ΤΟ ΛΥΜΕΝΟ ΚΟΡΔΟΝΙ

             ΤΟ ΛΥΜΕΝΟ ΚΟΡΔΟΝΙ

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στη θάλασσα να βρίζεις 
την κάμαρα που σε γέννησε
και τον Ξέρξη

Στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
τα κεραμίδια θα γίνουνε τσιμέντο
τα ξύλα θα γίνουνε πέτρες
η αγάπη θα γίνει χρήμα

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο

την ίδια ώρα θα αναστηθούμε

                                                              

                                                            ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ

Ήταν αρκούδα που είχε κόψει την αλυσίδα από τον γύφτο αφεντικό της βγαλμένη μέσα από υπερρεαλιστική ποίηση; Ήταν συνθηματικό προς την κεντροαριστερή ενότητα, προς τα τσιράκια 

του Σημίτη για τη διεύρυνση της δημοκρατικής συμπαράταξης;

Το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας», το ζεϊμπέκικο που έχουν χορέψει τόσοι ψηλοί άντρες διαχρονικά όπως ο Ανδρέας, ο Άκης, ο Γιωργάκης, ο Κίμωνας, ο Τσοβόλας, ο Κούγιας…

-Μα πώς δεν πατάει το λυμένο του κορδόνι; Αυτός… βλέπει!

Το συνθηματικό ζεϊμπέκικο χόρεψε και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, υπουργός Ναυτιλίας, 

στη γιορτή του Θεόδωρου Κουντούρη, ιδιοκτήτη της «Αγίας Ζώνης ΙΙ», του πλοίου που προκάλεσε 

τη ρύπανση στο Σαρωνικό.

Η γιορτή διοργανώθηκε στο καφέ μπαρ «Sailor» -ιδιοκτησίας της συζύγου του κ. Κουντούρη, Κατερίνας- το οποίο βρίσκεται στο ισόγειο του κτηρίου όπου έχουν την έδρα τους τα γραφεία της ναυτιλιακής εταιρείας Κουντούρη, στο Πέραμα.

Αυτή ανάρτησε και το βίντεο καμαρώνοντας γιατί ο υπουργός είχε επισπεφθεί το φτωχικό της…

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, επαναλαμβάνεται ακριβώς.

5 Δεκέμβρη του 1930
Ο Ιωσήφ Γκέμπελς διακόπτει την πρεμιέρα κινηματογραφικής ταινίας.
Στο Βερολίνο ο Γιόζεφ Γκέμπελς, ένας από τους κορυφαίους βουλευτές του Χίτλερ και μέλη 

των Ταγμάτων Εφόδου (SA) διακόπτουν την πρεμιέρα της κινηματογραφικής ταινίας 

«Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο», που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα 

του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ.

Ναζί διαδηλωτές ρίχνουν καπνογόνα και σκόνη φτερνίσματος για να διακόψουν την προβολή. Ξυλοκοπούνται όσοι από το κοινό διαμαρτύρονται για τη διακοπή.

Το μυθιστόρημα ποτέ δεν άρεσε στους Ναζί, οι οποίοι θεωρούσαν ότι οι περιγραφές του 

για την σκληρότητα και τον παραλογισμό του Α΄ παγκοσμίου  πολέμου, ήταν «αντιγερμανικές». Εντέλει, η ταινία απαγορεύτηκε. Ο Ρεμάρκ μετανάστευσε στην Ελβετία το 1931, ενώ μετά την άνοδό τους στην εξουσία οι Ναζί του στέρησαν τη γερμανική υπηκοότητα, το 1938.

Τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών και το λανσάρισμα των νεοναζί στο γερμανικό κοινοβούλιο υπενθυμίζουν τα λόγια του Γκέμπελς:

 «Θα ξανάρθουμε και η Γης θα τρέμει…»

ΤΡΙΤΗ ΠΡΑΞΗ

«Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστροπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζούδες, μπουζουξήδες, χασισέμπορους. Αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί 

ν’ αρμέγουν τον τόπο, το κρασί, το λάδι, τα πορτοκάλια, τις ντομάτες, τα ροδάκινα, το βαμβάκι, 

τα μάρμαρα, το βωξίτη, το λιγνίτη, τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.»

