Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ


              ΜΕΝΕΛΑΟΣ  ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
  
ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Μενέλαος Λουντέμης δεν υπέγραψε ποτέ δήλωση μετανοίας κουβαλώντας τον σταυρό του μαρτυρίου του μέχρι τέλους. Ζώντας στο κολαστήριο της Μακρονήσου και βιώνοντας στο πετσί του τα βασανιστήρια, τους εξευτελισμούς και τις ταπεινώσεις έπειτα από χρόνια, αυτοεξόριστος ήδη στη Ρουμανία, θα καταθέσει τον αγώνα και τις εμπειρίες του στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα  
«Οι Ήρωες κοιμούνται ανήσυχα» (Σαρκοφάγοι ΙΙ), ιδιαίτερα όμως στο συγκλονιστικό  
«Οδός Αβύσσου, αριθμός 0».
Γράφει και αρκετά ποιήματα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το «Είμαι καλά».
Αφορμή της έμπνευσής του είναι οι απαγορεύσεις της λογοκρισίας από τη διοίκηση του στρατοπέδου, αφού σ’ αυτόν τον τόπο του μαρτυρίου οι διαταγές σχετικά με την αλληλογραφία επέβαλαν να γράφονται μόνον «ολίγαι λέξεις υπό την έννοιαν ότι ο αποστολεύς υγιαίνει». 
Ο Φώτης Σιούμπουρας, μάλιστα, στο βιβλίο του «Ο δικός μας Μενέλαος Λουντέμης», υποστηρίζει γι’ αυτό το ποίημα πως ο συγγραφέας, σε μία έκρηξη καρδιάς και ψυχής κάθισε κι έγραψε στη Μακρόνησο επιστολή προς τη Μάνα. Δεν την έστειλε στη μάνα του, μα στη μητέρα του συνεξόριστου Μάνου Κατράκη, την οποία αποκαλούσε ηρωίδα και λάτρευε.
                                                                                                   Μίκης Θεοδωράκης

Είμαι καλά
Είμαι καλά, Μητερούλα… αυγή μου…  
Σπεύδω να καλοπιάσω τον φόβο σου. Είμαι καλά.
Κάθομαι κάτω απ’ τον ίσκιο της λύπης μου,
κι αφήνω την πένα μου να κλάψει… Μάνα…
Τρεμούλα των χεριών…
Χρόνια που ξεφεύγετε απ’ την μπόλια…
Στεναγμέ που μετράς τον μισεμό μου…
Είμαι καλά.
Πρώτον, Σεβαστή μου…´
Πρώτον έρχομαι να ερωτήσω… Και δεν ρωτώ τίποτα.
Εδώ δεν ρωτούν. Όλοι είναι καλά…´
Κι ας ανεμίζονται οι κρεμάλες πάνω απ’ τα κεφάλια τους.
Κι ας τρώει τα πόδια τους η ύαινα, η πίσσα.
Είμαι καλά.
Πρώτον, Μητερούλα… Υγείαν έχω
Και το στήθος μού φωνάζει σαν πρόβατο βραχνό.
Κι ο ραβδιστής μετράει την ώρα στα πλευρά μου.
Πρώτον, Μητερούλα… Μα συγχώρα με και σήμερα.
Συγχώρα με και σήμερα που δεν θα μάθεις την αλήθεια.
Η αλήθεια γέρασε και δεν ταξιδεύει.
Δεν περνά τη θάλασσα.
Η αλήθεια, Μανούλα, είναι βόλι. Και δεν θα την πω.
Είμαι καλά.
Σήμερα κλείνω τα χίλια γράμματα. Μα ξέρω…
Πως έχεις χρόνους να πάρεις μήνυμά μου.
Μα συχώρα με. Συχώρα με, Μητέρα.
Για τα χίλια μονότονα Είμαι καλά
Τα χίλια μονότονα ψέματά μου.
Πήρα ξανά για να σου γράψω.
Έχω την κάρτα μου στα γόνατα.
Και τη χαϊδεύω σαν περίλυπο πουλί!
Το χέρι πια το γράφει μοναχό του
το μικρό, πικρό του, μάθημα:
Είμαι καλά.
Ξέρω, αχ, Μητερούλα…
Ξέρω πως σου στέλνω κάθε μέρα
την ταχτική δόση της πίκρας μου. Ξέρω
πως τη χαϊδεύεις τούτη την ψευτιά μου…
Πως τη ραίνεις με δάκρυα και παραμιλάς. Ξέρω.
Μα δεν κάνει φτερά άλλη λέξη από ’δω…
Είμαι καλά.
Μπορείς, ακριβή μου, να τη διαβάσεις και δίχως φως.
Δεν είναι καν ανάγκη να τη διαβάσεις.
Φτάνει μόνο να ’ρθει, να ακουστεί στην εξώπορτα…
η φωνή του ταχυδρόμου.
Τότε, Μανούλα, μπορεί και να μην είμαι καλά.
Μα εσύ να πιστέψεις τη γραφή μου
Είμαι καλά.
Είμαι καλά… Αφού μπορώ και σέρνω το μολύβι.
Είμαι καλά… Αφού μπορώ και το ψελλίζω.
Είμαι καλά… Αφού αραδιάζω στο χαρτί,
Είμαι καλά.

Αχ, να μπορούσα να ’χα έναν ουρανό
γεμάτο από ψεύτικα τέτοια πουλιά.
Και να τα ’χυνα στο διάστημα…
Για να ’ρχονται – κι όταν εγώ δεν θ’ ανασαίνω.
Να ’ρχονται και να ραμφίζουν το τζάμι του σπιτιού μας.
(Αυτό που κοιτάζει κατά τη θάλασσα)
Και να κελαηδούμε. Να κελαηδούνε σμήνη τις ψευτιές:
Είμαι καλά.
Μανούλα εσύ… Εσύ που διαβάζεις με τα δάχτυλα.
Εσύ πού μιλάς τη γλώσσα των χεριών…
Ακούμπησε τα χείλη σου στο χαρτί
Έτσι όπως έβρισκες, σαν ήμουν παιδί, τον πυρετό μου…
Και διάβασε πάνω στ’ άγραφο χαρτί
Και διάβασε ολόισια απ’ την καρδιά μου:
Μάνα… Αχ… Μάνα, Μάνα…
Το κορμί που κανάκεψαν τα χέρια σου
έλιωσε σήμερα κάτω απ’ το λιθάρι.
Η φωνή που νανούριζε τον ύπνο σου
βέλαξε κατ’ απ’ το μαχαίρι.
Μα εσύ γέλα, ακριβή μου. Γέλα…
Πες πως ξύπνησες απ’ όνειρο κακό.
Και γέλα να τα διώξεις.
Γέλα, κι εγώ… ησύχασε, Μανούλα.
Είμαι καλά
Σήμερα μου χύσανε το φως μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Χτες κόψανε τα νύχια μου.
Τρόμοι μου πήραν τα φρένα μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Αύριο θα με σταυρώσουν.
Είμαι καλά. Είμαι καλά. Είμαι καλά…
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μυαλό να το σκεφτώ.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μιλιά να το φωνάξω.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω χέρι να το γράψω.
Γι’ αυτό το σκάβω. Το σμιλεύω επιτύμβιο.
Πάνω σ’ αυτόν τον ανεμόδαρτο γκρεμνό.
Σ’ αυτό το τρελό νεκροταφείο
πως όλοι οι νεκροί του είναι καλά

Ο Λουντέμης κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, για αντεθνική δράση, κλπ γνωστά της εποχής και μετά από χρόνια εξορίας στην Ικαρία – Μακρόνησο και Αη-Στράτη και ενώ πλέον είναι ετοιμοθάνατος από τις κακουχίες και το ξύλο δικάζεται (1956) για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες».

Απόσπασμα από τη δίκη:
Ο Θεοτοκάτος (συνήγορος του Λουντέμη) παίρνει από το τραπέζι ένα πανόδετο βιβλίο με γαλάζιο ξεθωριασμένο εξώφυλλο, το ανοίγει και αρχίζει να απαγγέλει, καθαρά και βροντόφωνα για να μπορούν να τον παρακολουθούν όλοι:
 
 Εγώ είμαι ο γκρεμιστής
 Γιατί εγώ είμαι κι ο χτίστης
 Ο διαλεχτός της άρνησης
 Κι ο ακριβογιός της πίστης.
 Και θέλει και το γκρέμισμα
 Νου και καρδιά και χέρι.
  Στου μίσους τα μεσάνυχτα
  Τρέμει ενός πόθου αστέρι.
  Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός,
  Του χαλασμού πατέρας
  Πάντα κοιτάζω προς το φως
  Το απόμαυρο της μέρας.
  Εγώ ο σεισμός ο αλύπητος,
  Εγώ κι ο ανοιχτομάτης
  Του μακρεμένου αγναντευτής
  Κι ο κλέφτης κι ο απελάτης
  Και με το καριοφύλλι μου
  Και με το απελατίκι
  Την πολιτεία την κάνω ερμιά,
  Γη χέρσα το χωράφι.
 
 Εδώ ο Θεοτοκάτος σταματά, στρέφεται προς το μάρτυρα και λέει:
-Περιμένω ν’ ακούσω τη γνώμη σας γι’ αυτό το κείμενο κύριε μάρτυς.
 Ο Καραχάλιος (μάρτυρας, αστυνόμος γενικής ασφαλείας) σωπαίνει. Ύστερα από     
 λίγο λέει:
-Δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη μόνο από ένα απόσπασμα.
-Τότε παρακαλώ τον πρόεδρο να μου επιτρέψει να συνεχίσω, λέει ο Θεοτοκάτος.

  Κάλλιο φυτρώστε αγραγκαθιές
  Και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,
  Κάλλιο φουσκώστε ποταμοί,
  Και κάλλιο ανοίχτε, τάφοι,
  Και, δυναμίτη, βρόντηξε
  και σιγοστάλαξε αίμα
  Παρά σε πύργους άρχοντας
  Και σε ναούς το ψέμα.
  Των πρωτογέννητων καιρών
  Η πλάση με τ’ αγρίμια
  Ξανάρχεται. Καλώς να ’ρθη.
  Γκρεμίζω την ασχήμια…
 
  Εδώ σταματάει πάλι ο συνήγορος και ξαναρωτάει το μάρτυρα:
-Μήπως τώρα κύριε μάρτυς, σχηματίσατε γνώμη;
 Αντί για απάντηση ο μάρτυρας ρωτά:
-Τίνος είναι αυτό το βιβλίο;
-Γιατί κύριε μάρτυς, σας ενδιαφέρει;
-Ναι, με ενδιαφέρει.
-Γιατί σας ενδιαφέρει; Εσείς είπατε προηγουμένως ότι για να σχηματίσετε
 άποψη για κάποιο έργο δεν σας ενδιαφέρει ο συγγραφέας αλλά το περιεχόμενο
 και μόνο αυτό.
-Μα ξέρετε κύριε συνήγορε…
 Όταν γνωρίζουμε το συγγραφέα, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τι λέει.
 Λοιπόν, πέστε μου, σας παρακαλώ, τίνος είναι για να μπορέσω να κρίνω και να   
 εκφέρω γνώμη.
-Δεν θα σας τον πω, γιατί αυτό αντιβαίνει στη συμφωνία που κάναμε πριν λίγο.
Κι ύστερα εσείς μόνος σας είπατε ότι κρίνετε αντικειμενικά ένα λογοτεχνικό
έργο. Το κρίνετε απ’ το περιεχόμενο κι όχι από το συγγραφέα του.
Εδώ επεμβαίνει ο εισαγγελέας
-Τέλος πάντων, κύριε συνήγορε, θα μας τον πείτε καμιά φορά αυτόν το συγγραφέα του κειμένου;
Ο Πρόεδρος Φαρμάκης, που έχει χάσει φαίνεται την υπομονή του, γυρίζει προς
τον εισαγγελέα και λέει:
-Αφήστε κύριε εισαγγελέα.
Κάποιος του ιδίου φυράματος με το Λουντέμη θα είναι κι αυτός.
Ο Θεοτοκάτος ήρεμος άνοιξε το βιβλίο για να συνεχίσει το διάβασμα.
Βλέποντάς τον ο πρόεδρος, τινάχτηκε πάνω σαν να τον σούβλισαν με πυρωμένα σουβλιά και λέει ουρλιάζοντας:
-Κύριε συνήγορε, δεν σας επιτρέπω να συνεχίσετε. Δεν σας επιτρέπω να διαβάζετε ενώπιόν μας τέτοια κείμενα. Αυτό που διαβάσατε δεν είναι ποίημα, είναι λίβελλος εναντίον του έθνους, είναι ένα κείμενο αντεθνικόν, που πρέπει να κατασχεθεί και να καταστραφεί αμέσως, ενώ εκείνος που το ’γραψε, αν δεν έχει καταδικαστεί μέχρι τώρα, πρέπει να καθίσει στο εδώλιο μαζί με τον πελάτη σου, να καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία και να κρεμαστεί…
Αυτός δεν είναι Έλλην, είναι προδότης, εχθρός της πατρίδας… είπε ο πρόεδρος
και κάθισε. Έτρεμε ολόκληρος από το θυμό του.
-Κύριε πρόεδρε, λέει ο Θεοτοκάτος, ομολογώ πως τέτοιο λαβράκι δεν το περίμενα στα δίχτυα μου. Εγώ αλλού ψάρευα, συμπληρώνει, δείχνοντας τον μάρτυρα κατηγορίας. Το ποίημα που απήγγειλα πριν λίγο ενώπιόν σας και που εσείς το χαρακτηρίσατε λίβελλον εναντίον του έθνους, αντεθνικόν, κλπ, κλπ, είναι απόσπασμα απ’ το γνωστό ποίημα «Ο εκδικητής» που κυκλοφορεί σήμερα στην Ελλάδα ελεύθερα και διαβάζεται από όλους τους  Έλληνες. Εκείνος που το ’γραψε
και που κατά τη γνώμη σας πρέπει να δικαστεί για  προδοσία δεν είναι άλλος από τον εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά, που όλο το έθνος τον διαβάζει, τον αγαπά και τον τιμά. Ναι, ο Κωστής Παλαμάς, κύριε πρόεδρε.
Και για να πεισθείτε, καταθέτω το βιβλίο με το γκρίζο εξώφυλλο λέγοντας:
-Όσο προδότης είναι, κύριε πρόεδρε, ο εθνικός μας ποιητής, άλλο τόσο είναι
προδότης κι ο Λουντέμης, που έγραψε το βιβλίο «Βουρκωμένες μέρες» και για το
οποίο τόσο λυσσαλέα διώκεται.
Το ακροατήριο ξεσπά σε χειροκροτήματα. Ο πρόεδρος αιφνιδιάζεται, τα χάνει.
Δεν ξέρει τι να κάνει. Και για να βγει από τη δύσκολη θέση χτυπά το κουδούνι
αμήχανα και διακόπτει τη συνεδρίαση λέγοντας:
-Άνθρωποι είμαστε κι εμείς, δεν μπορεί να τα ξέρουμε όλα.

