκανε καμιά εντύπωση. Αντιθέτως, τους έβλεπα με μεγάλη συμπάθεια και κατανόηση. Ο αχυράνθρωπος ήταν η αγαπημένη μου φιγούρα στο μάγο του Οζ. Άκουσα στις ειδήσεις ότι φάγαμε πρόσφατα μεγάλες ποσότητες άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια και τώρα ήρθε και η γρίπη του 2009, ήταν των χοίρων ή των πτηνών; Πείτε μου επιτέλους, από πού να προφυλαχτώ;

Το σφιγμένο λαχανοντολμαδάκι εμφανίστηκε στη σκηνή. Ο μασαζοκορσές (με μπαταρία) σε πλήρη λειτουργία. Το θόρυβο του μοτέρ επισκίαζαν τα χειροκροτήματα

και η μουσική. Ο Roger Rabbit ήταν καλά κρυμμένος για να προφυλαχτεί από τους καταστροφείς των cartoons και η Marilyn Monroe είχε γίνει σύνδρομο μετά το σύνδρομο του Ναπολέοντα. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε προσπάθεια συμμετρικής ακρίβειας στις γραμμές και οι τυχόν ατέλειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά στο έργο του καλλιτέχνη. Εν ολίγοις, για να μην τα πολυλογώ, θα τον αγόραζα τον πίνακα ανάλογα με την τιμή προσφοράς. Ε, δεν είναι και Warhol!

Εκείνη την ώρα παραιτήθηκε σύσσωμη η κυβέρνηση του Μπόικο Μπορίσοφ στη Βουλγαρία μετά από τα ογκώδη συλλαλητήρια κατά της λιτότητας και της αύξησης της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος.
«Δεν μπορώ να μετέχω σε μία κυβέρνηση, όταν η αστυνομία χτυπάει τον κόσμο. Κάθε ρανίδα αίματος είναι ντροπή για μένα» δήλωσε απερχόμενος από το αξίωμά του, ο πρωθυπουργός της χώρας, Μπορίσοφ.
«Η εξουσία μάς δόθηκε από το λαό. Σήμερα, τού την επιστρέφουμε»
Οι Βούλγαροι βουλευτές επρόκειτο να ψηφίσουν επί της παραίτησης του υπουργού Οικονομικών και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Συμεών Ντιάνκοφ, όταν ο Μπορίσοφ ανακοίνωσε, αιφνιδίως, ότι η κυβέρνησή του πρόκειται να παραιτηθεί μαζικά γύρω στο μεσημέρι.
«Δεν μπορώ να μείνω και να κοιτώ τη ματωμένη Γέφυρα του Αετού» είπε, αναφερόμενος στην πολυσύχναστη διασταύρωση στο κέντρο της Σόφιας, που έγινε το θέατρο αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών.
Οι μαζικές διαδηλώσεις της τελευταίας περιόδου στη Σόφια και τις άλλες βουλγαρικές πόλεις είχαν ως εφαλτήριο τις αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, στο φτωχότερο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ωστόσο, πολλοί από τους διαδηλωτές, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων της Σόφιας Novinite, ζητούσαν την παραίτηση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του GERB.
Προηγουμένως, ο Μπορίσοφ είχε προσπαθήσει να καθησυχάσει τους διαδηλωτές παύοντας από τα καθήκοντά του τον υπουργό Οικονομικών, υποσχόμενος μείωση των τιμών στην ηλεκτροδότηση, αλλά τα συλλαλητήρια συνεχίστηκαν και 25 διαδηλωτές κατέληξαν στα νοσοκομεία από τον «έντονο ζήλο» που επέδειξαν οι αστυνομικές δυνάμεις στη Σόφια και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Βουλγαρίας.

Εκεί θα γίνουν σύντομα εκλογές. Ήδη δρομολογήθηκαν.

Ας γυρίσουμε όμως τώρα στους δικούς μας αχυράνθρωπους, τους made in Greece.

Ψηφίστηκαν το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο μνημόνιο με τον πρωθυπουργό Γιώργο, με τον Παπαδήμο, με την τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη.

Είμαι σίγουρος πως ξέρουν οι πάντες (ακόμα κι οι κωφάλαλοι) πως έρχονται νέα μέτρα. Είναι ταχτική των βορειοευρωπαίων η φτωχοποίηση των Βαλκανίων, πλην της Τουρκίας, που δε μπορούν να τη βάλουν σε έλεγχο.

Αλήθεια, εμείς τι περιμένουμε;

ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ

  ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Φρενίτις στην αγορά. Πόλεις καίγονται.

