ΜΙΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε.
Έτσι δεν πονάμε κι έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα θα πει. Να ’ρχεται ανατροπή.
Οι καιροί να στη φέρνουν. Τα μυαλά σου να γδέρνουν.
Να ζητάς να κουρνιάσεις. Και να βρίσκεις οάσεις.
Στις ψυχώσεις των άλλων. Που έχουν για περιβάλλον.
Ίδιες φάτσες με σένα. Γόνατα λυγισμένα. Όνειρα ξεχασμένα.
ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Σαν σίφουνας έσκασε
το νέο στα βραδινά δελτία ειδήσεων πως «αυτός που έδειχνε τον ήλιο με το
δάχτυλο δεν ήταν ο Θεός». Οι πληροφορίες του δημοσιογράφου ήταν έγκυρες ή
τουλάχιστον αυτό έδειχνε μέχρι τώρα με τα μεγάλα και πολύπλοκα ρεπορτάζ του ακόμα και για δύσκολα εθνικά
θέματα.
Το επαγγελματικό του
κύρος και η εμπειρία του δεν θα του επέτρεπαν να πέσει σε λάθος πληροφορίες,
που σημαίνει πως τις είχε διασταυρώσει από πολλές άλλες πηγές. Και για να βγάλει τέτοιο θέμα στον αέρα ήταν εντελώς
σίγουρος.
Ένας κρύος ιδρώτας έλουσε
τους κατοίκους της μικρής χώρας, ένας φόβος για το αύριο, μια ανασφάλεια για
την αλλαγή των δεδομένων, μια αβεβαιότητα για το μέλλον. Είναι σαν να λες σε έναν
Γαλάτη πως ο ουρανός δεν θα πέσει στο κεφάλι του, είναι σαν να λες σε έναν Παναθηναϊκό
πως θα πάρει το πρωτάθλημα, είναι σα να λες σε έναν Σκωτσέζο να πιει JACK DANIELS.
Κάπως έτσι ένοιωσαν οι φοβισμένοι πολίτες.
Τα πράγματα θα άλλαζαν τραγικά. Τίποτα δεν θα θύμιζε τα
συνηθισμένα, την ανία μας, την πλήξη μας, την μιζέρια μας. Η κυρά Κατίνα δεν θα ’φτιαχνε πια ντολμαδάκια, οι Κνίτες θα
χάνανε τον ρόλο τους κι ο Καμίνης δεν θα
ήταν ο δήμαρχος Αθηναίων. Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ δεν θα κυνηγούσαν
αγριογούρουνα αλλά Στρουμφάκια κι ο
Τιμόν κι ο Πούμπα θα ήταν ειδικοί συνεργάτες
του Σαμαρά.
Η αριστερά θα ένωνε τις δυνάμεις της και θα πρότεινε «πρόγραμμα
εξουσίας».
Πλησίαζε το βράδι. Η ρουτίνα δεν θα επαναλαμβανόταν με τις προληπτικές προσαγωγές, τα σκουπίδια θα
στόλιζαν τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα της πόλης, η γρίπη δεν θα αύξανε
τα θύματά της, κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρότεινε αύξηση των συντάξεων.
Ήταν κι ένα σουξέ στο σκυλάδικο «τα πάντα ρει» που φόβιζε
τις αρχές.
Τα «καινούργια συνθήματα» θα επηρέαζαν τις συνειδήσεις ενώ αυτοί
επιδίωκαν πάντα τα σταθερά, τα στάσιμα, τα σίγουρα. Μην ξεφύγουμε και απ’ τα
συνηθισμένα.
Δεν υπάρχει όμως στάνταρ στο ΠΡΟ-ΠΟ κι όλοι έχαναν τα
σίγουρα….
Από την άλλη ήταν και η δυσφήμιση από τις άλλες χώρες με τα
ομόλογα, η πράσινη οικονομία που δεν τους ήταν κατανοητή, ο μαλάκας που θέλει να γίνει δήμαρχος, ο Ολυμπιακός που θα περάσει στους δεκάξι του champions league, η Ντόρα που πήρε τα
βουνά και κουφάθηκε, η σύνοδος κορυφής για την ένταξη της Τουρκίας στην
Ευρωπαϊκή Ένωση, όλα αυτά και πολλά άλλα που δεν μπορούν να βοηθήσουν, να
συνθέσουν μια απόφαση κι ένα αποτέλεσμα
Κάπου εκεί έμπλεξαν και κάτι πολυκατοικίες, κάτι κοινόβια,
κάτι έμποροι ναρκωτικών, κάτι αλλοδαποί αναρχικοί, η Παπαρήγα με σορτς, μερικές
νέες γεύσεις Jacobs με άνηθο, με σέλερι και θυμάρι, ήταν και κάτι αυθαίρετα οικόπεδα
γύφτων σε δασικές εκτάσεις και μπερδεύτηκαν
περισσότερο. Τελικά ο δημοσιογράφος βγήκε σαστισμένος στο μεταμεσονύχτιο δελτίο ειδήσεων να αποκαταστήσει την αλήθεια. Όλα οφείλονταν σε μια μύγα που παρενέβη στον κομπιούτερ και άλλαξε τα στοιχεία, όπως στη γνωστή κινηματογραφική ταινία «Brazil».
Η αλήθεια είναι πως «O Θεός είναι αυτός που δείχνει τον ήλιο με το δάχτυλο»
«Μην φοβάστε, τίποτα δεν θα αλλάξει…»
