ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ;

        ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ;

                           Κι απόμεινα παιχνίδι σ’ ένα πάρκο

που πια κανείς δε θέλει να το δει.

Κι αν κάθομαι ακόμα και σου γράφω,

Είναι γιατί σε πόνεσα πολύ.

Κι απόμεινα μονάχος σ’ ένα τρένο

που βγήκε κάποια νύχτα απ’ τη γραμμή.

Κι αν κάθομαι ακόμα κι επιμένω,

είναι γιατί σ’ αγάπησα πολύ.

Κοίτα να ντύνεσαι καλά

κι έρχεται κρύο.

Ξέρεις, δεν είπα πουθενά

για μας τους δύο.

                                                 ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΝΤΟΥΜΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ο πολιτισμός είναι μεγάλη κουβέντα. Τι πολιτισμό να νιώσει μια σαρδέλα κονσερβοποιημένη σε τσίγκο με καυτερή πιπεριά και σπορέλαιο; Χωρίς κλιματισμό και εξαερισμό, συμπιεσμένη, μαγειρεμένη πρόχειρα περιμένοντας να καταλήξει στο στομάχι ενός φτωχομπινέ αλλοδαπού, που θα την ρευτεί με αηδία στα μούτρα ενός τυχαία περαστικού;

-Δεν ξαναπαίρνω σαρδέλες. Από δω και πέρα θα παίρνω σκουμπρί ή γαύρο. Αν και τα Friskies που έφαγα την προηγούμενη βδομάδα, είχαν περισσότερο ενδιαφέρον.

Αλήθεια, τι θα ένιωθες, αν διάβαζες σε ένα Αθηναϊκό blog (από τα δημοφιλέστερα) πως είσαι το μοναδικό αξιοθέατο αυτής της πόλης;

Χαρά ή λύπη; Μοναξιά, αυτοπεποίθηση ή ματαιοδοξία;

Η χώρα για άλλη μια φορά στη κατάψυξη. Ζημιές, που ίσως να μην καταφέρουν να τις αποκαταστήσουν.
Η εικονική πραγματικότητα γεμάτη παράσιτα και οι γεύσεις  χάνουν το νόημά τους.

Ληστέψτε τον ήχο. Ληστέψτε τον ήλιο. Ληστέψτε τα χρώματα. Ληστέψτε τη γνώση. Ληστέψτε τον ουρανό. Ληστέψτε τη θάλασσα. Ληστέψτε τα μάρμαρα. Ληστέψτε το χρόνο.

Γέμισε ο τόπος πολιτικούς αναλυτές. Εκτός από το Λαζόπουλο και τη Σταυρούλα, τον περιπτερά,
τον μανάβη, το φούρναρη, τον Καμπούρη, τον Καραγκιόζη, τον Χατζηαβάτη, τον πλανόδιο αλλοδαπό μικροπωλητή, τον Λέλο, έγινε πολιτικός αναλυτής και η μάνα μου και κάθε πρωί που ξυπνάω, πριν προλάβω να πιω μια ρουφηξιά καφέ, να καπνίσω ένα τσιγάρο, μου εξηγεί το ρόλο του Πούτιν, του Ομπάμα, του Βαρουφάκη, των Εβραίων, των Κινέζων και των Γότθων.

Έχω πάθει ιδεολογική σύγχυση. Έχω πάθει εγκεφαλική κράμπα.   

Πού είναι ο Wagner, πού είναι ο Puccini;
Πού έχουν πάει όλοι εκείνοι;

Πού είναι το 1.500.000 απολυμένοι, τα 2.500.000 φτωχοποιημένοι, οι απολυμένες καθαρίστριες,
οι σχολικοί φύλακες, οι δημοτικοί αστυνομικοί, οι απολυμένοι καθηγητές, οι απολυμένοι της ΕΡΤ; Πού είναι τα καλύτερα μυαλά των dr και των masters; Ο κόσμος που ανταποκρίθηκε ήταν λίγος.
Ο τρόπος που οργανώθηκαν«οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας» ήταν λάθος.

Πού είναι ο Wagner, που είναι ο Puccini;
Κανένας πια δεν έχει μείνει,
μονάχα εσύ μου μένεις μόνο,
γλυκιά μου αγάπη στο δηλώνω  (Solo tu)

Πού ακριβώς είναι η λαϊκή συμμετοχή για τη στήριξη των κυβερνητικών προτάσεων; Το διαδίκτυο φάνηκε ανεπαρκές. Δεν αναπτύσσεται έτσι το κίνημα. Τις αντιπαραθέσεις από τις σέχτες, τις αντιλαμβάνεται κι ο απλός πολίτης. Πού είναι τα μεσαία στελέχη, που θα κινητοποιήσουν τον κόσμο;

Χωρίς προγραμματισμό και οργάνωση, κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε φολκλορικοί.

Με τους αριθμούς που συγκεντρώνετε, δεν φοβίζετε ούτε τις κατσαρίδες.

Δεν κερδίζεται έτσι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε.

Τα γουρούνια δεν τα ενδιαφέρει η ανθρωπιστική κρίση, η ανεργία, οι αυτοκτονίες, η πείνα 
και η εξαθλίωση.

Η ελευθερία δεν χαρίζεται, κατακτιέται.

Το παρελθόν και η ιστορία έχουν διδάξει πως στη διεκδίκηση ακολουθούν εκατομμύρια ένθερμου λαού, που διαδηλώνουν, αγωνίζονται, θυσιάζονται και κερδίζουν.

Πού είναι ο Wagner, πού είναι ο Puccini;
Πού έχουν πάει όλοι εκείνοι;

Τσικνοπέμπτη σήμερα. Οι σκουπιδιαραίοι μάζεψαν νωρίς τα σκουπίδια.

Θα τσικνίσουν μαζί με τις οικογένειες τους.

Άντε και καλές Αποκριές.

 
*Τις φωτογραφίες τις πήρα από την ηλεκτρονική εφημερίδα  filodimos.gr