Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

ΓΕΛΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΘΑΝΑΣΗ!


                      ΓΕΛΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΘΑΝΑΣΗ!
 Δεν ξέρω αν βρίσκεται κρυμμένος
 στα νύχια σου ο Θεός
 μα εσύ πιο πολύ μου μοιάζεις
 για λύκος νηστικός
 κι όταν στα πρόβατα αγορεύεις
 για του έθνους το καλό
 διάολε σε βλέπω να χορεύεις του κτήνους το χορό.

 Πες μου πως γίνεται η αγάπη
 να ζει απ’ τη λέξη εχθρός
 και πως θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός
 κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό
 διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό.

 Ποιος σκαλίζει το σκοτάδι στην ψυχή μου κι όταν χαίρομαι
 ποιος κλαίει
 ποιος παλεύει να μισήσω το κορμί μου κι όταν τ’ αγαπάω
 ποιος φταίει
 ποιος φρενάρει και ρημάζει τη ζωή μου κι όταν προχωράω
 ποιος κλαίει
 ποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου κι αν του τ’ αρνηθώ
 ποιος φταίει

 Πες μου πως γίνεται η αγάπη
 να ζει απ’ τη λέξη εχθρός
 και πως θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός
 κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό
 διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό.

                                                                                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Χαλάρωνα παρακολουθώντας τον «Παπατρέχα» με το Θανάση Βέγγο, μια ταινία του 1966.
Ένας ταλαίπωρος θυρωρός, ο Πολύδωρος Λαγός, προσπαθεί να παντρέψει τις 6 αδελφές του
και τη θεία του, πριν παντρευτεί και ο ίδιος, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει να λύνει όλα τα προβλήματα των ενοίκων της πολυκατοικίας.
Γελάμε ακόμα Θανάση, όμως η επικαιρότητα δε σ’ αφήνει να αγιάσεις …
Βρε τι πλάκα έχει αυτή η πόλη! Παράγει πολιτισμό.
Αν ρίξεις μια ματιά τα πρωινά στην επάνω πόλη, στις καφετέριες και στα φαστφουντάδικα, νομίζεις πως βλέπεις να προαυλίζονται ασθενείς από δημόσια ψυχιατρεία. Σαν σε ταινία του Βιμ Βέντερς, σαν θεατρικό του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, σαν ποίημα του Μπουκόφσκι, σαν τραγούδι του Τομ Γουέιτς, σαν σεξ χωρίς προφυλακτικό.
Είναι να τους μαζέψεις όλους μαζί και να τους κλείσεις συμβόλαια να πρωταγωνιστήσουν σε προχωρημένες ταινίες μεγάλου μήκους, κουλτουριάρικες.
Να κάνεις εξαγωγή πολιτισμού κι αν χρειαστεί να τους εξάγεις και τους ίδιους.
Τα έκτακτα μέτρα ασφαλείας θα εξακολουθήσουν επ’ αόριστον στην Τουρκία.
Η Βουλή θα παραμείνει κλειστή (επ’ αόριστον) και ο λαός θα ζητωκραυγάζει στους δρόμους υπέρ του Ερντογάν και της δημοκρατίας αλά Τούρκα.
Οι μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν με απολύσεις στο στρατό, στην αστυνομία και την δημόσια διοίκηση. Λουκέτο στα ιδιωτικά σχολεία, σε ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες και περιορισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η δημοκρατία αλά Τούρκα σε όλο της το μεγαλείο…
Έντονος προβληματισμός για επαναφορά της θανατικής ποινής και των εκτελέσεων
και ανεξέλεγκτη αύξηση εξουσίας του σουλτανάτου.
-Σας παρακαλούσαμε πάνω από πενήντα χρόνια να μας δεχτείτε στην Ευρώπη…
Οι σχέσεις του Ερντογάν με τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ σκοτεινιάζουν.
Μήπως είναι επαναστάτης και δεν το ’χουμε καταλάβει;
Διώχνει τις αμερικανικές βάσεις και κλείνει τα ιδιωτικά σχολεία.
Ξεσηκώνει το λαό και τον βγάζει στους δρόμους. Βαστάνε και κόκκινες σημαίες!
Μήπως έχει σχέσεις με τον μεσιέ Λαφαζανί, τον Γιάνη με το ένα Νι και τη Ζωή με τα έξι Δέλτα;
Στο διάγγελμά του στη Βουλή ο Ερντογάν:
-Μην αδειάζετε τις πλατείες μέχρι νεοτέρας διαταγής.
-Δεν είμαι δικτάτορας. Εκλεγμένος πρόεδρος είμαι…
Το έκτακτο δελτίο μιλάει για  τρομοκρατικό χτύπημα σε εμπορικό κέντρο στο Μόναχο.
Είναι η δεύτερη χρονικά επίθεση στη Γερμανία μετά από την επίθεση του δεκαεφτάχρονου τζιχαντιστή με το τσεκούρι.
Οι μοναχικοί λύκοι αυξάνουν και πληθαίνουν.
Μέχρι στιγμής υπάρχουν 8 νεκροί (και οι αριθμοί αλλάζουν) και δεκάδες τραυματίες.
-Φυτέψαμε ανέμους και θερίζουμε θύελλες.
-Ένα βήμα μπρος, χιλιάδες πίσω…
-Σκοταδισμός, παρακμή, μαυρίλα…από όπου κι αν προέρχεται.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ


 ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ
             Οι νικητές σκουπίσανε τα ματωμένα τους σπαθιά
στ’ άσπρα δίχως ραφές πουκάμισα των νικημένων
κι η γη που όλοι μαζί την είχαν τραγουδήσει
κι η γη που την οργώσανε τ’ αδερφικά τους χέρια
ποδοπατήθηκε απ’ τα πέταλα των αλόγων
που φτάσαν το πρωί μπρος το παλάτι της Αδριανούπολης
Νικήθηκαν
                                                                              ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Το μυαλό μου έχει νερουλιάσει. Έχει γίνει σούπα από τη ζέστη.
Ποιος ήταν αυτός ο ηλίθιος που είχε πει πως δεν υπάρχουν σημαντικές ειδήσεις τον Ιούλιο;
Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια. Όλο και κάτι σοβαρό συμβαίνει. 
Εδώ άναψαν τα καντήλια μόνα τους και παρά λίγο να κάνουν έναν  ιερωμένο ψητό στο φούρνο με πατάτες. Ευτυχώς που ήταν άγιος ο άνθρωπος και τον έσωσε ο Θεός. 
Όπως τον Ερντογάν, που τον έσωσε ο Αλλάχ.
Ήταν όλοι τους μαζί, συναδελφωμένοι. Μυστικές υπηρεσίες, κατάσκοποι, ιμάμηδες, γκρίζοι λύκοι, Κούρδοι, αστυνόμοι και Μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία
αλά Τούρκα. 
Κι ο Ερντογάν ζει και βασιλεύει…
161 νεκροί, χιλιάδες τραυματίες, 2839 συλλήψεις.
Κι ο Ερντογάν ζει και βασιλεύει, ισχυροποιείται, γίνεται πιο αυταρχικός, πιο αλαζόνας, για να υπερασπιστεί τη δημοκρατία αλά Τούρκα.
Τα σχέδια των μεσαίων στελεχών του στρατού απέτυχαν.
Όλα κυλούν τώρα φυσιολογικά, όπως και πριν. 
Θα συνεχιστεί η εξαγωγή εκπαιδευμένων τρομοκρατών προς την Ευρώπη που θα μεταφέρουν και θα διαδίδουν τον πολιτισμό τους. 
Ο λαός, αν θέλει να κάνει μαγκιές στους δρόμους, να έχει και την τόλμη να πάρει την εξουσία στα χέρια του, να την διαχειριστεί και όχι να είναι υποκινούμενος οπαδός του Ερντογάν που ζει και βασιλεύει.
Οκτώ από τους πραξικοπηματίες, επικαλούμενοι μηχανική βλάβη, προσγειώθηκαν  με ελικόπτερο στην Αλεξανδρούπολη. Μιλώντας με τις αρχές, ζήτησαν πολιτικό άσυλο.
Γιατί, όταν άκουσα την είδηση, μου ήρθε στο μυαλό ο Σημίτης και ο Πάγκαλος;
-Πετάει-πετάει η αεροπορία. Πετάει-πετάει το πεζικό;
Στις εντατικές των νοσοκομείων στη Γαλλία εξακολουθούν να χαροπαλεύουν θύματα από
το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νίκαια.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
42 είχαν υπογράψει την ιδρυτική διακήρυξη.
Μετά των συζύγων τους θα ήταν ένας αξιοπρεπής αριθμός για να μη γελάει ο κόσμος και για να
μην υποστώ και εγώ τους τοπικούς ομιλητές και τους τοπικούς μεζέδες.
-Ανόητες σέχτες…
Άντε να τους εξηγείς ότι δεν έχεις υπογράψει την ιδρυτική διακήρυξη γιατί δεν  γουστάρεις
κι ότι δεν έχεις θείο.
-Δεν έχω θείο!
Είμαι ένας απλός αριστερός. Ανένταχτος.
-Δεν έχω θείο!
Επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά τη θέση μου και ίσως καταφέρω να γίνω σε ορισμένους κατανοητός.
Σήμερα, είναι επιτακτική η ανάγκη να καθοριστεί με ακρίβεια και σαφήνεια η οικονομική, κοινωνική και πολιτική δομή της νέας κοινωνίας που θέλουμε να χτίσουμε.
Κι αυτό το πρόγραμμα πρέπει να περιγράφει ξεκάθαρα πώς θα είναι ο καινούριος κόσμος που υποσχόμαστε. Κι ακόμα, εξίσου καθοριστικό είναι, αυτό το πρόγραμμα να γεννηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχι από επαγγελματίες φωστήρες της επανάστασης.
Θα σας δω από κοντά στη συναυλία του Μάγκα, στο Πολύκενρο, στις 30 Ιουλίου.
Βαρέθηκα όλους αυτούς που γυαλίζουν τη μούρη τους με υαλουρονικό οξύ, χαβιάρι, ρόδι
και βιταμίνη Έψιλον.
Το πικ-απ παίζει δυνατά για να μου ξελαμπικάρει το μυαλό απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Μελαγχολώ και δακρύζω…

