ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!

                     ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!

Η πόλη αυτή φημίζεται για τους ποιητάδες της

Τα απαγγέλουν στα θέατρα σκιών και στα καφενεία

Χατζατζάρηδες, Καραγκιόζηδες με τα κολλητήρια τους

Και είναι όλοι τους συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι

Όταν θα μεγαλώσουν κι άλλο θα γίνουνε παράγοντες

Δημάρχοι, αντιδημάρχοι και κήρυκες του πολιτισμού

Γι’ αυτό η πόλη αυτή κατάντησε σαν τα μούτρα τους

Γεμάτη μίσος, βλαχιά και ανικανότητα… *

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ζω στην πόλη των εμπνευσμένων ποιητών. Το τι μαλάκες κυκλοφοράνε…

Ζω στην πόλη της κήρυξης της επανάστασης του’21. 

Το τι ψώνια, τρελοί και ψεύτες το υποστηρίζουν…

Ζω σε μια πόλη γεμάτη ρουφιάνους, βλάχους, χρυσαυγίτες (κάθε πολιτικής αποχρώσεως) 

αλβανούς και κοντούς, σνομπ, γύρω στο 1.60, γύρω στα 60, με πνευματικό επίπεδο κάτω 

του μηδενός.

Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.

Ποια είναι η Ευδοκία; Γιατί μου βάζετε δύσκολα; Γιατί κοιτάτε να με μπερδέψετε;…  

Εγώ τον Αμβρόσιο ξέρω, που γιόρταζε χθες… Τι χρώμα γιλέκα θα μας φορέσετε;

Ιδρωμένα βυζά

ποιήματα και πεζά

μου την πέφτουν

Η ζωή μου μπελάς

με μαλάκες μιλάς

Φυγαδεύσου*

Οι Παοκτζήδες είχαν μπει με πορτοκαλιά ρούχα στον αγώνα με την Τσέλσι. Φάγανε μόνο τέσσερα από συμπόνια. Ήταν σαν στημένες πορτοκαλόφλουδες. 

Αλήθεια, στο μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός πάλι κέρδισε;…..

Και ενώ έβλεπα το Νext top model, ένα τηλεφώνημα κλόνισε τη βραδινή μου ησυχία.

-Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

-Εγώ στο δημοψήφισμα δεν πήγα. Έβλεπα «το ταξίδι του Γκιούλιβερ» στην τηλεόραση. 

Είχα γράψει και το περιβόητο άρθρο «οι εκλογές του κώλου»

-Καλά καλά θα σας στείλουμε τις ερωτήσεις μας με e-mail.

Έλαβα τα e-mail που περιείχαν κάτι ασκήσεις για κούκο μονό σε διπλό ταμπλό, μια κουκούλα αυτοκινήτου αδιάβροχη και μια φωτογραφία του Στάλιν με μπικίνι  από τότε 

που είχε εκλεγεί «Μις Τουρισμός» στα καλλιστεία του 1979.

Δεν έδωσα καμία σημασία στα e-mail, μόνο που μου ήρθε στο μυαλό η ατάκα από το θεατρικό 

του Σεφερλή «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες».

To Next top model είχε τελειώσει… δεν πειράζει… θα το δω στο Youtube

Ακολούθησε παρασκήνιο, που δεν είχε καθόλου ενδιαφέρον και χιούμορ.

Κι ήρθαν ένας ψεύτης, ένας κλέφτης, και ένας προβοκάτορας που μου μεταφέρανε τα νέα.

Η διακήρυξη των άλλων  θύμιζε ΚΚΕ του 1950. Άλλη μια σέχτα στο τραπέζι…

Οι σέχτες θα έχουν τον ίδιο προορισμό, την ίδια κατεύθυνση και θα φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα. 

Αυτό να το θυμάστε… Όπως σας το λέω..

Λίγες μέρες μετά, πληροφορήθηκα από ηλεκτρονική εφημερίδα της πόλης μας,

αυτής της πόλης που σας περιέγραψα πιο πάνω, ότι παρουσιάζεται

ντοκιμαντέρ στον κινηματογράφο  για τα 100 χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου 

με είσοδο 6 ευρώ.

Προβληματίστηκα… Ακόμα και οι Ιεχωβάδες δίνουν τζάμπα τα φυλλάδια τους. 

Αυτοί τι θέλουν;

Δεν προβληματίστηκα. Πήρα δυο πιτόγυρους και μου μείναμε και ρέστα!

Συνεχίζεται ...

*  ** Γράφτηκαν για τις ανάγκες του κειμένου

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

             ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Στὸ παιδικό μας βλέμμα πνίγονται οἱ στεριές
πρώτη σου ἀγάπη τὰ λιμάνια σβυοῦν καὶ ἐκεῖνα
θάλασσα τρώει τὸ βράχο ἀπ᾿ ὅλες τὶς μεριές
μάτια λοξὰ καὶ τ᾿ ἀγαπᾶς: Κόκκινη Κίνα.

Γιομάτα πᾶν τὰ ἰταλικὰ στὴν Ἐρυθρά
πουλιὰ σὲ ἀντικατοπτρισμὸ -Μαύρη Μανία
δόρατα μέσα στὴ νυχτιὰ παίζουν νωθρά
λάμπει ἀρραβώνα στὸ δεξί σου: Ἀβησσυνία.

