ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

       ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ  ΣΥΝΕΧΕΙΑ

  

Και Κοπερτί το Κοπερτί
κι εμείς θα κουραστούμε
θα αρχίσει κάποτε η φθορά κι ο μαρασμός

Και Κοπερτί το Κοπερτί
θα ξεαγαπηθούμε
όλη η ζωή μου ήταν ένας χωρισμός

Δε θα φτιάχνεις πια
στιχάκια στη γιορτή μου
ούτε καρδιές με κόκκινο χαρτί
όμως πάντα εσύ
θά `σαι Κοπερτί μου
το μοναδικό μου Κοπερτί

Και Κοπερτί το Κοπερτί
θα βγαίνεις μ’ άλλα αγόρια
κι εγώ θα ζήσω το δικό μου το ρυθμό

Και Κοπερτί το Κοπερτί
μετά από χίλια χρόνια
θα σου τηλεφωνήσω σ’ άλλον αριθμό

                            ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΚΡΙΕΖΗ

 ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Η συνέχεια του παραμυθιού ήταν απογοητευτική. Πιο πολύ γιατί επιβεβαιώθηκα.

Είχα μια μικρή ελπίδα πως θα με διαψεύσουν… Γι’ αυτό και πήγα…

Χάθηκε όμως ο μύθος του απρόβλεπτου, της ανατροπής.

Εκεί έμαθα για την ανακύκλωση στα σχολεία της Καλαμάτας και για το πλούσιο βασίλειο 

των εντόμων, για το ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι της Ν.Δ στις επερχόμενες τοπικές εκλογές 

και για τον δίσκο του Χάρρυ Κλυνν «Πατάτες». «Άλογα, βήματα, χέρια, μαχαίρια, τρένα, καράβια, ποδήλατα, ποδήλατα».  Ποιες είναι οι προσωπικότητες σ’ αυτή την πόλη ώστε 

να μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα ως συνδιοργανωτές μαζί με τους φορείς.

Ευτυχώς που ήταν και οι Αιγειριανοί και έσωσαν κάπως την κατάσταση αλλιώς

θα μετράγαμε μόνο τους φιλόδοξους φιλοεξουσιαστές παντός τύπου.

Η ανταπόκρισή τους όμως και η επιρροή τους στον κόσμο ήταν μηδενική 

(ούτε η μάνα τους δεν ήρθε).

Έψαχνα απεγνωσμένα  αλκοόλ για να ξεχάσω. Όμως τι να ’κανα γι’ αυτά που έβλεπα;

Ο φοβισμένος γεράκος δίπλα μου έλεγε πως υπάρχουν πολλές γυναίκες στην Αιγείρα

με κομμένα τα στήθια γιατί οι ουσίες από τα σκουπίδια είναι καρκινογόνες.

Η γίδα Αμάλθεια δεν βέλαξε γιατί δεν την άφησαν να βελάξει.

Έπρεπε να την αφήσουν «με δημοκρατικές διαδικασίες» και να τη γιουχάρουν χορωδιακά.

* Δες το προηγούμενο άρθρο ΣΑΒΟΥΡΟΠΟΛΗ