Η ΖΩΗ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ

          Η ΖΩΗ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ

Έχω φάτσα στιλπνή σαν γυαλί σαν καθρέφτη
Έλα σκύψε να δεις σαν καλός θεατής
Ένα βιντεοκλίπ μέσα στο πρόσωπό μου
Το τραγούδι μελό ερωτικό γαλλικό

Καπρί σε φινί
οι αγάπες, τα λουλούδια, μαραζώσανε
Καπρί σε φινί
έλα, Ιούδα, να μου δώσεις το φιλί
Καπρί, ω, σε φινί
σαν φίδια οι ατάλαντοι μας ζώσανε
Καπρί σε φινί
τέχνη βαμμένη με λαμέ με μπικουτί

Μ' αγαπάς, σ' αγαπώ μα η αγάπη είναι ζάλη
Μου 'ρχεται εμετός αρσενικός τοκετός
Παρά φύσιν γεννώ το ξανθό μογγολάκι
είναι αγνώστου μητρός το φωνάζουνε Λάκη

Καπρί σε φινί
Λαμπράκηδες, προσκόποι, δεξιοί, ΠΑΣΟΚ
Καπρί σε φινί
κατρακυλάνε αγκαλιά με τη δραχμή
Καπρί, ω, σε φινί
Αλαμάνα, Τεπελένι, Χάνι της Γραβιάς
Καπρί σε φινί
Μάταλα, Μύκονος, Κορφού, καμένη γη

Ένδοξο παρελθόν αμβροσία σουβλάκι
Άγαλμα με μαγιό και τριγύρω γκαζόν
Εγώ, ήχος και φως μπρος σε γκρουπ τουριστών
ντίσκο στη διαπασών με φωνάζουν γκαρσόν

Καπρί σε φινί
Τα θέρετρα σε φέρετρα μας κλείσανε
Καπρί σε φινί
για μια μακάβρια ατραξιόν τουριστική
Καπρί, ω, σε φινί
τι κάνει αυτή η γυμνόστηθη αλλοδαπή
Καπρί σε φινί
σέρφινγκ σε φέρετρο με κόκκινο πανί

                                                               ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Όταν ήμουν αρχιστέλεχος της Αριστεράς, βρέθηκα με κάποιους συντρόφους σε ένα παραλιακό σκυλάδικο Γ’ Εθνικής. 
Η ορχήστρα φάλτση, οι τραγουδίστριες φάλτσες, τα ποτά μπόμπες. Το ενδιαφέρον ήταν μόνο στην κονσομασιόν. Ο χαμηλός φωτισμός και η ζάλη από τις μπόμπες τις ομόρφαιναν. 
Αν τις έβλεπες με το φως της ημέρας, θα έφευγες τρέχοντας. Όμως ο ανταγωνισμός με τους λαϊκούς, με τους λιμανίσιους, μας φανάτισε και μας έκανε να διεκδικήσουμε τη σταρ του μαγαζιού.

Η σταρ ήτανε η Φώφη, που τσίμπησε μαζί μας γιατί είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους. Όμορφοι, άνετοι και διανοούμενοι. Free and easy.

Το μαγαζί μετατράπηκε σε Φαρ Ουέστ. Σπασμένα μπουκάλια, χυμένα ποτά, τραυματισμένοι, αίματα και κραυγές.

Φύγαμε ανέγγιχτοι και ατσαλάκωτοι.

Μέσα στη μάχη ο σύντροφος Τάκης κυνηγούσε γονατιστός γύρω-γύρω από την πίστα τη σταρ. 

Δε θα ξεχάσω ποτέ την ατάκα του:

-Έλα δώ μωρή Φωφώ!

Τον βγάλαμε έξω σηκωτό…

Ήτανε δεκατρείς αρκούδες. Εννέα χορεύτριες απ’ αυτές που σούρνουν με αλυσίδες οι γύφτοι και οι Εβραίοι στα πανηγύρια βαρώντας τους τα νταούλια και τα ντέφια. Τις καίγανε και τις βαρούσαν και τώρα που είναι ελεύθερες και χωρίς αλυσίδα, αλλά φοβισμένες, δεν διανύουν μεγαλύτερη απόσταση από την απόσταση της νοητής αλυσίδας.

Τρεις από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, που φοβηθήκαν τους βομβαρδισμούς 

και παραβίασαν τα σύνορα. Και μια Αμερικάνα από τσίρκο, ήτανε (ποδηλάτισσα).

Τις στείρωσαν για να μη βγάλουν προβληματικά μοντέλα στην κοινωνία.

Έξω, εκατομμύρια ημεδαποί και αλλοδαποί μαλάκες να κάνουν χάζι γιατί  βλέπουν τις αρκούδες εγκλωβισμένες μέσα στο συρματόπλεγμα.

Οι 47 σελίδες των νέων μέτρων που πρότεινε η αριστερή κυβέρνηση, δεν άφησαν τους θεσμούς ικανοποιημένους. Συμπύκνωσαν τα μέτρα του καινούριου μνημονίου σε επτά σελίδες, προσθέσανε κι άλλα και αποφάσισαν πως δεν τα διαπραγματεύονται.

«Αυτά είναι τα μέτρα. Αν σας αρέσουν». Βασικός τους σκοπός η υποτέλεια και η υποταγή.

Την επόμενη μέρα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στηθήκανε στις ουρές των τραπεζών  για να πάρουν 

τις καταθέσεις τους, τους βουλευτικούς τους μισθούς μηνών εντατικής και εξαντλητικής εργασίας. Αργότερα, προς το μεσημέρι βγήκαν στα κανάλια να παραμυθιάσουν τους μαλάκες πως δεν πρέπει να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. «Είναι εθνικό μας χρέος»

Την άλλη μέρα ο μικρός Αλέξης τους κάλεσε για τσάι. Ήπιανε καφέ με παξιμαδάκι και κονιάκ, 

όπως στα μνημόσυνα, με την κυρά Φώφη, τον κυρ Σταύρο και την κυρά Ντόρα.

-Οι Ρώσοι είναι όλο υποσχέσεις. Από τα Ορλωφικά μέχρι και σήμερα δεν έχουμε δει το ρούβλι τους. Αργότερα συζήτησαν για την εξευτελιστική ήττα από τα νησιά Φερόε.
Μίλησαν περί ανέμων και υδάτων και αραδιάσανε ένα τσούρμο μαλακίες για τις μέρες που κυλάνε με αβεβαιότητα και τους πήρε το μεσημέρι.

Ο αδιάβροχος πρόεδρος επιστράτευσε όλες του τις δυνάμεις στα όρια των καθηκόντων του 

και η ζωή τραβάει την ανηφόρα χωρίς ποδήλατο και χωρίς ορθοπεταλιά. 

 Η Ζωή απαγόρευσε στους μπάτσους να κατουράνε εντός της Βουλής.

Οι καθαρίστριες επαναπροσληφθήκαν στο υπουργείο Οικονομικών και η ΕΡΤ επαναλειτουργεί. 

Ε, και λοιπόν τι έγινε; Αυτά θα μας λύσουν τα προβλήματα;

Αυτά θα μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη;

Τι θα πει ο ιστορικός του μέλλοντος; Τι θα πει ο μαλάκας του παρόντος;

Κάποιος πρέπει να τους πει πως «η ζωή τραβάει την ανηφόρα».