ΣΕ ΤΟΥΤΑ ΤΑ
ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Σε τούτα τα Βαλκάνια
σε τούτο τον αιώνα
συνάντησα τους φίλους
μου μια νύχτα του χειμώνα
κάθόντουσαν αμίλητοι σε κάτι βράχια
και σαν με είδαν να `ρχομαι γουρλώσανε τα μάτια
κάθόντουσαν αμίλητοι σε κάτι βράχια
και σαν με είδαν να `ρχομαι γουρλώσανε τα μάτια
Γιατί όλο τούτο τον
καιρό μ’ είχαν για πεθαμένο
και πίνανε γλυκό κρασί ψωμάκι σιταρένιο
Κι αφού με καλωσόρισαν κι αφού με βαρεθήκαν
και πίνανε γλυκό κρασί ψωμάκι σιταρένιο
Κι αφού με καλωσόρισαν κι αφού με βαρεθήκαν
κατάλαβαν τη φάρσα
μου και μ’ αρνηθήκαν
Άσε τα θαύματα την μάσκα πέταξε
Άσε τα θαύματα την μάσκα πέταξε
Εδώ είναι Βαλκάνια
δεν είναι παίξε-γέλασε
Μοιράζω το ψωμί, σας δίνω το παγούρι
στα μάτια σας κοιτάζω και λέω ένα τραγούδι
Μοιράζω το ψωμί, σας δίνω το παγούρι
στα μάτια σας κοιτάζω και λέω ένα τραγούδι
και το τραγούδι λέει
πως παίρνω την ευθύνη
πως είμαι αρχηγός σ’
αυτό το πανηγύρι
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Η χορωδία ήταν καλά κουρδισμένη. Τα λαμπιόνια αναβόσβηναν ρυθμικά.
Ήταν μια εορταστική ατμόσφαιρα. Τα τραγούδησαν όλα: «το πουλάκι τσίου», «την
καλή μας αγελάδα»,
το «φεγγαράκι μου
λαμπρό», τη «συννεφούλα», «το Σάββατο μπορείς;», «το πάρτυ των Στρουμφ», «Τη Υπερμάχω». Τι άλλο να έκαναν; Αφού μέχρι
εκεί μπορούσαν…
Ο ήχος του φωνητικού κοντραμπάσου, που βάσταγε το ρυθμό αλλά
και που σόλαρε ακατάπαυστα, σε συνδυασμό με τους ήχους της ανύπαρκτης
ηλεκτρικής κιθάρας, που ούρλιαζε διαμαρτυρόμενη για τα νέα μέτρα της Τρόικα, δημιουργούσε
μια συναισθηματική πανδαισία.
Η θεωρία μου «Εν αρχή
ην ο μύθος» αργά-αργά καταρρέει. Δε μένει τίποτα όρθιο. Απομυθοποιούνται τα
πάντα.
Ήταν δύσκολο το ταξίδι της επιστροφής. Ήταν η νύχτα της
νίκης. Τότε που δοξάζαμε τα καλασνίκοφ.
Τότε που χιλιάδες κόσμος χόρευε σε μια τεράστια πίστα σφίγγοντας τις γροθιές
του απειλητικά προς τον ουρανό.
Όμως στο δρόμο πεταγόντουσαν αλεπούδες και αμνοερίφια.
Το καράβι καιγόταν. «Προσευχηθείτε
γιατί καιγόμαστε…»
Τι στο διάολο συμβαίνει στα 10 μποφόρ; Καίγονται τα πατώματα;
«Το φλεγόμενο πλοίο»,
«Εφιάλτης στην Αδριατική», «Επαναληπτικές
εκρήξεις».
Τα ΜΜΕ παρενοχλούν τους εγκλωβισμένους. Δημοσιογράφοι του
ραδιοφώνου και της τηλεόρασης βομβαρδίζουν με ερωτήσεις εγκλωβισμένους και συγγενείς,
για να καλύψουν δωρεάν το πρόγραμμα. Οι διαφημίσεις πέφτουν βροχή.
Τα τηλέφωνα της ναυτιλιακής
εταιρείας είναι κλειστά. Δεν απαντάει κανείς…
Μαζί μας βρίσκεται ο εμπειρογνώμονας, που θα μας μιλήσει για
το ναυτικό ατύχημα.
-Θα σας κάνω το πρώτο ερώτημα, αλλά μην μου απαντήσετε τώρα.
Θα κάνουμε μια σύντομη
διακοπή για διαφημίσεις.
Κρασί κόκκινο 3.30, σπάλα και ελιά μόσχου 5,80, γλυκά των
γιορτών: βασιλόπιτα, τσουρέκι, κουραμπιέδες, μελομακάρονα με έκπτωση 30%,
παστουρμάς από καμήλα, σερβιέτες με φτερά…
-Θα εκλεγεί πρόεδρος στην τρίτη ψηφοφορία;
-Τι θα κάνουν οι χρυσαυγίτες;
-Θα έχουμε πρόωρες εκλογές;
-Αν εκλεγεί πρωθυπουργός ο Τσίπρας, θα κοντράρει τον Σόιμπλε
και τη Μέρκελ;
-Ο Λαζόπουλος έβγαλε 3.000.000 euro σε Ελβετικές τράπεζες;
-Ο Χαϊκάλης θα πάει στο ΣΥΡΙΖΑ;
Δρόμο
κι ας καλύψαμε δρόμο
είμαστε έξω απ’ το χρόνο
θέλει ακόμα κουπί*
κι ας καλύψαμε δρόμο
είμαστε έξω απ’ το χρόνο
θέλει ακόμα κουπί*
Ακόμα και στους εγκλωβισμένους γίνονται ταξικές διακρίσεις. Τα
Σούπερ Πούμα πρωτοσυλλέγουν τους ευκατάστατους.
Σύντροφε Διονύση, εξακολουθώ να σ’ αγαπώ, να σε τραγουδώ, να
σε εκτιμώ και να σε σέβομαι. Είσαι μια κολόνα του Παρθενώνα, μια Καρυάτιδα του
Ερεχθείου. Δεν μπορώ να το αγνοήσω.
Να ’σαι πάντα καλά.
*ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