ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

       ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ  ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  

Και Κοπερτί το Κοπερτί
κι εμείς θα κουραστούμε
θα αρχίσει κάποτε η φθορά κι ο μαρασμός

Και Κοπερτί το Κοπερτί
θα ξεαγαπηθούμε
όλη η ζωή μου ήταν ένας χωρισμός

Δε θα φτιάχνεις πια
στιχάκια στη γιορτή μου
ούτε καρδιές με κόκκινο χαρτί
όμως πάντα εσύ
θά `σαι Κοπερτί μου
το μοναδικό μου Κοπερτί

Και Κοπερτί το Κοπερτί
θα βγαίνεις μ’ άλλα αγόρια
κι εγώ θα ζήσω το δικό μου το ρυθμό

Και Κοπερτί το Κοπερτί
μετά από χίλια χρόνια
θα σου τηλεφωνήσω σ’ άλλον αριθμό

                            ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΚΡΙΕΖΗ

 ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Η συνέχεια του παραμυθιού ήταν απογοητευτική. Πιο πολύ γιατί επιβεβαιώθηκα.

Είχα μια μικρή ελπίδα πως θα με διαψεύσουν… Γι’ αυτό και πήγα…

Χάθηκε όμως ο μύθος του απρόβλεπτου, της ανατροπής.

Εκεί έμαθα για την ανακύκλωση στα σχολεία της Καλαμάτας και για το πλούσιο βασίλειο 

των εντόμων, για το ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι της Ν.Δ στις επερχόμενες τοπικές εκλογές 

και για τον δίσκο του Χάρρυ Κλυνν «Πατάτες». «Άλογα, βήματα, χέρια, μαχαίρια, τρένα, καράβια, ποδήλατα, ποδήλατα».  Ποιες είναι οι προσωπικότητες σ’ αυτή την πόλη ώστε 

να μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα ως συνδιοργανωτές μαζί με τους φορείς.

Ευτυχώς που ήταν και οι Αιγειριανοί και έσωσαν κάπως την κατάσταση αλλιώς

θα μετράγαμε μόνο τους φιλόδοξους φιλοεξουσιαστές παντός τύπου.

Η ανταπόκρισή τους όμως και η επιρροή τους στον κόσμο ήταν μηδενική 

(ούτε η μάνα τους δεν ήρθε).

Έψαχνα απεγνωσμένα  αλκοόλ για να ξεχάσω. Όμως τι να ’κανα γι’ αυτά που έβλεπα;

Ο φοβισμένος γεράκος δίπλα μου έλεγε πως υπάρχουν πολλές γυναίκες στην Αιγείρα

με κομμένα τα στήθια γιατί οι ουσίες από τα σκουπίδια είναι καρκινογόνες.

Η γίδα Αμάλθεια δεν βέλαξε γιατί δεν την άφησαν να βελάξει.

Έπρεπε να την αφήσουν «με δημοκρατικές διαδικασίες» και να τη γιουχάρουν χορωδιακά.

* Δες το προηγούμενο άρθρο ΣΑΒΟΥΡΟΠΟΛΗ

ΣΑΒΟΥΡΟΠΟΛΗ

              ΣΑΒΟΥΡΟΠΟΛΗ

  

Λικνιστείτε μαζί μου όλα τα θλιμμένα
τρελοί σε πέτρινα κτίρια χωρίς πόρτες
λεπροί που αναβλύζετε αγάπη και τραγούδι
βάτραχοι που προσπαθείτε να σκιαγραφήσετε τον ουρανό

Λικνιστείτε μαζί μου θλιμμένα πράγματα
δάχτυλα σχισμένα σε κάποιο σιδεράδικο
γεράματα σαν φλούδια προγεύματος
μεταχειρισμένα βιβλία, μεταχειρισμένοι άνθρωποι
μεταχειρισμένα λουλούδια, μεταχειρισμένη αγάπη

σας χρειάζομαι

Αυτό έχει φύγει σαν άλογο ή σκυλί
Νεκρό ή χαμένο ή αδυσώπητο
Σας χρειάζομαι

                                                                  Charles Bukowski 

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας τεμπέλης, χαζός και άχρηστος. Μέρα-νύχτα κοιμότανε 

και τον τρώγανε οι μύγες. Αυτός όμως δεν έκανε καμία προσπάθεια για να τις διώξει.

Μια μέρα ο βασιλιάς έστειλε τους στρατιώτες του να του τον φέρουν στο παλάτι.

