ΜΑΣΚΑ
Σε Διονυσιακή γιορτή
το πρόσωπο του Διόνυσου έκλεψε,
και ο ίδιος θεός
φώναζε πως ήταν.
Ο ιερέας θεός εγένετο
κι ήταν θεός.
Ο άντρας γυναίκα
παρίστανε και ήταν γυναίκα, θεά, μέδουσα
Το προσωπείο πρόσωπο
γίνεται κι έτσι με κάνει να γελώ,
να ονειρεύομαι, να
κλαίω, να κρύβομαι, η να φαίνομαι.
Να δείχνω με τόλμη
ό,τι η ιστορία δεν θέλησε να καταγράψει.
Και με τη δύναμη που
ένα έργο τέχνης αποκτάει,
καταγράφει πολιτισμό.
Από την απλή
μουτσούνα στο καρναβάλι της Θράκης
ως τη μάσκα θανάτου
του Αγαμέμνονα
Κι έτσι αλλάζοντας
πρόσωπα
θα δυναμώσω τα
κείμενα των τραγικών ποιητών
στην κωμωδία και στο
δράμα.
Μορφή θα δίνω στο
καλό και στο κακό!
Θα γίνω τέρας,
μάγισσα και ξωτικό,
Αζτεκος,Ίνκα, Μάγια,
ινδιάνος της Αλάσκα.
Θα γίνω μασκαράς στην
πλατεία του Σαν Μάρκο,
στο καρναβάλι του Ρίο
και στα βουνά των Άλπεων.
Δύτης και σφουγγαράς
στην Κάλυμνο.
Με μάγους και Παπούα
στη Νέα Γουινέα
Γιατρός, Ζορό και
ηθοποιός της παντομίμα.
Σε μαγικούς χορούς
και τελετές στη Σπάρτη
τιμώντας την Αρτέμιδα.
Και σε γιορτές
κρασιού με Σάτυρους και με μαινάδες.
Στην Ιαπωνία με το
θέατρο του Νο και τα Καμπούκι
Και με τις μάσκες
ομορφιάς στα ινστιτούτα.
ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