Σὲ κρεμεζί, Νύφη λεβέντρα Ἰβηρική
ανάβουνε τοῦ Barriochino τὰ φανάρια
σπανιόλοι μου θαλασσοβάτες καὶ Γραικοί
Γκρέκο καὶ Λόρκα -Ἱσπανία καὶ Πασιονάρια.

Κύμα θανάτου ξαπολιοῦνται οἱ Γερμανοί
τ᾿ ἄρματα ζώνεσαι μ᾿ ἀρχαία κραυγὴ πολέμου
κυνήγι παίζουνε μαχαίρι καὶ σκοινί,
oἱ κρεμασμένοι στὰ δέντρα, μπαίγνιο τοῦ ἀνέμου.

Κι ἀπὲ Δεκέμβρη, στὴν Ἀθήνα καὶ Φωτιά
τοῦτο τῆς Γῆς τὸ θαλασσόδαρτο ἀγκωνάρι,
λικνίζει κάτου ἀπὸ τὸ Δρῦ καὶ τὴν Ἰτιὰ
τὸ Διάκο, τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Ἄρη.

                                           ΝΙΚΟΣ ΚΑΒBΑΔΙΑΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τίποτα δεν άλλαξε από τότε…

Εκτός από τις βραδιές ρεμπέτικου από τους Ρουβίκωνες στη Φιλοσοφική.

Εκτός από την αποχώρηση της αλβανής Μέγκι από το GNTM.

Εκτός από τον έλεγχο των τραπεζικών λογαριασμών του Σημίτη και του Χρυσοχοΐδη.

Εκτός από τον άδικο διασυρμό του Τάκη Τσουκαλά από ευαίσθητους ψευτοδιανοούμενους.

Εκτός από τα επανδρωμένα αεροπλάνα που θα εντοπίζουν τους ISIS στη Συρία από την Αμερικάνικη βάση της Λάρισας.

Εκτός από τον Ιερώνυμο, που θα τρίξει η καρέκλα του από την Ιερά Σύνοδο και τον Γαβρόγλου, 

που θα τρίξει η καρέκλα του από την Ιερά Σύνοδο και το ΚΚΕ.

Όλα τα άλλα καλά βαρούν. Ο Μίκης Θεοδωράκης θα είναι ο επίτιμος πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του μουσείου της ΑΕΚ.

Η πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΟ έκανε δεκτά τα επιχειρήματα των «ερυθρολεύκων», ότι όλα ξεκίνησαν με προβοκατόρικο τρόπο και παράλληλα δεν υπήρξε κάποιος τραυματισμός. 

Η επιτροπή αποφάσισε παμψηφεί την απαλλαγή του Ολυμπιακού και τον τιμώρησε με πρόστιμο 60.000 ευρώ για την ένταση στις εξέδρες.

Οι συντάξεις δεν θα κοπούν και το μέρισμα της ζητιανιάς θα διπλασιαστεί.

Περπατάμε  ακάθεκτοι στα βήματα του υπαρκτού σοσιαλισμού…

Φάλτσα συνθήματα και προπηλακισμοί την ώρα της κατάθεσης των στεφάνων 

στο Πολυτεχνείο. Να ’ναι κνίτες, χρυσαυγίτες ή όλα μαζί;…

Φρενίτις στην αγορά. Πόλεις καίγονται.

Ο κόσμος κλονίζεται και απαιτεί δημοκρατία.
Η δημοκρατία δεν αποδίδει. Ο χριστιανισμός δεν αποδίδει. Ούτε η αθεΐα.
Τίποτα δεν αποδίδει. Εκτός από το όπλο κι εκείνον που το εξουσιάζει.
Τίποτα δεν αλλάζει. Οι αιώνες αλλάζουν κι ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος.
Η αγάπη λυγίζει και διαλύεται.

Το μίσος είναι η μοναδική πραγματικότητα στις ηπείρους.
Στις ηπείρους και στα δωμάτια δυο ανθρώπων.
Τίποτα δεν αποδίδει εκτός από το όπλο κι εκείνον που το εξουσιάζει.
Όλα τ’ άλλα είναι θεωρίες.
Φρενίτις στην αγορά. Πόλεις καίγονται για να ξαναχτιστούν. Για να ξανακαούν.
Η δημοκρατία δεν αποδίδει. Ο χριστιανισμός; Μόνο το όπλο.
Υπάρχει μόνο το όπλο. Κι αυτός που το εξουσιάζει.

Μία μέρα μετά την αιματηρή κατάπνιξη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η περιοχή του κέντρου 

της Αθήνας θύμιζε πεδίο μάχης. Αστυνομία και στρατός συνέχιζαν να συλλαμβάνουν, να κακοποιούν και να «εξαφανίζουν» όποιον έμοιαζε ύποπτος για συμμετοχή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, με μεγάλες μάνικες έπλεναν τον προαύλιο χώρο της σχολής από αποκαΐδια, αίματα 

και άλλα σημάδια που θα μπορούσαν να προδώσουν τι είχε συμβεί το περασμένο βράδυ.

«Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι-
ποιος θα πει: περιμένω μέσα απ’ το μέσα μαύρο;
Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ’ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους.
Πάνω απ’ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς
πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;»

Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι
τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωση
τούτοι δω συναντήσανε το λαό να τραγουδάει ενωμένος
Και το λιγνό κορίτσι έπεσε με την σημαία του
και το αγόρι κύλησε χαμογελώντας λαβωμένο
λαβωμένο στο πλευρό της

Μια Πολιτεία που σωπαίνει. Ο φόβος φώλιασε στο μεδούλι της. Με το πιστόλι στον κρόταφο, 

με το λουρί στο σβέρκο υπομένει τα δεσμά που της δέσαν ντόπιοι και ξένοι δυνάστες. 

