ΤΟ ΜΕΝ ΠΝΕΥΜΑ ΠΡΟΘΥΜΟΝ Ο ΔΕ ΜΑΡΞ ΑΣΘΕΝΗΣ

      ΤΟ ΜΕΝ ΠΝΕΥΜΑ ΠΡΟΘΥΜΟΝ

             Ο ΔΕ ΜΑΡΞ ΑΣΘΕΝΗΣ

Χαμήλωσε 

Από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα

Δεν διακρίνεται η αλήθεια

Χαμήλωσε

Μην σφίγγεις

Τα χρώματα πολύ μη σφίγγεις μες τη χούφτα σου

Δε βλέπεις που το κόκκινο θέλει να δραπετεύσει

Ξεκρέμασε

Τις φλόγες απ’ τις υψικάμινους ξεκρέμασε

Και τη σκουριά των καραβιών από το λαιμό σου

Και πήγαινε

Και πήγαινε ανάμεσα τους, πήγαινε

Με το πουκάμισο σου ανοιγμένο

                                                                                      ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό των Ελλήνων

Κύριε πρωθυπουργέ, συγκινητική ήταν η ομιλία σας για την αντιμετώπιση της οικονομικής  κρίσης. Ιδιαιτέρα, όταν αναφερθήκατε στους μισθωτούς που σας συναντούν στο δρόμο και σας προσφέρουν το μισθό τους.
Μου θυμίζει παλιές ένδοξες στιγμές του έθνους μας: Τεπελένι, Κορυτσά, Άγιοι Σαράντα και το πανευρωπαϊκό στην Πορτογαλία.

Αισθάνομαι όμως ενοχές και τύψεις γιατί δεν μπορώ να ανταποκριθώ με τη θυσία του μισθού μου. Είμαι ελεύθερος  επαγγελματίας… Εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες  αντιμετωπίζουμε τo ΦΠΑ, 
τα λουκέτα, τα χρέη στο ασφαλιστικό ταμείο και στις τράπεζες. Ξέρετε, οι περισσότεροι είμαστε ανασφάλιστοι (χωρίς γιατρούς και φάρμακα) λόγω οικονομικών εκκρεμοτήτων με τα ταμεία. 
Επίσης αντιμετωπίζουμε  το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων των πελατών, τους  έμμεσους φόρους, τη λιτότητα, τους ελέγχους από τους ισχυρούς της Ε.Ε. και νιώθουμε έντονα στο πετσί μας την οικονομική κρίση, που θα επιδεινώσει την ακινησία της αγοράς.

Αλλά καλύτερα! Να κλείσουν επιτέλους τα μικρομάγαζα που δεν έχουν καλά-καλά ταμειακή μηχανή ώστε να τους ελέγχετε από τη φοροδιαφυγή και στη θέση τους επιτέλους να έρθουνε οργανωμένα πολυκαταστήματα των πολυεθνικών, που θα πουλάνε από προφυλακτικά με γεύση φράουλα μέχρι αυτοκίνητα και κότερα.

Έτσι θα κάνουμε οικονομία και στη βενζίνη. Δεν θα παίρνουμε αλλού εφημερίδα και τσιγάρα 
και αλλού ψωμί και κουλούρια, αλλού ρούχα και παπούτσια. Σ’ ένα μέρος όλα. 
Και έτσι θα είναι ικανοποιημένη και η Μέρκελ.

Επιτρέψτε μου όμως να προσφέρω από το υστέρημά μου για τη σωτηρία της χώρας  μας μια  
Αγγλική λίρα παλαιάς κοπής, που μου έκανε δώρο η γιαγιά μου στα βαφτίσια μου, μια φλοκάτη πράσινη ελαφρώς μεταχειρισμένη, ένα γιαούρτι ληγμένο από την εποχή της υπογραφή της απογραφής από τον υπουργό Οικονομικών Αλογοσκούφη, το δίσκο του Τζίμη Πανούση, Vivere Pericolosamente, ένα κουτί Friskies (μου έμειναν από το σκύλο μου που αυτοκτόνησε για αισθηματικούς λόγους), ένα αγαλματίδιο από το μουσείο  Περγάμου στο Βερολίνο, την ταινία 
σε μορφή DVD  «Το παλαμάρι του βαρκάρη», ένα αυτόγραφο του Τσαλίκη, ένα κουτί Μακεδονικού χαλβά με γεύση πορτοκάλι και σοκολάτα, δυο προφυλακτικά ληγμένα (δεν πρόλαβα να τα αξιοποιήσω),  ένα κασκόλ του Θρύλου καθώς και μια αφίσα του Ομπάμα. Επίσης την εθελοντική μου κατάταξη στον ελληνικό στρατό για το Αφγανιστάν. Αν δε με χρειάζεστε για το στρατό να με ενημερώσετε έγκαιρα  μήπως και προλάβω να ζητήσω πολιτικό άσυλο στη Ρωσία. 