Ο κόσμος κλονίζεται και απαιτεί δημοκρατία.
Η δημοκρατία δεν αποδίδει. Ο χριστιανισμός δεν αποδίδει. Ούτε η αθεΐα.
Τίποτα δεν αποδίδει. Εκτός από το όπλο κι εκείνον που το εξουσιάζει.
Τίποτα δεν αλλάζει. Οι αιώνες αλλάζουν κι ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος.
Η αγάπη λυγίζει και διαλύεται.

Το μίσος είναι η μοναδική πραγματικότητα στις ηπείρους.
Στις ηπείρους και στα δωμάτια δυο ανθρώπων.
Τίποτα δεν αποδίδει εκτός από το όπλο κι εκείνον που το εξουσιάζει.
Όλα τ’ άλλα είναι θεωρίες.
Φρενίτις στην αγορά. Πόλεις καίγονται για να ξαναχτιστούν. Για να ξανακαούν.
Η δημοκρατία δεν αποδίδει. Ο χριστιανισμός; Μόνο το όπλο.
Υπάρχει μόνο το όπλο. Κι αυτός που το εξουσιάζει.

Μία μέρα μετά την αιματηρή κατάπνιξη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η περιοχή του κέντρου της Αθήνας θύμιζε πεδίο μάχης. Αστυνομία και στρατός συνέχιζαν να συλλαμβάνουν, να κακοποιούν και να «εξαφανίζουν» όποιον έμοιαζε ύποπτος για συμμετοχή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, με μεγάλες μάνικες έπλεναν τον προαύλιο χώρο της σχολής από αποκαΐδια, αίματα και άλλα σημάδια που θα μπορούσαν να προδώσουν τι είχε συμβεί το περασμένο βράδυ.

«Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι-
ποιος θα πει : περιμένω απ’ το μέσα μαύρο;
Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ΄ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους.
Πάνω απ’ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς
πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;»

Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι
τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση
τούτοι δω συναντήσανε το λαό να τραγουδάει ενωμένος
Και το λιγνό κορίτσι έπεσε με την σημαία του
και το αγόρι κύλησε χαμογελώντας λαβωμένο
λαβωμένο στο πλευρό της

Μια Πολιτεία που σωπαίνει. Ο φόβος φώλιασε στο μεδούλι της. Με το πιστόλι στον κρόταφο, με το λουρί στο σβέρκο υπομένει τα δεσμά που της δέσαν ντόπιοι και ξένοι δυνάστες. «Τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωσή μας». Βομβαρδισμένη Πολιτεία, χίλιες φορές βομβαρδισμένη. Γκρεμισμένες καρδιές, γκρεμισμένα όνειρα. Οι καλύτεροι παίρνουν των ομματιών τους. Μια μητρυιά- πατρίδα τους σπρώχνει δείχνοντας τους κατά τη μεριά του σταθμού που παν στα ξένα…Είναι τα παιδιά σου Πολιτεία, και τα κάνεις αποπαίδια!

«Ανάθεμα την ώρα, ποιος ορίζει εδώ / το ανάποδο βαφτίζει, και το λέει σωστό/

του αδύναμου το δίκιο μήτε λέει ποτέ…Τη ζωή μου χάμου πατήσανε και στην πέτρα μέσα την κλείσανε / και στερνά την πέτρα μού αφήσανε τρομερή ζωγραφιά μου./

Με πελέκι βαρύ τη χτυπούν, με σκαρπέλο σκληρό την τρυπούν / με καλέμι πικρό τη χαράζουν, την πέτρα μου./ Κι όσο τρώει την ύλη ο καιρός τόσο βγαίνει πιο καθαρός / ο χρησμός απ’ την όψη μου: Την οργή των νεκρών να φοβάστε / και των βράχων τα αγάλματα!»

Καλά είχε πει ο αείμνηστος Αϊνστάιν: “Η ηλιθιότητα είναι σαν τη ραδιενέργεια, συσσωρεύεται”. Επιτέλους, ας ξυπνήσουμε όλοι, αυτή η χούντα των ηλιθίων πρέπει να πέσει! «Πέστε λοιπόν στον ήλιο να ’βρει έναν καινούριο δρόμο / τώρα που πια η πατρίδα του σκοτείνιασε στη γη / αν θέλει να μη χάσει από την περηφάνια του…/ Και μη στείλτε πουθενά σημάδι απελπισιάς./ Πέστε στον ήλιο να βρει έναν καινούριο δρόμο…»