Απόσπασμα από τη δίκη
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έστω. Είναι ένοχος ο κατηγορούμενος;
ΒΑΡΝΑΛΗΣ : Ένοχος; Όχι! Για να ναι ένοχος ένας Συγγραφέας πρέπει να δίνει αρνητικές απαντήσεις στις τρεις παρακάτω ερωτήσεις; Πρώτον: Ζώντας σε μια κοινωνία αδικίας με ποιους θα πάει; Με τους αδικητές ή με τους αδικημένους; Δεύτερο: Αν ο Λαός πέσει στα δεσμά της τυραννίας, με ποιους θα συνταχθεί; Με τον τυραγνισμένο ή με τον τύραννο; Και τρίτο και τελευταίο: Αν η Πατρίδα πάει σ’ εθνική σκλαβιά, ποιους θα βοηθήσει; Τους κατακτητές ή τους κατακτημένους; Δηλαδή με τους κιοτήδες θα πάει ή με τα παλικάρια; Γνωρίζω τον κατηγορούμενο από έφηβο. Τον γνωρίζω σαν συγγραφέα, και σαν Έλληνα. Και σας δηλώνω κατηγορηματικά: Και στις τρεις ερωτήσεις ο κατηγορούμενος έδωσε αυτές τις απαντήσεις. Δεν είναι ένοχος.
...
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Εις ένα από τα υπό κατηγορίαν κείμενά του και συγκεκριμένα εις το υπό τον τίτλον 
«Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό»…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ε;…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Ο Συγγραφεύς -δια να σώσει την τρυφεράν Ειρηνούλαν από την βουλιμίαν των αφεντικών της- την παραδίδει εις τας χείρας των εργατών.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Καλά κάνει.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Δε θα μπορούσε, έξαφνα, να την παραδώσει εις χείρας εκείνων οίτινες είναι εντεταλμένοι για την φρούρησιν της τιμής των…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ποιονών. Των χωροφυλάκων;
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Βεβαίως.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Όχι! Θα την πουλούσαν στο μπουρδέλο.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Κύριε Βάρναλη…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Τη γνώμη μου δε ζητήσατε; Τη γνώμη μου είπα. Ξέρω, εσείς έχετε άλλην γνώμη. 
Αλλά δεν είσθε σεις ο μάρτυρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τίποτε άλλο κ. Βάρναλη. Μπορείτε ν’ αποσυρθείτε.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (δυνατά): Κοιτάξτε μην τύχει και τον αθωώσετε «λόγω αμφιβολιών»! Αν οι Νόμοι σας καταδικάζουν αυτές τις αρετές, καταδικάστε τον! Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Κανένα! Σας το λέω εγώ!

Ο Μενέλαος Λουντέμης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Βαλασιάδη) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1906. Μετά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα η εύπορη οικογένεια του συγγραφέα πτώχευσε και ο ίδιος αναγκάστηκε από μικρή ηλικία να βγει στη βιοπάλη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου εντάχθηκε στην Αριστερά και έλαβε μέρος στην Αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση υπήρξε γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων του ΕΑΜ.
Εξορίστηκε στη Μακρόνησο, τον Άη-Στράτη και αλλού και πέρασε τις ταλαιπωρίες των αριστερών συγγραφέων του μετεμφυλιακού καθεστώτος. Το 1956 δικάστηκε για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» στο οποίο περιγράφει τα βάσανα των εξορίστων. Το 1958 κατέφυγε στη Ρουμανία απ’ όπου επέστρεψε μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών. Το 1968 του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια.
Τα βιβλία του σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, διαβάστηκαν και διαβάζονται από όλες τις ηλικίες των αναγνωστών. Η συλλογή διηγημάτων του «Τα πλοία δεν άραξαν» (1938) τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο πεζογραφίας. Από το πλούσιο έργο του ξεχωρίζουν τα μυθιστορήματα: «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», «Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος», «Οδός Αβύσσου αριθμός 0»,  
«Το ρολόϊ του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα» και πλήθος άλλα.
Έγραψε επίσης ποίηση, θέατρο, ταξιδιωτικά και πολιτικά κείμενα.
Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1977 από καρδιακή προσβολή.





Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ...


                       ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ….
              ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
                    ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΠΟΛΙΤΗ
                    
                                                                    ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ...                                                                                                                                        
                                                                    Κρυφά σκοτάδια
                                                                    άνισα χάδια 
                                                                    παγκάκια άδεια 
                                                                    Κι αυτό το ποίημα
                                                                    χαμένο θύμα 
                                                                    κολλάει στη γέννα 
                                                                    Ζεστό το αίμα 
                                                                    μες τα παγάκια 
                                                                    φτηνά φαρμάκια 
                                                                    Μνήμης ταξίδια 
                                                                    ξανά τα ίδια 
                                                                    Κρυφά σκοτάδια 
                                                                    κι άνισα χάδια


Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

ΚΑΚΟΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΘΙΑΣΟΣ


          ΚΑΚΟΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΘΙΑΣΟΣ

Ηλίθια πόλη τεμπελιάζεις ξαπλωμένη
Οι έμποροι σού έχουν πνίξει την καρδιά
Ούτε κι αυτός ο ήλιος σου δε σε ζεσταίνει
και τα σπασμένα τα πληρώνουν τα παιδιά
Ηλίθια πόλη ασφαλτωμένο ιπποδρόμιο
ακροβατεί ο φτωχός απάνω στο σχοινί
η άπληστη κατέβηκε στο πεζοδρόμιο
κι ο αναβάτης το γλεντάει επί πληρωμή

Δεν έχω μέρος να σταθώ κι ούτε μπορώ να κινηθώ
Θυμάμαι όμως τις μουτσούνες των αιτίων

Ηλίθια πόλη μου θυμίζεις χειρουργείο
Ψάχνουνε οι γιατροί να βρουν τον ασθενή
κι αυτός θρονιάστηκε μέσα στο υπουργείο
να γιάνει ελπίζει με τη νέα διαταγή
Ηλίθια πόλη μου βρωμάς σαν ουρητήριο
Ο καραγκιόζης βγήκε έξω απ’ το πανί
και μπαινοβγαίνει μέσα στο χρηματιστήριο
κι οι τσαρλατάνοι του ζητάν τη συνταγή

