ΤΟ ΕΝΤΙΜΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

                          ΤΟ ΕΝΤΙΜΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Πλέκω στιχάκια με κάποιο χιούμορ
μ’ αρχή και τέλος σαν τον Αίσωπο
Νιώθω σαν κάτι γκομενούλες του σαράντα
που πλέκαν κάλτσες για το μέτωπο

Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου,
για δες πώς με κοιτάει η σπιτονοικοκυρά
Κοίτα ποιοι παίρνουν τα τραγούδια μου, μωρό μου,
και τα πουλάνε σαν απορρυπαντικά

Γιατί θαρρείς ότι δεν κόβω τα μαλλιά μου
γιατί φοράω σκουλαρίκια, χαϊμαλιά
Είμαστε αιχμάλωτοι στο σπίτι μας, μωρό μου,
και πρέπει να `χουμε σαφή διακριτικά

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών, άσπρα σεντόνια
δε φοβάμαι
Άραγε μέχρι πότε αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων

Πλέκω στιχάκια κι έχω ένα φόβο
να μη χτυπήσει το τηλέφωνο
και ειν’ ο τύπος απ’ το κράτος που ελέγχει
αν υπακούει το φερέφωνο

Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου,
να μην αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό
Κοίτα πώς κρέμονται οι αυτόχειρες φαντάροι
με τις θηλιές απ’ της σημαίας τον ιστό

Οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν
κουνώντας μαντηλάκι καλαματιανό
Παίζουμε μόνοι μας στο θέατρο, μωρό μου,
κι οι θεατές θα βλέπουν κάποιον τελικό

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών, άσπρα σεντόνια
δε φοβάμαι
Άραγε μέχρι πότε αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων

                                                ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Τελικά τους ξεβράκωσαν χωρίς συμφωνία.

Τους ανάγκασαν να παραδώσουνε τα σώβρακα και τις φανέλες, όμως αντισταθήκανε στις κάλτσες. Γραβάτες δε φορούσαν. Τώρα θα πίνεις ψυχοφάρμακα με χαμηλό ΦΠΑ και θα διαβάζεις 

τα απομνημονεύματα του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, που σε έμπασε στο λάκκο με τα φίδια.

Τι ζούμε τώρα; 
Η μοναδική διαφορά της σημερινής κυβέρνησης από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Το κρατικό ραδιόφωνο μεταδίδει:

Η Ζωή είναι λαθραία

Η Ζωή είναι μοιραία

Η Ζωή είναι χασίσι

Η Ζωή είναι γαμήσι

Και συνεχίζω την αφήγησή μου για το έντιμο μνημόνιο…

Η  Κριστίν είναι άντρας. Το πραγματικό της όνομα είναι Βαγγέλης, πρωτοξάδερφος του Τέρυ Χρυσού, θείος του Κυριάκου, που στα ινδιάνικα ονομάζεται «Το βλέμμα της συναγρίδας». Μετά από έντονο προβληματισμό αποφάσισε να αλλάξει φύλο. Συγκέντρωσε χρήματα και βρέθηκε στη Βραζιλία για την εγχείρηση.

Εκεί γνώρισε το Χριστό… στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ήταν φωτισμένος, με απλωμένα τα χέρια 

και επιβλητικός. Ήταν ένα θαύμα!

Τότε βάρεσε το υπηρεσιακό του τηλέφωνο. Ποιου; Μα του Βαγγέλη!

Ήταν εκείνος … Γνώρισε τη φωνή του. Πού την ήξερε;

Ένα νούμερο από το υπερπέραν! Από το πουθενά! Από την άβυσσο!

-Βαγγέλη δε θα κάνεις εγχείρηση. Μην πετάξεις τα όργανά σου. Εδώ που ήρθες, θα κάνεις ριζική αποτρίχωση και θα αγοράσεις περούκα.

Ο Βαγγέλης πίστεψε. Αγόρασε και κάτι ταγεράκια και έγινε Κριστίν.

Ήταν για τα μεγάλα σαλόνια των μνημονίων και του ΔΝΤ.

Έδωσε όμως μεγάλη υπόσχεση, όρκο πίστης
(όπως κάνουν όλες οι πουτάνες λίγο πριν τα τινάξουνε, γεμίζοντας τους τοίχους με εικονίτσες,
στα δωμάτια που έκαναν βίζιτες) πως θα τοποθετήσει έναν τεράστιο φωτισμένο σταυρό στην είσοδο της πόλης, που θα τον βλέπουν οι πεζοί, τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα της πυροσβεστικής.

Το Δ.Σ του Εμπορικού Συλλόγου έλυνε τις διαφορές του στο αστυνομικό τμήμα  

Δαγκωθήκανε. Ποιοι; Το Δ.Σ, η βιτρίνα του συλλόγου;

Η γίδα Αμάλθεια συνεχίζει το πρόγραμμά της στον Πολιτισμό και ο Κατρούγκαλος αποκαθιστά 

τα λαμόγια που βρίσκονταν σε διαθεσιμότητα: τους γιατρούς που παίρνανε τα φακελάκια και τους παιδεραστές δασκάλους που παρενοχλούσαν τους μαθητές τους.

Παρατείνεται το διαπραγματευτικό θρίλερ.

Και η ζωή συνεχίζεται… με ή άνευ μνημονίου, με παράταση ή με επέκταση, με αναδιάρθρωση 

ή με επανεξέταση…