-Κι αν δεν τα κάνουμε εμείς, θα τα κάνουν οι εισαγόμενοι αλβανοί.

«Κοίτα πού καταντήσαμε. Κάθε πολιτικός και κόκκινο φανάρι στην πόρτα του και το όνομά του φωτισμένο σε ταμπελίτσα πλάι στο κουδούνι.»

«Σε άλλες χώρες που οι πολίτες ξέρουν τα δικαιώματά τους θα είχαν αλλάξει από καιρό αυτή 

την κατάσταση… Εδώ λειτουργούν τα εδραιωμένα συμφέροντα, η μονοπωλιακή εκμετάλλευση, 

τα «κλειστά επαγγέλματα», το συνάλλαγμα που σπαταλιέται σε πολυτέλειες και αργομισθίες.»

«Τετρακόσια χρόνια σκύβαμε το κεφάλι, όταν σήκωνε τη φωνή του κι ο τελευταίος αγάς. 

Ενάμιση αιώνα τώρα ελεύθερο κράτος κι ακόμη μας δυναστεύουν αγάδες κάθε λογής.»

«Παραμερίστε διαφορές με Παπατζήδες ή Σβωλοτσιριμώκους, παράπονα και μνησικακίες 

για Λίβανους και Δεκέμβρηδες και λοιπά.

 Όλοι μαζί, όλοι μαζί, να σώσουμε τον τόπο, γιατί η Γερμανίδα λύσσαξε και θα τον ξεπατώσει…»*

Κι ύστερα ήρθαν τα μνημόνια…

ΕΞΟΔΟΣ (Χορός)

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο

την ίδια ώρα θα αναστηθούμε

*Αποσπάσματα από τη «Χαμένη Άνοιξη» του Στρατή Τσίρκα

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ

            ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ

Τσάμπα πήγανε όλα και παραδόθηκαν και μαντρώθηκαν, 
ήπιανε όλη την εξουσία, φάγαν καλά και στηλώθηκαν.
Ναι ρε, τα είδα όλα, πασόκους φασίστες, 
σκυμμένους αρτίστες, μπάτσους καριερίστες.
Ναι ρε, τα είδα όλα κι ο κύκλος γυρίζει, 
ψοφίμι μυρίζει κι αυτό που σου αξίζει, 
το ζεις, τ’ αγοράζεις, το τρως, το ψηφίζεις, 
το ακούς, το ικετεύεις, το πονάς και το βρίζεις, 
το αγκαλιάζεις, το φτύνεις, στο παιδί σου το αφήνεις, 
το γλεντάς, το δικάζεις, στο κελί σου το κλείνεις.
Ναι ρε, τα είδα όλα και όλα μακριά μου, 
βγαίνω στους δρόμους και σκιάχτους μιλιά μου, 
η ζωή, η χαρά μου, η φωτιά στη καρδιά μου, 
ξαναγίναν δικά μου ενώ εσύ....
όπου κι αν πας, όλα τα έχασες
και ν’ αγαπάς, για πάντα ξέχασες.
Φως στα παλιά τα περασμένα σου, 
σκοτάδι αγκαλιά τα γερασμένα σου.
Με τη ντροπή μια νύχτα πέρασες
κι ως το πρωί, κοίτα πώς γέρασες.
Μες στη σιωπή κοίτα πώς κόλλησες
κι αν κάτι πεις, θα πεις πως ξόφλησες.*

                                                 B.D. FOXMOOR

 ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

-Εκεί Τροχαία; Έχει καβαλήσει το πεζοδρόμιο ένα αγροτικό γιομάτο σανό.

 Έχει αράξει μπροστά στην πόρτα του μαγαζιού μου και δεν μπορώ να μπω μέσα.

-Όταν μπορέσουμε, θα έρθουμε…

-Και άλλες φορές έχω διαμαρτυρηθεί και δεν ήρθατε.

