ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ

                 ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Με το ντουφέκι μου στον ώμο
σε πόλεις κάμπους και χωριά
της λευτεριάς ανοίγω δρόμο
της στρώνω βάγια και περνά…

 

Μακρόσυρτος ζεϊμπέκικος, κουκούτσια από ελιές στο πάτωμα, γόπες από αποτσίγαρα και φθαρμένες ιδεολογίες.
Φτηνά γηροκομεία, ταχυδακτυλουργοί και χορωδίες.
Η κακία των ατάλαντων απαντάει στους ιδιοφυείς με μίσος.
Ιούλιος του 2021 με τον φόβο του κορονοϊού και των κρατικών μέσων εξουσίας.
Πότε και πώς θα τελειώσει αυτό που αρχίσανε;
Θα οδηγήσει πουθενά ή θα οδηγήσει στο τέλος;
Θα αρχίσει κάτι καινούργιο ή δρομολογήθηκαν τα πάντα;
Και πώς θα αντιδράσει ο όχλος;
Θα μας σταυρώσει;

 

Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.

Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη
ὁ ἄνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.

Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία

 

Όλα καταρρέουν στο φως της ημέρας, με τους παπάδες αμολυμένους στους
δρόμους.
Τους παιδεραστές  και τους εμπόρους όπλων να παριστάνουν τους επιτρόπους των TOP εκκλησιών  και την εξουσία να ανθίζει με κάθε λογής άσχετο και λαμόγιο.  Παλιοί καταδότες. Σημερινοί δημόσιοι υπάλληλοι!
Η νύχτα όμως έχει φανταχτερά φαντάσματα που σου υπενθυμίζουν την πραγματική σου ιστορία.  
Σου  δείχνουν φωτογραφίες.
Έχουν αποδείξεις…
 

 

«Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών.
Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη... Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις,να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις.
Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις.
Γιατί αλλάζουν πράγματα.
Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν.
Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα.
Ίσως, πρέπει να είναι τρελοί.
Πώς αλλιώς θα κοιτάξουν έναν άδειο καμβά και θα δουν έργο τέχνης;
Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θ' ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί;
Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμείς βλέπουμε μεγαλοφυΐες.
Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ότι μπορούν
ν' αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν».

 

Άιντε στην υγειά της, που θα λέγε  ο Τόλης!