«Τούτοι δω διατάξανε τη στυγερή εξόντωσή μας». Βομβαρδισμένη Πολιτεία, χίλιες φορές βομβαρδισμένη. Γκρεμισμένες καρδιές, γκρεμισμένα όνειρα. Οι καλύτεροι παίρνουν των ομματιών τους. Μια μητρυιά- πατρίδα τους σπρώχνει δείχνοντάς τους κατά τη μεριά του σταθμού που παν 

στα ξένα… Είναι τα παιδιά σου Πολιτεία, και τα κάνεις αποπαίδια!

«Ανάθεμα την ώρα, ποιος ορίζει εδώ / το ανάποδο βαφτίζει, και το λέει σωστό/

του αδύναμου το δίκιο μήτε λέει ποτέ…Τη ζωή μου χάμου πατήσανε και στην πέτρα μέσα 

την κλείσανε / και στερνά την πέτρα μού αφήσανε τρομερή ζωγραφιά μου./

Με πελέκι βαρύ τη χτυπούν, με σκαρπέλο σκληρό την τρυπούν / με καλέμι πικρό τη χαράζουν, 

την πέτρα μου./ Κι όσο τρώει την ύλη ο καιρός τόσο βγαίνει πιο καθαρός / 

ο χρησμός απ’ την όψη μου: Την οργή των νεκρών να φοβάστε / και των βράχων τα αγάλματα!»

Καλά είχε πει ο αείμνηστος Αϊνστάιν: «Η ηλιθιότητα είναι σαν τη ραδιενέργεια, συσσωρεύεται.»

Επιτέλους, ας ξυπνήσουμε όλοι, αυτή η χούντα των ηλιθίων πρέπει να πέσει! 

«Πέστε λοιπόν στον ήλιο να ’βρει έναν καινούριο δρόμο / τώρα που πια

η πατρίδα του σκοτείνιασε στη γη / αν θέλει να μη χάσει από την περηφάνια του…

/ Και μη στείλτε πουθενά σημάδι απελπισιάς./ 

Πέστε στον ήλιο να βρει έναν καινούριο δρόμο…»

«Πώς μας κλείσαν απ’ όλες τις μεριές, ως μέσα, -λέει- πιο μέσα / με τη βουβή κραυγή, τη βουβή οργή, το βουβό μαχαίρι…/ να το καρφώνουμε στη φούχτα μας

κι αίμα δε βγαίνει…/ Αμόλησαν τα σκυλιά στους δρόμους. Τα σκυλιά μπήκαν στα σπίτια μας / αδειάσαν τα ψυγεία, στρωθήκαν στα κρεβάτια.

Οι άνθρωποι κοιτάν απορημένοι. Δυο μονάχα λέξεις στα μυστικά ακονίζουν

τα μαχαίρια: Αλληλεγγύη, δικαιοσύνη»

Δεν μας πρέπει μια τέτοια Πολιτεία. Ο φόβος μας να γίνει γροθιά υψωμένη, μπαντιέρες π’ ανεμίζουν απαιτώντας ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Εδώ και τώρα, «οι καιροί ου μενετοί», αν τους αφήσουμε θα μας συντρίψουν… 

Είναι ώρα «Να τα πεις έξω απ’ τα δόντια, απερίφραστα, ασθμαίνοντας έστω,/

(τα ωραία υπονοούμενα, οι ελλείψεις και οι παραλείψεις είναι για τους βολεμένους) / 

ίσως κ’ η συντριβή του ποιήματος να γεννήσει το νέο ποίημα»

Χρησιμοποίησα αποσπάσματα από ποιήματα των Τσαρλς Μπουκόφσκι,

Πάμπλο Νερούντα, Οδυσσέα Ελύτη και Γιάννη Ρίτσου.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

           ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

    

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή, 
έχεις κατάστημα κάπου στη γη.
Πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά.

Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά.

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,  
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί, 
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV, 
τρως τροφή πνευματική.

Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά, 

"Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά".

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι;

Ο γιος σου μοναχά να ’ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί.
Τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί.

Δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε, κυρ Παντελή,
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες, κυρ Παντελή;
Πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη.
Πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά.

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή, 
έντρομε, άβουλε, συ φασουλή, 
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή, 
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά,
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη.

                                                               ΠΑΝΟΣ ΤΖΑΒΕΛΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Στο γήπεδο της Τούμπας οι μανάδες αλλάζουν τα βρακόπανα των αναπληρωματικών παιχτών του Παναθηναϊκού και τα βαρούν στη πλάτη για να ρευτούν μετά το βύζαγμα.

Η αλβανική αστυνομία έχει σκοτώσει εν ψυχρώ τον Έλληνα «εξτρεμιστή», όπως τον χαρακτήρισε 

ο αλβανός πρωθυπουργός, και οι γέροι συνταξιούχοι περιμένουν στη σειρά τους τα ψίχουλα της σύνταξής τους που μ’ αυτά θα αγοράσουν ψίχουλα για να περάσουνε το μήνα.