«Πώς μας κλείσαν απ’ όλες τις μεριές, ως μέσα, -λέει- πιο μέσα / με τη βουβή κραυγή, τη βουβή οργή, το βουβό μαχαίρι…/ να το καρφώνουμε στη φούχτα μας

κι αίμα δε βγαίνει…/ Αμόλησαν τα σκυλιά στους δρόμους. Τα σκυλιά μπήκαν στα σπίτια μας / αδειάσαν τα ψυγεία, στρωθήκαν στα κρεβάτια. Οι άνθρωποι κοιτάν απορημένοι. Δυο μονάχα λέξεις στα μυστικά ακονίζουν τα μαχαίρια: Αλληλεγγύη, δικαιοσύνη»

Δεν μας πρέπει μια τέτοια Πολιτεία. Ο φόβος μας να γίνει γροθιά υψωμένη, μπαντιέρες π’ ανεμίζουν απαιτώντας ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Εδώ και τώρα, «οι καιροί ου μενετοί», αν τους αφήσουμε θα μας συντρίψουν… Είναι ώρα «Να τα πεις έξω απ’ τα δόντια, απερίφραστα, ασθμαίνοντας έστω,/ (τα ωραία υπονοούμενα, οι ελλείψεις και οι παραλείψεις είναι για τους βολεμένους) / ίσως κ’ η συντριβή του ποιήματος να γεννήσει το νέο ποίημα»

Χρησιμοποίησα αποσπάσματα από ποίηματα των Τσαρλς Μπουκόφσκι,

Πάμπλο Νερούντα, Οδυσσέα Ελύτη και Γιάννη Ρίτσου.  

Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΤΑΣ

Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΤΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ήταν μια κότα και αποφάσισε να πετάξει. Σήκωσε το ένα της πόδι, μετά το άλλο κι ύστερα έπεσε! Αυτό έλειπε να πετάξουν κι οι κότες!

Είναι όπως η ιστορία με το φοβισμένο παπί που δεν έμπαινε ποτέ στη λίμνη γιατί φοβόταν το νερό. Πάλεψε με την ανασφάλειά του και τους φόβους του και στο τέλος αποπειράθηκε να κολυμπήσει. Άπλωσε το πόδι του και το ακούμπησε στο νερό. Άλλαξε χρώμα και λούστηκε στον ιδρώτα. Τότε αποφάσισε πως θα συνεχίσει να είναι φοβισμένο για να μην πάει κόντρα στην κοινή γνώμη.

Η κοινή γνώμη, μια κοινή, μια πόρνη
μια παλιογυναίκα τρυφερή
μια κατσαρίδα, μια εφημερίδα
γράφει ραβασάκια σ’ όποιον βρει
Δουλειές του κεφαλιού
του μαύρου φεγγαριού
που γλίστρησε στο σύμπαν για να φέξει
Δουλειές του κεφαλιού
φαρμάκι κουταλιού
βανίλια υποβρύχιο σε μια λέξη
Δουλειές του κεφαλιού
στο πάτο του μυαλού
κι η γκόμενα να θέλει κοκορέτσι
Δουλειές του κεφαλιού
μωρό μου ειμ’ αλλού
δεν κάνω εγώ για τούτο το κοτέτσι

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Το πώς παρέμεινε ο Τζιμπούρ στον Ολυμπιακό είναι μια Κινέζικη ιστορία, που λειτούργησε αντανακλαστικά μέσω Air China, Ελλάδας και Τουρκίας.

Σα να λέμε Κάιρο, Ναύπλιο, Χαρτούμ. Η Γαλατασαράι πήρε και Ντρογκμπά ... μετά από την απόκτηση του Γουέσλεϊ Σνάιντερ! Τι να τον έκανε τον Τζιμπούρ;

Κι έτσι αυτός δέχτηκε με την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια την αρχική οικονομική πρόταση του Μαρινάκη.

«Μετά από τα όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες και με δική μου πρωτοβουλία, συναντήθηκα με τον Πρόεδρο του Ολυμπιακού, τον κ. Μαρινάκη, του εξήγησα την πρόθεσή μου να μείνω στην ομάδα, αφού τα χρήματα δεν ήταν ποτέ η προτεραιότητα μου και συμφωνήσαμε να βρίσκομαι εδώ για τα επόμενα τρία χρόνια. Θέλω όλη η οικογένεια του Ολυμπιακού να γνωρίζει ότι ουδέποτε θέλησα να φύγω από τον Πειραιά και ότι θα κάνω τα πάντα για να είναι οι οπαδοί μας χαρούμενοι και να πανηγυρίζουν μαζί με μένα και τους συμπαίκτες μου νίκες και τίτλους.»

