ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ

                ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ

                            Για πού το ’βαλες καρδιά μου μ’ ανοιχτά πανιά,
                            για ποια πέλαγα ουράνια, άστρα μαγικά;
                            Για πού το ’βαλες καρδιά μου μ’ ανοιχτά πανιά;

Για ποια μακρινή πατρίδα, έρμη ξενιτιά;
Θάλασσα, ουρανός μ’ αστέρια, πουθενά στεριά.
Για πού το ’βαλες καρδιά μου μ’ ανοιχτά πανιά;

Ποια αγάπη, ποιο λιμάνι, ποια παρηγοριά;
Θα ’χεις αγκαλιά το κύμα, χάδι το νοτιά.
Για πού το ’βαλες καρδιά μου μ’ ανοιχτά πανιά;

                                       ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΕΣΣΗΝΗ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ο Τζίμης σπούδαζε Νομική στην Ιταλία, τη δεκαετία του ’80. Ήταν μοντέρνος και στιλάτος. Ακολουθούσε κατά γράμμα τη μόδα, σε όλη της τη λεπτομέρεια.

Εκείνα τα χρόνια συνηθιζότανε να φοράς διπλά αξεσουάρ: δυο ρολόγια, δυο μενταγιόν. Ο Τζίμης τη μόδα την είχε επεκτείνει και φόραγε δυο εσώρουχα, ένα σλιπάκι κι ένα μποξεράκι.

Μια μέρα, καμιά δεκαριά φρικιά είχαν βρει μια κακομοίρα και την πήραν για παρτούζα, σε ένα σπίτι λίγο πιο πάνω από τα Γυμνάσια. Ο Τζίμης ποτέ δε βρήκε τη σειρά του…. Μέχρι να βγάλει το μποξεράκι και το σλιπάκι, τον προλάβαινε κάποιος άλλος. Η κακομοίρα αποχώρησε ψόφια λόγω φόρτου εργασίας και ο Τζίμης πέταξε το μεγάλο ρητό. Το παραθέτω αναλλοίωτο: «Τελικά τι σημαίνει γαμήσι; Να ντύνεσαι και να γδύνεσαι;»

Ο Τζίμης δεν υπάρχει πια. Μας εγκατέλειψε πρόωρα. Όμως αυτό το περιστατικό μου ήρθε στο μυαλό την ημέρα των εκλογών. Χουζούρευα στο κρεβάτι καπνίζοντας και απολαμβάνοντας τη θαλπωρή της κουβέρτας. Η τηλεόραση είχε παιδικό πρόγραμμα με κινούμενα σχέδια: τον «Όλιβερ Τουίστ», «Το ταξίδι του Γκιούλιβερ».

«Βουτιά στα βαθιά», στην αγνότητα, στα παιδικά μου χρόνια. Έπρεπε όμως να εκτελέσω το εκλογικό μου καθήκον. Τότε μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του Τζίμη ελαφρώς παραποιημένα: «Τελικά τι σημαίνουν εκλογές; Να ντύνεσαι και να γδύνεσαι;»…  

Τελευταία μέρα του Γενάρη. Πέφτει μια «παράξενη βροχή». Δυνατός άνεμος, ζεστός σαν καύσωνας και το έδαφος τραντάζεται συνεχώς.

Ο μικρός Αλέξης, της διαφήμισης, παρατάει το τρενάκι και σπρώχνει το βραχίονα του γραμμοφώνου. Είχε κολλήσει στα 1946….

Εμπρός Ε.Λ.Α.Σ. για την Ελλάδα
το δίκιο και τη λευτεριά
σ’ ακροβουνό και σε κοιλάδα
πέτα πολέμα με καρδιά

Ύστερα προβάλλονται σε μια γιγάντια οθόνη σκηνές από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά»: οι δοκιμές με τις βόμβες Ναπάλμ στα βουνά του Γράμμου από τις συμμαχικές δυνάμεις, Άγγλους και Αμερικανούς.

Έχουν καεί τα πάντα. Δέντρα, βουνά, αντάρτες.

Ξαφνικά  παρουσιάζεται στο πλάνο μια τραυματισμένη Επονίτισσα μακιγιαρισμένη με φούμο ή με το βερνίκι camel που χρησιμοποιούσε ο Καΐλας στο «μικρό λουστράκο» και λέει με στόμφο «Τελικά ποιος νίκησε;»

Οι εκλογές έλαβαν τέλος.

Τον Σαμαρά τον τραβάγανε με το ζόρι για να βγει από το πρωθυπουργικό γραφείο κι εκείνος δεν έβγαινε... Τελικά πρόλαβε να πάρει μαζί του ένα κάδρο με μια ελιά κι ένα κεσεδάκι με βιομηχανοποιημένη ταραμοσαλάτα ως αναμνηστικό (σουβενίρ) μιας και αυτός ήταν  

«ο μεταρρυθμιστής της ταραμοσαλάτας».

Ίσως να με λένε Αρτέμη!

Ο Βαρουφάκης καβάλησε τη μεγάλου κυβισμού μηχανή του, φόρεσε το κράνος του και κατευθύνθηκε προς το κτίριο που θα έδινε κοινή συνέντευξη τύπου στα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ μαζί με τον υπουργό οικονομικών της Ολλανδίας και επικεφαλής του eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Ο Γιάνης (με ένα νι) διώχνει την Τρόικα! Απλώνοντας το ένα του χέρι για τον ύστατο χαιρετισμό και έχοντας το άλλο χέρι στην αριστερή τσέπη του παντελονιού του. 

Οι Μαρξιστές Λενινιστές και οι Καμένοι έχουν κάνει το καθήκον τους τηρώντας κατά γράμμα τις υποσχέσεις που έδωσαν προεκλογικά στον ελληνικό λαό. Την επόμενη μέρα ο ίδιος δηλώνει 

στα διεθνή μέσα πως είχε γίνει λάθος στη μετάφραση……