Ο πολιτισμός έχει πέσει σε χέρια χρυσαυγιτών και ανίδεων που μου χαλάνε την αισθητική 

και αηδιάζω…

Ο Τσίπρας ελέγχει τους ΑΝΕΛ και ο Καμμένος τον Τσίπρα.

Εδώ Κοτζιάς, εκεί Κοτζιάς, πού είναι ο Κοτζιάς;

Τον φάγανε οι παπατζήδες ή τον φάγανε οι παπάδες;

Και τα 50.000.000 ευρώ του Σόρος τι γίναμε; Τα φάγανε κι αυτά οι παπάδες;

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Με περικύκλωσαν οι νοικοκυραίοι στη γειτονιά των ρουφιάνων.

Κλείνω τα μάτια και βλέπω τον Πάνο Τζαβέλα στη Λήδρα, μια μπουάτ στην Πλάκα, 

να τραγουδάει τον «κυρ Παντελή». Μαζί με το τραγούδι ακούγονται και  τα τελευταία λόγια του Ζακ Κωστόπουλου.

«Ναι, Κεμάλ το έχω πάρει κι εγώ απόφαση. Ότι τον κόσμο αυτόν δεν θα τον αλλάξουμε. 

Δε θα αλλάξει ποτέ. Αλλά έχω πάρει επίσης απόφαση ότι μπορούμε να φτιάξουμε τους δικούς μας μικρόκοσμους, τις δικές μας μικρογραφίες του κόσμου όπως θα θέλαμε να είναι. 

Τις δικές μας γωνιές όπου θα νιώθουμε ελεύθεροι και ασφαλείς. Και αλίμονο σε όποιον πάει 

να μας τις χαλάσει. Καληνύχτα».

Αναρωτιέμαι πού στο διάλο θα πάει αυτός ο τόπος;

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ

«Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστροπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζούδες, μπουζουξήδες, χασισέμπορους, αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ 

και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί ν’ αρμέγουν τον τόπο, το κρασί, το λάδι,

τα πορτοκάλια, τις ντομάτες, τα ροδάκινα, το βαμβάκι, τα μάρμαρα, το βωξίτη,

το λιγνίτη, τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.»

«Κοίτα πού καταντήσαμε. Κάθε πολιτικός και κόκκινο φανάρι στην πόρτα του και το όνομά του φωτισμένο σε ταμπελίτσα πλάι στο κουδούνι.»

«Σε άλλες χώρες, που οι πολίτες ξέρουν τα δικαιώματά τους, θα είχε αλλάξει από καιρό τέτοια κατάσταση.

Εδώ τα εδραιωμένα συμφέροντα, η μονοπωλιακή εκμετάλλευση, τα «κλειστά επαγγέλματα», 

το συνάλλαγμα που σπαταλιέται σε πολυτέλειες και αργομισθίες.»

«Τετρακόσια χρόνια σκύβαμε το κεφάλι όταν σήκωνε τη φωνή κι ο τελευταίος αγάς. 

Ενάμιση αιώνα τώρα ελεύθερο κράτος κι ακόμη μας δυναστεύουν αγάδες κάθε λογής.»

ΦΙΝΑΛΕ

«Παραμερίστε διαφορές με Παπατζήδες ή Σβωλοτσιριμώκους, παράπονα και μνησικακίες 

για Λίβανους και Δεκέμβρηδες και λοιπά. Όλοι μαζί, όλοι μαζί,να σώσουμε τον τόπο, γιατί 

η Γερμανίδα λύσσαξε και θα τον ξεπατώσει….»

ΤΕΛΟΣ

                         ΤΕΛΟΣ

Τόσος καιρός πώς άντεξα

                      ασπρόμαυρα να βλέπω;

Τελευταίος

Έρωτας

Λαβωμένα

Όνειρα

Συντρίμμια

Τελευταίος  Έρωτας  Λαβωμένα Όνειρα  Συντρίμμια

Από την ποιητική μου συλλογή "ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ" το ΜΩΒ  ΒΙΒΛΙΟ  

ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

         ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

   

Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου, γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου, πουλάω και την ψυχή μου
στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι, δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ-α-πορτέ
με περιμένει.
Κάνω παιχνίδι με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν
στα τασάκια από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς τις πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη, σκατοκαριόλες

                                                                      

                                                                           ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Στο μακρινό παρελθόν ο Τζιμ Άνταμς (Δημήτρης Αδαμόπουλος) συνεργαζόταν με τον ομοσπονδιακό σερίφη Κάπταιν Κούπερ και ο Μπλεκ ήταν ελληνικής καταγωγής.

Στη συνέχεια είμαστε μαζί με τους Αμερικάνους στον πόλεμο της Κορέας και μαζί πανηγυρίσαμε 

το «Born in the U.S.A» του Bruce Springsteen.

Όλα αυτά αποδεικνύουν πως μας ενώνουν κοινοί αγώνες και κοινοί ιεροί δεσμοί με στόχο 

την Αμερικάνικη ανεξαρτησία και την Αμερικάνικη ελευθερία.

Τώρα εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες γιατί να μην φτιάξουμε τις Αμερικάνικες βάσεις στην Κάρπαθο;

Τι σημασία έχουν οι βόμβες Ναπάλμ, η Χούντα, και το Κυπριακό. 

Όλα αυτά ήταν… ερωτικές συντροφικές παρενθέσεις!

Πλησιάζουν οι εκλογές και υπάρχει έντονος προβληματισμός.

