Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Οι μπαγλαμάδες να παίζουν Dylan
κι ο Peter Hammill διπλοπενιές
ο Tom Waits με τα κλαρίνα
και τα νταούλια να παίζουν Yes.
Βαλ' το παράθυρο στην πρίζα
κάλεσε το καλοριφέρ
δωσ' τη μπουγάδα στην εφορία
γραψ' ένα σύνθημα στο ασανσέρ.
Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου
βάλε ταχύτητα με την καρδιά
η φαντασία στην εξουσία
δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά
ΠΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
κι ο Peter Hammill διπλοπενιές
ο Tom Waits με τα κλαρίνα
και τα νταούλια να παίζουν Yes.
Βαλ' το παράθυρο στην πρίζα
κάλεσε το καλοριφέρ
δωσ' τη μπουγάδα στην εφορία
γραψ' ένα σύνθημα στο ασανσέρ.
Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου
βάλε ταχύτητα με την καρδιά
η φαντασία στην εξουσία
δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά
ΠΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Σκοταδισμός και οπισθοδρόμηση. Βλογάμε τα γένια μας με ασυναρτησίες
και τις αναπαράγουμε. Αλήθεια, μέχρι εκεί μπορούμε;
Αναστάτωση, ανησυχία, ανασφάλεια, ανέχεια, ακρίβεια, ανακρίβεια,
αγανάκτηση, αλλαγή, απαλλαγή και είμαστε ακόμα στο πρώτο γράμμα. Θα
ακολουθήσουν τα επόμενα…
Αυτά γεννάει ο καπιταλισμός!
Μας επισκέφθηκαν και μας πρόσφατα στην πόλη μας τα επιτεύγματά του. Ληστείες τραπεζών,
εγκληματικότητα, ναρκωτικά, απαγωγή Ιμάμη, παραχαράκτες. Πλήρες μενού των προϊόντων
του καπιταλισμού. Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τις μεγαλουπόλεις του εξωτερικού.
«Ο φόβος υποχωρεί, όμως η ανασφάλεια παραμένει.» δήλωσε ο υπουργός
του ΠΑΣΟΚ Χρυσοχοίδης κι έχουμε να ακούσουμε κι άλλα τέτοιου είδους ευτράπελα όπως
εκείνο με τους «τζαμπατζήδες» του Ρέπα για τα διόδια σε δρόμους καρμανιόλες.
Διανύουμε μια περίοδο που τα οργανωμένα ιμπεριαλιστικά λόμπι
συνεργάζονται μεταξύ τους. Οι απόπειρες για αλλαγή σαμποτάρονται και ξεφουσκώνουν.
Συμφέροντα και κυβερνήσεις προσπαθούν να φορτώσουν με ενοχές και φόβο τους λαούς
τους μειώνοντας τις αντιστάσεις τους και τσαλακώνοντας την αυτοπεποίθησή τους. Αλλάζουν
οι κυριαρχίες. Λέτε να επανέρχονται παλιές αυτοκρατορίες ή ξεκινούν καινούργιες
διαβουλεύσεις, νέοι όροι διαπραγματεύσεων και καινούργιος καταμερισμός;
Οι καθημερινές ανάγκες κι ο αγώνας για την επιβίωση δεν σου
αφήνουν πολύ χρόνο και περιθώριο να σκεφτείς
και να αντιδράσεις. Πρωτοπόρες δυνάμεις δεν υπάρχουν πια, για να τις
ακολουθήσεις. Το μαζικό κίνημα (όσο μπορεί να θεωρηθεί μαζικό) τελεί υπό αμφισβήτηση.
Η στάση απέναντι στην εξουσία πρέπει να είναι ίδια με τη
στάση απέναντι στη φωτιά: να μην στέκεσαι ούτε πολύ κοντά, για να μην καείς,
ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσεις, έλεγε ο Παύλος Σιδηρόπουλος.
Δώστε επιτέλους χώρο στην ουτοπία. Εν αρχή ην ο μύθος. Οι πάσης
φύσεως εξουσίες έχουν τη ροπή να θεωρούν αμετάβλητα όσα είναι ρευστά, να μην ανέχονται
το διαφορετικό από την κρατούσα κατάσταση. Θεωρούν ότι η ουτοπία δεν πρέπει να
ενθαρρύνεται αφού υπάρχει κίνδυνος να γίνει πραγματικότητα. Οι εκάστοτε εξουσίες
λογοκρίνουν και περιορίζουν τη φαντασία. Ο μάγος του Οζ λογοκρίθηκε από το Μακαρθισμό. Δεν είναι όμως ένα όνειρο,
μια φαντασία, μια ουτοπία, η ίδια μας η ζωή; Σε μια ωφελιμιστική εποχή έχει ιδιαίτερη
σημασία να σεβόμαστε το μύθο, έλεγε ο Ντίκενς. Περισσότερο από τη λογική βοηθάει
η φαντασία, έλεγε ο Αϊνστάιν. «Αν θέλετε να ακονίσετε τη μνήμη των παιδιών σας,
είναι πιο ωφέλιμο να τους διαβάζετε παραμύθια.»
Κι ας αρχίσουμε από ένα παραμύθι, που θα το προσγειώσουμε
απότομα στη σκληρή πραγματικότητα. Από μια μύγα ξεκίνησε ο γραφειοκρατικός
πανικός στην ταινία «Μπραζίλ». Αυτοκτόνησε στο μεταλλικό στέλεχος που οπλίζεται
από το πληκτρολόγιο της γραφομηχανής ή δεν είχε άλλη επιλογή πέφτοντας σοβαρά
τραυματισμένη και παραδόθηκε; Οι μύγες έχουν εννιά μέρες ζωής και το ξέρουν. Είναι συνειδητοποιημένες πως θα συμβεί το μοιραίο!
Οι περισσότερες αυτοκτονούν την ένατη μέρα σε ένα φλιτζάνι καφέ, στον ιστό μιας
αράχνης, στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου ή προκαλούν για να καταλήξουν πολτός από
το χτύπημα μιας μυγοσκοτώστρας. Άραγε οι μύγες έχουν νόηση; Σε τι είδους ειδικό
θα πρέπει να απευθυνθώ για να μου το εξηγήσει;
Σε ένα μόνο ουσιαστικά απορώ: Πώς καταφέρνει τόσος κόσμος να
μη συνειδητοποιεί την κατάστασή του, να είναι έρμαιο ξένων και ντόπιων συμφερόντων
και να μην αντιδρά!