«Στη Μόσχα Αδελφές μου, στη Μόσχα!»                                                     

                                                        
                                                        Μετά τιμής, εκτιμήσεως, 

                                                       συμπάθειας και θαυμασμού

                                                       Ο ίδιος

Τι όμορφα που θα ’τανε ό,τι επιθυμείς να απλώνεις το χέρι και να το παίρνεις. 
Να, όπως ένα μήλο, ένα πορτοκάλι. Να μη χρειάζεται να στερηθείς ή να διεκδικήσεις. 
Απλά να απλώνεις το χέρι σου 

και να το παίρνεις……….

Να μη δουλεύεις και όλη μέρα να λιάζεσαι, να απολαμβάνεις τη φύση και τα αγαθά της. 
Μακριά από τα κομπιούτερ, τις τηλεοράσεις, τα αυτοκίνητα, τις ηλεκτρικές σκούπες και τα κομπρεσέρ. 
Να μην περιμένεις να φτάσεις στα 67 σου (αν δεν τα ’χεις τινάξει μέχρι τότε…) για μια σύνταξη πείνας, που δεν θα σε φτάνει καλά-καλά για να πληρώσεις τα πάγια και τα φάρμακά σου, που κι αυτά καταλήξανε να γίνουν πάγια….

Κάπως έτσι έπλασε ο Θεός τις προνομιούχες μαϊμούδες που απλώνουν το χέρι και παίρνουν 
τις μπανάνες, σκύβουν στην πηγή και πίνουν νερό, ζουν στα δέντρα και δεν πληρώνουν ενοίκιο, χαίρονται τον έρωτα και τη ζωή. Ενώ εμείς πληρώνουμε ενοίκιο, φως, νερό, τηλέφωνο, λογιστές, εφορίες, ασφάλειες, σούπερ μάρκετ, ρούχα, αξεσουάρ και τα γαμησιάτικα των πολιτικών.

Το μεν πνεύμα πρόθυμο ο δε Μαρξ ασθενής, όπως θα έλεγε και ο γλωσσοπλάστης και φιλόσοφος Φατσέας.

Κάποια όμως κατάρα μας βαραίνει να ζούμε τόσο άδικα.

Φταίει το προπατορικό αμάρτημα; Φταίει ο καπιταλισμός; «Φταίει το ζαβό το ριζικό μας; Φταίει ο Θεός που μας μισεί; Φταίει το κεφάλι το κακό μας; Φταίει πρώτα από όλα το κρασί; Ποιος φταίει; Ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το βρε και δεν τόπε ακόμα.»*

Τι να φταίει όμως που από καθαρές ευθύνες πολιτικών και κυβερνήσεων καλείται

ο ελληνικός λαός να αποπληρώσει το χρέος; Θυμάστε το θεατρικό του Ντάριο Φο

«Δεν πληρώνω δεν πληρώνω…»; Αυτή είναι  η σωστότερη  λύση.

Αφού πρώτα κατασχεθούν οι περιουσίες των πολιτικών που διαχειρίστηκαν τα οικονομικά του κράτους και αύξησαν το χρέος, αφού πληρώσουν τις κομπίνες, τις ρεμούλες, τις μίζες και τα σκάνδαλα, αφού καταλήξουν εκεί που τους αξίζει….

Αφού τους φορέσουν οριζόντιες ρίγες σαν τους Νταλτον, για να μην πω και «πίσσα με πούπουλα».

Μόνο τότε έχουν δικαίωμα να ζητούν από τον ελληνικό λαό τη συμμετοχή του.

Αρκετά έχει περάσει τούτος ο λαός με «παραμύθι την ελπίδα» για την αλλαγή.

Μια ζωή, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου «μονόπλευρη λιτότητα» και θυσίες ζητούν.

Βάλτε και σεις καμιά φωνή να φοβηθούνε οι άνανδροι. Είναι δειλοί, απατεώνες και καρεκλοκένταυροι. Και σεις πρέπει να ξέρετε πως τίποτα δεν αλλάζει με την παθητικότητα 

και την τηλεόραση.

Αν δεν αντιδράσετε  «ΕΙΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΣΑΣ!»

*Απόσπασμα από τους «Μοιραίους» του Κώστα Βάρναλη