Θα περικοπούν οι συντάξεις;

Οι μετανάστες θα αντιμετωπιστούν όπως οι κατσαρίδες;

Οι Χρυσαυγίτες θα είναι το τρίτο κόμμα;

Ο Καμμένος θα ρίξει νωρίτερα την κυβέρνηση;

Όταν φτάσω στα 70, θα με υποχρεώσουν να αυτοκτονήσω;

Γιατί αυξάνουν οι εκπομπές μαγειρικής στην ελληνική τηλεόραση; (φάτε μάτια ψάρια)

Τα σκουπίδια είναι στους κάδους, στη Βουλή και στη δημόσια διοίκηση ή κυκλοφορούν ελεύθερα και στους δρόμους;

Το ποτάμι πού θα καταλήξει;

Ο Γιωργάκης θα είναι υποψήφιος στην Αχαΐα;

Η επανάσταση δεν είναι πρόσκληση για δείπνο, έλεγε ο ΜΑΟ και σεις δεν είστε ικανοί 

να δέσετε ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών σας…

Από καιρό λανσάρονται τα προϊόντα της παρακμής σε όλες τις θέσεις εξουσίας.

Η καθαρίστρια γίνεται υπουργός και το κοντόψευδο βλαχαδερό δήμαρχος.

Τους αντιμετωπίζεις με το κύρος της ιδιότητάς τους και αυτοί δεν είναι μόνο κατώτεροι 

των περιστάσεων αλλά και κατώτεροι των δημοτικών υπαλλήλων.

Τι να τις κάνεις τις αποδείξεις και την επιστημονική τεκμηρίωση όλων, όταν δεν διαθέτεις 

το ένστικτο του σκύλου;

Η πείνα και η στέρηση σε κάνουν επιστήμονα, αναλυτή, αποκτάς το ένστικτο του αδέσποτου σκύλου. 

Είναι κάτι σαν τους πεντηκοστιανούς που είδαν το φως το αληθινό και μιλάνε ξένες γλώσσες. 

Η μελέτη, η εμπειρία και η γνώση ήταν για τα παλιά τα χρόνια. Τώρα υπάρχουν καινούργιες μέθοδοι.

Σου λένε τα σκουπίδια του δρόμου έλα να μιλήσουμε πολιτισμένα.

Και αναρωτιέσαι τι σχέση έχουν τα σκουπίδια με τον πολιτισμό;

Κι όμως έχουν. Τα σκουπίδια είναι αποτέλεσμα του σύγχρονου πολιτισμού!

-Έτσι είναι σύντροφε Άγγελε. Δημιουργείς τέρατα και αναρωτιέσαι μετά γιατί σε δαγκώνουν;

Ελπίζω να μην πάθουν εγκαύματα από τον ήλιο οι περιπλανώμενες πουτάνες της αυλής.

Σημαία
ακόμη τα δίκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα τα σταυρωτά
και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει η οβίδα στη φάτνη του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα
εφιαλτικές γυναίκες
με τρυφερά κέρινα χέρια
απεγνωσμένα βόσκουν στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα
με το σταυρό στα χέρια
και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι
ο σιδηρόδρομος της λησμονιάς
το τόπι του θανάτου

                               ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Οι μαϊμούδες

          Οι μαϊμούδες

Του Οδυσσέα το κανό ντεραπάρισε

Το αλάτι της θάλασσας μού τσούζει τα μάτια

Δακρύζω…

Τελευταίο μου όνειρο. Ελπίδα

Μα η ώρα πλησίασε και το όνειρο φτάνει

Η Ιθάκη δεν είναι για μένα του ονείρου λιμάνι

Ο σκύλος δε με γνώρισε, με πέρασε για ξένο

Δείχνοντάς μου απειλητικά τα δόντια του

Και η Πηνελόπη άνοιξε BAR και κάνει βίζιτες*

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ή είσαι μαζί μας ή είσαι εγκάθετος του ΣΚΑΙ.

Οι ευθύνες ήταν του Θεού, του αέρα, των ιδίων.

Το κράτος δεν ευθύνεται ποτέ…

Αυτή είναι η άποψη των οργανωμένων της Νέας Ιθάκης.

Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο τούς κάνει όλους ίδιους.

Αυτή είναι η αφετηρία. Η έλλειψη μόρφωσης. Η σύγχρονη κοινωνία με τις μαϊμούδες ισοπεδώνει τα πάντα: αξίες, ιδεολογίες, ηθική.

Αριστεροί εξουσιαστές και χρυσαυγίτες φασίστες λένε όλοι τους τα ίδια σαν μεικτή χορωδία.

Γιατί αγωνιστήκαμε τόσα χρόνια; Για ποιους; Για τους εκτελεστές μας;

-Τυχεροί εσείς που πεθάνατε εκεί ψηλά στα τείχη της Τροίας!

Ο ρεπόρτερ του ΣΚΑΙ αναφέρεται στον πόλεμο της Τροίας:

- Ο σχολιαστής του Ομήρου λέει πως ήταν πρόταση του Μώμου, του γιου της Νύχτας, 

που προσωποποιούσε τον φθόνο. Αρκούσε, είπε, στον Δία, να ρίξει ανάμεσα στους ανθρώπους 

μιαν όμορφη και ποθητή γυναίκα και να παντρέψει την Νηρηίδα Θέτιδα με ένα θνητό. 

Η Γη θ’ αλάφρωνε από το περίσσιο βάρος που την πίεζε.

