Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ

                ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ
 
Σ’ αυτό το χώρο κάτι μου φέρνει
ρίγη γλυκιάς αδιαφορίας
Δεν τρέχει τίποτα έξω από μένα
ζω στο δικό μου μικρό παράδεισο

Σ’ αυτό το χώρο όλα μας φέρνουν
ρίγη ηδονής, ρίγη ευτυχίας
Δεν τρέχει τίποτα γύρω από μας
κανένα ίχνος ανησυχίας

Κλείνω τ’ αυτιά μου σε κάθε ψέμα
που μου ξυπνά φόβο παράλογο
Είμαι περήφανος που ζω σαν τον καθένα
στην αυτοκρατορία των ανάπηρων
                                                  
                                                   ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Ερντογάν φοβίζει τους Τούρκους ότι ο χάρτης θα γυρίσει στη συνθήκη των Σεβρών,
αν αποχωρίσει ο ίδιος.
Και ο Αλέξης δηλώνει πως είχε πέσει μικρός στην μαρμίτα της αισιοδοξίας.
Συμβαίνουν τόσα πολλά τον τελευταίο καιρό.
«Κοσμοϊστορικές αλλαγές» που αν τις αναλύσεις με πολιτικά κριτήρια, υποκειμενικά και
με υποκρισία, μπορείς να μαγειρέψεις τα συμπεράσματα και να δώσεις μια αισιόδοξη νότα.
Αν όμως τα κοιτάξεις κατάματα, με το προφητικό ένστικτο του ποιητή, οι εξελίξεις θα είναι δύσκολες και επικίνδυνες.
Δεν είμαι με κανέναν. Ούτε με τον λαό ούτε με τον Θεό.
Ο Θεός κοιτάζει την πάρτη του και ο λαός είναι όχλος.
Αντικρίζω κάθε μέρα τα εμφυλιακά τους βλέμματα.

Υπάρχει συγκρατημένο μίσος.
Υπάρχει ασυγκράτητο μίσος.
Τα φρένα είναι φθαρμένα. Θα κοπούν στην ευθεία…
Εγώ το ξέρω. Είναι όλοι τους εναντίον μου: δεξιοί, αριστεροί, κομμουνιστές και φασίστες.
Είναι η μοίρα αυτών που ξεχωρίζουν από το κοπάδι, από τον όχλο.
Ρωτήστε τον Κατσαρό, τον Αναγνωστάκη, τον Αλεξάνδρου…
Άνω κάτω η Πατησίων. Προβοκάτορες καίνε τα τρόλεϊ.
Ο Καμμένος, με τα αποκριάτικα ρούχα του στρατού, σταυρώνει τους πιλότους.
Οι συνταξιούχοι έλαβαν το εφάπαξ βοήθημα για τις γιορτές και τους ήρθε «μία η άλλη»
Η χαρά τους θα είναι στιγμιαία. «Κυριακής χαρά και Δευτέρας λύπη»
Τον άλλο μήνα θα κλαίνε. Όταν συνειδητοποιήσουν τι έπαθαν με την περικοπή του ΕΚΑΣ.
Κι όπως έγραψε και ο σύντροφος Στάθης, ο σκιτσογράφος: «Αυτός ο Μέγας Λιόντας ο Ληστής έδωσε στην πλέμπα ένα επίδομα εφάπαξ για να την κλέβει επ’ άπειρον».
Ο υποτακτικός δεξιός πολιτικός, που ονειρεύεται για σπίτι του τον τάφο του Ινδού, πισίνα
και να σπουδάσει τα κωλόπαιδά του στο Μπέρκλεϋ ή στο Χάρβαρντ και που κατά βάθος χέζεται για τον φτωχό λαό, δεν έχει καμιά διαφορά από έναν άσχετο και ανιστόρητο αριστερό πολιτικό, που νομίζει ότι είναι αριστερός και που φέρνει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα.
Οι ηττημένοι τζιχαντιστές στη Συρία αντιδρούν με τρομοκρατικά χτυπήματα στην Τουρκία και στην Ευρώπη.
Στη Ρωσία δεν υπάρχει περίπτωση να χτυπήσουν.
Θα τους αλέσουν με την ψιλή μηχανή του κιμά.
Θα γεμίζει η Ευρώπη φανατικούς μουσουλμάνους που θα απειλούν τους πάντες και τα πάντα. Ανεξέλεγκτος όχλος, που θυσιάζεται και θυσιάζει…
Δεκάδες χιλιάδες καλασνίκοφ βρίσκονται θαμμένα σε κασέλες, σκορπισμένα σε ολόκληρη 
την Ελλάδα. Ο εχθρός είναι εντός.
Τα τάγματα ασφαλείας βρίσκονται σε απόλυτη επιφυλακή. Έχει γεμίσει ο τόπος ρουφιάνους. Παριστάνουν τους αριστερούς και είναι χρυσαυγίτες.
Μοιράζουν στους πεινασμένους τραχανά, φασόλια και ληγμένα φάρμακα και τους μιλούν
για τη μεγάλη ιδεολογία με πρότυπο τον Ξανθόπουλο, τον Πρέκα και τον Φούντα.
Και την Χούντα! Και την Χούντα!

