ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ

Σ’ αυτό το χώρο κάτι μου φέρνει
ρίγη γλυκιάς αδιαφορίας
Δεν τρέχει τίποτα έξω από μένα
ζω στο δικό μου μικρό παράδεισο
Σ’ αυτό το χώρο όλα μας φέρνουν
ρίγη ηδονής, ρίγη ευτυχίας
Δεν τρέχει τίποτα γύρω από μας
κανένα ίχνος ανησυχίας
Κλείνω τ’ αυτιά μου σε κάθε ψέμα
που μου ξυπνά φόβο παράλογο
Είμαι περήφανος που ζω σαν τον καθένα
στην αυτοκρατορία των ανάπηρων

                                                                             
                                                                   ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ο αυτοκράτωρ Αντώνιος έκατσε σπίτι να ξεκουραστεί. Έφτιαξε καφέ και ετοιμαζόταν να βάλει στο DVD την ελληνική ταινία «Ο Πίπης ο αχτύπητος».

Η ώρα ήταν 10.00 μμ. Γέλασε πονηρά στον καθρέφτη, ανασήκωσε το ποτήρι και ευχήθηκε «εις υγείαν» στον εαυτό του.

Σήκωσε το ακουστικό από τη συσκευή και σχημάτισε τον αριθμό τηλεφώνου του υπασπιστή Φώτιου.

- Έλα Φώτη, μην πας από τώρα. Θα πάμε κατά τις δώδεκα. Άστους να φαγωθούνε.

Δεν υπάρχει λόγος να φθείρεις την εικόνα σου. Σε έχω για τα ψηλά πατώματα

«Αν ζητήσεις να πεθάνω και να πέσω στον γκρεμό

ευχαρίστως θα το κάνω, για να δεις πως σ’ αγαπώ.

Εσύ ό,τι πεις, εσύ ό,τι πεις θα κάνω, ναι, λόγω τιμής!» ακούγεται από την άλλη γραμμή.

-Τι κάνεις στο σπίτι; (του είχε τηλεφωνήσει στο σταθερό). Δεν πιστεύω να βλέπεις βουλή.

-Όχι έχω βάλει στο DVD την ελληνική ταινία «Ο Πίπης ο αχτύπητος»

- Για αυτό σε εκτιμώ Φώτη μου, για τις γνώσεις σου, την αισθητική σου και το γούστο σου. (κοιτάζεται στον καθρέφτη και καμαρώνει το είδωλό του)

-Ξέρεις, αύριο ο Αντιδήμαρχος Αθανάσιος δε γιορτάζει και δε δέχεται σπίτι. Έχουμε κανέναν άλλο Αθανάσιο;

- Τον Αθανάσιο Διάκο.

Ο Ευάγγελος ίδρωνε και ξεΐδρωνε. Του την είπε και ο Τσιπρας με την αυτοϊκανοποίηση και την αυτογελοιοποίηση.

Αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να πέσει η κυβέρνηση, οι βουλευτές της Ν.Δ. θα τον είχανε στείλει στη σέντρα, στη βούλα του πέναλτι, στον Καιάδα.

Του Αντρέα του αλλάξανε τα χάπια. Το βασικό συστατικό τού δημιουργεί σύγχυση. Η σύγχυση τού δημιουργεί προσωρινή αμνησία και αποποίηση του παρελθόντος. Διαφωνεί με το ΔΝΤ και τις εντολές του, που ο ίδιος εκτέλεσε ως υπουργός εργασίας και ως υπουργός υγείας. Οι «νίπτω τας χείρας μου» δεν μπορεί να τα φορτώνουν όλα στο χαζο-Γιώργο. Είναι συνυπεύθυνοι για όλα όσα έχουν συμβεί.

Το ότι αλλάζεις κόμμα και παραμύθι στον κόσμο, δε σημαίνει τίποτα. Παραμένεις ο ίδιος. Κι ας κάνεις ριζική αποτρίχωση. Κι ας βαφτείς και κόκκινος με πουά.

«Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς»

«Γιατί μου φέρθηκες σαν να ’μουνα αράπης,
δεν δικαιώμουνα και εγώ λίγης αγάπης;»

Φανταστείτε να βγει η Διαμαντοπούλου αύριο και να μας πει « Γεια σας! Είμαι η Μάγια, η μέλισσα.» Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να την πιστέψουμε; Ή να της πούμε δε μπα να ’σαι κι ο Νταλάρας, φρικιό πρέπει να πληρώσεις για όλα όσα έκανες …

Δε ζούμε. Επιβιώνουμε με το ζόρι.

Οι κοινωνικές εντάσεις αυξάνουν, η αιθαλομίχλη αυξάνει, η μετανάστευση αυξάνει,

η ανεργία αυξάνει, οι αυτοκτονίες αυξάνουν, η εγκληματικότητα αυξάνει, οι ταξικές αντιθέσεις αυξάνουν. Η τρομοκρατία χτυπάει το γραφείο του Σαμαρά, στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας δείχνοντας πως μπορεί. Χτυπάει σε εμπορικό κέντρο δείχνοντας πως μπορεί. Επιτέλους, πού οδηγούμεθα; Πού βαίνομεν και πού μας πάει το πουλμανάκι;