Επειδή, η αρχική αιτία για όλα αυτά ήταν το γεγονός ότι οι άνθρωποι παραείχαν πληθύνει 

και βάραιναν τη Γη που ήταν αναγκασμένη να τους σηκώνει.

Αυτή ήταν που απευθύνθηκε στον Δία και του ζήτησε κάτι να κάνει.

Με τη συμβουλή του Μώμου, ο αρχηγός των θεών έσμιξε με την Νέμεση, κόρη κι αυτή 

της Νύχτας, κι έκανε να γεννηθεί η Ωραία Ελένη (τα με τη Λήδα και τον κύκνο είναι άλλη ιστορία). 

Και την Θέτιδα την πάντρεψε με τον Πηλέα με αποτέλεσμα να προκληθούν τα πρώτα γυναικεία καλλιστεία και να γεννηθεί ο Αχιλλέας.

Έπειτα από αυτά τα δυο σημαντικά γεγονότα, ο Τρωικός πόλεμος ήταν αναπόφευκτος.

Ο πόλεμος είναι η χειρότερη και η πιο ανήθικη μορφή πολιτικής γιατί σκοτώνονται αθώα παιδιά. Κι αυτό που έγινε στο Μάτι ήταν πόλεμος.

Είχαν απελευθερωθεί ο Τιμών και ο Πούμπα και γύρισαν στην πατρίδα τους τιμώμενοι σαν ήρωες μετά βαΐων και κλάδων.

Ο χρυσαυγίτης μου εξηγούσε πως το ευρώ βγήκε από το «Λάζαρε, Λάζαρε, δεύρο έξω»

Προς επιμόρφωση των χρυσαυγιτών:

Ο περισσότερος κόσμος που αγνοεί την Αρχαία πιστεύει πως οι λέξεις δεύρο και δεύτε είναι προστακτικές του ενικού και του πληθυντικού αντιστοίχως αριθμού κάποιου ρήματος, επειδή ακριβώς χρησιμοποιούνται στην Καινή Διαθήκη με ρηματική χροιά. Κι όμως οι δύο αυτές λέξεις είναι παρά πάσαν προσδοκία επιρρήματα.
Το δεύρο έχει ως συνώνυμα το «εδώ», το «προς τα εδώ» ή το «εμπρός» και ενίοτε συνοδεύεται από προστακτική: δεύρο ακολούθει μοι (Ματθ. 19, 21)  (Λάζαρε), δεύρο έξω (Ιωάν. 11, 43). 

Στις μέρες μας χρησιμοποιείται πολλές φορές σκωπτικά με την έννοια του έλα έξω, βγες έξω.
Το δεύτε σημαίνει «εμπρός, ελάτε, προσέλθετε» κυρίως σε εκκλησιαστικές φράσεις όπως (α) δεύτε λάβετε φως, δηλαδή ελάτε να λάβετε φως (λέγεται πριν από την Ανάσταση) (β) δεύτε προσκυνήσωμεν, δηλαδή ελάτε να προσκυνήσουμε και (γ) δεύτε τελευταίον ασπασμόν, δώμεν αδελφοί τω θανόντι, ευχαριστούντες Θεώ (από το καταπληκτικό τροπάριο της νεκρώσιμης ακολουθίας).

 Ο συριζαίος μού εξηγούσε πως είμαι εγκάθετος του ΣΚΑΙ και πως σαμποτάρω τη σοσιαλιστική κυβέρνηση.

Ο Αμβρόσιος είχε αφορίσει τον Δήμο Βερύκιο.

Ο Ολυμπιακός είχε βρει τον χαρακτήρα του.

-Ο Θεός είναι το κράτος

-Δεν υπάρχει Θεός

-Δεν υπάρχει κράτος

-Ψήνονται οι άνθρωποι σαν καλαμπόκια

Και η φαρσοκωμωδία ξεκίνησε και δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Ξέσκισαν τα πάντα. 

Τον Όμηρο, τον Καβάφη, την κιλότα της Αυλωνίτου, τους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες, 

τους Λωτοφάγους και το αιδοίο της μητρός τους.

-Έλληνες… Έλληνες… Πούστηδες… Μας φάγατε…

-Ο σοσιαλισμός καταρρέει…

-Πιαστείτε απ’ τον τυφλό…

-Απ’ το βρακί της Δούρου….

-O σώζων εαυτόν σωθήτω!

Και συ χαρούμενος κοιτάς

Εκείνο το μεγάλο βράχο

Που κολυμπαει στη θάλασσα

Κι ούτε πουλί δε θέλησε

Πάνω του να πλαγιάσει

Μον’ τα καβούρια κάθονται

Παίρνοντας το ίδιο χρώμα

Και από τα χρόνια τα πολλά

Μαρμάρωσαν και γίναν

Ένα με κείνο το νεκρό κορμί

Και συ υμνείς το δρόμο μου

Τη μάθηση, τη γνώση

Ενώ εγώ φοβομουνα

Κρύωνα και πεινούσα

Κι η γνώση που απέκτησα

Στίγματα στο κορμί μου

Τα ψάρια γίναν φίλοι μου

Κι η θάλασσα μητριά μου

Κι εσύ την ταλαιπώρια μου

Ύμνο θες να την κάνεις

Το δίκιο σου όμως γνώρισα

Κι ας πέρασα άλλα τόσα

Στην ηδονή του πόνου

Στους δρόμους που περπάτησα

Δεν γνώρισα ανθρώπους

Μόνο σημάδια στο κορμί

Λες να ’ναι τούτα η γνώση;**

* Από την  ποιητική μου συλλογή «Μην καπνίζεις στο κρεβάτι»