Ραφίκ Τζιμπούρ

Για αυτό το διάστημα δεν χρειάζονται οι γελωτοποιοί και οι καραγκιόζηδες

ούτε η «αρβύλα» και ο Θέμος Αναστασιάδης, ο Άδωνις και το πουλάκι Τσίου για να γελάσει λίγο το χειλάκι του κάθε πικραμένου. Το ρόλο αυτό τον έχουν αναλάβει επιτυχώς οι υπεύθυνοι τύπου και οι εξωκομματικοί συνεργαζόμενοι των αριστερών κομμάτων στην πόλη μας.

Η αλήθεια είναι πως στους αριστερούς κομματικούς οργανισμούς λειτουργεί το

«Κάνε ότι κάνω» της Αλιφέρη. Είναι όπως στο στρατό, το παραδοσιακό καψόνι. Ο παλιός κάνει καψόνια στο νέο μέχρι ο νέος να γίνει παλιός και να χορεύει το νεότερο.

Χορωδία πάμε…….

«Η μάχη ήταν άνιση και σκίστηκαν δυο κάλτσες

Η συναυλία αδιάφορη μα ο μπουφές γιομάτος

Τώρα μαντάρουν τα καλσόν χτενίζουν τα μαλλιά τους

Βάζουν φρουφρού κι αρώματα τις γάμπες τους να δείξουν.»

Ντούρου ντούρου ντούρου στην πλατεία Κουμουνδούρου…..

Ο Τσίπρας ζήτησε εκλογές πριν από τις γερμανικές του φθινοπώρου, δηλώνοντας βέβαιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις κερδίσει. Δεσμεύτηκε ακόμα ότι θα συνεργαστεί με δυνάμεις από το «λαϊκό χώρο του Κέντρου», της δεξιάς και της κεντροαριστεράς,

με κόμματα που θα δημιουργηθούν έως τότε.

Φέξε μου και γλίστρησα…..

Οριστικά απαλλάχθηκε η Ντόρα Μπακογιάννη από την κατηγορία της ανακριβούς δήλωσης πόθεν έσχες. Μετά την απαλλαγή του επιχειρηματία και συζύγου της, Ισίδωρου Κούβελου για την ίδια κατηγορία, αποφασίστηκε με βούλευμα του συμβουλίου Εφετών η οριστική απαλλαγή της κας Μπακογιάννη για την υπόθεση.

Η συγκεκριμένη κατηγορία είχε αποδοθεί στη βουλευτή της ΝΔ επειδή στο πόθεν έσχες του 2011 δεν είχε δηλωθεί το ποσό του 1 εκ. δολαρίων, χρήματα τα οποία προέρχονταν από ρευστοποίηση μετοχών του κ. Κούβελου στις ΗΠΑ, τα οποία μεταφέρθηκαν στη συνέχεια σε λογαριασμό στο Λονδίνο.

Χαιρέτα μας τον Πλάτανο!

Αλήθεια τι έγινε με τον Πλάτανο που φύτεψε ο Λεωνίδας;

Οι πελατειακές σχέσεις ήταν δημιουργία ανταγωνιστικής κόντρας στο δικομματικό παιχνίδι ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.

Το να βγαίνει ο Βρούτσης, υπουργός εργασίας να προκαλεί και να κατηγορεί τους εργαζομένους για να δείξει ότι είναι πειθαρχημένο στρατιωτάκι του ΔΝΤ και της Τρόικα είναι αυταρχισμός και θράσος. Το να συλλαμβάνονται οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ από τα ΜΑΤ για μια «παράσταση διαμαρτυρίας» αποδεικνύει το τι συμφέροντα εξυπηρετεί η ίδια η κυβέρνηση με βάση τα Μερκελιστικά της πρότυπα.   

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ

Σ’ αυτό το χώρο κάτι μου φέρνει
ρίγη γλυκιάς αδιαφορίας
Δεν τρέχει τίποτα έξω από μένα
ζω στο δικό μου μικρό παράδεισο
Σ’ αυτό το χώρο όλα μας φέρνουν
ρίγη ηδονής, ρίγη ευτυχίας
Δεν τρέχει τίποτα γύρω από μας
κανένα ίχνος ανησυχίας
Κλείνω τ’ αυτιά μου σε κάθε ψέμα
που μου ξυπνά φόβο παράλογο
Είμαι περήφανος που ζω σαν τον καθένα
στην αυτοκρατορία των ανάπηρων

                                                                             
                                                                   ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ο αυτοκράτωρ Αντώνιος έκατσε σπίτι να ξεκουραστεί. Έφτιαξε καφέ και ετοιμαζόταν να βάλει στο DVD την ελληνική ταινία «Ο Πίπης ο αχτύπητος».

