ΤΟ ΡΥΘΜΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ

 

         ΤΟ ΡΥΘΜΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Βρισκόμουν εκεί που άνθιζαν τα σκοτάδια και οι ρινόκεροι πετούσαν με απλωμένα τα φτερά.
Τότε πήρα χαρτί και μολύβι και έγραψα ένα ρυθμικό ποίημα εμπνευσμένος από την άθλια πόλη μου, από την ανίκανη χώρα μου, από τον αρρωστιάρη τετράγωνο πλανήτη που ζω.

 

Κρατικές αεροπειρατείες
Κινέζικα μαντζούνια
Self-test και Παραμύθια
Πύραυλοι και ρουκέτες
Κάλπικη ιστορία
Κάλπικοι ποιητάδες
Ψευτοδημοσιογράφοι και ρουφιάνοι
Κρατική καταστολή
Λουτσέσκου και Μιλόγεβιτς
Πολιτισμός και άστεγοι,
Μίζες και ρουσφέτια
Κρατικές επιχορηγήσεις
Πανεπιστήμια και μπουρδέλα
Τουρισμός και Φουρθιώτης
Survivor και Χρυσή Αυγή
Η συνέλευση της Βοστίτσας
Και οι μνηστήρες της Πηνελόπης
Κώνοι, κορίνες και ψευτουποδομές
Συνταξιούχοι μηχανικοί
Συνταξιούχοι μπάτσοι
Τζόγος και συμμορίες ανηλίκων
Κουραδομηχανές και κραγμένες…
Κοντοπούτανοι και πουτάνες…
 

Βρισκόμουν εκεί που άνθιζαν τα σκοτάδια και οι ρινόκεροι πετούσαν με απλωμένα τα φτερά.  Τότε, πήρα χαρτί και μολύβι και έγραψα ένα ρυθμικό ποίημα εμπνευσμένος από την ανευθυνότητα των κατασκευαστών κτηρίων στην πόλη μου. Η ασυνειδησία έφερε σαν αποτέλεσμα  26 θανάτους από τον σεισμό έντασης 6,2 της κλίμακας Ρίχτερ, στις 15 Ιουνίου του 1995 στο Αίγιο

 

Κραυγή, σεισμός και αλίμονο,
ο χρόνος θα ξεχάσει,
να ρυμουλκήσει στη σειρά
αυτούς που ’ναι να φύγουν.
Θα ’ναι γερόντοι ή παιδιά,
που ’χουν πολλά να κάνουν;
Θα ’ναι όνειρο ο θάνατος
ή θα πονέσει λίγο;
Θα ’ναι της μοίρας συλλογή
εκείνον να χορτάσει.
Μα ο Άδης πάντα αχόρταγος
τής ζήτησε απ’ όλους.

Βρισκόμουν εκεί που άνθιζαν τα σκοτάδια και οι ρινόκεροι πετούσαν με απλωμένα τα φτερά.  Τότε, πήρα χαρτί και μολύβι και έγραψα ένα ρυθμικό ποίημα ακούγοντας παράλληλα στο ραδιόφωνο το τραγούδι του Γιάννη Πάριου «Ποιος να συγκριθεί μαζί μου;» έναν σκληρό  και θλιβερό επίλογο  μιας λευκής και ματωμένης σελίδας.

 

Όπου να’ ναι θα αρχίσει να βρέχει
Θα αντέξει όποιος πράγματι αντέχει
Όπου να’ ναι θα αρχίσει να βρέχει