Ήταν ατέλειωτη η μέρα
 κι ως νύχτωνε σε μια γωνιά
 μ’ ένα τσιγάρο του πατέρα
 τους άντρες παίζαμε κρυφά.

 Τώρα η μέρα σε τρομάζει
 γύρω αποτσίγαρα σωρός
 και πια δεν είναι γυρισμός
 γερνάς και σκοτεινιάζει.

 Γέλια παιδιών έξω απ’ το σπίτι
 πέτρες στην τσέπη της ποδιάς
 μα έφτανε ένα νεκρό σπουργίτι
 για να σε κάνει να πονάς.

Τώρα η μέρα σε τρομάζει
 γύρω αποτσίγαρα σωρός
 και πια δεν είναι γυρισμός
 γερνάς και σκοτεινιάζει.

                                      ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ





Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

ΔΕ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ


         ΔΕ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ
 Στο `πα και το `66 ένα βράδυ βροχερό
 θα `μαι μακριά σου τότε που θα ψάχνεις για γιατρό
 για γιατρό, για δικηγόρο να σου δώσουνε γραμμή
 κάτι θα λαλεί στο χώρο τούτη φταίει για το παιδί

 Στο Βαρδάρη και στη Βάθη, στου Συγγρού και στου Ψειρή
 οι καλύτεροι μου φίλοι λιώνουνε σαν το κερί
 και βαθιά μέσα στα χόρτα ανασαίνει ένα παιδί
 βάζω το κλειδί στην πόρτα, κλείνω την καταπακτή

 Στο `πα και το `66 με τραγούδια βραχνιασμένα
 είσαι σχήμα του θανάτου δεν μπορείς χωρίς εμένα
 δίχως το δικό μου φόρο είσαι στείρα και μουγκή
 στον ομφάλιο σου λώρο μια μαμή ακροβατεί