-Και αφού δεν ερχόμαστε, εσείς γιατί παίρνετε τηλέφωνο;

-Για τις ανάγκες του κειμένου.

-Δεν άκουσα…

-Για τις ανάγκες του κειμένου. Για να εμπλουτίσω το άρθρο μου!

Οι υπάλληλοι του δήμου μιλάνε στο κινητό πίνοντας καφέ και καπνίζοντας.

Οι οδοκαθαρίστριες μιλάνε στο κινητό πίνοντας καφέ και καπνίζοντας.

Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα αποτσίγαρα και πλαστικά ποτηράκια με καλαμάκια, 

που πέταξαν οι δημοτικοί υπάλληλοι.

Όταν βγουν στην σύνταξη, θα γίνουν ποιητές και θα βραβεύονται από μουσαντούς παράγοντες.

Αν παρέμενε κλειστή η ΕΡΤ και αν ξαλάφρωναν ο δημόσιος τομέας και η τοπική αυτοδιοίκηση από ανεύθυνους, αγενείς και αμόρφωτους αφισοκολλητές, ίσως οι χαμηλοσυνταξιούχοι να μην είχαν χάσει το ΕΚΑΣ.

Το δημόσιο ορίζει εξουσίες. Το είχε πει και ο Μαρξ.

Πλησιάζοντας στις εθνικές εκλογές, τότε που θα τρίζει η γη κάτω από τα πόδια τους, αισθανόμενοι την ανασφάλεια που τους δημιουργεί ο αρχηγός της ΝΔ Κούλης Μητσοτάκης, θα ψηφίσουν όλοι τους ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και οι οργανωμένοι δεξιοί για να σώσουν το τομάρι τους.

Και μια ωφέλιμη και έγκυρη πληροφορία. 

Οι εθνικές εκλογές θα προηγηθούν των δημοτικών εκλογών για πολλούς και διάφορους σύνθετους λόγους. Δεν είναι ώρα για να τους εξηγήσω.

Η Πολιτιστική Επανάσταση δεν ολοκληρώθηκε. Δεν πραγματοποίησε τους στόχους της. 

Δεν έγιναν οι πρέπουσες εκκαθαρίσεις. Παρέμειναν υπολείμματα, που δυνάμωσαν 

και αναδιπλώνονται.

Μέσα από το γήπεδο ακουγόταν χορωδιακά το σύνθημα

-Σήκω φύγε αλβανέ…

Η έκθεση Θεσσαλονίκης το μόνο που κατάφερε είναι να δουλέψουν περισσότερο οι ταξιτζήδες, 

τα μπουγατσάδικα, οι κουλουρτζήδες και τα κινέζικα φαναράκια.

Η κεντροαριστερά εκφράζοντας την πολυφασική πλουραλιστική της διάθεση και έχοντας πλήθος διεκδικητών για την αρχηγία, συνοπτικά εκφράζει τις εξής δυο τάσεις: την φιλοτσιπρική 

και την φιλομητσοτακική.

Ο Θεός ας σώσει την κατάσταση ή έστω ο Νώε με την κιβωτό του.

Οι πέντε ταλαίπωροι της εθνικής μπάσκετ έμειναν από λάστιχο, κιτρίνισαν απ’ την κούραση 

γιατί δεν υπήρχε βάθος πάγκου ούτε προπονητής.

Τα κουρέλια τραγουδούσαν ακόμα.

Η κομμουνιστική άποψη ήταν κρυμμένη στους πίνακες του Πικάσο, στα ποιήματα του Αλεξάνδρου, του Αναγνωστάκη, του Λειβαδίτη, του Μπρεχτ, του Μαγιακόφσκι. 

Στη μουσική του Σοστακόβιτς, στις ταινίες του Αϊζενστάιν και στης Κίρκης τον Γλωτό.

-Τα κουρέλια τραγουδούσαν ακόμα…

Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σχίζει
αφήνοντας σημάδια που δε σβήνει ο καιρός**

*Απόσπασμα από το τραγούδι «Τότε και τώρα»

**Γιάννης Αγγελάκας