ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

Ένδοξο παρελθόν, αμβροσία, σουβλάκι
'Άγαλμα με μαγιό και τριγύρω γκαζόν
Εγώ, ήχος και φως, μπρος σε γκρουπ τουριστών,
ντίσκο στη διαπασών, με φωνάζουν γκαρσόν 
Capri c’est fini Τα θέρετρα σε φέρετρα μας κλείσανε 
Capri c’est fini για μια μακάβρια ατραξιόν τουριστική 
Capri c’est fini τι κάνει αυτή η γυμνόστηθη αλλοδαπή 
Capri c’est fini σέρφινγκ σε φέρετρο με κόκκινο πανί

                                                                                             ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«Όταν τρώει ένα γιαούρτι ένας βουλευτής είναι επίθεση κατά της Δημοκρατίας.

Όταν ψεκάζονται με χημικά 100.000 Έλληνες είναι απλά μια Κυριακή……»

Μια Κυριακή. Ποιος το περίμενε πως θα ’ταν Κυριακή! Άιντα!

Τα όσκαρ είχαν απονεμηθεί. Ο σκύλος από το «artist» είχε χάσει το βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου και έκλαιγε απαρηγόρητος. Στα σαλόνια των ιατρείων περίμεναν οι εντέκατοι. Στον πολιτευτή έπεσαν νομίσματα. Κανείς δεν διευκρίνισε αν ήταν ευρώ ή δραχμές, πενηντάλεπτα ή σεντς. Όπως και να ’ναι, είναι χαμένα λεφτά. Στη σέντρα, ενώ περίμεναν τη γυναίκα του τραγουδιστή, προέκυψε ο άντρας της κόρης του Δράκουλα. Το καρναβάλι τελείωσε τυπικά ενώ επί της ουσίας συνεχίζεται

επ’ αόριστον.

Όλοι αναρωτιούνται: Τις πταίει;

Φταίνε οι φαρμακοβιομηχανίες; Φταίνε οι συμβεβλημένοι που έριξαν τις τιμές;

Φταίει το ζαβό το ριζικό μας; Τα νεύρα του Λοβέρδου; Τα μουσαντά φάρμακα

από τις Ινδίες, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές; Τα φακελάκια; Ο όρκος του Ιπποκράτη; Ο ηλίθιος όχλος που δεν ξεσηκώνεται; Το μαλλί της Φρειδερίκης; (αλλιώς το λέγανε παλιά).Τα ακριβά φροντιστήρια; Το μεταπτυχιακό στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου; Οι συνδικαλιστές; Ο Μίκυ Μάους; Ο Μάο Τσε Τουνγκ; Τα ναρκωτικά; Τα επαγγελματικά στελέχη; Ο Μιραλάς; Η πολιτική προστασία; Ο Βλάσης το βλίτο; Οι διορισμένες μειοψηφίες; Οι ξένες δυνάμεις; Ο Ισίδωρος;

Τις πταίει τελικά;

Τι θα γίνει με τις παρενέργειες στην υγεία μας και στην οικονομία μας; Πόσες άλλες παρενέργειες μπορεί να αντέξει ο σύγχρονος Έλληνας; Μέχρι τώρα τροφοδοτούσαμε εξήντα χώρες με γενόσημα. φάρμακα απασχολώντας επιστημονικό και εργατικό δυναμικό. Τώρα πώς θα ανταγωνιστούμε χώρες που το εργατικό τους δυναμικό αμείβεται με εκατόν πενήντα δολάρια το μήνα; Τι άλλο μας περιμένει από τα συμφωνηθέντα και ψηφισθέντα μνημόνια; Μέχρι πού θα φτάσει η ανεργία και ο αριθμός των νεόπτωχων;

Προς ανάπτυξη πάμε ή προς διάλυση; Ποιος ταχυδακτυλουργός μετά τις εκλογές θα λύσει τα προβλήματα; Πόσο μπορεί να βοηθήσει το αναπηρικό καροτσάκι του Σόιμπλε και οι υποταχτικοί κυβερνώντες;

Συχνά πετάγομαι στον ύπνο μου, πνίγομαι και φωνάζω: «Μάνα, πού μας πάει το πουλμανάκι;» Τα λαμόγια είναι γύρω μου και τα ξέρω με τα μικρά τους ονόματα,

μιλάω μαζί τους στο τηλέφωνο. Η Κομισιόν θα ενισχύσει τους άσιτους και τους αστέγους. Δεν θα καταντήσουμε σαν τους Ασιάτες, που πουλάνε τα παιδιά τους, τα νεφρά τους, το κορμί τους για ένα κομμάτι ψωμί. Ούτε θα πεθαίνουμε σαν τους Αφρικανούς από έλλειψη φαρμάκων. Θα ’χουμε να τρώμε πατάτες γιαχνί από τα συσσίτια.

Ο μικρός Ούγκο προσπαθούσε να συναρμολογήσει το ρομπότ για να λαμβάνει μηνύματα από το υπερπέραν.

Το μονοφωνικό κασετόφωνο ψιθύριζε το παιδικό τραγουδάκι:

«Τρέχα μικρή χαζή Βασούλα πίσω απ’ τα αναψυκτικά, να μαζεύεις κέρματα,

για να μη βλέπεις τα μεγάλα λαμόγια που τσιμπάνε κατοστάρικα.

Φίδια της ίδιας μάρκας σε δουλεύουνε! Όπα!»

Μια παντόφλα με παίρνει ξώφαλτσα. Ήταν από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα.

- Ισίδωρε, πώς τόλμησες να αμαυρώσεις το ήθος και την αξιοπρέπεια της οικογενείας;

-Ισίδωρε, φέρε πίσω την παντόφλα!