Και ο βασιλιάς του είπε με βαριά και επιβλητική φωνή:

-Δεν μου αρέσει που δεν κάνεις τίποτα… Θέλω να σου δώσω έναν ρόλο. Κάτι να κάνεις 

και συ… Θα σου δώσω μια μυγοσκοτώστρα να σκοτώνεις μύγες.

Και εκείνος του απάντησε:

-Είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να κάνω…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας κοντός, ψευδός, βλάχος και μαλάκας που σε μια

Σαβουρόπολη τον είχαν εκλέξει Δήμαρχο. Είχε πάνω από 75 μέρες να μαζέψει τα σκουπίδια.

Τα σκουπίδια είχαν ξεχειλίσει. Είχαν κλείσει τους δρόμους και τα αυτοκίνητα δεν μπορούσαν 

να κυκλοφορήσουν. Οι μύγες (κάθε λογής) και τα κουνούπια ήτανε χιλιάδες, πολλές  ήταν 

και οι κατσαρίδες και τα ποντίκια.

Παράλληλα όμως γινόντουσαν πολιτιστικές εκδηλώσεις (εκθέσεις ζωγραφικής και βιβλιοπαρουσιάσεις). Όλα τα σκουπίδια στην επιφάνεια. Όλα τα μωρά στην πίστα.

Γινόντουσαν και ταξικές διακρίσεις. 

Σε καμία λαϊκή συνοικία δεν είχε μαζευτεί ούτε μια σακούλα, ενώ στα σπίτια των αντιδημάρχων, των πολιτικών παραγόντων και των μεγαλοπαπάδων πότε-πότε τα μαζεύανε.

Υπήρχαν και πολιτιστικές ανταλλαγές. Φέρνανε σκουπίδια από άλλες γειτονιές, εμείς πηγαίναμε 

σε άλλες για να εμπλουτίσουμε τον πλουραλισμό και το βαθύ περιεχόμενο.

Σκέφτηκαν και στον Εμπορικό σύλλογο να προκηρύξουν διαγωνισμό και να βραβευτεί η γειτονιά 

με τα πιο πολλά και τα πιο όμορφα σκουπίδια.

Οι κριτές θα ήταν ειδικοί και θα βαθμολογούσαν με ποιοτικά κριτήρια.

Μια φορά κι έναν καιρό κάλεσαν τον δήμαρχο και τον ρώτησαν γιατί δεν μαζεύει τα σκουπίδια 

και εκείνος τους απάντησε ότι ήταν το μόνο πράγμα που δεν μπορούσε να κάνει.

Ο συνδικαλισμός ενέπνευσε τους αγανακτισμένους, τους μελλοντικούς υποψήφιους δημάρχους 

και συμβούλους, όλους αυτούς που ποζάρουν, φωτογραφίζονται και προβάλλονται στις ηλεκτρονικές και έντυπες τοπικές εφημερίδες, στα twitter και στα fαcebook, τους Λαφαζανικούς, τους Χρυσαυγίτες, τους καιροσκόπους και τους παπάδες,που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τρουπώσουνε στην εξουσία.

Το κοντόψευδο βλαχαδερό δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος για την αποκομιδή των σκουπιδιών. 

Φέρουν την ίδια ευθύνη και οι παρατρεχάμενοι αντιδημάρχοι «παντός καιρού» που με έντεχνο τρόπο τον αδειάζουν και νίπτουν τας χείρας τους.

Ο λαός πρέπει να δώσει τις λύσεις στα προβλήματά του γιατί αυτός τα βιώνει γιατί αυτός 

τα ξέρει και όχι να ξεγελαστεί για μια ακόμη φορά και να αναδείξει καινούργιους ολόιδιους παράγοντες.

Τα σκουπίδια δεν είναι μόνο στους κάδους και στους δρόμους. Είναι παντού.

Ο Καραγκιόζης ξεγέλασε τον σπιτονοικοκύρη του τον Εβραίο όταν του είπε ότι θα του πληρώσει 

το ενοίκιο το Σάββατο γιατί απλούστατα ήξερε καλά το ρητό που έλεγε: Κίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι  κι ήταν ημέρα Σάββατο…

Μέσα απ’ τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
θ’ ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
και το πλυμένο σώμα πίσω απ’ τα λουλούδια θα ενωθεί
σαν ζαλιστούμε απ’ των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός
δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός*

*ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