Η ώρα ήταν 10.00 μμ. Γέλασε πονηρά στον καθρέφτη, ανασήκωσε το ποτήρι και ευχήθηκε «εις υγείαν» στον εαυτό του.

Σήκωσε το ακουστικό από τη συσκευή και σχημάτισε τον αριθμό τηλεφώνου του υπασπιστή Φώτιου.

- Έλα Φώτη, μην πας από τώρα. Θα πάμε κατά τις δώδεκα. Άστους να φαγωθούνε.

Δεν υπάρχει λόγος να φθείρεις την εικόνα σου. Σε έχω για τα ψηλά πατώματα

«Αν ζητήσεις να πεθάνω και να πέσω στον γκρεμό

ευχαρίστως θα το κάνω, για να δεις πως σ’ αγαπώ.

Εσύ ό,τι πεις, εσύ ό,τι πεις θα κάνω, ναι, λόγω τιμής!» ακούγεται από την άλλη γραμμή.

-Τι κάνεις στο σπίτι; (του είχε τηλεφωνήσει στο σταθερό). Δεν πιστεύω να βλέπεις βουλή.

-Όχι έχω βάλει στο DVD την ελληνική ταινία «Ο Πίπης ο αχτύπητος»

- Για αυτό σε εκτιμώ Φώτη μου, για τις γνώσεις σου, την αισθητική σου και το γούστο σου. (κοιτάζεται στον καθρέφτη και καμαρώνει το είδωλό του)

-Ξέρεις, αύριο ο Αντιδήμαρχος Αθανάσιος δε γιορτάζει και δε δέχεται σπίτι. Έχουμε κανέναν άλλο Αθανάσιο;

- Τον Αθανάσιο Διάκο.

Ο Ευάγγελος ίδρωνε και ξεΐδρωνε. Του την είπε και ο Τσιπρας με την αυτοϊκανοποίηση και την αυτογελοιοποίηση.

Αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να πέσει η κυβέρνηση, οι βουλευτές της Ν.Δ. θα τον είχανε στείλει στη σέντρα, στη βούλα του πέναλτι, στον Καιάδα.

Του Αντρέα του αλλάξανε τα χάπια. Το βασικό συστατικό τού δημιουργεί σύγχυση. Η σύγχυση τού δημιουργεί προσωρινή αμνησία και αποποίηση του παρελθόντος. Διαφωνεί με το ΔΝΤ και τις εντολές του, που ο ίδιος εκτέλεσε ως υπουργός εργασίας και ως υπουργός υγείας. Οι «νίπτω τας χείρας μου» δεν μπορεί να τα φορτώνουν όλα στο χαζο-Γιώργο. Είναι συνυπεύθυνοι για όλα όσα έχουν συμβεί.

Το ότι αλλάζεις κόμμα και παραμύθι στον κόσμο, δε σημαίνει τίποτα. Παραμένεις ο ίδιος. Κι ας κάνεις ριζική αποτρίχωση. Κι ας βαφτείς και κόκκινος με πουά.

«Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς»

«Γιατί μου φέρθηκες σαν να ’μουνα αράπης,
δεν δικαιώμουνα και εγώ λίγης αγάπης;»

Φανταστείτε να βγει η Διαμαντοπούλου αύριο και να μας πει « Γεια σας! Είμαι η Μάγια, η μέλισσα.» Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να την πιστέψουμε; Ή να της πούμε δε μπα να ’σαι κι ο Νταλάρας, φρικιό πρέπει να πληρώσεις για όλα όσα έκανες …

Δε ζούμε. Επιβιώνουμε με το ζόρι.

Οι κοινωνικές εντάσεις αυξάνουν, η αιθαλομίχλη αυξάνει, η μετανάστευση αυξάνει,

η ανεργία αυξάνει, οι αυτοκτονίες αυξάνουν, η εγκληματικότητα αυξάνει, οι ταξικές αντιθέσεις αυξάνουν. Η τρομοκρατία χτυπάει το γραφείο του Σαμαρά, στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας δείχνοντας πως μπορεί. Χτυπάει σε εμπορικό κέντρο δείχνοντας πως μπορεί. Επιτέλους, πού οδηγούμεθα; Πού βαίνομεν και πού μας πάει το πουλμανάκι;