Δεν έχω μέρος να σταθώ κι ούτε μπορώ να κινηθώ
Θυμάμαι όμως τις μουτσούνες των αιτίων
                                                           ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Ο καιρός άλλαξε… Είναι η τελευταία μέρα του φθινοπώρου. Τη θέση των νοτιάδων πήραν οι κρύοι βοριάδες. Βαρύς θα ’ναι ο χειμώνας εφέτος.
«Κάνει κρύο παγωνιά, θέλω τζάκι και γωνιά» όπως έλεγε το παιδικό τραγουδάκι στο αναγνωστικό της Α’ δημοτικού.
Τι να ρίξεις όμως στη φωτιά; Τις κάλτσες σου;
Από μικρό παιδί, και γέρασα, περιμένω την αλλαγή, όμως αυτή δεν ήρθε.
Το μόνο που αλλάζει είναι ο καιρός…..
Ο κακοκουρδισμένος θίασος διαρκώς αυξάνει. Προστίθενται και νέα μέλη και νέοι συντελεστές. Δεν χρειάζονται πια ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες. Ετούτη η πόλη είναι σχεδόν ολόκληρη ένας περιπλανώμενος θίασος. Με κύριους πρωταγωνιστές τον Μίλτο το σκουλήκι, τον μίζερο φτωχομπινέ σχιζοφρενή Εβραίο ιεροψάλτη που θέλει να γίνει και καθηγητής Πανεπιστημίου, 
την πατσαβούρα που ανακάλυψε την κιμωλία το 2014 και πρόσφατα παριστάνει και τη δημοσιογράφο σε μια κωλοφυλλάδα, τον γαλάζιο γάιδαρο που θέλει να γίνει δήμαρχος,  
το αγοράκι με τα σπίρτα, τον κουρέα, την υπολοχαγό Νατάσσα, τους προσκόπους του Κουτσούμπα, τον εμψυχωτή-σκηνοθέτη, τον Λέλο και πλήθος κομπάρσους, που με λίγη προσπάθεια μπορούν να συμπεριληφθούν στο team των πρωταγωνιστών.
Αργότερα θα τους παρουσιάσω έναν έναν αναλυτικά και με πλήρες βιογραφικό.
«Δεν παίζουν με τα σίδερα για θα τους μπουν στον κώλο» λέει η λαϊκή ρήση.
Ένας κακοκουρδισμένος θίασος με 7000 αστυνομικούς πλήρως εξοπλισμένους με χημικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, ασπίδες, κράνη και κλομπς, υποδέχτηκε τους εορτάζοντες την τεσαρακοστή πρώτη επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Ο βαλσαμωμένος πρύτανης πρότεινε την κατάργηση των γενικών συνελεύσεων πριν από 
τις φοιτητικές εκλογές καθώς και τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας μέσω διαδικτύου.
Κακοκουρδισμένος θίασος ο ρόλος των ανεξάρτητων βουλευτών, των «ανεξάρτητων Ελλήνων». 
Η συνάντηση Βενιζέλου-Παπανδρέου, Σαμαρά-Τσίπρα,η διαδικτυακή τηλεδιάσκεψη με την Τρόικα, 
ο ύποπτος ρόλος του Καρατζαφέρη.
Κακοκουρδισμένος θίασος ο Ιταλός προπονητής της εθνικής Ελλάδος, ο Μαρινάκης, 
ο Αλαφούζος, ο Μελισσανίδης, ο Κούγιας, οι διαιτητές, οι οπαδοί, οι παίχτες.
Κακοκουρδισμένη η Παιδεία που δεν έχουμε. Κακοκουρδισμένη η Ιστορία που δεν ξέρουμε. Κακοκουρδισμένο και το ήθος που δε διδαχτήκαμε ποτέ.     

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Ο ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ


                                   Ο ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο
                                                           
                                                            ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Η δεκαεφτάχρονη μαθήτρια λιποθυμούσε από υποσιτισμό κι αυτοί έψαχναν αρχαία κόκαλα μέσα 
σε ψαροκασέλες.
Τι να το κάνεις το παρελθόν και την ιστορία, όταν δεν υπάρχει μέλλον;
Who is who;
Ο Λαομέδων ο Λέσβιος, ο Νέαρχος Ανδροτίμου ο Κρης, η Magica de spell;
Στα εργαστήρια, οι ερευνητές θα βρουν μέχρι και το χρώμα των οφθαλμών του αρχαίου νεκρού 
αλλά για τη δεκαεφτάχρονη μαθήτρια δε θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν ούτε ένα πιάτο φαΐ.
Τι να το κάνεις το παρελθόν και την ιστορία, όταν δεν υπάρχει μέλλον;
Τα ΜΑΤ χτυπούν τους φοιτητές έξω απ’ τη Νομική με κλομπς, χημικά, και χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Ένας φωτορεπόρτερ τραυματίζεται κι ένας φοιτητής κινδυνεύει να χάσει το μάτι του.
Αμερικάνικο κινηματογραφικό συνεργείο, συνοδευόμενο από αρχαιολόγους και άλλους επιστήμονες ψάχνει τον λαβύρινθο στη Φαιστό.
Ο Ερτογκάν στήνει το παλάτι του στο κτήμα του Κεμάλ Ατατούρκ, που είναι πολλαπλάσιο 
σε διαστάσεις από τον Λευκό Οίκο, το παλάτι του Μπάγκιγχαμ και το Κρεμλίνο.
Οι συνεχείς σεισμικές δονήσεις δημιουργούν ανησυχία και εκνευρισμό.
Αποσύρθηκε η τροπολογία για τις εκατό δόσεις στον ΕΝ.Φ.Ι.Α. μετά από πιέσεις της Τρόικα. Απουσίασαν 39  βουλευτές από τη διαδικασία της ψηφοφορίας.
Παραιτήθηκε ο βουλευτής Αθηνών της συμπολίτευσης, Ανδρέας Ψυχάρης.  
Ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. θα τον πάρει μαζί του στα τάρταρα τον σχιζοφρενή Τρελαντώνη*
Όχι μόνο δε θα καταφέρει να εκλέξει τον πρόεδρο της δημοκρατίας συγκεντρώνοντας ψήφους 
από τους «ανεξάρτητους» αλλά θα κινδυνεύσει να χάσει και τους δικούς του. Εκτός αν… Εκτός αν επικρατήσει η άποψη των πρασινορουφιάνων μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ για συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.

* Γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Μικρός ήταν ψηλός, άχαρος και σχεδόν τυφλός.
Ο αρχικός χαρακτηρισμός του ήτανε χαζαντώνης. Του το άλλαξαν όμως το όνομα σεβόμενοι το ψευδώνυμο που του είχε δώσει η γιαγιά του. Αμολούσε συνεχώς χαρταετούς και είχε μια τεράστια συλλογή από καλούμπες. Παραμύθιαζε τα άλλα παιδάκια πως οι σπάγκοι του ήταν ο μίτος της Αριάδνης και πως κάποια στιγμή θα ανακάλυπτε τον λαβύρινθο.
Αργότερα με ό,τι καταπιάστηκε το έκανε κώλος……
Είναι πνευματικό παιδί του Ευάγγελου Αβέρωφ, αυτουνού που έγραψε το «Φωτιά και τσεκούρι». Μετά από ένα αλαλούμ της πολιτικής του πορείας έγινε πρωθυπουργός. Εξακολουθεί να είναι ψηλός, άχαρος και σχεδόν τυφλός.
Και αναρωτιέμαι: ένας σχεδόν τυφλός πού τη βλέπει την ανάπτυξη;

ΥΓ. Τις φωτογραφίες τις βρήκα στο διαδίκτυο. Κυκλοφορούν ευρέως.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΡΤΕΜΗ


                     ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΡΤΕΜΗ

Απ' όταν ο Θησέας σκότωσε τον Μινώταυρο
ο λαβύρινθος εγκαταλείφθηκε, απολύθηκαν οι φύλακες
με τον καιρό γκρεμίστηκε η οροφή του
βγήκαν στο φως οι τρομεροί διάδρομοι
οι αίθουσες για τα βασανιστήρια, την ανθρωποφαγία
οι στοές με τις κρυμμένες εφευρέσεις
τους καταχωνιασμένους θησαυρούς
πέσανε οι τοίχοι, μείναν μόνο τα χνάρια
από περίπλοκα χαράγματα πάνω στη γη.
Όμως προσομοιώσεις λαβυρίνθων, σκοτεινές κατασκευές
δεν έπαψαν να χτίζονται με νέα υλικά
με καινούρια τέρατα, θύματα, ήρωες, ηγεμόνες,
φτιάχνονται προπαντός λαβύρινθοι με λέξεις
κάθε χρονιά μπαίνουν μέσα τους νέες φουρνιές
αγόρια και κορίτσια, με φόβο μαζί και αψηφισιά
για τις παγίδες, τις καταπακτές, τ' αδιέξοδα
φιλοδοξώντας να ξαναπλάσουν και να παίξουν
το παλιό δράμα προσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα
δίνοντας στους κύριους ρόλους τα ίδια ονόματα
Μίνωας, Πασιφάη, Μινώταυρος, Αριάδνη,
Δαίδαλος, Ίκαρος, Θησέας.
                    ΤΙΤΟΣ  ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Δεν πίστευα πως οι ψαροκασέλες θα είχαν κι άλλο ρόλο κι άλλη ιδιότητα εκτός από το να τοποθετούνε μέσα τα φρέσκα ψάρια ή να αποψύχουν τα κατεψυγμένα για να τα πουλήσουν ως φρέσκα.
Θυμήθηκα το συχωρεμένο το Νώντα, που έριχνε την κατεψυγμένη αθερίνα στο διχτάκι, την έβαζε στη θάλασσα για να φύγει ο πάγος και έλεγε στον γνωστό δημοσιογράφο Μάκη:
-Κοίτα Μάκη μου, στον αφρό την πιάνω…
Ο Μάκης καμάρωνε και κορδωνότανε ανάμεσα στους επωνύμους δημοσιογράφους φίλους 
του, τον Θανάση και τον Κώστα και τους έλεγε:
-Είδατε πού σας έφερα;…..
Α, να μην ξεχάσω. Μου ήρθε από τον εμπορικό και εισαγωγικό σύλλογο ένα έγγραφο καταγραφής ζημιών από τον πρόσφατο σεισμό. Τι να καταγράψω;
Ένα Εβραϊκό after shave κι ένα βαζάκι μαρασκίνο; Ένα μπουκάλι κολόνια Santa Barbara  
και ένα μπουκάλι λικέρ καρπούζι;
Ζούμε ένα σύγχρονο αλαλούμ και μου ήρθε στο μυαλό ο Αρτέμης……..
Με λένε Αρτέμη!
Δεν ξέρω αν υπάρχει άγιος Αρτέμιος ή αν είναι το αρσενικό της Αρτέμιδος.
Με λένε Αρτέμη!
Ο νεκρός βρέθηκε στην Αμφίπολη σε ξύλινη κάσα χωρίς φο μπιζού και αρώματα,
λίγα μέτρα κάτω απ’ τη γη κι έτσι χάθηκε η ευκαιρία οι ανασκαφές να συνεχιστούν σε βάθος με προοπτική να βρεθεί πετρέλαιο.
Με λένε Αρτέμη!
Και αισθάνομαι ότι υπάρχει στις μέρες μας τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας.
Το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία λιγοστεύουν…
Με λένε Αρτέμη!
Και βαρέθηκα να βλέπω τους ιμιτασιόν με μπλαζέ ύφος εμπειρογνώμονα.
Όλοι παριστάνουν τους ειδήμονες, όμως τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά. Αν φορέσεις στους παίχτες του Παναιγιάλειου τις στολές των παιχτών της Ρεάλ Μαδρίτης ή της Μπάγερν Μονάχου, δε σημαίνει ότι θα αποδώσουν το ίδιο.
Με λένε Αρτέμη!
Αν αυτοί είναι κομμουνιστές, τότε εγώ είμαι ο Βούδας.
Με λένε Αρτέμη και αναρωτιέμαι:
Πού βρίσκουν το θράσος όλοι αυτοί οι άσχετοι σφουγκοκωλάριοι που τοποθετήθηκαν στον πολιτισμό από το δήμο να εξηγούν στους γνωρίζοντες;  
Με λένε Αρτέμη και αναρωτιέμαι:
Πόσες Χριστοπαναγίες πρέπει να πεις για να πάρεις δεκάδες χιλιάδες κλικ στο διαδίκτυο;
Με λένε Αρτέμη και αναρωτιέμαι:
Πόσες χιλιάδες χρόνια πρέπει να περάσουν για να καταλάβουν τα ζώα πως τα πεζοδρόμια κατασκευάστηκαν για τους πεζούς και όχι για τα αυτοκίνητα;

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ


                               ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ


                                              
                                                     Κραυγή σεισμός και αλίμονο,
ο χρόνος θα ξεχάσει,
να ρυμουλκήσει στη σειρά
αυτούς που ’ναι να φύγουν.
Θα ’ναι γερόντοι ή παιδιά,
που ’χουν πολλά να κάνουν;
Θα ’ναι όνειρο ο θάνατος
ή θα πονέσει λίγο;
Θα ’ναι της μοίρας συλλογή
εκείνον να χορτάσει.
Μα ο Άδης πάντα αχόρταγος
τής ζήτησε απ’ όλους.*


ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Ο δρόμος είναι μοναχικός στη σύγχρονη εξορία κι ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό, 
τον δικό του Γολγοθά.
Το άστρο της νίκης έσβησε και μαζί του έσβησε κάθε προοπτική και κάθε ελπίδα.
Το μόνο που απέμεινε είναι κάτι πλανόδιοι και γραφικοί ερασιτέχνες εφημεριδοπώλες, κάτι στρατευμένοι διακινητές προκηρύξεων και κάτι ζήτουλες κομματικών οικονομικών ενισχύσεων.
Πώς να αφυπνίσουν την ταξική συνείδηση των εργαζομένων οι ασυνείδητοι;
Πώς να διαφωτίσουν το λαό τα σούργελα;
Σε μια άδεια Βουλή συζητάνε δυο τρεις για τον υποσιτισμό των μαθητών που λιποθυμούν εξαντλημένοι από την αβιταμίνωση. Τα παιδιά αυτά προέρχονται από λαϊκά στρώματα. 
Συνήθως είναι παιδιά απολυμένων και ανέργων. Θυμίζουν τα χρόνια της Κατοχής, που τα κάρα μάζευαν τους νεκρούς από την πείνα.
Τότε που ο πρωθυπουργός Τσουδερός έδωσε τα τρόφιμα στους Εγγλέζους.
Ο υφυπουργός Παιδείας, πρώην πανεπιστημιακός από την Άρτα, θυμάται τις παλιές 
καλές εποχές με τους Γερμανοτσολιάδες και τους ταγματασφαλίτες, τσαμπουκαλεύεται 
και τον «παραιτούν».
Οι καταληψίες μαθητές οδηγούνται στο αυτόφωρο και τους προσφέρουν μόνο νερό.
Όπως κάνανε τότε, τα παλιά καλά χρόνια στη Μπουμπουλίνας, στο Αβέρωφ και στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Το υπουργείο Παιδείας προσλαμβάνει εθελοντές από άλλες υπηρεσίες (άλλα υπουργεία) μετατρέποντάς τους σε καθηγητές, για να καλύψουν τις κενές θέσεις  των εκπαιδευτικών στις τάξεις.
Ο Σήφης επικηρύσσεται ως τρομοκράτης και νεκρός δε βρίσκεται στον τάφο της Αμφίπολης.
Και είναι Πέμπτη 7 Νοεμβρίου και ώρα 7.13 μ.μ και μου ’ρχονται στο κεφάλι  χιλιάδες cd. Όλη η ιστορία της μουσικής από τη γέννησή της μέχρι και σήμερα και πλήθος αγάλματα Αρχαιοελληνικά, Αιγυπτιακά από πέτρες ηφαιστείου, ινδιάνικα τοτέμ, γυάλινοι Βούδες, Ρώσικα ορειχάλκινα αγάλματα από το μαυσωλείο του Λένιν και Αφρικανικές μάσκες.
Γέμισαν οι κάλτσες και τα παπούτσια μου με θρυμματισμένα γυαλιά. Έκανα χαρακίρι με την προτομή του Μάο και με μελανόμορφους, ερυθρόμορφους και κυανόχρυσους αμφορείς!
Η συναυλία αναβλήθηκε. Ο κόσμος ήταν φοβισμένος. Η πόλη μύριζε αλκοόλ από τα σπασμένα μπουκάλια των ποτών. Αλκοόλ, βροχή και γιασεμί.
Ο Σόϊμπλε αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση για διαπραγμάτευση του χρέους.
-Αφού έχετε πλεόνασμα, δεν χρειάζεται ούτε κούρεμα ούτε επιμήκυνση ούτε καινούργιες διαπραγματεύσεις. Είμαι βέβαιος πως θα τα καταφέρετε…
Επανέφερα στη θέση τους τις μουσικές και τα αγάλματα στις τέσσερις το πρωί.
Ο Μιλτιάδης είχε κερδίσει τη μάχη του Μαραθώνα και ο Θεμιστοκλής τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μάζεψα τα απομεινάρια από τα σπασμένα αρχαία αγάλματα τοποθετώντας τα σε μια πλαστική σακούλα του σούπερ μάρκετ κι έπειτα στον κάδο ανακύκλωσης, που έχει μετατραπεί σε κάδο σκουπιδιών.
Κουράγιο!

