ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣ
Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ’ αφτιά
Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς
Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ’ έχουν θάψει
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ’ αφτιά
Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς
Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ’ έχουν θάψει
ή θα έχω ή θα έχω μαραθεί
Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ.
Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Οι αλκυονίδες έχουν
τελειώσει. Θα ’ναι ξανά μουντός ο ουρανός και θα βρέχει λάσπη.
Η εικονική
πραγματικότητα στην τηλεόραση θα φαίνεται καθαρή λόγω του digital HD.
Οι φαντάροι
θα σπάνε τα δόντια στις τσατσάρες και οι ερωτευμένοι θα μαδάνε μαργαρίτες.
Ο κοσμάκης θα
εισπράττει ψέματα από παντού, γιατί τα έχει ανάγκη.
Το τραβάει ο οργανισμός
του… «Ό,τι και να ψηφίσεις, ΠΑΣΟΚ θα βγει»
Τα οστά ήταν πολλά. Τα πτώματα ήταν πέντε. Ένας καμένος, δυο
γυναίκες, ένας άντρας κι ένα βρέφος και πλήθος οστών από ιπποειδή (άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια).
Οι εκδοχές και οι πιθανότητες ξανάπεσαν στο τραπέζι.
Μην ειν’ η θάλασσα; Μην είναι τα βουνά; Μην είναι ο Φίλιππος
ο Γ΄ ο Αριδαίος; Μην είναι
η Ευρυδίκη, η σύζυγος; Η Ολυμπιάδα; Η Ρωξάνη; Ο
Ηφαιστίωνας; Η οικογένεια Μητσοτάκη;
Η οικογένεια Άνταμς; Ο Βουκεφάλας; Ο
Πελεγκρίνο; Ο Αλέξανδρος, ο ίδιος αυτοπροσώπως;
Η γοργόνα-ψαρόσουπα;
Μην είναι το τέμενος (ναός) του Πλούτωνα και της Περσεφόνης;
Μην είναι ο Άδης;
-Qu’ est que c’ est «Ποτάμι»;
Qu’ est que c’ est «Τελεία»;
Κάντε ντι-μπε-ι (debate) ρε! Φέρτε μου το Μουρίνιο σε ντι-μπε-ι (debate) να τον ξεσκίσω,
είπε ο Μέγας Αλέφαντος.
«Όπου ακούς πολλά κεράσια, βάστα και μικρό καλάθι» λέει η λαϊκή
παροιμία.
Όμως, εδώ τα φρούτα είναι πολλά και δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις.
Ισοβίτες του Κορυδαλλού, μεγαλοδικηγόρους, σωφρονιστικούς
υπαλλήλους, παπατζήδες, τοκογλύφους, υπερεπαναστάτες, κνίτες που λένε τα
χριστουγεννιάτικα κάλαντα, πυρήνες της φωτιάς, πυρήνες τζιχαντιστών, εκβιαστές,
εγκληματίες, μαφιόζους, φασίστες, αλβανούς, μοϊκανούς, γύφτους.
Η συγκέντρωση του Γιώργου ήταν μαζική. Ο παλμός αγωνιστικός
και φίλαθλος. «Γιώργο γερά,
να φύγει η
δεξιά». Μα καλά, αυτός με τον
Βενιζέλο δεν την έφεραν;
Μ’ αρέσει. Προτείνει δημοψηφίσματα μέρα παρά μέρα, όπως στην
Αρχαία Ελλάδα, που είχαν στις 365 μέρες, 364 αργίες και γιορτές.
Ο πρώην πρωθυπουργός είχε αράξει το ποδήλατό του στην ειδική
θέση των ΑμεΑ.
Κανείς δεν πρόσεξε τη λεπτομέρεια. Ούτε οι παλιότεροι και
τωρινοί συνεργάτες του, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης και ο
πρώην και νυν υπεύθυνος τύπου, Γιώργος Πεταλωτής. Είναι το μεγάλο του μυστικό. Το κρύβει χρόνια. Ακόμα κι από
τη μητέρα του.
Ακόμα και από τη γυναίκα του. Υπήρχαν σπουδαίοι ρήτορες στην
αρχαία Ελλάδα, αλλά σαν τον Γιώργο κανείς…
Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ!
Θα σηκωθείς από τον
καναπέ, υπνωτισμένος από την τηλεόραση και θα ασκήσεις
το μέγιστο δημοκρατικό
σου δικαίωμα.
Αυτό που σου φυτέψανε
στο μυαλό τα παπαγαλάκια της εξουσίας.
Και οι άλλοι, χλωμοί,
αλλά με τα μάτια ανοιχτά.
«Παίζοντας καρπαζιές
με το θάνατο σε κάθε βήμα
και γελώντας, γελώντας,
σφίγγοντας το αύριο
μέσα στις χούφτες
τους
πιο δυνατά κι από το
κατσαρόλι του συσσίτιου»*
Οι συντεχνίες σε
μυστικές συναντήσεις μοιράζονται την πίτα.
Καινούργια οφίτσια, καινούργιες
φιγούρες, καινούργιες σκιές
αναλαμβάνουν ρόλους εξουσίας.
Ξημερώνοντας Δευτέρα…
* Γιάννης Ρίτσος, απόσπασμα από τις «Γειτονιές του κόσμου»