Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

ΓΕΛΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΘΑΝΑΣΗ!


                      ΓΕΛΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΘΑΝΑΣΗ!
 Δεν ξέρω αν βρίσκεται κρυμμένος
 στα νύχια σου ο Θεός
 μα εσύ πιο πολύ μου μοιάζεις
 για λύκος νηστικός
 κι όταν στα πρόβατα αγορεύεις
 για του έθνους το καλό
 διάολε σε βλέπω να χορεύεις του κτήνους το χορό.

 Πες μου πως γίνεται η αγάπη
 να ζει απ’ τη λέξη εχθρός
 και πως θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός
 κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό
 διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό.

 Ποιος σκαλίζει το σκοτάδι στην ψυχή μου κι όταν χαίρομαι
 ποιος κλαίει
 ποιος παλεύει να μισήσω το κορμί μου κι όταν τ’ αγαπάω
 ποιος φταίει
 ποιος φρενάρει και ρημάζει τη ζωή μου κι όταν προχωράω
 ποιος κλαίει
 ποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου κι αν του τ’ αρνηθώ
 ποιος φταίει

 Πες μου πως γίνεται η αγάπη
 να ζει απ’ τη λέξη εχθρός
 και πως θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός
 κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό
 διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό.

                                                                                 ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Χαλάρωνα παρακολουθώντας τον «Παπατρέχα» με το Θανάση Βέγγο, μια ταινία του 1966.
Ένας ταλαίπωρος θυρωρός, ο Πολύδωρος Λαγός, προσπαθεί να παντρέψει τις 6 αδελφές του
και τη θεία του, πριν παντρευτεί και ο ίδιος, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει να λύνει όλα τα προβλήματα των ενοίκων της πολυκατοικίας.
Γελάμε ακόμα Θανάση, όμως η επικαιρότητα δε σ’ αφήνει να αγιάσεις …
Βρε τι πλάκα έχει αυτή η πόλη! Παράγει πολιτισμό.
Αν ρίξεις μια ματιά τα πρωινά στην επάνω πόλη, στις καφετέριες και στα φαστφουντάδικα, νομίζεις πως βλέπεις να προαυλίζονται ασθενείς από δημόσια ψυχιατρεία. Σαν σε ταινία του Βιμ Βέντερς, σαν θεατρικό του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, σαν ποίημα του Μπουκόφσκι, σαν τραγούδι του Τομ Γουέιτς, σαν σεξ χωρίς προφυλακτικό.
Είναι να τους μαζέψεις όλους μαζί και να τους κλείσεις συμβόλαια να πρωταγωνιστήσουν σε προχωρημένες ταινίες μεγάλου μήκους, κουλτουριάρικες.
Να κάνεις εξαγωγή πολιτισμού κι αν χρειαστεί να τους εξάγεις και τους ίδιους.
Τα έκτακτα μέτρα ασφαλείας θα εξακολουθήσουν επ’ αόριστον στην Τουρκία.
Η Βουλή θα παραμείνει κλειστή (επ’ αόριστον) και ο λαός θα ζητωκραυγάζει στους δρόμους υπέρ του Ερντογάν και της δημοκρατίας αλά Τούρκα.
Οι μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν με απολύσεις στο στρατό, στην αστυνομία και την δημόσια διοίκηση. Λουκέτο στα ιδιωτικά σχολεία, σε ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες και περιορισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η δημοκρατία αλά Τούρκα σε όλο της το μεγαλείο…
Έντονος προβληματισμός για επαναφορά της θανατικής ποινής και των εκτελέσεων
και ανεξέλεγκτη αύξηση εξουσίας του σουλτανάτου.
-Σας παρακαλούσαμε πάνω από πενήντα χρόνια να μας δεχτείτε στην Ευρώπη…
Οι σχέσεις του Ερντογάν με τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ σκοτεινιάζουν.
Μήπως είναι επαναστάτης και δεν το ’χουμε καταλάβει;
Διώχνει τις αμερικανικές βάσεις και κλείνει τα ιδιωτικά σχολεία.
Ξεσηκώνει το λαό και τον βγάζει στους δρόμους. Βαστάνε και κόκκινες σημαίες!
Μήπως έχει σχέσεις με τον μεσιέ Λαφαζανί, τον Γιάνη με το ένα Νι και τη Ζωή με τα έξι Δέλτα;
Στο διάγγελμά του στη Βουλή ο Ερντογάν:
-Μην αδειάζετε τις πλατείες μέχρι νεοτέρας διαταγής.
-Δεν είμαι δικτάτορας. Εκλεγμένος πρόεδρος είμαι…
Το έκτακτο δελτίο μιλάει για  τρομοκρατικό χτύπημα σε εμπορικό κέντρο στο Μόναχο.
Είναι η δεύτερη χρονικά επίθεση στη Γερμανία μετά από την επίθεση του δεκαεφτάχρονου τζιχαντιστή με το τσεκούρι.
Οι μοναχικοί λύκοι αυξάνουν και πληθαίνουν.
Μέχρι στιγμής υπάρχουν 8 νεκροί (και οι αριθμοί αλλάζουν) και δεκάδες τραυματίες.
-Φυτέψαμε ανέμους και θερίζουμε θύελλες.
-Ένα βήμα μπρος, χιλιάδες πίσω…
-Σκοταδισμός, παρακμή, μαυρίλα…από όπου κι αν προέρχεται.