Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

ΤΑ ΜΠΑΖΩΜΕΝΑ ΡΕΜΑΤΑ

                ΤΑ ΜΠΑΖΩΜΕΝΑ ΡΕΜΑΤΑ
  
       Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ.
Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη λασπωμένη πεδιάδα
Κι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε μοιάζει διόλου με το θάνατο
Μπορείς να βαδίζεις κάποτε χωρίς κανένα σκοπό ή με σκοπό -σου είναι αδιάφορο-
Μιαν εποχή μακρινή και νεκρή σα μια βίαια σκισμένη πολυτέλεια.
Εγώ συλλογίζομαι πώς και γιατί άραγε μια βροχή μπορεί να σου θυμίζει τόσα πράγματα
-Χωρίς αμφιβολία είναι τόσο ανόητο να τα στοχάζεσαι όλα αυτά μια τέτοιαν ώρα-
Συλλογίζομαι όμως στις ζεστές χειμωνιάτικες κάμαρες μιαν αλλιώτικη μυρουδιά
Ύστερα από τις 6 με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και τ’ αναμμένο φως
Ή μια γωνιά δίπλα στο τζάμι σ’ ένα μεγάλο καφενείο με τις αδιάφορες φωνές.
Τα συλλογίζεσαι όλα αυτά με τον πιο απλούστερο τρόπο ολωσδιόλου παιδιάστικα
Μπορείς να λησμονείς το κάθε τι, τί τάχα να γυρεύεις εδώ μια τέτοιαν ώρα
Εσύ, ο διπλανός σου, όλος αυτός ο κόσμος που πορεύεται δίπλα σου μες στο σκοτάδι
Αυτή η ανήσυχη σιωπή που πληγώνει περισσότερο κι απ’ το πιο κοφτερό λεπίδι
Να λησμονείς για μιαν ελάχιστη στιγμή πως ίσως δεν τέλειωσε ούτε και απόψε 
για σένανε το κάθε τι
Τόσο που αν τρίξει κάτι αναπάντεχα είναι να σου ξυπνήσει την ακριβήν υπόθεση μιας επιστροφής
Τη χειμωνιάτικη ζεστή κάμαρα, το καφενείο με τις πολύχρωμες φωνές.

…Έτσι βρέχει λοιπόν μια κίτρινη βροχή χωρίς τέλος.
Μια κίτρινη παλιά βροχή, τη νύχτα, σα μαστίγιο.
                                                                 
                                                                        ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Είχα ραντεβού με την ιστορία και είχα ήδη αργήσει…
Η συνέπεια παίζει ιδιαίτερο ρόλο στα πρώτα ραντεβού.
Λίγα λεπτά καθυστέρησης μπορεί να οδηγήσουν τον άλλον σε βιαστικά και εσφαλμένα συμπεράσματα και να βγάλει κακή γνώμη για σένα.
Αγόρασα κι ένα παγωτό, προσφορά από γνωστό σουπερ μάρκετ με τρία ευρώ. 
Θα μου κρατήσει παρέα στο ντέρμπι.
Οι 550 Αιγιώτες είχαν ψηφίσει τη Φώφη στον πρώτο γύρο του διευρυμένου νέου φορέα 
της κεντροαριστεράς πληρώνοντας και τρία ευρώ.
Τι άλλο θα κάνει ο άνθρωπος για να βγάλει το ψωμί του; Τι άλλο θα κάνει ο άνθρωπος 
για να γίνει υπάλληλος του δημοσίου ή να διορίσει τα παιδιά του;

Η σύγκρουση ανάμεσα στους νόμους των θεών και των ανθρώπων έφερε σαν αποτέλεσμα 
την αυτοκτονία της Αντιγόνης, του αρραβωνιαστικού της Αίμονα, της μητέρας του Ευρυδίκης 
και την παραίτηση του Κρέοντα.
Είχε ο Κρέοντας δίκιο; Έπρεπε να υπερισχύσουν οι νόμοι των ανθρώπων;
Τι ήθελε να πει ο ποιητής;
Η Ευρυδίκη μεταμορφώθηκε σε τιμωρό εκφράζοντας τους νόμους της φύσης.
Παρουσιάστηκε ως φονική καταιγίδα στέλνοντας στον Άδη δεκαεννέα θνητούς, κάτοικους 
της Μάνδρας και της Νέας Περάμου της Δυτικής Αττικής.
Υπάρχουν κι άλλοι αγνοούμενοι κι ο αριθμός θα αλλάξει.
Το νερό έχει πορεία και μνήμη. Δεν ξεχνά ποτέ.
Ο Μάντης Τειρεσίας είχε προβλέψει τα συμβάντα και το επαναλάμβανε διαρκώς:

Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει
θα αντέξει όποιος πράγματι αντέχει
Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είχε γυρίσει μιάμιση ώρα νωρίτερα στις φυλακές.
Οι 300 Κνίτες βρισκόντουσαν έξω από το Πολυτεχνείο περιφρουρώντας τον χώρο από τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές, που είχαν κάνει κατάληψη.
Τι ήταν αυτό; Σύμπραξη ΚΝΑΤ – ΜΑΤ; Μόνο ο θεός το ξέρει και ο Γόντικας
ΠΑΜΕ μαζί με την εξουσία για να μη χαθούμε.
Καπνός και δάκρυα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στον αγώνα μπάσκετ του Ολυμπιακού 
με τον Ερυθρό Αστέρα. Πανηγυρίζουν την νίκη τους απέναντι στον αδύναμο Ερυθρό Αστέρα; Επιτίθενται στο αδελφό σωματείο με δακρυγόνα;
Ουχί. Τα δακρυγόνα προέρχονται από το ντέρμπι που διεξάγεται ανάμεσα στους αστυνομικούς 
και τους αντιεξουσιαστές έξω απ το ΣΕΦ.
Γι’ αυτά τι λέει ο Γόντικας;

