Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ
ΤΟΥ ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟΥ
Τρίζουν
τα κόκαλα του Μακρυγιάννη
του Μπαρμπαγιάννη του Κανατά
κάτι ξενέρωτοι Αμερικάνοι
κάτι ροκάδες του κερατά
πήραν φαλάγγι μπαγλαμάδες και μπουζούκια
μα δεν πειράζει πατριώτες είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
του Μπαρμπαγιάννη του Κανατά
κάτι ξενέρωτοι Αμερικάνοι
κάτι ροκάδες του κερατά
πήραν φαλάγγι μπαγλαμάδες και μπουζούκια
μα δεν πειράζει πατριώτες είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί
Πόσο θ’ αντέξουνε ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης
δεν έχουν κάνει ούτε ένα video clip
σαν τα κοράκια σου χιμάνε όταν πεθάνεις
οι κομπανίες με τους πράκτορες της Κ.Υ.Π
Γίναν οι μάγκες φεμινίστριες με ταγάρια
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Πόσο θ’ αντέξουνε ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης
δεν έχουν κάνει ούτε ένα video clip
σαν τα κοράκια σου χιμάνε όταν πεθάνεις
οι κομπανίες με τους πράκτορες της Κ.Υ.Π
Γίναν οι μάγκες φεμινίστριες με ταγάρια
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ράινερ Βέρνερ
Φασμπίντερ και ξερό ψωμί
Με σέξι πόζες κοριτσιών στην Ελασσόνα
με Παλαιστίνιο εραστή εκτελεστή
θα καβαλήσουμε κι ετούτο το χειμώνα
μπροστά στην τηλεοπτική μας θαλπωρή
σαν τους ανάπηρους που βλέπουνε αγώνα
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Με σέξι πόζες κοριτσιών στην Ελασσόνα
με Παλαιστίνιο εραστή εκτελεστή
θα καβαλήσουμε κι ετούτο το χειμώνα
μπροστά στην τηλεοπτική μας θαλπωρή
σαν τους ανάπηρους που βλέπουνε αγώνα
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί
ΤΖΙΜΗΣ
ΠΑΝΟΥΣΗΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Νύχτωσε και αυτοί εξακολουθούσαν να συλλέγουν υποψηφίους
συμβούλους από τους κάδους των σκουπιδιών. Μαζί τους βρέθηκε και ένα νεκρό μωρό.
Όλα για την Notre-Dame, τίποτα για τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκώ.
Ο
Κουασιμόδος είχε δακρύσει κι εγώ παρακολουθούσα από την πόρτα του μαγαζιού μου,
σε απόσταση τεσσάρων μέτρων, το μοναδικό
έργο ανάπτυξης της πόλης μου.
Τις
προστατευτικές μπάρες που με προστατεύουν
από τους κάφρους, τις μαϊμούδες και τους
δημοσίους υπαλλήλους.
Παραδίπλα
η ΜΚΟ της φιλοπτώχου με ληγμένα ρούχα,
λερωμένα λούτρινα αρκουδάκια
και ρινόκερους. Βρώμικα χαρτοκούτια, σακούλες και άπληστους γύφτους.
Λυσσιατρείο, ληξιαρχείο, ψυχιατρείο. Πάμε πάλι. Ξανά,
ξανά, ξανά. Ωσαννά!
Ο
Πλάτωνας έλεγε πως οι δάσκαλοι θα ’πρεπε να ασχοληθούν με την πολιτική
και να
διοικήσουν.
-Έλα κάτω να σου τους πω έναν έναν.
Η
Πάολα τραγουδούσε το «Μια θάλασσα μικρή».
Ο Ορέστης είχε πάρει τις μύγες μαζί του
για να προστατεύσει τους κατοίκους του
Άργους και εγώ δεν είχα βρει τη Βεατρίκη.
Η
πλήξη με οδήγησε σε ένα περιφερικό θέατρο
από αυτά που στήνει ένα τσούρμο ανέργων
και που επιδοτούνται από την εκάστοτε εξουσία.
Μου
έκανε εντύπωση ο τίτλος του έργου και για αυτό μπήκα.
Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟΥ
Η
παράσταση αρχίζει… All that jazz
Διαδραματίζεται
σε μια μεγάλη και πολυτελή αίθουσα στο «σπίτι
του λαού».
Η
αίθουσα είναι επιβλητική από τις γιγαντοαφίσες των Μαρξ, Έγκελς, Λένιν
και Στάλιν. Παντού κίτρινα σφυροδρέπανα σε κόκκινο φόντο.
Ξάφνου
μπαίνουν καμιά δεκαριά παράξενοι τύποι με καπαρντίνες, μαύρα γυαλιά
και
καπέλα. Κάτι τύποι σαν τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, σαν τους γκάνγκστερς την εποχή της
ποτοαπαγόρευσης, σαν πράκτορες της Κ.Υ.Π
Αντί
να κρατάνε όπλα, κρατάνε κουβάδες με κόλα και βούρτσες.
Με
νευρικές κινήσεις σκίζουν τους θεωρητικούς και τους εφαρμοστές του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τους αντικαθιστούν
με τη Λιάνα Κανέλλη, τη
Σεμίνα Διγενή και τον Γιάννη Πρετεντέρη.
Από
το ακροατήριο ακούγεται μια φωνή:
-Μπράβο, κάνατε τρίλιζα με τους πράκτορες της Κ.Υ.Π
-Συγχαρητήρια.
Τώρα και την Τρέμη και την Τρέμη.
Οι
τύποι με τις καπαρντίνες, τα καπέλα και τα μαύρα γυαλιά συγκεντρώνουν τις σκισμένες
αφίσες και τα σφυροδρέπανα σε κάδους ανακύκλωσης.
Και
η μεικτή χορωδία των «ατόμων με ειδικές ανάγκες»
τραγουδάει τη σύνθεση του Τζίμη Πανούση
-Άντε γαμήσου Εργατιά…
-Άντε γαμήσου Αγροτιά…
Έφυγα
πικραμένος από την αίθουσα. Τόσοι αγώνες
πήγανε χαμένοι.
Παντού δημόσιοι υπάλληλοι και προβοκάτορες.
Κι
αυτοί που φύγαν φτιάξαν ένα δικό τους μαγαζί και λένε τις ίδιες μαλακίες σε
παραλλαγή.
Λες και ο κρατικός καπιταλισμός είναι άλλος καπιταλισμός.
Το
«μια θάλασσα μικρή» στροβιλίζει στο μυαλό
μου και με ηρεμεί.
Μια θάλασσα μικρή,
πικρά σ’ αποχαιρέτησε,
σε περιμένει…
Μια θάλασσα μικρή
πικρά σ’ αποχαιρέτησε,
σε περιμένει…
Μια θάλασσα μικρή
Τότε
ξεκαθάρισε στο μυαλό μου πως τη Βεατρίκη δεν κατάφερα να την βρω γιατί ζει εκτός
συνόρων και σε μιαν άλλη εποχή.
Όμως
για αυτό είμαι σίγουρος!
Το σημείο Κ ήτανε το κόμμα
Και το σημείο Ν η νεολαία
Ο Άρης Αλέξανδρου είχε δίκιο
Το κιβώτιο ήταν άδειο!
Καλή Ανάσταση!