ΛΟΓΙΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

 

ΛΟΓΙΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

   

Κάθε πρωί, καταργούμε τα όνειρα,
χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια.
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο.
Κάθε πρωί, χαιρετάμε τους χθεσινούς
φίλους, φίλους, φίλους.
Οι νύχτες μεγαλώνουν,
μεγαλώνουν σαν αρμονικές.
Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά
ασήμαντες απαριθμήσεις
τίποτα, τίποτα.
Λέξεις μόνο για τους άλλους,
μα πού τελειώνει η μοναξιά.
                        ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Διακτινιζόταν και γύρναγε στην παιδική του ηλικία.
Εκεί συναντούσε τον Μπλεκ, τον λοχαγό Μαρκ, τον Γκούφη, τον Ντόναλντ Ντακ,
τον Δον Κιχώτη και τον Χριστό.
Εκείνη η άθλια, έγινε μυθιστοριογράφος στα πενήντα της και βάλε.
Φαίνεται πως αντιμετώπιζε έντονο σεξουαλικό πρόβλημα.
-Στείλτε της έναν κούριερ να την γαμήσει…
-Είπα να φτιάξω τη ζωή μου απ’ την αρχή με ένα ποτό, όμως στο ψυγείο δεν υπήρχε ούτε νερό…
Το μαύρο νερό δεν ήταν πετρέλαιο. Ήταν Jack Daniels με μπύρα.
Τα σαρκοφάγα φυτά είχαν φάει το κανίς της διπλανής πόρτας.
Όλα πήγαν χαμένα για μιαν όπερα στη ζούγκλα της Βολιβίας.
Θυσιάστηκαν χωρίς κανέναν λόγο.
Ο ένας κατηγορούσε τον άλλο για χαφιέ κι όλοι μαζί τον έναν.
Κι ήτανε νέοι, ήταν ωραίοι, ήταν παιδιά
Κι έτυχε να ’ναι και καλή η σοδειά
Ο Ολυμπιακός είχε ισοφαρίσει την Τότεναμ σε 2-2 και ο Μητσοτάκης υποσχόταν αύξηση στις χαμηλές συντάξεις και στο επίδομα θέρμανσης.
Οι καλοί μου φίλοι ο Γιάννης, ο Τάκης κι ο Νάνος έφυγαν δίχως στεφάνι από
το ΚΚΕ, τον Μητσοτάκη και τον Νταλάρα.

Τα σκουπίδια εξακολουθούσαν να κυκλοφορούν στους δρόμους ανεξέλεγκτα.
Δεν μπορώ να γράψω άλλο. Κουράστηκα…
Λέξεις μόνο για τους άλλους,
μα πού τελειώνει η μοναξιά.