ΟΧΛΟΣ
 -Augustus mortuus est, habemus novum Augustum
-Ο βασιλιάς πέθανε… Ζήτω ο βασιλιάς

 ΧΟΡΟΣ
Έβρεξε και βρήκε απροετοίμαστους τους πάντες
Το κράτος, τους δήμους, τους δήμιους, τους κοιμισμένους, τους νεκρούς
Και η ζωή συνεχίζεται στα μπαζωμένα ρέματα
Στο νέο γήπεδο  που ταχιά θα εγκαινιάσουν
Πανηγυρίζοντάς το με νταούλια, ζουρνάδες και κρόταλα οι γύφτοι
Όμως το νερό ποτέ δεν ξεχνά… Θυμάται*

ΕΞΟΔΟΣ
Η Ουλρίκε Μάινχοφ είχε την ίδια τύχη με την  Αντιγόνη: απαγχονίστηκε στις Γερμανικές φυλακές στις 9 Μαΐου του 1976.
Πριν αυτοκτονήσει είχε πει: «Μπροστά στην έλλειψη επαφής με την εργατική τάξη, 
η νιτρογλυκερίνη αντικατέστησε το μαζικό κίνημα.»

*Γράφτηκε για τις ανάγκες του κειμένου.








Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟΙ ΘΙΑΣΟΙ

               ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟΙ ΘΙΑΣΟΙ
   
Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ’ ακουμπά
στον παράξενό μου χρόνο.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Σαν ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες.

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου την ψύχρα.

Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι.
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ’ αφήνει.

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω, μωρέ
μ’ αυταπάτες πια δεν έχω.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos
, Venceremos.

                                     ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ


ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Στο παλιό σκοτεινό και αραχνιασμένο σπίτι είχε πέσει η αυλαία του τέλους.
Υπότιτλοι δεν υπήρχαν, μόνο άναρθρες και φάλτσες κραυγές.
Οι νότες μια μια είχαν αποβληθεί και τη θέση τους πήραν ερασιτέχνες κομπάρσοι.
Τα πλαστικά λουλούδια διακοσμούσαν τους κάδους ανακύκλωσης και τα άδεια μπουκάλια περίμεναν τον επόμενο ρόλο τους.

Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει
Θα αντέξει όποιος πράγματι αντέχει
Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει

Το τι αγροτικό παρέλασε στο δρόμο για την έκθεση δε λέγεται!
Τα βόδια δεν υπήρχαν στην καρότσα του αγροτικού (όπως Αμερική).  
Ήταν στη θέση του οδηγού και του συνοδηγού.
Γριές με ταγιέρ μιας άλλης εποχής, λουσμένες με φτηνές κολόνιες, δίχρωμες, βγαλμένες από συνοικιακά κομμωτήρια. Τα ΚΑΠΗ σε πλήρη επιστράτευση!
Το φορτηγάκι «Μεταφοραί - Εκδρομαί ο Μήτσος» έψαχνε χώρο για να παρκάρει. 
Τελικά δεν τα κατάφερε. Το ίδιο συνέβη και στο φορτηγάκι «Αλλαντικά-Τυροκομικά η Μέλπω».
-Μύρισε λουκουμάδες, χαλβάς και ροδοζάχαρη. Από πού έρχονται όλες αυτές οι ωραίες μυρωδιές;

Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει
Θα αντέξει όποιος πράγματι αντέχει
Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει

Αυτή η πόλη τιμά τα ταλέντα της. Ταλέντα όμως δεν έχει.
Τα βραβεία ήταν λευκές κόλες χαρτί Α4 διπλωμένες σε ρολό (κάτι σαν χαρτί υγείας) δεμένες με κόκκινο φιόγκο.
Το  χαρτί υγείας θα χρειαζόταν περισσότερο στο τιμώμενο πρόσωπο, που απουσίαζε.
Ήταν συνδεδεμένος  με τη λεκάνη της τουαλέτας του και ουχί με το πλήθος των αναγνωστών του.
Τα πράγματα ήταν απλά όπως μας τα εξήγησαν: 
Ο Σεφέρης είχε πάρει το νόμπελ ειρήνης και όχι το νόμπελ λογοτεχνίας.
Ο μεγάλος Μπιθικώτσης είχε πει: «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» και όχι ο Τσαρούχης. 
Ο βαλσαμωμένος συμπολίτης ήταν ο μόνος στην Ευρώπη που ήταν ποιητής και δημοσιογράφος ενώ εγώ μπορώ να απαριθμήσω τουλάχιστον πεντακόσιους.
Και άλλα τέτοια ευτράπελα που ακούστηκαν στις τελετές βράβευσης μουσαντών καλλιτεχνών 
από μουσαντούς παράγοντες.

Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει
Θα αντέξει όποιος πράγματι αντέχει
Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει

Ο πέρα-δώθε εξιστορούσε το βιογραφικό του. Τελικά κατέληξε πως είναι ένα τίποτα. 
Τους τρελούς ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, στο δημόσιο ψυχιατρείο, τους έκανε θίασο και απέδιδαν. 
Εδώ, γιατί γίνονται μονάχα θίασος κι ούτε καν περιπλανώμενος;

Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει
Θα αντέξει όποιος πράγματι αντέχει
Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει