ΤΩΡΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ;

ΤΩΡΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ;

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά, δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

                                                                                        ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Ή εντός ή εκτός των τειχών βρίσκεσαι, η κατάσταση παραμένει ίδια. Είσαι ή εγκλωβισμένος ή παραπεταμένος. Όπως ένας ανατολικογερμανός, που όταν έπεσε το τείχος του μίσους στο Βερολίνο, ξεφυλλίζοντας τις διαφημίσεις, αγόρασε καινούργιο αυτοκίνητο, πήρε στεγαστικό δάνειο, κοστούμι και γραβάτα για την κωλότσεπη, βάζοντας ενέχυρο τη μικρή του καλύβα, που εκπροσωπούσε συμβολικά την κατάρρευση του σοσιαλισμού. Και τώρα «ανήκοντας εις την δύσιν» του τα πήρε όλα η τράπεζα γιατί δεν κατάφερε να ξοφλήσει το στεγαστικό του δάνειο. Μαζί, του πήρε και την καλύβα που είχε βάλει ενέχυρο. Τώρα κοιμάται στα παγκάκια φορώντας την γραβάτα στην κωλότσεπη.

Εντός των τειχών είναι και ο μικρό-ομολογιούχος στην Ελλάδα. Βλέπεις αυτός δεν ανήκει στο Γερμανικό, το Αγγλικό ή το Αμερικάνικο Δίκαιο να του εξοφληθεί το ομόλογο εξ ολοκλήρου. Και έπειτα ακούει στο χαζοκούτι το Στουρνάρα να λέει με θράσος σε ερώτηση που του έκανε εντός της βουλής ο Καμμένος, αν εξοφλήθηκε το ομόλογο «Δεν απαντώ γιατί δεν θέλω να απαντήσω.»

-Πρόσεξε το κείμενο. Καραδοκούν μορφωμένοι!

Βγήκες στον δρόμο κι άρχισες να σκούζεις και να λες
Πως γρήγορα κουράστηκες για `κει που `χες να πας
Μα οι βαλίτσες που φορτώθηκες είναι όλες αδειανές
Πες μου γιατί, πες μου γιατί,  γιατί τις κουβαλάς

Στη πρώτη ανηφοριά κλατάρεις κι αρχινάς να κλαις
Δεν γίνεται να φτάσεις λες `κει π’ άξιζες να πας
Μα οι βαλίτσες που φορτώθηκες είναι όλες αδειανές
Πες μου γιατί, πες μου γιατί,  γιατί τις κουβαλάς*

Εκτός των τειχών και ο Βραζιλιάνος πολίτης, που τα χρήματα του οικονομικού προϋπολογισμού του κράτους, ενώ θα έπρεπε να επενδυθούν στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια, στην κατασκευή εργατικών κατοικιών, στις μεταφορές, στην ανάπτυξη, επενδύονται τριπλασιαζόμενες στις φιέστες που δεν μπορεί να παρακολουθήσει από κοντά παρά μόνο από το χαζοκούτι.

Εκτός των τειχών και η σπουδάζουσα νεολαία στην Ελλάδα, άνεργη, ανασφάλιστη,

ανίκανη να αντιδράσει, μεταναστεύει για μια καλύτερη τύχη.

Κι εντός των τειχών οι Μουζαχεντίν: Άδωνις Γεωργιάδης και Κυριάκος Μητσοτάκης. Ανασχηματίστηκαν για να δώσουν λύσεις στα προβλήματα των εντός των τειχών.

Τα τείχη της Ιεριχούς έπεσαν με τον ήχο των σαλπίγγων των Εβραίων ιερέων….

Όμως εδώ δε λειτουργεί το μαντείο των Δελφών, που τον καιρό των ελληνοπερσικών πολέμων, μάντεψε ότι θα σώσουν την Ελλάδα τα ξύλινα τείχη.

Τι να σου κάνουν σήμερα τα ξύλινα τείχη; Οι εχθροί είναι και εντός.

Τώρα ποια να ’ναι η λύση;

Μια παγκόσμια ανερχόμενη τάση, που διαπερνά σαν άνεμος τα τείχη των σιδερόφραχτων καθεστώτων του κεφαλαίου, στην Αίγυπτο, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στη Βουλγαρία, στις ΗΠΑ, στην Ισπανία, στη Βραζιλία και αλλού, δημιουργεί μια ελπίδα ανατροπής.

Πολιτικοί και ξένοι. Χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη,
χωρίς ντροπή μεγάλα και ψηλά τριγύρω μας ύψωσαν τείχη.
Πολίτες. Και καθόμαστε και απελπιζόμαστε όλοι μαζί.
Άλλο δε σκεφτόμαστε: Το νου μας τρώει αυτή η τύχη,
διότι πράγματα πολλά έξω είχαμε να κάνουμε.
Πολιτικοί, συνδικαλιστές και πολίτες
Α! όταν έχτιζαν τα τείχη, πώς να μην προσέξουμε;
Αλλά, κρότο χτιστών ή ήχο δεν ακούγαμε.
Μας έκλεισαν έξω από τον κόσμο χωρίς να το καταλάβουμε. **

*Γιάννης Αγγελάκας

** Διασκευή στο ποίημα του Καβάφη «Τα Τείχη» από το Γιώργο Κ. Καπρινιώτη, επίτιμο Σχολικό Σύμβουλο Φιλολόγων