Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΡΟΦΗ

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΡΟΦΗ

   
 

                                            Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες

                                            σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
                                            άσ’ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες

                                            ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή.
                                            Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
                                            όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
                                            οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
                                            χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης.
                                            Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
                                            κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
                                            στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
                                            και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί.
                                            Στενεύουν τα περάσματα
                                            οι φίλοι μου φαντάσματα
                                            κι η πόλη μοιάζει γενικώς
                                            τάφος οικογενειακός.

                                           ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΧΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Καλοκαίρι, αυξάνεται η εγκληματικότητα και οι πνιγμοί. Βγαίνουν βόλτα οι ερασιτεχνικοί θίασοι και οι κατσαρίδες, όπως έλεγε και ο Disney.

Καλοκαίρι, γιομάτο σιγουριά και κυβερνητική σταθερότητα. Τη σταθερότητα την εγγυώνται  
ο Άδωνις, η Βούλτεψη, ο Ντινόπουλος και το «έξυπνο λάστιχο».

«Αυτή την κυβέρνηση δεν θα τη ρίξει κανείς. Αν πέσει, θα πέσει γιατί γλίστρησε.» Το Εμπάργκο των Ρώσων έστειλε πίσω τα ροδάκινα. Πουλήθηκαν αρκετά κοψοχρονιά στην επιστροφή, όμως είχαν μείνει δεκάδες τόνοι.

Η ευρωπαϊκή οδηγία έλεγε πως τα προϊόντα δεν πρέπει να πέσουν στις αγορές ρίχνοντας τις τιμές τους και ο Αντώνης ως υπεύθυνος πρωθυπουργός έπρεπε να βρει μέρος για να τα θάψει. Ξεκίνησε ξημερώματα, όργωσε όλη τη βόρεια Ελλάδα για να καταλήξει στις Σέρρες και να ανακαλύψει αρχαίο βασιλικό Μακεδονικό τάφο.

Έψαχνε να θάψει τα ροδάκινα και έγινε αρχαιολόγος ερευνητής. 

Ήταν ο τάφος που έπαιζε μικρός ο Μητσοτάκης κρυφτό. Εκεί κρυβότανε και δεν τον έβρισκε κανείς. Τα άλλα παιδάκια φοβόντουσαν τα φαντάσματα, όμως ο Κωστάκης δεν φοβότανε τίποτα ούτε καν το πρόσωπό του στον καθρέφτη.

Η εκεχειρία στη Γάζα είχε διακοπεί για άλλη μια φορά και οι Ισραηλινοί θέριζαν ανθρώπινα κορμιά. Τα αντανακλαστικά των Ελλήνων για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν μειωθεί. Τους δίνεις την ιδέα, τον τρόπο και τον σπόνσορα και αυτοί κοιμούνται με τα τσαρούχια. Ίσως είναι φιλο-ισραηλινοί.

Οι αχυράνθρωποι αποσύρονται μετά την ήττα τους για να τους αντικαταστήσουν οι καινούργιοι. Οι κοντές αυτιστικές μαϊμούδες εκδηλώθηκαν για μια ακόμα φορά και ο τραγουδιστής έχασε το κινητό του. Οι χρυσαυγίτες βεβήλωσαν την ημέρα της 70^ης επετείου από το μπλόκο στην Κοκκινιά. 17 Αυγούστου του 2014, ξημερώνοντας Κυριακή. Άκρως προκλητική επίθεση στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών στον Πειραιά εξαπέλυσε ομάδα χρυσαυγιτών κατά τη διάρκεια της νύχτας του Σαββάτου. Οι νεοναζί προκάλεσαν ζημιές και έγραψαν εμετικά συνθήματα. Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών στεγάζεται στις εγκαταστάσεις του σχολικού συγκροτήματος 14ου & 15ου Γυμνασίου Πειραιά, στην Παλιά Κοκκινιά. Οι δράστες διέρρηξαν το σχολικό συγκρότημα και αφαίρεσαν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ενώ προκάλεσαν μικροζημιές και έγραψαν συνθήματα στις αίθουσες του σχολείου. Στον εξωτερικό τοίχο, έγραψαν «Χρυσή Αυγή Μέτωπο Νεολαίας» ενώ σε άλλο σημείο είχαν σχεδιάσει έναν αγκυλωτό σταυρό.

Αύγουστος του 1944 ξημερώνοντας Πέμπτη. Η ναζιστική Γερμανία κατέρρεε και αυτό οδήγησε τους ναζί και τους «φίλους» τους σε ακόμη πιο ακραίες αντιδράσεις. Στις 17 Αυγούστου του 1944, έγινε το Μπλόκο της Κοκκινιάς.
Γερμανικές δυνάμεις μαζί με ταγματασφαλίτες εισέβαλαν στη γειτονιά του Πειραιά για να διαπράξουν ένα ακόμη αποτρόπαιο έγκλημα. Οι κάτοικοι της Κοκκινιάς περίμεναν τη θηριωδία. Το Μάρτιο του 1944 είχε γίνει η μάχη της Κοκκινιάς.
Ξημερώματα της 17ης Αυγούστου, δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές: Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί, Ρέντη, Κερατσίνι, Φάληρο, Πειραιά.

Ο κλοιός σφίγγει ασφυκτικά γύρω από την πόλη, στην οποία καταφθάνει μαζί με τους κατακτητές και το μηχανοκίνητο τμήμα του δωσίλογου Ν. Μπουραντά. Την ώρα που ο κόσμος κοιμάται, 3.000 Γερμανοί και Έλληνες ταγματασφαλίτες εισβάλλουν βαριά οπλισμένοι στην Κοκκινιά. Μετά τις 6:00΄ ακούγονται τα χωνιά των ταγματασφαλιτών: «Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άντρες από 14 έως 60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός κυριαρχεί παντού. Οι πόρτες των παραγκόσπιτων γκρεμίζονται και όλος ο ανδρικός πληθυσμός σέρνεται στον τόπο του μαρτυρίου. Στις 8:00΄ στην πλατεία της Οσίας Ξένης, χιλιάδες άτομα συγκεντρώνονται και χωρίζονται σε πεντάδες έτσι ώστε οι κουκουλοφόροι να υποδεικνύουν ποιος θα εκτελεστεί. Οι  προδότες «διαλέγουν» τους άντρες προς εκτέλεση, που θα γίνει κοντά στη πλατεία, μπροστά στη μάντρα ενός ταπητουργείου, στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θείρων.
Λίγη ώρα μετά, τα πτώματα αρχίζουν να στοιβάζονται μπροστά στη μάντρα.
Οι Γερμανοί θα εκτελέσουν και μία γυναίκα εκείνο το πρωινό. Ήταν η Διαμάντω Κουμπάκη, επικεφαλής ομάδας ανταρτών που κρύβονταν στη Κοκκινιά. Οι Γερμανοί τους ανακάλυψαν και εκτέλεσαν την αντάρτισσα. Στο τέλος της εφιαλτικής ημέρας η Κοκκινιά θρηνούσε 148 νεκρούς. Οι Γερμανοί πήραν και 8.000 ομήρους. Οι Κοκκινιώτες οδηγήθηκαν ως όμηροι στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.

Διάβασα στα παιδικά μου χρόνια «Το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου» του Θέμου Κορνάρου. Είναι ένα βιβλίο που σου δίνει εικόνες από τις εφιαλτικές στιγμές και τα βασανιστήρια των συντρόφων αγωνιστών. Αποσπάσματά του θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία (αφού τα κατανοήσουν πρώτα οι δάσκαλοι) για να θωρακίσουν τη νεολαία από τη ιδέα του φασισμού.