Το κόκκινο βιβλίο

**Από την ποιητική μου συλλογή Μην καπνίζεις στο κρεβάτι»

Το Μωβ βιβλίο

ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΓΙΑ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

         ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΓΙΑ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

Αυτές οι ρεματιές κι αυτά τα βράχια
κι αυτά τα σπίτια δίπλα στο γιαλό
αυτές οι μάνες με το κάρβουνο στα μάτια τους
κι αυτά τα κύματα που φεύγουν και ξαναγυρνούν
Αυτά τα πεύκα με τα χαραγμένα λόγια
κι ο Κωνσταντίνος, ο καημός που πέταξε σαν το πουλί
Κι εκείνα που δεν πρόφτασαν οι κήρυκες, 
παρά μονάχα ψεύτες και ρουφιάνοι, 

Ω! πολιτεία με το βράδιασμα κοντά στους ταρσανάδες
στην αγορά, στον καφενέ και στο ποδόσφαιρο
Είσαι η Πρέβεζα, τα Γιάννενα και το Κιλκίς, 
το Μεσολόγγι, ο Πόντος κι η Ερμούπολις

Ω! πολιτεία του αμανέ στα τουρκοχώρια
μ’ αυτές τις ρεματιές κι αυτά τα βράχια
μ’ αυτά τα σπίτια δίπλα στο γιαλό
μ’ αυτές τις μάνες με το κάρβουνο στα μάτια τους

Θα ’ρθει ο καιρός που θα φανούν οι κήρυκες
κι όχι μονάχα ψεύτες και ρουφιάνοι.

                                               

                                                            ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Πίκρα για το αιφνίδιο φευγιό του Μάνου, του ποιητή που αγάπησε ο απλός λαός και που τραγουδήθηκε από τις σημαντικότερες φωνές των μεγάλων ελλήνων ερμηνευτών τα πενήντα τελευταία χρόνια.

«Η σορός του Μάνου Ελευθερίου μεταφέρθηκε στη Βουλγαρία για αποτέφρωση.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που εν ριπή οφθαλμού μπορεί να καείς ζωντανός, απαγορεύεται 

όμως να καείς νεκρός».

Είχαν καεί δυο φοίνικες, μια γλάστρα με βασιλικό και μια χελώνα «μικρού μήκους» στο σπίτι 

του δημάρχου.

-Αν δεν καιγόταν και το δικό μου σπίτι, θα έλεγαν όλοι τους πως εγώ την έβαλα τη φωτιά…

Οι  Σκανδιναβοί επενδυτές ζητούσαν να αποχαρακτηριστεί η περιοχή από δασική  έκταση 

σε αστικό περιβάλλον.

Οι κυβερνητικοί αναζητούσαν πληροφορίες για εμπρηστές.

Αν ήταν Ρώσοι κατάσκοποι που έπαιρναν εκδίκηση για τη στάση της Κυβέρνησης στο Μακεδονικό. Τούρκοι κομάντος για να προβοκάρουν τον ελληνικό τουρισμό ή Βιετκόνγκ καμικάζι (ομάδες αυτοκτονίας) με υπολείμματα του παρελθόντος που ήθελαν να χτυπήσουν Νατοϊκές δυνάμεις.

-Ένας από σας θα με προδώσει…

-Όλοι θα σε προδώσουμε μαλάκα.

Παραιτήθηκαν είκοσι δημοτικοί σύμβουλοι ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία του δημάρχου. Δεν παραιτήθηκαν οι πέντε που είναι οι αντιδήμαρχοι και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Οι πέντε είναι έμμισθοι.

Κι όμως θα τη γλιτώσει…

Ο νόμος λέει πως αν μια θεομηνία αφορά δύο ή και περισσότερους δήμους, υπεύθυνη είναι 

η περιφέρεια.

Εκείνες οι πουτάνες με το ύφος του εμπειρογνώμονα, του σπουδαίου, του σνομπ, 

που δεν ξέρουν την τύφλα τους. Τι είναι αυτό το Γιάννα Τσούπρα;

Α… μην ξεχάσω είναι κι εκείνος ο τυφλός υπουργός. Ναι, αυτός που βλέπει…

Οι δημόσιοι υπάλληλοι του παρόντος εκδικούνται τους δημόσιους υπαλλήλους του παρελθόντος και τους οδηγούν στο θάνατο.

Η αναλγησία, η ανευθυνότητα, η απειρία, ο κυνισμός, η έπαρση και η ηλιθιότητα παρασύρουν τους ίδιους, τους γονείς τους και τα παιδιά τους σε θλιβερό και επώδυνο τέλος.

Κάποιοι κάηκαν. Κάποιοι πνίγηκαν. Κάποιοι γκρεμίστηκαν.

Πριν λίγο καιρό είχαν πνιγεί απ’ τη βροχή.

Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει

Θα αντέξει όποιος πράγματι αντέχει

Όπου να ’ναι θα αρχίσει να βρέχει

Κι ύστερα ήρθε ο εθελοντισμός. Τα πατατάκια, τα γαριδάκια, τα μπισκότα,

τα κρουασάν και τα «όλοι μαζί μπορούμε».

Το κρατικό ραδιόφωνο κάνει πλύση εγκεφάλου για τις ευθύνες των πολιτών.

