ΧΩΡΙΣ ΗΘΟΣ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΧΩΡΙΣ ΗΘΟΣ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

                                        Και συ χαρούμενος κοιτάς

Εκείνο το μεγάλο βράχο

Που κολυμπάει στη θάλασσα

Κι ούτε πουλί δε θέλησε

Πάνω του να πλαγιάσει

Μον’ τα καβούρια κάθονται

Παίρνοντας το ίδιο χρώμα

Και από τα χρόνια τα πολλά

Μαρμάρωσαν και ’γιναν ένα

Μ’ εκείνο το νεκρό κορμί

Και εσύ υμνείς το δρόμο μου,

Τη μάθηση, τη γνώση

Ενώ εγώ φοβόμουνα

Κρύωνα και πεινούσα

Κι η γνώση που απέκτησα

Στίγματα στο κορμί μου

Τα ψάρια ’γιναν φίλοι μου

Κι η θάλασσα μητριά μου

Κι εσύ την ταλαιπώρια μου

Ύμνο θες να την κάνεις

Το δίκιο σου όμως γνώρισα

Κι ας πέρασα άλλα τόσα

Στην ηδονή του πόνου

Στους δρόμους που περπάτησα

Δε γνώρισα ανθρώπους

Μόνο σημάδια στο κορμί

Λες να ’ναι τούτα η γνώση; *

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Το καλοκαίρι δε λέει να αρχίσει. Μια άνοιξη θλιμμένη που αρνείται να αποχωρήσει.

Κι όλη η σαβούρα να λανσάρεται μέσα από ψηφοδέλτια και εκλογικά κέντρα.

Συμβιβασμοί, εκβιασμοί, απειλές, κινδυνολογία, ηλιθιότητα.

Το νέο στοιχείο είναι οι Dr. Είχα ένα σκύλο που τον έλεγα Ντρου.

Κι όπως λέει και η λαϊκή παροιμία «Όσα δε φτάνει η αλεπού ΠΗΔΑΕΙ και τα φτάνει…»

Και η συνέχεια αυτής… Σε καμιά περίπτωση δεν κάνει «εκατό η αλεπού και εκατόν ένα το αλεπουδόπουλο». Πιστεύω πως έγινα αντιληπτός στους πολιτικούς αναλυτές του δίπολου και του δίκωλου.

Οι θεοί και οι δαίμονες ήταν εναντίον του. Βρισκόταν σε περισυλλογή. Περνούσαν σαν φαντάσματα από μπροστά του όλα όσα είχε ζήσει. Πλησίαζε στο τέλος.

Κάθε τέλος είναι και μια καινούρια αρχή έλεγαν οι σοφοί.

Η μοναξιά και ο μονόδρομος τον είχαν γεράσει. Το μόνο που άξιζε από όλο το ταξίδι ήταν  η γεύση από της Κίρκης το γλωτό.

- Φίλε Γιάννη, πώς αισθάνθηκες από το χαμό των συντρόφων σου;

-Δεν είχα ποτέ μου συντρόφους. Το ταξίδι το έκανα μόνος.

- Και γιατί γυρίζεις πίσω;

- Γιατί θα πρέπει να ’χει ένα τέλος αυτή η ιστορία!

                                   

                                        Του Οδυσσέα το κανό ντεραπάρισε

Το αλάτι της θάλασσας μου τσούζει τα μάτια

Δακρύζω…Τελευταίο μου όνειρο –Ελπίδα

Μα η ώρα πλησίασε και το όνειρο φτάνει

Η Ιθάκη δεν είναι για μένα του ονείρου λιμάνι

Ο σκύλος δε με γνώρισε με πέρασε για ξένο

Δείχνοντάς μου απειλητικά τα δόντια του

Και η Πηνελόπη άνοιξε BAR και κάνει βίζιτες **

                                                            

Το φεγγάρι ήταν ολόγιομο, κατακόκκινο. Οι λύκοι και τα τσακάλια βουρλίζονταν

λυπητερά. Κόκκινες σημαίες κυμάτιζαν άρρυθμα. Τα συνθήματα άρρυθμα κι αυτά,

ακαταλαβίστικα, με φάλτσα άρθρωση και προφορά. Το πλήθος φοβισμένες σκιές

χωρίς ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Όχι σαν φιγούρες του Εγγονόπουλου ή του Ντε Κίρικο αλλά σαν πρωταγωνιστές κακοσκηνοθετημένης βιντεοταινίας θρίλερ με ζόμπι.

Πόσα καρτούν πρέπει να δω ή να διαβάσω για να ξεπεράσω όλα αυτά που βλέπω;

Πόσο αλκοόλ πρέπει να πιω για να ξεχάσω;

Η διαφορά του Μακιαβέλι από τον Αριστοτέλη είναι το ήθος.

Χωρίς ήθος δεν πας πουθενά!

                                  

                                        Πώς καταγράφεται η σιωπή

Θυμάμαι που μου το ’χες πει

Πώς γράφουν τους νεκρούς τους

Πώς αριθμούν τα πτώματα

Τα πλήρη τα ασώματα

Και τα τεμαχισμένα

Πώς ζωγραφίζουν ερημιά

Χωρίς παράσταση καμιά

Πώς βάφουν την ντροπή τους

Κενοί σε άδεια σώματα

Τεμαχισμένα πτώματα

Που αρνούνται τη ζωή τους ***

Το δωμάτιο στενεύει διαρκώς. Οι τοίχοι δεν απλώνονται.

Το οξυγόνο λιγοστεύει απειλητικά και επικίνδυνα.

Θέλω να δω τη θάλασσα να μου γαληνέψει το βλέμμα.

Τι προφταίνεις να εξαργυρώσεις με τα τριάντα αργύρια;

Τα φροντιστήρια, τα γάλατα, τις πάνες του μωρού;

Μαζεύουν σκυφτοί αποτσίγαρα από τα αυλάκια και τα πεζοδρόμια.

Γέμισε ο τόπος κίναιδους, προβοκάτορες και πουτάνες

που ονειρεύονται πολιτική καριέρα βγάζοντας στο σφυρί

ιδεολογία, ιστορία, σύμβολα και ήρωες.

Ξεσηκωθείτε πριν είναι αργά…………

Είπες, κάποτε αυτά τα ποιήματα θ' αγαπηθούν πολύ
θα τοιχοκολληθούν, να τα διαβάσουν όλοι.
Μια μέρα θα υγράνουν μάτια και χείλη
θα διαβαστούν κάτω από φανοστάτες, σε βροχερές συνελεύσεις.
Τέλος, καθώς πολλούς θα τυραννήσουν, θα καούν
ή θα ταφούν σε ανήλια σπουδαστήρια - κι είπες πάλι
ίσως ο άνεμος μιας δροσερής αυγής να τα σκορπίσει ****

*Περιέχεται στην ποιητική μου συλλογή «ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ» ΤΟ ΜΩΒ ΒΙΒΛΙΟ ΕΚΔΟΣΗ 1999

** Περιέχεται στην ποιητική μου συλλογή «ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ» ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΚΔΟΣΗ 1999

***Γράφτηκε για τις ανάγκες του κειμένου.

**** ΝΙΚΟΣ -ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