*Αφιερωμένο σ’ αυτούς που έφυγαν από το σεισμό στις 15/6/1995 στο Αίγιο.
Περιέχεται στην ποιητική μου συλλογή «ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ»
«ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ»

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ


          ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ


                                                             Στρατιωτικοί χιτώνες
                     Περίεργα ονόματα
                     Ηλίθιος καιρός.


ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ουρανός ήταν χλωμός στην άγρια Δύση. Μια υγρή παγωνιά μου τσάκιζε τα κόκαλα. 
Οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα. Πυκνά σήματα καπνού και άγριες  κραυγές.
-Λέτε οι ινδιάνοι να σκότωσαν το σερίφη;
Το όνειρο ήταν εφιαλτικό. Ευτυχώς χτυπάει το τηλέφωνο.
-Χριστός ανέστη!
-Επίσης!
Συλλογιζόμουν τι μαλακία του είπα του ανθρώπου. Όμως αργότερα κατάλαβα το φιλοσοφικό νόημα του υποσυνειδήτου. Η σκέψη μου έχει θολώσει από τις πολλές πληροφορίες και ειδήσεις. 
Μου βαραίνουν το κεφάλι….
Είναι κι εκείνο το παλιό μυθιστόρημα του Ντίκενς, ο «Όλιβερ Τουίστ», που ο χλωμός και κοκαλιάρης γέρος εκπαίδευε ορφανά να κλέβουν μαντήλια και πορτοφόλια.
Και το προφητικό δίστιχο του Σαββόπουλου «Φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα και ιστορία 
οι παρέες» που εφαρμόστηκε κατά γράμμα. 
Και κυκλώματα ζήσαμε και ιστορίες από παρέες φάγαμε στη μάπα.
Επίσης στη μάπα φάγαμε σφουγκοκωλάριους, μιζαδόρους γελωτοποιούς και κλακαδόρους.
Κι είναι κι εκείνη η σύγχρονη ιστορία με τον Ανθούλη, που έβγαζε ατελείωτους
λόγους με ασυναρτησίες και εθνικιστικά συνθήματα και όλα αυτά τα έπαιρνε η ερωμένη του 
η Χρυσαυγή, η κουτσομπόλα της γειτονιάς, που μάλλιασε η γλώσσα της στην κυριολεξία κι επειδή 
δεν μπορούσε να μιλήσει, τα τύπωνε σε προκηρύξεις με έναν πολύγραφο που κληρονόμησε από 
τον πατέρα της, που ήταν κουκουλοφόρος στην κατοχή.
Με φορτίζουν τα οικονομικά μέτρα, η φορολογία, οι απολύσεις, οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι,
το ασφαλιστικό, οι συλλήψεις με ποσόστωση, ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, οι θυσίες στο βωμό των επιτοκίων, οι offshore, οι τράπεζες, η δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αφγανού, η μείωση της αμοιβής εργασίας, η αύξηση του ορίου ηλικίας για τη σύνταξη, το ΔΝΤ, η επιτήρηση, η παιδεία, ο πολιτισμός, ο Καλλικράτης, οι εισαγωγές, τα σκουπίδια, το γάλα των εργαζομένων και
τα εμβόλια, η ανικανότητα, τα υποβρύχια που γέρνουν, η Τζούλια, ο ρατσισμός και τα συνθήματα,
ο Αλέξανδρος, «τα άσπρα περιστέρια που τα ’καναν περιστερόσουπα κι όσα γλυτώσανε γινήκανε σαρκοφάγα », τα ματζούνια, τα γλειφιτζούρια, τα σάμαλι, το μαλλί της γριάς και η ηχογραφημένη φωνή του Κινέζου «ό,τι πάρεις ένα euro» στην εμποροπανήγυρη της Παναγίας της Τρυπητής,
οι εκλεγμένοι και οι πολιτευτές, που σπρώχνονται για να τους πάρει η τηλεόραση. Ο Καλαβρυτινός που γύρισε απ' το Πακιστάν, το βαθύ λαρύγγι, η Εμμανουέλα, η ιστορία της Ο, ο Eric Burdon, οι Vaya con dios, o Ξυλούρης, η Κωνσταντινούπολη, η Ζυρίχη.
Ο πάγος έχει λιώσει στο ποτήρι. Ο καφές ζέστανε. Μάλλον θα χρειαστεί να φτιάξω άλλον.
Θα αρχίσει και η συνέντευξη του Πάγκαλου στην κρατική τηλεόραση και δε θέλω να την χάσω.
Η ζωή όμως συνεχίζεται… Οτσαλάν - Ίμια - ΔΝΤ.
Άντε και καλή συνέχεια……..



Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

EΡΗΝΟΥΛΑ ΟΠΩΣ...ΕΙΡΗΝΗ


          ΕΡΗΝΟΥΛΑ ΟΠΩΣ….. ΕΙΡΗΝΗ


Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
Και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν 
Αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"*
 
