ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΠΟΛΙΤΗ

ΣΤΗΝ Ι
Όταν ο μικρός ανεμόμυλος του φυλακισμένου
γίνεται ποίημα
κι όταν το κλεμμένο ποίημα γίνεται ψέμα,
δεν σου μένει τίποτε άλλο
από το ν’ αφήσεις τα σπίρτα
να γυρίσουν στην αρχική τους θέση
και να παίξουν το ρόλο τους ξανά.

ΑΤΙΤΛΟ
Αισθάνομαι σαν γλύπτης
που επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις
για να σε διαμορφώσει.
Όμως οι δυνάμεις μου εξασθενούν
και το μόνο παρήγορο
είναι το αποτέλεσμα
στη μορφή της πέτρας

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Η βροχή έσχιζε στα δυο τον ορίζοντα
και εγώ μοναχός
στο κλουβί της συμφιλίωσης
ονειρευόμουν ξυπνητός
πως σε είχα ξεχάσει….

ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ
Μαύροι κύκλοι
τεχνητά σκοτάδια
στο βινύλιο
Πρόστυχοι στίχοι
χαραγμένοι κάτω
απ’ την κοιλιά σου
Χαραγμένα αυλάκια
ρόδες ποδηλάτου
ροδοπέταλό μου
Ξεχασμένο γάντι
στο συρτάρι μου…..

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Θα πιω κανένα ντούζικο και θα χορεύω
Και θα χτυπάς τα κουταλάκια στον ζεϊμπέκικο
Σαν θα δακρύζω απ’ της χλιδής το μπανιστήρι
Των γλαστρανθρώπων της μικρής μας κόλασης

ΑΠΟΓΝΩΣΗ
Άνοιξα το παράθυρο
Και είδα ασθενοφόρα
Πλησίαζε η ώρα
Κι εγώ ο χαζός στηρίχτηκα
Σε σάπιο σκαλοπάτι
Κάνε δικιά μου κάτι…

ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ!
Γιατί στην προηγούμενη ζωή μου
ήμουν λυκάνθρωπος
Φοβηθείτε!
Γιατί στο παρελθόν
ήμουν ελεύθερος
Φοβηθείτε!
Γιατί συνεχίζω να νοιώθω
ελεύθερος λυκάνθρωπος

ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Σήμερα ξεσκέπασα το πρόσωπό μου
απ’ το λευκό σεντόνι που το σκέπαζε
κι αυτό που φάνηκε δεν έλαμψε
στο φως σκοτείνιασαν τα δάκρυα
τη σκέψη σκέπασε η θλίψη
και έμειναν άφωνοι και λύγισαν
και οι δώδεκα μαθητές μου

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Στις μέρες του αυτόκτονος καιρού
στους δρόμους του Ταύρου περπάτησα
μουγκρητό και πόνο άκουσα
Ο ήλιος άρρωστος και μόνος
στενάζει που δεν μπόρεσε να μπει
απ’ τα παράθυρα που με κάγκελα σφράγισαν,
οι εκμεταλλευτές της μοναξιάς
και της ανθρώπινης συνήθειας

ΟΝΕΙΡΟ (ΕΦΙΑΛΤΗΣ)
Πετάνε πάσα το όνειρό μου
κι ο θάνατος στο πρόσωπό μου
μια μεταφυσική μετάλλαξη
Μα κάποια μέρα
διάττοντα αστέρα
θα βρω στο όνειρο μου
Διπλό σκαλοπάτι
θα στρώσω κρεβάτι
και εκεί θα κουρνιάσω