Μοιράζει ενοχές και σου τσαλακώνει την αυτοπεποίθηση.

-Εσείς φταίτε για όλα. Εσείς πρέπει να επανορθώσετε.

Το κράτος είναι μόνο για παχυλούς μισθούς και μίζες.

-Πάρτε το χαμπάρι. Ο εθελοντισμός σκοτώνει την ταξική αντιπαράθεση.

Βγήκε κι ο τράγος και μας τάραξε στη μαλακία…

Συνάντησα τον αρχιμανδρίτη που τον φυλάει  και του είπα:

-Πες του γιατρού του να του αλλάξει τα φάρμακα γιατί εκτός από την καπιστράνα έχει κόψει και την αλυσίδα…

Συνεχίζεται….

ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ

                  ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

                                                          ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Τα σκηνικά ήταν λιτά, φτηνά, για την παραγωγή του καινούργιου σήριαλ του μεγάλου καναλιού. 

Η οικονομική κρίση είχε επηρεάσει τους πάντες και τα πάντα.

Ο Τσίπρας τούς είχε δημιουργήσει μια ανασφάλεια με τις ημερομηνίες για τις επερχόμενες εκλογές, σε όλα τα επίπεδα: στις δημοτικές, στις περιφερειακές, στις εθνικές και στις ευρωεκλογές.

Από την άλλη, δύσκολα μπορείς να εκτιμήσεις την συμπεριφορά των βουλευτών των ΑΝΕΛ 

και του Ποταμιού. Ο Καμμένος θα ρίξει την κυβέρνηση ή θα τον βάλει ο Τσίπρας να την ρίξει;

Τι θα γίνει με τη μείωση των συντάξεων και τη Βόρεια Μακεδονία;

Ποιος θα επιβαρυνθεί από τα αποτελέσματα και ποιος θα επωφεληθεί;

Δύσκολες ασκήσεις που δυσκολεύομαι ακόμα και εγώ να τις λύσω…

Η ωραία κοιμωμένη ροχάλιζε πάνω σε έναν ξεχαρβαλωμένο καναπέ,

στο τηλεοπτικό στούντιο περιμένοντας τον πρίγκιπα για να την ασπαστεί.

Ο βάτραχος, (από άλλο παραμύθι), την είχε κοπανήσει από το διπλανό στούντιο και κατέληξε βατραχόσουπα στο μαγέρικο του Μποτρίνι.

Ο Σώρρας είχε συλληφθεί κατά λάθος από τα αστυνομικά λαγωνικά, ενώ αυτά προσπαθούσαν 

να συλλάβουν τον χρυσαυγίτη βουλευτή.

Ο χρυσαυγίτης παραδόθηκε την επομένη, πλήρωσε 30.000 ευρώ εγγύηση και αφέθηκε ελεύθερος.

 Ψάχνανε τον Μπαρμπαρούση και πιάσανε τον Αρτέμη Σώρρα.

-Τον λένε Αρτέμη….

Ήταν μια μέρα δύσκολη. Η μέρα που συγκεντρώθηκαν οι χρυσαυγίτες με τους παπάδες 

για να διαμαρτυρηθούν για το Μακεδονικό. Τη μέρα που το Περού έχασε από τη Δανία 1-0. 

Τη μέρα που ο Μπαρμπαρούσης τρέχοντας με το βουλευτικό του αυτοκίνητο, μάρκας Volvo, 

με 180 χιλιόμετρα, ξέφυγε από όλα τα μπλόκα της αστυνομίας.

Τη μέρα που ο Σώρρας συνελήφθη στον Άλιμο με μακριά μαλλιά και μούσια  παριστάνοντας 

το μέλος των Z.Z TOP.

Έμοιαζε με παλαιοημερολογίτη μοναχό από τα Ρώσικα.

-Καμμένε, φόρα φουστίτσα και έλα να κάτσεις στο μικρό μου πόνι.

Σκατά μυρίζουν τα σκατά

Σκατά βρωμάει κι ο κρίνος

-Ραντεβού στα γουναράδικα

-Τα κεφάλια σας στις Πρέσπες

Οι παλαιοημερολογίτες μοναχοί του Αγίου Όρους (από τα Ρώσικα) χρηματοδοτούν τις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια τασσόμενοι κατά του ονόματος της Βόρειας Μακεδονίας. 

Τα λεφτά τούς τα στέλνει ο Πούτιν. Όλα αυτά γίνονται για να μην αλλάξουν οι συσχετισμοί των στρατιωτικών δυνάμεων και των βάσεων στα Βαλκάνια. Ο Αμβρόσιος γιατί κόπτεται για τους Ρώσους και τον Πούτιν; Έγινε φιλορώσος ή παλαιοημερολογίτης;

Η θεατρική παράσταση των Βάτραχων ξεκίνησε μια ώρα αργότερα. 

Ο μεγάλος Βάτραχος άργησε να ’ρθει.

Εδώ, σ’ αυτήν την ωραία πόλη, άργησαν να μαζευτούν τα σκουπίδια τέσσερις μήνες. 

Για μια ώρα καθυστέρησης ενός βατράχου θα διαμαρτυρηθούμε;

Το σημείο Κ ητανε το Κόμμα

Και το σημείο Ν η νεολαία.

Ο Άρης Αλεξάνδρου είχε δίκιο

Το κιβώτιο ήταν άδειο…

  

Συνεχίζεται…