Οι εφημερίδες κλείνουν η μια μετά την άλλη και η «εντεχνίλα» έχει πέσει στα χέρια επικίνδυνων αμόρφωτων.
Ο πολιτισμός και η γλώσσα τραντάζονται συθέμελα.
Η γίδα Αμάλθεια θέλει να επιβάλει την αριστοκρατική της φυσιογνωμία και το αρχοντιλίκι της.
Τα πάντα είναι θέμα αισθητικής και είναι δύσκολο να την έχεις…

Τις μέρες του αυτόχθονος καιρού
Φέρτε ένα χάρτη του χωριού
Εγώ να σας μετρήσω
Το μέγεθος της τρέλας σας
Και της ανοησίας…



Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ


                  ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
                                        Τα πιο ωραία παραμύθια
 απ’ όσα μου ’χεις διηγηθεί
 αχ είν’ εκείνα που μιλούσαν
 για τα παιδιά που ’χουν χαθεί

 Για τα παιδιά που χάθηκαν
 στο στοιχειωμένο δάσος
 στις λίμνες στο βορρά
 Για τα παιδιά που χάθηκαν
 στου δράκου το πηγάδι
 στης στρίγκλας τη σπηλιά.

 Σε συμμορίες με ζητιάνους
 σε αχυρώνες και σ’ αυλές
 και σε καράβια του πελάγους
 με λαθρεμπόρους πειρατές

 Για τα παιδιά που τα ’συραν
 στης Αφρικής τις αγορές
 εμπόροι και ληστές
 και φοβισμένα κι ορφανά
 στη Σμύρνη και στη Βενετιά
 τα πιάσαν οι φρουρές.

 Ψωμί ζητήσαν του φουρνάρη
 λίγο νερό του καφετζή
 τα διώχνει ο πρώτος μ’ ένα φτυάρι
 κι ο άλλος λύνει το σκυλί

                                         Στις λυπημένες πολιτείες
 πέφτει μια κίτρινη βροχή
 στο σώμα μου έχω ανατριχίλες
 και το `να δόντι μου πονεί
                                   
                                        Το γράμμα σου δέκα σελίδες
 πάλι η ίδια συμβουλή
 μου λες στο σπίτι να γυρίσω
 μου λες ν’ αλλάξω πια ζωή

                                         Ομίχλη πέφτει στις σκεπές
 φεύγουν οι φάτσες σαν σκιές
 και τρέμει το κερί
 φωτιές ανάβουν στις ακτές
 μέσα στ’ αυτιά μου ακούω στριγκλιές
 και τρέμω σαν πουλί.
                                                        
                                                     ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
«Ο γέρο-Κάστρο πέθανε, ο γέρο-Κάστρο πάει…»
Αγαπώ τα καρτούνς περισσότερο από τους ανθρώπους. Ίσως γιατί είναι αθάνατα.
Ίσως γιατί δεν ασπρίζουν τα γένια τους και τα μαλλιά τους.
Ίσως γιατί δεν αρρωσταίνουν ποτέ. Ίσως γιατί δεν γερνούν ποτέ. 
Ο άνθρωπος είναι όμορφος, όταν πεθαίνει νέος. Να, σαν τον Τσε.
Τα μαλλιά του ανέμιζαν στον αέρα. Δεν μπορούσε να τον σταματήσει κανείς.
Κανείς. Εκτός αν έδινε μόνος του το τέλος…
Έφυγε από την Κούβα, αρνούμενος τη θέση του Υπουργού Βιομηχανίας,
και μαζί με τους δώδεκα μαθητές του χάθηκε στη Βολιβία.
-Μην πολεμάς στην πρώτη γραμμή, του έλεγε ο Φιντέλ, άφησε τους άλλους.
Εσύ μας χρειάζεσαι και για μετά…
Όμως, ο Τσε δεν έφυγε ποτέ του από την πρώτη γραμμή.
Μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού ήρθε το εμπόριο, οι επισκέψεις του Πάπα, του Ομπάμα, μέχρι και του Κοκού και του Καρατζαφέρη. 
Τα πρόσωπα της επανάστασης έγιναν καρικατούρες. 
Τσολιαδάκια Made in Japan.
Ο Τσε τα είχε προβλέψει όλα, όπως κι ο Μαγιακόφσκι.
Δεν υπήρχαν πια κόκκινες γραμμές. Υπήρχαν κόκκινες υπόγειες διαδρομές.
Παιδική πορνεία, μαφία, ναρκωτικά. Το «αμερικάνικο όνειρο» πνιγμένο στα νερά
του ωκεανού και οι αμερικάνικες βάσεις νοικιασμένες.
Για όλα έφταιγε το Εμπάργκο; Για όλα έφταιγε η κατάρρευση του σοσιαλισμού;
Για όλα έφταιγε ο καραγκιόζης ο Τραμπ;
Του κώλου τα νιάμερα…
Τελετές, καραμούζες και φιέστες, δηλώσεις, κροκοδείλια δάκρυα και λυκοφιλίες.
«Ο γέρο-Κάστρο πέθανε, ο γέρο-Κάστρο πάει…»
Ο σοσιαλισμός θα πρέπει να επανεξεταστεί με βάση την ελευθερία και τη δημοκρατία,
τις ανθρώπινες ανάγκες και τις ανθρώπινες αξίες.