 Κι από πάνω φέγγουν φώτα, οι χειρούργοι έχουν δουλειά
 σ’ αγαπώ όπως και πρώτα και ορμάω στα σκαλιά
 και ορμάω στο μονοπάτι, κουκουρίκου ο πετεινός
 αν στραφώ να γίνω αλάτι και να μη χαρώ το φως

                                     ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

 ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
-Θα συσπειρωθούμε να σώσουμε το κόμμα;
-Αυτό αποκλείεται. Τέλος.
Ήταν ένας γιατρός που αντικαταστάθηκε από έναν άλλο γιατρό.
Ήταν ένας φαρμακοποιός που αντικαταστάθηκε από έναν οδοντίατρο.
Κι ήταν κι ένας οδοντίατρος που αντικατασταθηκε από την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου,
το τέρας του Λοχνές, τη βλαχοπυργιώτισσα. 
Και η ιστορία συνεχίζεται… Αυτό το ανέκδοτο δεν έχει τέλος.
Ε… ρε γλέντια στους ορθοδόξους! 
Η Ουαλία απέκλεισε το Βέλγιο και η Πορτογαλία την Κροατία. Ο Μαρξ πέθανε και εγώ τώρα τελευταία δεν αισθάνομαι καλά.
Ο συνταξιούχος οικοδόμος Γρηγόρης, ενώ ονειρευόταν πλούσια ζωή, υφίσταται την καπιταλιστική κρίση, που τον συνειδητοποιεί, τον ωριμάζει και τον συσπειρώνει.  
Η ζωή όσο πάει και δυσκολεύει. Έχει και δάνεια στην τράπεζα.
Η αριστερή κυβέρνηση των Συριζανέλ κόβει το ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους, αυξάνει τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους, αρχίζει τους πλειστηριασμούς στις πρώτες κατοικίες, σακατεύει την Παιδεία και την Υγεία και ονειρεύεται την απλή αναλογική για να κάνει βουλευτή τον Τζήμερο.
Η πάλη των τάξεων παραμένει ιστορικά αδικαίωτη, ενώ η διεθνής καπιταλιστική μεθοδολογία, σαμποτάρει την πρωτοβουλία της κολχόζνικης ιδιοκτησίας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας σεχταρισμός που αποπροσανατολίζει τις μάζες και τις αφήνει σε ένα τέλμα ιδεολογικής σύγχυσης με ανεπανόρθωτες συνέπειες, ανεπανόρθωτες συνέπειες επαναλαμβάνω, στην ανάπτυξη του κινήματος της εργατικής τάξης και της αποδέσμευσής της από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά.*
Αυτά είναι τα λόγια που έμαθαν στον Τραμπάκουλα οι κομμουνιστές.
Εκεί μπερδεύονται, στο «Αλαλούμ» και παθαίνουν εγκεφαλικές κράμπες.
Μπερδεύουν τα μπούτια τους και δημιουργούν ανούσιες σέχτες προς όφελος του εαυτού τους για να παραγοντίζουν. Επικαλούνται τον λαό και το κίνημα (ενώ δεν έχουν καμιά σχέση).
Όταν τους δείχνει η τηλεόραση, υποστηρίζουν τους ανέργους και τους απολυμένους, ενώ στην ιδιωτική τους ζωή, ζουν αυτά που ονειρεύεται ο συνταξιούχος οικοδόμος Γρηγόρης.
Ο Γιάννης κοίταγε τον ήλιο και αναρωτιόμουν πώς τα κατάφερνε…
Εκείνος μου εξήγησε…
Κατάλαβα.
Γύρισα και κοίταξα τον ήλιο κατάματα!

 Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
 Αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
 Αν δε χωράς μέσα σε μια ονειροπαγίδα
 Αν δε χωράς σε μια αγκαλιά φυλακή

 Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
 παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
 Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
 δε χωράς πουθενά δε χωράς πουθενά

 Αν δε χωράς μέσα σ’ ένα άνοστο αστείο
 Αν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
 Αν δε χωράς μέσα σ’ ένα ψυχοπορνείο
 Αν δε χωράς σ’ ένα σπασμένο κορμί

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
 παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
 Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
 δε χωράς πουθενά πουθενά πουθενά**

*ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ «ΑΛΑΛΟΥΜ»
**ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