Αλλά εγώ. Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου...
                                                                  ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Εδώ παπάς εκεί παπάς πού είναι ο παπάς; Υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχουν λεφτά, πού είναι τα λεφτά; Πολιτική και παπατζιλίκια ή παπατζιλίκια και πολιτικοί;
Τι έκανε ο άλλος! Πέταξε παπούτσι στον πρωθυπουργό. Και τι παπούτσι! Αργεντινέζικο!
Επισημαίνω τον κίνδυνο να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα στη διαμαρτυρία. 
Ξεφεύγουμε από τις ρίζες μας. Χάθηκε το παραδοσιακό γιαούρτι και τα ζαρζαβατικά, που είναι και στην εποχή τους. Τι τα θέλετε τα παπούτσια; Αυτά είναι κόλπα μουσουλμανικά. Αλλαξοπιστήσατε; Τι θα πει ο Ανθούλης; Και θα ’χει και χίλια δίκια.
Να μου πείτε με τα λεμόνια Αργεντινής και τα σκόρδα Τουρκίας, που αγοράζετε από τα Σούπερ Μάρκετ και τα μανάβικα, μπερδευτήκατε.
Εγώ όμως έχω ιερό καθήκον να σας επαναφέρω στην τάξη και την ηθική, όπως θα 'λεγε και ο Πόποτας.
Πλάκα που έχει να διδάσκουν ηθική οι ανήθικοι με έμφαση και στόμφο και να πουλάνε αντριλίκι οι άνανδροι! Αυτός ο τόπος είναι γεμάτος εκπλήξεις! Αχταρμάδες, ασυναρτησίες, ελαστικές συνειδήσεις, σεχταριστικές συντεχνίες κι ο άλλος δίπλα φτιάχνει την εθνική λαμογίων.
Blogs αντιεξουσιαστών, με την άλλη έννοια όμως, δηλαδή αυτών που κατηγορούν την εξουσία γιατί
δεν είναι στα δικά τους χέρια.
Ξαναλανσάρονται ……
Τους θυμάμαι παλιότερα, που δημιουργούσαν κόντρες και ανταγωνισμούς με την Πάτρα, 
λες και είχαν να χωρίσουν οι γάιδαροι τα άχυρα. Τοπικιστική ηλιθιότητα. Όλα για πάρτη τους. Να τους ρίξουνε τους άλλους. Γιατί σαν κοντόφθαλμοι και παρταόλες δεν  χωρούσε στο μυαλό τους πως για τα ίδια προβλήματα υπάρχουν και οι ίδιες λύσεις και πως θα έπρεπε να  αγωνιστούνε για την ανάπτυξη του νομού, οι μπαστουνόβλαχοι.
Τι καταφέρανε τόσα χρόνια; Γελάει όλη η Ελλάδα μαζί μας. Δεν είναι ικανοί ούτε τα σκουπίδια να μαζέψουν.
Απ' όλο αυτό το ερμαφρόδιτο συνοθύλευμα των προβλέψιμων ξεπουλημένων μικροαστών
(στην ουσία ίδιοι με τους άλλους είναι) με στεναχώρησε κι ο παλιός μου συμμαθητής για  την επιλογή  του. Ξέρει αυτός……….
Με εκνευρίζει που ώρες-ώρες με πιάνουν  τα τοπικιστικά μου. Προσπαθώ να τα αποφύγω αλλά
δεν μπορώ. Έχουν κάνει τον τόπο μου σακατεμένο τόπο……
Πλησιάζουν οι πρώτες εκλογές του Καλλικράτη και η κυβέρνηση καλείται να περάσει από εξετάσεις. Θα είναι μια μορφή δημοψηφίσματος που ο ελληνικός λαός  θα εγκρίνει ή θα απορρίψει τις επιλογές της, για την  επιβολή  των κυβερνητικών μέτρων και την προσφυγή  της στο ΔΝΤ..
Τυχούσα ελαστικότητα και υποχωρήσεις που θα συμβούν το χρονικό διάστημα μέχρι τις κάλπες,
θα είναι προσποιητές και δήθεν.
Καινούργια μέτρα λιτότητας θα παρουσιαστούν μετά το τέλος του δεύτερου γύρου των εκλογών.
Περισσότερο στα Λατινικά  μ’ αρέσει η μουσικότητα και η μελωδία της γλώσσας.
Όσο για τη μετάφραση, σε βοηθούν να την κάνεις τα σύγχρονα μέσα.
*Και πέρα απ’ αυτά κρίνω πως η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί
Μια από τις αγαπημένες φράσεις του Κάτωνα στη Σύγκλητο στην αρχή ή στο τέλος του λόγου του. Πρακτικά σημαίνει ότι η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί.
Η Καρχηδόνα ήταν ισχυρός εχθρός της Ρώμης εκείνη την περίοδο και ο Κάτωνας επέμενε πως αν δεν την καταστρέψει η Ρώμη, θα καταστραφούν οι ίδιοι από τους Καρχηδόνιους. Τελικά, και για την ιστορία, ο Κάτων τα κατάφερε και η Καρχηδόνα καταστράφηκε στον 3ο Καρχηδονιακό πόλεμο.

Γράφτηκε και δημοσιεύθηκε την περίοδο που ήταν Πρωθυπουργός 
ο Γιώργος Παπανδρέου

ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΤΥΡΙ


                  ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΤΥΡΙ

                                         Έπαιζες το θύμα κι ήταν ένοχοι πολλοί 
                                         Σ’ αυτό το σήριαλ παίζαμε όλοι 
                                         Και ξαφνικά μια νύχτα στην πιο κρίσιμη σκηνή 
                                         φεύγεις κρυφά απ’ την οθόνη. 
                                         Καλώς ήρθες Μαργαρίτα με τα κόκκινα μαλλιά 
                                         Καλώς ήρθες Μαργαρίτα μες την πόλη 
                                         Σε θυμάμαι που κρατούσες κάτι σχέδια παιδικά 
                                         Τώρα κρύβεις μες την τσέπη το πιστόλι.

                                                                       ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Η παγκόσμια οικονομική κρίση ακούμπησε τη χώρα μας και την κατάστρεψε. «Κάποιος χτύπησε την πόρτα μα ήταν ο βοριάς». Η κυβέρνηση εξακολουθεί να βοηθάει και να στηρίζει οικονομικά τις τράπεζες. Ποτέ δεν έκανε το ίδιο για το λαό.
Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά: κλείσιμο επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας, κατασχέσεις κατοικιών, αύξηση της εγκληματικότητας. Και επιτρέπουν οι άθλιοι στο Μητσοτάκη να προτείνει λύσεις…
Ποιος είναι αυτός; Είναι αυτός με τα πολλά προνόμια  τις πολλές συντάξεις…
Δεν ξέρω αν για όλα αυτά ευθύνεται η αναξιοκρατία ,οι οικονομικές και κοινωνικές διακρίσεις, το σύστημα, ο ιμπεριαλισμός, η παιδεία όλων μας και του καθενός ξεχωριστά. Για αυτό όμως που είμαι σίγουρος είναι για το βόλεμα και τη διαστροφή του καθενός μας. Βαρέθηκα τις συντεχνίες και τα κυκλώματα.

           Λέω είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιόμορφα
           Και λέω πάλι δεν βαριέσαι έχω και εγώ την ίδια μυρουδιά
                                                                                  Brecht

Η Ελβετία φοριέται πολύ τώρα τελευταία. Συνευρέθηκα  με κάποιους φίλους παλιούς. 
Συμφάγαμε και για επιδόρπιο δοκιμάσαμε ελβετικό τυρί και ελβετικές σοκολάτες.
Σκέφτονται να αγοράσουν μεζονέτες στα ορεινά. Τις πουλάει μια ελβετική  κατασκευαστική εταιρεία, όπως επίσης και μια ελβετική εταιρεία φτιάχνει  το σιδηρόδρομο για να φτάνεις φαντασμαγορικά και ρομαντικά στην κατοικία σου.
Οι εταιρείες συνήθως είναι ανώνυμες. Τέτοιου είδους εταιρείες μας δίδαξαν να φτιάχνουμε και μεις, οι μεγάλοι πολιτικοί της χώρας μας.
Δεν ξέρω εγώ ως Έλλην αν μπορώ να φτιάξω μια τέτοιου είδους εταιρεία με έδρα
την Ελβετία  για να πάρω το κύρος της χώρας. Πώς λέγαμε παλιά, ελβετικά ρολόγια,
ώρα ΓΚΡΙΝΟΥΙΤΣ.  Τώρα λέμε όρα προς Ελβετία μεριά.
Κι όλα αυτά με το λίγο μυαλό που διαθέτω λύνονται με μια πρωτοβάθμια εξίσωση. 
Μέχρι εκεί τα καταφέρνω και βγαίνει το συμπέρασμα πως με τις ανώνυμες εταιρείες 
ένας Έλληνας μπορεί να έχει μια ελβετική εταιρεία όπως επίσης ένας Ελβετός μια ελληνική.
Θέμα που μπορεί να ξετρυπώσει πολλούς επώνυμους στην περιοχή που μυριστήκανε
τυρί και που δεν είδανε την φάκα ή που νόμισαν πως δεν τους αφορούσε αυτό.
Είναι η νοοτροπία του Έλληνα που νομίζει πως τα πάντα αφορούν τους άλλους…

 Καληνύχτα Μαργαρίτα
                                                                         
                                                                                               

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΕ...


              ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΕ…


Σκηνή πρώτη
Ήχος πένθιμης τρομπέτας και μια φωνή από μακριά  μοιάζει με  τραγούδι

Κάθε πρωί καταργούμε τα όνειρα
χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους.
Οι νύχτες μεγαλώνουν μεγαλώνουν σαν αρμόνικες,
ήχοι καημοί πεθαμένα φιλιά ασήμαντες απαριθμήσεις
Τίποτα. Τίποτα
Λέξεις μόνο για τους άλλους μα που τελειώνει η μοναξιά;

                                                       Μανόλης Αναγνωστάκης


ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Για άλλους λόγους εξεγέρθηκαν οι Αμερικανοί φοιτητές. Ήταν οι ενοχές τους από το Βιετνάμ. Αλλά οι άλλοι, οι Ευρωπαίοι φοιτητές θα έπρεπε να είχαν όραμα, θα έπρεπε να είχαν στόχο, γιατί είχαν τουλάχιστον θεωρητική κατάρτιση, παρελθόν και ιστορία. Αγωνίστηκαν οι γονείς τους κατά του φασισμού και κατά δικτατορικών καθεστώτων. 
Στο βάθος του μυαλού τους θα ’πρεπε να είχαν την ανατροπή.
Θυμάμαι το βιβλίο του ΖΑΝ ΠΟΛ ΣΑΡΤΡ «Τα  γρανάζια», γκρέμισαν οι επαναστάτες 
το καθεστώς  και έγιναν ύστερα ίδιοι και χειρότεροι…….
Πόσο όμως απέχει αυτό απ’ την πραγματικότητα και τι έκανε όλους αυτούς να αλλάξουν 
στο δρόμο;
Ήταν ένα κίνημα με κοινό στόχο ή ο καθένας ξεχωριστά εξυπηρετούσε την προσωπική 
του φιλοδοξία, την προσωπική του ματαιοδοξία;
Κατά πόσο ενδιέφερε όλους αυτούς η ισότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη;
Κατά πόσο όλοι αυτοί θα μπορούσαν να λειτουργήσουν συλλογικά, να βρουν αυτά που τους ενώνουν για να πετύχουν τους στόχους τους;
Να βρούμε όμως πρώτα από όλα αυτά που τους χωρίζουν. Και είναι τα συμπλέγματα των παραδοσιακών κομμουνιστικών κομμάτων για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και 
η συμπεριφορά τους απέναντι στους διανοούμενους. Δηλαδή η μόνιμη διαμάχη που δημιουργείται μεταξύ μορφωμένων και αμόρφωτων.
Δεν ξέρω αν για μερικούς είναι σκληρό αυτό που γράφω αλλά η αλήθεια είναι επαναστατική έννοια και θα πρέπει να την δεχτούν και να την καταλάβουν.
Έτσι η υποτίμηση της πρωτοπόρας δύναμης της νεολαίας που αγωνίστηκε και διεκδίκησε μέσα 
απ’ το φοιτητικό κίνημα την κάνει να νιώθει  απογοητευμένη, διαφοροποιημένη και μονάχη χωρίς στήριξη από τους άλλους.
ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ.
Η απογοήτευση τους οδηγεί στην εγκατάλειψη του κοινού οράματος, της συλλογικότητας 
και του κοινού στόχου. Τους απομονώνει στον ατομικισμό και στο κυνήγι της επιτυχίας. Προσπαθώντας να εκπληρώσουν προσωπικές φιλοδοξίες και εικονικά όνειρα μέσα από την υπερκατανάλωση, δημιουργούν τον «τάφο του Ινδού» αμυνόμενοι στο φόβο της κατάθλιψης, όπου τελικά μπορεί και να οδηγηθούν.
Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η σύγχρονη ανθρωπότητα είναι πολλοί. Από την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα καμένα δάση, τις κλιματολογικές αλλαγές, την έλλειψη νερού, τις πυρηνικές δοκιμές, τους πολέμους, την άνιση κατανομή του πλούτου, τη φτώχια, την πείνα και τις αρρώστιες ιδιαίτερα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, την ανεργία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ως τη διακίνηση ναρκωτικών, την εμπορία ανθρωπίνων οργάνων και την παιδική πορνεία.
Όσο για τη χώρα μας υπάρχει ο κίνδυνος αλλοίωσης της ιστορίας μας, του πολιτισμού μας, 
της γλώσσας μας και της εθνικής μας ταυτότητας.
Για να προστατευτούμε από όλους αυτούς τους κινδύνους χρειάζεται συλλογική δράση και αγώνας. Η ατομικότητα, το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να μας οδηγήσει στην απραξία και την απομόνωση και να επωφελούνται αυτοί που τη σκηνοθέτησαν.

Σκηνή δεύτερη
Δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ πέρα. Αυτοί έχουν χάσει τη μπάλα. Θα προτιμούσα
να παρακολουθήσω αγώνα Β’ εθνικής.

Τους προβολείς στήσε
άπλετο φως στη ράμπα να πέφτει
η δράση να κυλάει
να παρασέρνεται στη δίνη.
Η τέχνη δεν πρέπει να αντανακλά
σαν τον καθρέφτη
μα σαν φακός να μεγεθύνει
                                   Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι


Το να εκπαιδεύουμε ηθοποιούς είναι ένα θέμα. Το να εκπαιδεύουμε θεατές
είναι το πιο δύσκολο. Ανάμεσα σε μια σούμα «ημιμετρίων» πολλές φορές λειτουργούμε σε βάρος των ταλέντων. Όμως ισχύει το «όσο ζεις μαθαίνεις» και έτσι μου ’ρθε να σκηνοθετήσω 
«ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ» με μουσική από την ΕΜΑΝΟΥΕΛΛΑ.
Επίσης να μπερδεύω τις επετείους και τα πρόσωπα. Τον Γκουσγκούνη με τον Ομπάμα και τον Μάο Τσε Τούνγκ, τον Ηρόδοτο, τον Ξενοφώντα  και τον Θουκυδίδη με τον Καραγκούνη, τον Ψινάκη και τον Μπιλάντεν.
Την άλωση της Κωνσταντινούπολης με το Ανόρθωση-Ολυμπιακός, την επέτειο του Πολυτεχνείου με τον Ισπανικό εμφύλιο, την επανάσταση του ’21 με τη συμφωνία της Γιάλτας και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον Ιούλιο Καίσαρα.
Και έτσι θα μπορώ να τεντώνομαι, να φουσκώνω, να πουλάω μούρη και θα νιώθω ανώτερος από τον Κουν, τον Ευαγγελάτο, τον Ποταμίτη και όλους τους άλλους.
Ξέρω πως κι άλλοι έκαναν τις ίδιες σκέψεις με μένα, όμως φοβούνται να ξεστομίσουν
την αλήθεια.
Παίζω για τελευταία φορά το ρόλο της εγκλωβισμένης σας συνείδησης.
Εγώ τα είπα και ησύχασα.
Τέλος.