ΦΩΤΙΑ

ΦΩΤΙΑ

Ούτε καιρός για τελετές στεφάνια και λουλούδια
για ψαλμωδίες χριστιανικές για πένθιμα τραγούδια
μόνο γενναίοι τυμπανιστές να’ ρθουν να παίξουν ως αρμόζει εδώ
μπροστά σ’ αυτό το θάνατο που δε ζητάει συγγνώμη.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά σου τραγουδάω Αντώνη.
Σαν έτοιμος από καιρό που αναβολή δεν παίρνει
σαν έτοιμος για εκδίκηση το νόημα με βαραίνει
μέγα ανατρίχιασμα βουβό σαν πύρινο σεντόνι σε τύλιξε
που η λάμψη του ως τα μάτια μου φτάνει και με τυφλώνει.
Κι όπως η σκέψη μου γυρνάει σαν φλογισμένη ρόδα
εκεί βαθειά στου λογισμού τ’ απόκρυφα λημέρια
σ’ αιώνες πίσω σκοτεινούς με πας καθώς ακίνητος μοιάζεις
αρχαίο φλεγόμενο άγαλμα στων χριστιανών τα χέρια.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά σου τραγουδάω Αντώνη.

                                                               ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«Ο Αντώνης Βεζιρτζής γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1950. Υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της γλυπτικής που εμφανίστηκαν στη δεκαετία του 70,

ο πρόωρος όμως θάνατός του (αυτοπυρπολήθηκε στις 12 του Σεπτέμβρη του 1981) στέρησε τη δημιουργική του πνοή από την εξέλιξη της νεοελληνικής γλυπτικής.» Δημήτρης Παπαστάμος 1984

Θυμάμαι τα λόγια του Αντώνη. Δύσκολοι καιροί για καλλιτέχνες. Εδώ δεν μπορούν να επιβιώσουν οι απλοί άνθρωποι…

                                        Τρέξτε σύντροφοι, ρόδες, πόρτες, πολυθρόνες,

να πάρτε, να στήστε τα καλύβια σας.
Ξηλώστε λαμαρίνες για την σκεπή,

γυαλιά, σωλήνες, καζανάκια, κουρτινάκια.
Εξαφανίστε τα συντρίμμια σιγά σιγά.

Πάρτε όσα σας χρειάζονται. Δικά σας όλα.*

Δημοσιεύτηκε σε πρωτοσέλιδο πρωινής εφημερίδας η φωτογραφία του αυτοκράτορα Αντώνιου και γύρω του ζωγραφισμένες χρωματιστές πεταλουδίτσες, κουνελάκια, σκιουράκια και λαμπρίτσες. Το ύφος ήταν σε στυλ «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» ή αλλιώς «του αλόγου τα κουδούνια». Λες και τον είχαν διακτινίσει από τα Μάταλα τη δεκαετία του εβδομήντα ή από εξώφυλλο των Sweet Smoke ή των Jefferson Airplane

Η είδηση πως αυτοπυρπολήθηκε 50χρονος στα Βριλήσσια μπροστά στα μάτια του έντρομου πλήθους με συγκλόνισε. Αργότερα πληροφορήθηκα πως ήταν τρία χρόνια άνεργος. Αναζήτησα την είδηση στο διαδίκτυο και βρήκα τόσα πολλά. Όπως αυτοπυρπολήθηκε 20χρονη απολυμένη στα Μελίσσια Αττικής. Αυτοπυρπολήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μπροστά στην τράπεζα Πειραιώς, γιατί η τράπεζα απειλούσε πως θα του πάρει το σπίτι. Αυτοπυρπολήθηκε 63χρονος στο Αιγάλεω γιατί δεν του έφταναν τα λεφτά της πενιχρής του σύνταξης για να ζήσει.

Το περιστατικό του Αντώνη ήταν «φορτισμένο απ’ την καλλιτεχνική του ευαισθησία». Σήμερα όμως
τα περιστατικά είναι πολλά. Ο Αντώνης έγινε ύμνος από το φίλο του, το Δήμο Μούτση. Σήμερα είναι χιλιάδες οι αυτοκτονίες κάτω από συνθήκες ανέχειας και μαρασμού. Σαν τι πρέπει να γίνει; Τι θα πρέπει να γίνει με το διακτινισμενο φρικιό από τα Μάταλα, που πλέει σε πελάγη ευτυχίας;

Μου αρκούσε «Το ημερολόγιο», η Μπωντλαιρική αυτή προσευχή του Χρήστου Θηβαίου για να μου φτιάξει τη βραδιά. Όμως ο Ηρακλής με προσγείωσε στην πραγματικότητα. - Να τους χαίρεσαι τους φίλους σου!

- Αντελήφθην, δηλαδή κατάλαβα. Μη φοβού. Θα τους αλλάξω.

Τα στάσιμα μυρίζουν. Το προηγούμενο δευτερόλεπτο είναι παρελθόν.

Οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται κι ζωή συνεχίζεται. Πάμε για άλλα.

Την επόμενη μέρα φράουλες και αίμα στην Μανωλάδα. Τους πυροβόλησαν οι επιστάτες γιατί ζήτησαν τα δεδουλευμένα. Άγρια Δύση πριν από τον εμφύλιο Βορείων και Νοτίων.
Τι σας φταίνε οι εργάτες από το Μπαγκλαντές;

Εμείς κάνουμε «δουλεία» δηλώνουν στο μεγαλοδημοσιογράφο του ΣΚΑΙ.

Αργότερα συνωστισμός και κορναρίσματα στη Μητροπόλεως. Μαύρες σημαίες. Μπροστάρης
ο φίλος μου ο Νίκος με καθαρό βλέμμα, με καθαρό χαμόγελο.  
«Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι. Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος»**

Από τις ντουντούκες ακούγεται το τραγούδι των Θεοδωράκη- Καμπανέλλη

λες και γράφτηκε για την περίσταση

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Σύντροφε Νίκο Θα νικήσουμε!!!

* Αντώνης Βεζιρτζής **Γιάννης Ρίτσος