ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ' εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.
Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη,
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους,
Στολίζω με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα,
πλέκω με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω
Μανόλης Αναγνωστάκης
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Ήταν ένα δύσκολο πρωινό, με δύσκολες διαπραγματεύσεις για
οικονομικές συμφωνίες. Η αλήθεια είναι πως υπήρχε το προσχέδιο και πως οι άλλοι
θα παραδινόντουσαν άνευ όρων. Το επάγγελμα του τοκογλύφου είναι θέμα ισχυρής
ψυχολογίας. Αρκεί να είσαι σκληρός και αδίστακτος, να μην επηρεάζεσαι
συναισθηματικά, να μη λυπάσαι. Είναι και θέμα εμπειρίας, και την έχουν. Έχουν
καταστρέψει τόσες χώρες! Όμως όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία.
Πέρασε η ώρα και τους πήρε το μεσημέρι…
Ταχτοποίησαν τους φακέλους τους με τις υπογεγραμμένες
συμφωνίες και τράβηξαν κατά του Ψυρρή για να γευματίσουν. Έφαγαν φάβα και κολοκυθοκορφάδες
για ορεκτικό, χέλι ψητό στα κάρβουνα και μύδια γιαχνί με ψιλικά για κυρίως γεύμα,
σάμαλι με παγωτό γαρνιρισμένο με θρυμματισμένα μύγδαλα και κανέλα
για επιδόρπιο. Είχανε πιει και κάτι ούζα νωρίτερα στις διαπραγματεύσεις, είχανε
φάει και κάτι τυρόπιτες, κάτι μπουγάτσες, κάτι τουλούμπες, κάτι σπανακόπιτες,
κάτι πεϊνιρλί για πρωινό, περάσανε και
κάτι αλλοδαποί τουρίστες «γεια σου» τύπου Σισέ με φούστα, κάτι καρναβαλιστές
χίπηδες, ο παπά-σούζας με Harley,
και τους πήραν τα ντουμάνια. Τους έπεσε και το φαί βαρύ, ήτανε κι η φάβα με
μπόλικο κρεμμύδι και μπούχτισαν.
Στο ξενοδοχείο έπεσαν σε κώμα. Όχι στο κόμμα, που νωρίτερα διαπραγματευόντουσαν
με τον εκπρόσωπό του και κατ’ επέκτασιν και εκπρόσωπο της κυβέρνησης αλλά αυτό
που λέμε «τ’ ανάσκελα».
Στον ύπνο τους είδαν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Άρη
τον Βελουχιώτη να βροντοφωνάζουν «γιούρια,
πάρτε τους φαλάγγι.» Πετάχτηκαν φοβισμένοι. Ευτυχώς ήταν εφιάλτης και το ξεπέρασαν
γρήγορα. Είχε περάσει και η ώρα, έπρεπε να δώσουν συνέντευξη τύπου στα ελληνικά
μέσα ενημέρωσης.
Η σειρήνα του ασθενοφόρου βαρούσε δαιμονισμένα. Ένας ακόμα αλλοδαπός
απεργός πείνας μεταφέρεται λιπόθυμος με καρδιολογικά προβλήματα στο νοσοκομείο.
Διεκδικεί πολιτικό άσυλο διακινδυνεύοντας την ίδια του τη ζωή!
Η τηλεόραση δείχνει τον υπουργό υγείας να δηλώνει: «βόμβα λοιμώξεων οι απεργοί.»
Το βράδυ, στη συνέντευξη τύπου, πολύχρωμα παπαγαλάκια
πετούσαν στον αέρα.
Οι καρναβα-ληστές είχαν κυκλώσει το τετράγωνο μπερδεμένοι με
αλλοδαπούς προσκόπους και το Ροδόλφο που μεταμφιέστηκε σε Αδόλφο και κατέληξε σε
Γκόλφω…
-Θα πρέπει να πουλήσετε
τα πάντα. Όλα εκτός από τα αρχαία
σας μνημεία.
Δεν θα ήταν φαίνεται ενήμεροι για το σχεδιασμό σκουπιδότοπου
στο Λαύριο.
Τα βάλανε με τους απεργούς, τους ιδιωτικούς και τους
δημόσιους υπαλλήλους,
μ’ αυτούς που δεν πληρώνουν τα διόδια, εισιτήριο στα
λεωφορεία, μ’ αυτούς που δεν χρησιμοποιούν
ληγμένα προφυλακτικά, μ’ αυτούς που δεν βάζουν στο σουβλάκι με πίτα τζατζίκι,
με το Μιραλάς. Ζήτησαν πενήντα δις και
ύστερα έφυγαν …..
Η κυβέρνηση ήταν απούσα. Πάντα θα είναι απούσα. Τι να πούνε
οι νενέκοι…..
Κι ήρθαν τα άγρια μεσάνυχτα και κυλούσε η ώρα και την τρίτη
πρωινή, την ώρα που γυρίζουν για ύπνο τα φαντάσματα, οι βρικόλακες κι ο
Μητσοτάκης, βγήκε εκείνο το βλαμένο που
μοιάζει λες και το ’χει μαγκώσει τάβλι και που έχει την ιδιότητα του
κυβερνητικού εκπροσώπου να διαψεύσει τα προσυμφωνημένα.
Οι τοκογλύφοι ζήτησαν συγνώμη, έφταιγε λένε η φάβα και τα ντουμάνια
των αλλοδαπών, όμως όλοι ξέρουμε πως το κλειδί
είναι κάτω απ' το χαλάκι…… 