ΟΙ ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΒΑΤΡΑΧΟΙ

       ΟΙ ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΒΑΤΡΑΧΟΙ

       

Έβγαλες ουρά και προβοσκίδα 
κρύφτηκες πίσω από μια εφημερίδα
κάνεις πως διαβάζεις και δε μας χαιρετάς, 
έβγαλες στο δέρμα σου ραβδώσεις 
τρέχεις με ομάδες κι οργανώσεις
κι όλο το ρολογάκι σου κοιτάς.

Κι όμως μέσ’ στης κόλασης τις λαύρες,
μέσ’ σε δακρυγόνα και περίπολα και αύρες
λάμπεις σαν το πιο πολύτιμο ορυκτό,
ναι, σαν ασημένιο υψώνεσαι φτερό
τούτη τη στιγμή που σπάζεις τον κλοιό.

Λευκέ, γαλάζιε ποντικέ μου
που χρόνια τώρα σ’ αγαπώ
εκείνη τη φτερούγα σου άνοιξέ μου
κι άσε με λίγο να την δω.
Έλα, χωρίς πολιτικούρες
με το φτερό σου να πετάει
όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες
αλλά σε κείνο εκεί το μπαρ που ξενυχτάει.

Ξέρω, ήδη έχεις αντιρρήσεις, 
μα ούτε εγώ σου λέω να χωρίσεις
λέω με δυο λόγια μόνο σ’ αγαπώ
λόγια ηθοποιού για τον αγώνα, 
λόγια σαν βιολί σε αρραβώνα
με  ό,τι ως τώρα μάχεται λειψό.

Τώρα έχεις χρέη και πιστώσεις,
τρελαίνεσαι και για πολιτικές εκδόσεις
αύριο να δούμε ποια πόρτα θα χτυπάς
αφού κι αυτό το αύριο το αλάνι,
όργανο του κόμματος το έχεις κάνει
ποιον θα περιμένεις και ποιον θα τυραννάς.

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη,
τι θα πάει να πει στην δικαιοσύνη
να το δικαστήριο υψώνεται από δω
όχι μοναχά για το στιλπνό σου το φτερό
αλλά και για την προβοσκίδα σου θαρρώ.

                                  

                                     ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Η φαρσοκωμωδία έλαβε τέλος. Τρεις κοκότες στη σειρά και ακολουθεί το κοριτσάκι 

με τα σπίρτα. Τα μπλε ταγάρια ηττήθηκαν. Τα βατράχια επέστεψαν στη βάση τους. 

Στις λάσπες και στο βούρκο.

Ο βάτραχος δεν θα γίνει ποτέ πρίγκιπας γιατί απλούστατα είναι βάτραχος…

Άξιζε τέτοιο πανηγύρι με καραμούζες και Κέλτες τροβαδούρους για να προβάλεις 

τα βατράχια; Κι αν έβγαιναν; Τι θα λέγανε; Βραχεκεκέξ κουάξ κουάξ;

Αυτή η πόλη βγάζει λαγούς με πετραχήλια. Τα ομότιτλα φέρουν την ίδια ονομασία, την ίδια ιδεολογία και την ίδιες πρακτικές.

Το τουρλού επετεύχθη.

Τα σκυλάδικα εξακολουθούν στο τοπικό ραδιόφωνο.

Μέχρι εκεί μπορούμε…

Να μου ζήσεις κέντρο του πολιτισμού! Είμαστε έτοιμοι… τώρα που θα μας αναλάβει και η γίδα Αμάλθεια.

Έκλεισα το ραδιόφωνο. Δεν άντεχα άλλο τα τσιφτετέλια και τα πανηγύρια.

Τους φτύνουν κι αυτοί πανηγυρίζουν. Η αποχή έφτασε το 70%

Η Δούρου έσουρνε ένα μωρό. Ο Λεβέντης έκλαιγε. Το ΚΚΕ είχε χάσει τέσσερις  δήμους.

Η Κανέλλη πανηγύριζε. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ είχαν εκλέξει τους δικούς τους δημάρχους. 

Τον Βενιζέλο τον ξύσανε. Ο Σπηλιόπουλος έβγαλε περιφερειάρχη τον Φαρμάκη. 

Ο Γκλέτσος σήμανε συναγερμό: «Να συγκεντρωθούν όλοι όσοι έχουν χρηματίσει πρωθυπουργοί για να προστατεύσουν τη χώρα. Ο Μητσοτάκης θα ρίξει τη χώρα στα βράχια…»

Η Χρυσή Αυγή ηττήθηκε…

Κι αυτός που δεν είναι χρυσαυγίτης, δηλαδή ο Βελόπουλος, είπε: «Στα σύνορα θα υπάρχουν συρματόπλεγμα κι όσοι καταφέρουν να τα περάσουν θα πέσουν μέσα στο ναρκοπέδιο.»

Τι μου συμβαίνει; Γιατί δεν μπορώ να αποτοξινωθώ; Γιατί τους παρακολουθώ;

Όλη την εβδομάδα παρακολούθησα όλες τις ταινίες του Γουόλτερ Ματάου και του Τζακ Λέμον 

και τις επαναλήψεις της Ανίτας Πάνια. Γιατί δεν τους ξεχνάω.

Τι είδους αποτοξίνωση θα πρέπει να κάνω;  

Δεν θέλω πια να είμαι φιλόζωος.