ΦΟΥΚΑΡΙΑΡΑ ΜΑΙΜΟΥ

            Φουκαριάρα Μαϊμού

 

                                        Δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη,

ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη,

κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους

που δε σηκώνει τ’ άδικο

Και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο

στο άνοιγμα του τσαντιριού, αγνάντια στη θάλασσα,

σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας,

με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα. Δε μιλάνε.

Κοιτάνε πέρα την αντιφεγγιά της Αθήνας,

κοιτάνε τον ποταμό του Ιορδάνη,

σφίγγοντας μια πέτρα στη χωματένια φούχτα τους,

σφίγγοντας μες στα μάτια τους τα σκάγια των άστρων,

σφίγγοντας μες στο φυλλοκάρδι τους μια δυνατή σιωπή,

εκείνη τη σιωπή που γίνεται πριν απ’ τ’ αστροπελέκι.

                                                            

                                                              ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας.

Το δείξαμε όταν κινδύνευε η Ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της.

Και ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα 

και πολέμους. «ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ» και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε 

και τη ζωή μας…»

Αυτά ήταν λίγα από τα λόγια του Νίκου  Μπελογιάννη στην απολογία του στο στρατοδικείο 

που τον καταδίκασε σε θάνατο.

Τα ορφανά από το πτωχοκομείο είχανε φάει τη σκόνη των πλουσίων.

Απέδρασαν…

Ο γερο-λωποδύτης τα πήρε και τα εκπαίδευσε να κλέβουν μαντήλια και πορτοφόλια.  

Του τα πήγαιναν… και εκείνος τους έδινε φαΐ, νερό, ύπνο και εκπαίδευση…

Το όνειρό τους ήταν όταν θα μεγαλώσουν να γίνουν σαν τον γέρο αφεντικό τους, 

«εκπαιδευτές κλεφτών».

Κάτι σαν την «Χρυσοπηγή» και τον Καλλίνικο, κάτι σαν την «Χρυσή Αυγή» και τον Μιχαλολιάκο. Μόνο που αυτοί του Καλλίνικου και του Μιχαλολιάκου εκτός από κλέφτες ήταν και φιλοεξουσιαστές.

Η μαϊμού με τα ράσα χοροπηδούσε έξαλλη γιατί την είχε εγκαταλείψει το ταίρι της.

Έκανε απόπειρες αυτοκτονίας «τρεις φορές ανεπιτυχώς» με κονσερβοκούτια και δεν έπαθε 

ούτε τέτανο. Βούτηξε στο πηγάδι του Μελιγαλά αλλά δεν πνίγηκε.

Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει… όπως θα έλεγε και ο σοφός λαός.

Όμως θα αυτοδηλητηριαστεί από το μίσος που θρέφει για ζωντανούς και πεθαμένους. 

Θα βράζει στα καζάνια της κολάσεως εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η θρασύτητα, η γραφικότητα, το μίσος και η ασέβεια αναπαράγονται από ηλιθίους στα ηλεκτρονικά μέσα και μετατρέπονται σε διχασμό, σε ανασφάλεια, σε φόβο και αντιπαλότητα.

Θέλετε η μαϊμού να σας βαράει το ντέφι και σεις να χορεύεται στο ρυθμό της;

Μα εγώ ξέρω πως οι μαϊμούδες χορεύουν στο ρυθμό που εμείς θέλουμε!

Βάλτε τη να χορέψει rock, swing, χασαποσέρβικο!

Βάλτε την να χορέψει τον ύμνο του ΕΛΑΣ!

Πήδα, πήδα μαϊμού
φουκαριάρα μαϊμού γερασμένη…

Επιτέλους βάλτε τα πράγματα στη σωστή τους θέση.

Και εσείς παλιοί μου σύντροφοι, χτυπήστε το βαγόνι πριν προλάβει να γίνει τρένο…

Γιατί το δίκιο είναι με το μέρος μας!

Ο δικός μου Χριστός είναι εκεί που οι πλάτανοι

 έχουνε κόκκινα και χρυσαφένια φύλλα.

 Εκεί που δεν πεινάς και δεν φοβάσαι

 να μην φας από την πείνα τον διπλανό σου.

Καλή Ανάσταση!