ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ;
Σας αραδιάζω τα εμπόδια:
η επέμβασις των γεγονότων, των ήχων, των παρατάξεων
η επέμβασις των πλοίων από το άγριο πέλαγος
οι λαϊκοί ρήτορες, το στήθος μου, οι φωνές,
οι φάμπρικες
ο Οχτώβρης του ’17
το 1936
ο Δεκέμβρης του ’44…
Για τούτο θα παραμείνω με τα κουρέλια μου
όπως με γέννησε η Γαλλική Επανάσταση
όπως με γέννησε η απελευθέρωση των νέγρων
όπως με γέννησες μάνα μου Ισπανία
ένας σκοτεινός συνωμότης.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ*
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Οι βιτρίνες των μαγαζιών στολισμένες
προσπαθούν να δώσουν μια ζεστασιά, μια θαλπωρή στις καρδιές των ανθρώπων.
Αυτή η ζεστασιά όμως δε υπάρχει και στις τσέπες των καταναλωτών,
μιας και η υποταχτική
κυβέρνηση της Τρόικα δεν άφησε τίποτα με τους άμεσους και έμμεσους φόρους.
Μέχρι κι
ο Θεός μάς πηγαίνει κόντρα με τις συνεχείς βροχές και την υγρασία, που
τσακίζει κόκαλα.
Ευτυχώς που υπάρχουν τα ευτράπελα από την τηλεόραση.
Η κόντρα της Χρυσούλας Διαβάτη με το Σάκη Ρουβά.Τα χαλιά
της Μοιραράκη.
Οι σχιζοφρενικές
γκριμάτσες του Άδωνη. Αποκορύφωμα όμως ήταν οι απαντήσεις
της Νατάσσας
Καραμανλή για τον άνδρα της, Κώστα προς
τους δημοσιογράφους
- Θα θέλατε να γίνει ο άντρας σας Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
- Όχι. Προτιμώ να
μείνει στο σπίτι. Ποιος θα κάνει τις δουλειές του σπιτιού;
Ποιος θα πλένει; Ποιος θα απλώνει; Ποιος θα σφουγγαρίζει;
Ποιος θα φτιάξει τους κουραμπιέδες,
τα μελομακάρονα, τις δίπλες, τη βασιλόπιτα;
Ποιος θα γεμίσει τη γαλοπούλα; Ποιος θα στήσει το μπάρμπεκιου; Ποιος θα
σουβλίσει το αρνί; Ποιος θα πάρει τηλέφωνο το
Λουδοβίκο των Ανωγείων να ’ρθει να μας τραγουδήσει; Ποιος θα πάει τα παιδιά
στο σχολείο;
Ποιος θα αδειάζει τα τασάκια και θα φέρνει ποτά και καφέδες, όταν
παίζω μπιρίμπα με τις φίλες μου; Πες μου
ποιος;
Ο μικρός Νίκος σταμάτησε την απεργία πείνας. Νοιώθει νικητής και δικαιωμένος.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί την απεργία μέσα στα
σουβλατζίδικα, τις πιτσαρίες,
τα ουζερί, τα πατσατζίδικα και τις ταβέρνες. Σε
μια σακούλα είχε μαζί του και μπανάνες για να μην του πέσει το κάλιο και αναψυκτικά αεριούχα για τη
χώνεψη.
Είχα ξεκινήσει να γράφω την ημέρα της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδος
των γύφτων (SANTA BARBARA) του πυροβολικού και των πυροβολημένων. Κείνες τις μέρες η Αθήνα καιγόταν.
Ήταν η επέτειος για τα έξι χρόνια από τη
δολοφονία του νεαρού Αλεξάνδρου, η επίσκεψη Νταβούντογλου, η απεργία πείνας του
μικρού Νίκου Ρωμανού για το δικαίωμά του
στη μόρφωση, η συμπαράσταση των συντρόφων του, του αντιεξουσιαστικού χώρου, το τεταμένο οικονομικό κλίμα, οι
εκφοβισμοί της Τρόικας και των ντόπιων συνεργατών της. Α! να μην ξεχάσω, και η
απεργία πείνας του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα ψυγείο έπεσε από την ταράτσα και δεν πέτυχε κανέναν και
πλήθος δορυφορικά πιάτα, σπασμένες βιτρίνες μαγαζιών και κάδοι σκουπιδιών να καίγονται.
«Οι Κνίτες είδανε
φωτιές και ψήσανε σουβλάκια» (δεκαπεντασύλλαβος)
Θύμισαν σκηνές του 2008.
Οι κινητοποιήσεις απλώθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Λέτε οι
αντιεξουσιαστές να είναι ικανοί να ρίξουν την κυβέρνηση;
*Χρησιμοποιώ κατά
καιρούς στα κείμενά μου ποιήματα του φίλου Μιχάλη και έτσι τον αισθάνομαι πλάι
μου.
