ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ!
Μια
φυσαρμόνικα που κλαίει
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν’ η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία
Κι είν’ οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ’ αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια
Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν’ η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία
Κι είν’ οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ’ αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια
Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος
γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι
ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Όταν
στο βάλτο συγκρούονται τα βουβάλια, πληγώνονται και εξασθενούν.
Τότε
βγαίνουν στην επιφάνεια τα βατράχια, τα νεροσκούληκα και τα έντομα και
καταλαμβάνουν
την εξουσία.
«Δώσαμε στη μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο»
Ανακατεύεις
την τράπουλα και σου ’ρχεται στη μοιρασιά όλη η λιμούρα.
Ρίχνεις
ζαριά και φέρνεις ασσόδυο.
Όταν
είσαι ένας χωριάτης κόκορας, δεν θα καταφέρεις ποτέ σου να πετάξεις. Το
πολύ-πολύ να γίνεις σούπα ή κρασάτος κοκκινιστός με χοντρά μακαρόνια.
Πήρες
δάνειο από την τράπεζα για να γίνεις επιχειρηματίας, έφτιαξες και δικό σου στάβλο
και από την πείνα έφαγες τον γάιδαρο και σου έμεινε το σανό. Τώρα,
τι θα το κάνεις το σανό, κορόιδο;
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος
γίνονται πρώτοι οι τελευταίοι…
Ο
κοντόψευδος «βλαχοπαράγων» φωτογραφίζεται για τις ηλεκτρονικές εφημερίδες
και τα έντυπα. Τεντώνεται μπας και ψηλώσει και εφτά σκυλιά την ίδια ώρα καίγονται
ζωντανά, εγκλωβισμένα
μέσα στο κοντέινερ.
Κανείς
δεν άνοιξε την πόρτα. Ούτε ο παράγων, που στόχος του είναι να σώσει την πόλη…
Κανείς δεν άνοιξε την πόρτα της ζωής και της ελευθερίας…
«Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι…»
Πρωί-
πρωί μόλις ξύπνησα, παρακολούθησα μια υψηλή ανάλυση «σύγχρονου
Μαρξισμού»
και έπαθα κράμπα στην αριστερή μου γάμπα. Μούδιασε και το μυαλό
μου.
Είδα έξι επεισόδια Flintstones και άκουσα εφτά φορές το «Νεάντερνταλ» του Αγγελάκα
για να συνέρθω, να ’ρθω στα ίσια μου και
να αποκαταστήσω τη βλάβη.
Οι
σοφοί με τα μαύρα μάξι φουστανάκια απέρριψαν
τη σύγχρονη στιχουργική.
Προτιμούν
τα παιδιά στα σχολεία να μαϊμουδίζουν, να είναι άβουλα, να μην σκέπτονται
και
να μην γεννάει το μυαλό τους.
Αυτός με το μίνι δεν πήγε…
Πάντως
εγώ την γάμπα με την κράμπα (τέλειος συνδυασμός,
τέλεια ρίμα) θα τα κάνω ποίημα
και θα το στείλω να το διδάξουν στα σχολεία.
Θα
το δώσω και μελοποιημένο να το τραγουδήσει ο Χαρούλης στη συναυλία με τον Σαββόπουλο, του χρόνου, στο «Όλοι μαζί μπορούμε».
Αλήθεια,
γιατί βελάζει αυτός ο μικρός κρητικός; Την έχει δει πρόβατο με Ray ban;
Είχα γυναίκα είχα ζα
Είχα μια Βάσω με βυζά
Μα προκοπή δεν είδα*
Οι
δημοτικές εκλογές θα προηγηθούν των εθνικών εκλογών και θα είναι ένα test για την κυβέρνηση της
αριστεράς. Να δει αν μπορεί να συνεννοηθεί και να συνεργαστεί με δυνάμεις του ευρύτερου
δημοκρατικού χώρου.
Αν
τα καταφέρει, αυτός θα είναι και ο μπούσουλας για τις εθνικές εκλογές,
που θα ακολουθήσουν.
Όμως, ποιες είναι οι δημοκρατικές δυνάμεις;
Είδα
τις μέρες του καύσωνα και των μικροσεισμών, για να δροσιστώ, την ταινία «Ηλεκτρικός Άγγελος» του Αιγιώτη σκηνοθέτη
Θανάση Ρετζή και διάβασα ξανά τα ποιήματα
του Αιγιώτη πρωτοπόρου ποιητή της γενιάς
του ’70, Γιάννη Κοντού.
Εδώ,
πώς και δεν τους ξέρουν; Εδώ, τιμούν τους συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους
που καταπιάστηκαν με την ποίηση στα χρόνια της
συνταξιοδότησης τους.
Κι ο χρυσαυγίτης στη σέντρα
Οι δρόμοι γέμισαν σκουπίδια
Ντόπια και εισερχόμενα
Ποτέ δεν είχε τόσο πολλά σκουπίδια
Αυτή η άχαρη πόλη**
*Κώστας Βάρναλης
**Γράφτηκε για τις ανάγκες του κειμένου.