ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

                                             Είναι  ο μεγάλος Οδυσσέας

                                             εκείνος που είπε να γίνει το ξύλινο άλογο

                                             και oι Αχαιοί κερδίσανε την Τροία.

                                             Φαντάζομαι πως έρχεται να μ' αρμηνέψει

                                             πως να φτιάξω κι εγώ ένα ξύλινο άλογο

                                             για να κερδίσω τη δική μου Τροία.

ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ  ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Πώς κατάφεραν να βρεθούν στον ίδιο χώρο αυτοί που ρίχνουνε τις φάπες κι αυτοί που τις εισπράττουν; Από τη μια σφίχτες, νταβατζήδες της νύχτας, φουσκωτοί με πολυβιταμίνες και ορμόνες και από την άλλη καχεκτικοί καρπαζοεισπράκτορες…

Μου λένε πως οι γύφτοι θα είναι οι ρυθμιστές των δημοτικών εκλογών. Γεμίσανε τους δρόμους με βασιλικούς σε πλαστικές γλάστρες.

Ένα δωδεκάχρονο με βαμμένο το μαλλί κατάξανθο μου λέει:

-Είμαι άνεργη μητέρα και έχω τέσσερα παιδιά να θρέψω.

Όμως το μαλλί, μαλλί …..

Πώς αυτή η φυλή είναι όλη κατάξανθη και εμείς μελαχρινοί;

-Είμαστε της απεξάρτησης.

-Εγώ εξακολουθώ να πίνω…..

Πουλάνε  χειροποίητα κεριά (τυποποιημένα, αγορασμένα από πολυεθνική)

Πιο πέρα το κοριτσάκι με τα σπίρτα, η Αλίκη στο ναυτικό, ο  Πινόκιο και κανά δυο ρεμάλια της κοινωνίας. Α! Ξέχασα, κι ο γέρος με το Αλτσχάιμερ που θέλει να γίνει δήμαρχος!

-Είμαστε γύφτοι Ρουμάνοι.
-Δε μπα να ’σαστε κι απ’ το Εκουαδόρ.

Ο πρόεδρος του Πολιτισμού ανταλλάσει χειραψίες στη λαϊκή με την συμπαθή φυλή, μήπως καταφέρει και εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος. Θα καταργηθούν οι πρόσθετοι ρόλοι και θα πρέπει
να είναι εκλεγμένος.

Οι αποφάσεις των ελληνικών και των διεθνών δικαστηρίων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους ανασφάλιστους του Ο.Α.Ε.Ε δεν εκτελούνται. Εμποδίζονται από τους υπαλλήλους, από τα ρουσφέτια και τους αφισοκολλητές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τι κάνει για αυτό το νεοσύστατο Δ.Σ. του Εμπορικού συλλόγου;

Το ένστικτο της επιβίωσης δεν ενώνει τους Έλληνες, τους  χωρίζει.

Η αλληλεγγύη είναι άγνωστη λέξη σε δαύτους. Αντιλαμβάνονται υποσυνείδητα ότι η μείωση του πληθυσμού θα μειώσει και τα προβλήματα και πως θύματα της κρίσης δε θα πρέπει να είναι οι ίδιοι αλλά ο γείτονας.

Μας θρέφει το αίμα μας. Μας θρέφει η σάρκα μας.

                     

Γιατί μιλά ταπεινά και με γαλήνη, χωρίς προσπάθεια,
λες με γνωρίζει σαν πατέρας
είτε σαν κάτι γέρους θαλασσινούς, που ακουμπισμένοι στα
δίχτυα τους, την ώρα που χειμώνιαζε και θύμωνε ο αγέρας,
μου λέγανε, στα παιδικά μου χρόνια, το τραγούδι του Ρωτόκριτου,
με τα δάκρυα στα μάτια
τότες που τρόμαζα μέσα στον ύπνο μου ακούγοντας
την αντίδικη μοίρα της Αρετής να κατεβαίνει τα μαρμαρένια σκαλοπάτια.

Δεν ξέρω αν είμαι έντονα ρατσιστής, όμως θυμάμαι πιτσιρικάς τα συνθήματα των αναρχικών στους τοίχους «ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΝΕΦΟΣ»
Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι ήθελαν να πουν. Τώρα δεν έχω δυσκολία να καταλάβω πως «ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ» όπως επίσης πως  
«ΟΙ ΑΝΗΘΙΚΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΗΘΙΚΗ»

Θε μου, χωρίς χιονιά χιονίζουνταν, χωρίς βροχή βρουχιούνταν!» 

Χαμένες ιδεολογίες που εξαγοράστηκαν για μια μακαρονάδα ή για μια θέση θυρωρού σε πολυκατοικία καταστρέφοντας την ύπαιθρο, δημιουργώντας μια τεράστια τσιμεντούπολη γεμάτη ανέργους, άστεγους, αλλοδαπούς και σκουπίδια. Εισάγοντας  τα πάντα και εξάγοντας νέα παιδιά
και επιστήμονες.

Η ολιγαρχία δεν έχει τελειώσει. Έρχεται καινούρια με παίχτες του πάγκου πεινασμένους, Ηλίθιους και απροπόνητους.

Θεμέλια σήμερα θα ρίξουμε στο κάστρο του Θεού μας·
πάνε τα περασμένα πέρασαν, νεκροφιλήσετέ τα·
καινούρια γης, σιδεροκέφαλη! φυτεύουμεν αδέρφια.

Επίλογος

Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ.

Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη λασπωμένη πεδιάδα

Κι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε μοιάζει διόλου με το θάνατο.

Μπορείς να βαδίζεις κάποτε χωρίς κανένα σκοπό ή με σκοπό -σου είναι αδιάφορο-

Μιαν εποχή μακρινή και νεκρή σα μια βίαια σκισμένη πολυτέλεια.

Εγώ συλλογίζομαι πώς και γιατί άραγε μια βροχή μπορεί να σου θυμίζει τόσα πράγματα.

Χωρίς αμφιβολία είναι τόσο ανόητο να τα στοχάζεσαι όλα αυτά μια τέτοιαν ώρα.

Συλλογίζομαι όμως στις ζεστές χειμωνιάτικες κάμαρες μιαν αλλιώτικη μυρουδιά.

Ύστερα από τις 6 με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και τ’ αναμμένο φως

Ή μια γωνιά δίπλα στο τζάμι σ’ ένα μεγάλο καφενείο με τις αδιάφορες φωνές.

Τα συλλογίζεσαι όλα αυτά με τον πιο απλούστερο τρόπο ολωσδιόλου παιδιάστικα

Μπορείς να λησμονείς το κάθε τι, τί τάχα να γυρεύεις εδώ μια τέτοιαν ώρα

Εσύ, ο διπλανός σου, όλος αυτός ο κόσμος που πορεύεται δίπλα σου μες στο σκοτάδι

Αυτή η ανήσυχη σιωπή που πληγώνει περισσότερο κι απ’ το πιο κοφτερό λεπίδι

Να λησμονείς για μιαν ελάχιστη στιγμή πως ίσως δεν τέλειωσε ούτε και απόψε για σένανε το κάθε τι.

Τόσο π’ αν τρίξει κάτι αναπάντεχα είναι να σου ξυπνήσει την ακριβήν υπόθεση μιας επιστροφής

Τη χειμωνιάτικη ζεστή κάμαρα, το καφενείο με τις πολύχρωμες φωνές.

…Έτσι βρέχει λοιπόν μια κίτρινη βροχή χωρίς τέλος.

Μια κίτρινη παλιά βροχή, τη νύχτα, σα μαστίγιο.