ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΤΥΡΙ
Έπαιζες το θύμα κι ήταν ένοχοι πολλοί
Σ’ αυτό το σήριαλ παίζαμε όλοι
Και ξαφνικά μια νύχτα στην πιο κρίσιμη σκηνή
φεύγεις κρυφά απ’ την οθόνη.
Καλώς ήρθες Μαργαρίτα με τα κόκκινα μαλλιά
Καλώς ήρθες Μαργαρίτα μες την πόλη
Σε θυμάμαι που κρατούσες κάτι σχέδια παιδικά
Τώρα κρύβεις μες την τσέπη το πιστόλι.
ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Η παγκόσμια οικονομική κρίση
ακούμπησε τη χώρα μας και την κατάστρεψε. «Κάποιος
χτύπησε την πόρτα μα ήταν ο βοριάς». Η κυβέρνηση εξακολουθεί να βοηθάει και
να στηρίζει οικονομικά τις τράπεζες. Ποτέ δεν έκανε το ίδιο για το λαό.
Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά:
κλείσιμο επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας, κατασχέσεις κατοικιών, αύξηση της
εγκληματικότητας. Και επιτρέπουν οι άθλιοι στο Μητσοτάκη να προτείνει λύσεις…
Ποιος
είναι αυτός; Είναι αυτός με τα πολλά προνόμια τις πολλές συντάξεις…
Δεν ξέρω αν για όλα αυτά ευθύνεται η αναξιοκρατία ,οι
οικονομικές και κοινωνικές διακρίσεις, το σύστημα, ο ιμπεριαλισμός, η παιδεία
όλων μας και του καθενός ξεχωριστά. Για αυτό όμως που είμαι σίγουρος είναι για
το βόλεμα και τη διαστροφή του καθενός μας. Βαρέθηκα τις συντεχνίες και τα
κυκλώματα.
Λέω
είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιόμορφα
Και λέω
πάλι δεν βαριέσαι έχω και εγώ την ίδια μυρουδιά
Brecht
Η Ελβετία φοριέται πολύ τώρα
τελευταία. Συνευρέθηκα με κάποιους
φίλους παλιούς.
Συμφάγαμε και για
επιδόρπιο δοκιμάσαμε ελβετικό τυρί και ελβετικές σοκολάτες.
Σκέφτονται να αγοράσουν μεζονέτες
στα ορεινά. Τις πουλάει μια ελβετική
κατασκευαστική εταιρεία, όπως επίσης και μια ελβετική εταιρεία
φτιάχνει το σιδηρόδρομο για να φτάνεις
φαντασμαγορικά και ρομαντικά στην κατοικία σου.
Οι εταιρείες συνήθως είναι
ανώνυμες. Τέτοιου είδους εταιρείες μας δίδαξαν να φτιάχνουμε και μεις, οι
μεγάλοι πολιτικοί της χώρας μας.
Δεν ξέρω εγώ ως Έλλην αν μπορώ να
φτιάξω μια τέτοιου είδους εταιρεία με έδρα
την Ελβετία για να πάρω το κύρος της χώρας. Πώς λέγαμε
παλιά, ελβετικά ρολόγια,
ώρα ΓΚΡΙΝΟΥΙΤΣ. Τώρα λέμε όρα
προς Ελβετία μεριά.
Κι όλα αυτά με το λίγο μυαλό που
διαθέτω λύνονται με μια πρωτοβάθμια εξίσωση.
Μέχρι εκεί τα καταφέρνω και
βγαίνει το συμπέρασμα πως με τις ανώνυμες εταιρείες
ένας Έλληνας μπορεί να έχει
μια ελβετική εταιρεία όπως επίσης ένας Ελβετός μια ελληνική.
Θέμα που μπορεί να ξετρυπώσει
πολλούς επώνυμους στην περιοχή που μυριστήκανε
τυρί και που δεν είδανε την φάκα ή
που νόμισαν πως δεν τους αφορούσε αυτό.
Είναι η νοοτροπία του Έλληνα που
νομίζει πως τα πάντα αφορούν τους άλλους…
Καληνύχτα
Μαργαρίτα
