Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΕΓΙΝΕ ΑΣΤΕΡΙ

          Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΕΓΙΝΕ ΑΣΤΕΡΙ

Είχα πάντα έτοιμο 

ένα μικρό μπουκάλι

που ’ριχνα στη θάλασσα
Βόρειο πλάτος – αλλάζει κάθε μέρα
Μεσημβρινός – αλλάζει κάθε νύχτα
Στίγμα – οι χειροπέδες μου
Δεν το ’ριξα ποτέ
Φαίνεται πως πάντοτε υπήρχε
Όσο υπάρχεις
Ταξιδεύω
Θα σε βρω
Όπου πατάς
Πέφτουν πράσινα φύλλα

Ίσως και να ’ναι πρόφαση
Όπως προφασίζομαι τα φύλλα
Κι έχω κατά νου μου το νερό
Όπως μιλάω για γεράνια
Και βλέπω εκεί που αγγίξανε
Τα χείλη σου το φως

Τις νύχτες σκάβαμε κρυφά
Μια υπόγεια σήραγγα
Μ’ ένα σουγιά μ’ ένα πιρούνι με τα νύχια
Σκάβαμε τις πέτρες
Ξέροντας πως θα φτάσουμε

το πολύ ως τη θάλασσα
Κι όμως μας ήταν ανάγκη
να βλέπουμε τα χέρια μας να ζούνε
μου ήτανε ανάγκη να βλέπω

                                       πως κοντεύω πόντο – πόντο να σε φτάσω

                                                                         

                                                                   ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Σεπτέμβρης και η ζέστη είναι εκνευριστικά αφόρητη.

Οι κάδοι των σκουπιδιών είναι χρόνια άπλυτοι και βρομάνε σαν τα μούτρα τους.

Βαρέθηκα να ακούω τους αμόρφωτους της κρατικής ραδιοφωνίας για να ενημερωθώ.

Όλοι αυτοί είναι να τους ζέψεις στο αλέτρι για να ξεκουράζεις τα βόδια, όπως θα έλεγε

κι ο σύντροφος Στάλιν.

Ο Βεληγκέκας απευθύνεται στο λαό με την «αστική του ευγένεια» και ο μικρός Αλέξης γίνεται κουρούμπελο με Κρητική τσικουδιά.

Τα γκάλοπ βγάζουν πρώτη τη Ν.Δ με μικρή διαφορά.

Παγώνει ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει μετά…

Ανοίγουν τα δημόσια σχολεία με ελλείψεις σε δασκάλους, καθηγητές και βιβλία.

Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει μετά…

Αρχίζουν τα debate των πολιτικών αρχηγών. Όπου ακούς πολλά debate βάστα και μικρό καλάθι.

3 του Σεπτέμβρη και το «Μεγάλο μας Τσίρκο» η Φώφη απευθύνει χαιρετισμό στα μέλη του κόμματος για τα 41 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ τονίζοντας με στόμφο:

«Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ»…

Δεν ήταν εκεί…Ήτανε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Κι εκεί που ήταν όλα σκοτεινά, έπεσε στα χέρια μου το 45αρι δισκάκι από άγνωστη δισκογραφική εταιρεία παραγωγής 1972. Ερμηνευτής ο Βασίλης Λεβέντης, ο επικεφαλής της Ένωσης Κεντρώων. Από τη μια πλευρά του δίσκου «Τα παιδιά του Πειραιά» κι από την άλλη «Η αχόρταγη Αλέκα».

Αν έλεγα πως πήγαινε η «μαλακία σύννεφο», αυτό θα σήμαινε πως τον έκρινα  με επιείκεια.

Αυτός δεν τραγουδούσε. Ρευότανε.

Κι αφού απέτυχε σαν καλλιτέχνης, έγινε πολιτικός. Τον απορρόφησε «η τέχνη των ανίκανων».

Αν θέλετε να απαξιώσετε το φθαρμένο σύστημα, δε σημαίνει πως πρέπει να στραφείτε στους φασίστες ή στους γελοίους.

Ο σύντροφος Λαφαζάνης μάζεψε τη Ζωή, τη Ραχήλ Μακρή, τη Νάντια Βαλαβάνη και άλλους star της TV.  Μπορώ να σας πω από τώρα τους βουλευτές της Λαϊκής Ενότητας.

Τι ευκαιρία δίνει όμως στους αληθινούς λαϊκούς αγωνιστές; 

Ο Frank Zappa έχει γίνει ένας μικρός πλανήτης και ο μικρός Σύριος Αϊλάν έγινε ένα αστέρι στους ουρανούς. 

«Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί»*

Ο Τούρκος συνοριοφύλακας έσκυψε σαστισμένος και μάζεψε το νεκρό κορμάκι του τρίχρονου πρόσφυγα, που ξέβγαλε η θάλασσα στις ακτές της Αλικαρνασσού.

Ένα δεύτερο αγόρι, μεγαλύτερο σε ηλικία με τζιν παντελόνι, αθλητικά παπούτσια και μπλούζα κείτεται νεκρό λίγα μέτρα πιο κει, ενώ ένα κόκκινο ύφασμα που έχουν τοποθετήσει οι τοπικές αρχές κρύβει το πρόσωπό του.

Πιθανώς να είναι ο μεγάλος αδελφός του τρίχρονου, που μαζί με την οικογένειά του ονειρευόντουσαν μία καλύτερη ζωή. Μια ζωή μακριά από τον πόλεμο, την φρίκη του Ισλαμικού Κράτους και την απειλή του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ.

«Γράφεις. Το μελάνι λιγόστεψε… η θάλασσα πληθαίνει.»*

*ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