"Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει και το μαράζι δίχως αφορμή"
"Και σαν τους
άλλους χάθηκαν κι εκείνοι τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη παραμιλούν στην ακροθαλασσιά"
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη παραμιλούν στην ακροθαλασσιά"
"Και στ' ανοιχτά
του κόσμου τα καμιόνια θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή"
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή"
"Του κόσμου
ποιος το λύνει το κουβάρι ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά"
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά"
"Με δέσαν στα
στενά και στους κανόνες και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί"
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί"
"Ζητούσα τα
μεγάλα τα κυνήγια κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια και σαν κακούργο να με τιμωρείς"
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια και σαν κακούργο να με τιμωρείς"
”Τα δίχτυα που είχα ρίξει στο σκοτάδι τα φέραν καταπάνω μου οι καιροί.
Κι είδα τις έξι βρύσες μου σημάδι ληστές να τις φυλούν και θυρωροί.
Χρυσά κυπαρισσόμηλα στον Άδη και που κανείς ποτέ δεν ιστορεί.”
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
«Το σχήμα του γενιού, το περίγραμμα του προσώπου και τα
πλούσια κυματιστά μαλλιά δεν μπορούσαν να ανήκουν σε άλλον. Φορούσε πράσινη
στολή εκστρατείας στο χρώμα της ελιάς και ένα τζάκετ με φερμουάρ. Στα πόδια
φορούσε πράσινες ξεθωριασμένες κάλτσες και χειροποίητα παπούτσια. Καθώς ήταν
ντυμένος, δυσκολευόμουν να δω πού ακριβώς είχε πληγωθεί. Είχε δύο φανερές οπές
στη βάση του λαιμού και αργότερα, όταν καθάριζαν το σώμα, είδα μία ακόμη πληγή
στο στομάχι. Δεν αμφισβητώ ότι είχε πληγές στα πόδια και κοντά στην καρδιά,
αλλά δεν τις είδα. Οι γιατροί εξέταζαν τις πληγές του λαιμού και η πρώτη
μου αντίδραση ήταν να υποθέσω ότι έψαχναν για τη σφαίρα, αλλά στην
πραγματικότητα ετοίμαζαν το σωληνάκι που θα οδηγούσε τη φορμόλη στο σώμα για να
το συντηρήσει. Ένας από τους γιατρούς άρχισε να καθαρίζει τα χέρια του νεκρού
αντάρτη που ήταν καλυμμένα με αίμα. Αλλά κατά τα άλλα δεν υπήρχε τίποτε
απωθητικό στο πτώμα. Ο Τσε έμοιαζε ζωντανός. Τα μάτια του ήταν ανοιχτά και
λαμπερά, και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να του τραβήξουν το χέρι έξω από το
τζάκετ. Πρέπει να μην είχε πεθάνει πριν από πολλές ώρες και τη στιγμή εκείνη
δεν πίστευα ότι δολοφονήθηκε μετά τη σύλληψή του. Όλοι υποθέταμε τότε ότι
πέθανε από τις πληγές του και από έλλειψη ιατρικής φροντίδας τις πρώτες ώρες
του πρωινού της Δευτέρας.
Οι άνθρωποι γύρω από το πτώμα ήταν περισσότερο αποκρουστικοί από το νεκρό: Μια καλόγρια που δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελό της, κάποιες φορές γελούσε δυνατά. Αξιωματικοί που κατέφθαναν με τις ακριβές τους φωτογραφικές μηχανές για να απαθανατίσουν τη σκηνή.
Οι άνθρωποι γύρω από το πτώμα ήταν περισσότερο αποκρουστικοί από το νεκρό: Μια καλόγρια που δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελό της, κάποιες φορές γελούσε δυνατά. Αξιωματικοί που κατέφθαναν με τις ακριβές τους φωτογραφικές μηχανές για να απαθανατίσουν τη σκηνή.
Αργότερα έμαθα πως του έκοψαν το χέρι από τον ώμο για να
βαστήξουν ως ανάμνηση τα δακτυλικά του αποτυπώματα»
Βρεγμένοι οι στίχοι
στο χαρτί από τα δάκρυα. Τώρα τα δάκρυα βρέχουν το
πληκτρολόγιο. Είναι ο
φόβος και το βάρος για όλα όσα έχουν συμβεί. Είναι κι ο φόβος της επόμενης
μέρας. Ρέθυμνο 1979. Η αποχουντοποίηση στο στρατό δεν πέτυχε. Στρατιωτικά
παραγγέλματα από τα βάθη της Ασίας. Πα-κι-στάν Αφ-γα-νι-στάν κατ’ επανάληψιν από
τον καραβανά λοχαγό. Γύρω μου πρεζάκια, πρεζέμποροι, μαχαιροβγάλτες και γύφτοι.
Είναι βαρύ το τίμημα
για την επιλογή μιας ιδεολογίας, όπως βαρύ και το στίγμα μιας ανήθικης
διαγραφής. Τώρα, πώς θα αντιδράσουν τώρα; Θα ’ναι φίλοι ή εχθροί; Όλοι αυτοί
που δεν ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται ;
Η γενιά της ήττας
φορτωμένη με λάθη και ενοχές. Ξέσκισαν τις σάρκες τους για μια καρέκλα.
Κατηγόρησε ο ένας τον άλλο και αποδυναμώθηκαν.
Και εξακολουθούν κατ’
επανάληψιν. Σεπτέμβρης του 2013. Εκδηλώσεις για τη νεολαία με σπόνσορα γραφείο
κηδειών. Ο Έλληνας Μίκυ Μάους πέθανε στα σαράντα οκτώ του από αιφνίδιο θάνατο. Ανακοπή,
έμφραγμα, οικονομική κρίση, έλλειψη αγάπης, τρυφερότητας, κατανόησης, αποδοχής.
Έχει απόλυτο δίκιο ο Τσίπρας για τους Βλαχοδήμαρχους. Και λίγα τους λέει. Δεν
τους ζείτε από κοντά; Ο ρόλος του Κριαριού στο κοπάδι είναι ρόλος ηγέτη,
καθοδηγητή. Δεν ασκεί εξουσία, απλά ηγείται. Όταν προσπαθεί ένα πρόβατο να
φύγει, το γυρίζει πίσω. Στην περίπτωση όμως που θέλουν να φύγουν όλα τα πρόβατα
μαζί, σημαίνει ότι το κριάρι ήταν ανεπαρκές, άχρηστο, αχρείαστο και πως χάνει
το ρόλο του ηγέτη. Μετατρέπεται σε τράγο. Και ο καινούργιος του ρόλος είναι
να καταλήξει στην κατσαρόλα για ένα
πλούσιο βραστό.
Τα σούσια και οι
σουίτες δε θα μπορούσαν να έχουν με μένα
κοινό προορισμό. Κάπου κάναμε λάθος…στην ανταλλαγή. Στα τηλέφωνα και στις
διευθύνσεις…. Κάπου οι αναλύσεις…… μας οδήγησαν ….σε λάθος διαδρομές…