THE MEETING IS OVER

THE MEETING IS OVER

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας.
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε.
Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε.  

                                                                        
                                                                          ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Η πομπή ξεκίνησε. Επικεφαλής είναι ο Πούτιν με τρίκυκλη Harley Davidson. Δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεότερος με μονόγκαζο. Ακολουθεί πλήθος λαού με μηχανοκίνητα. Όλοι αυτοί δεν είναι μισθοφόροι, δεν είναι εθελοντές, πραιτοριανοί, μαραθωνοδρόμοι. Δεν είναι οι αλλοδαποί παίχτες του Εργοτέλη ή του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Δεν είναι κυνηγοί κεφαλών που αναζητούν τον επικηρυγμένο Καντάφι, αγανακτισμένοι πολίτες του Συντάγματος. Είναι οι αγνοί οπαδοί του Πούτιν. Τελευταίος και καταϊδρωμένος ο γνωστός Γιώργος, πρωθυπουργός της Ελλάδος με ποδήλατο, που του κόβονται τα φρένα στην κατηφόρα και καταλήγει σε μια διαφημιστική πινακίδα. Όλοι χειροκροτούν γιατί νομίζουν πως είναι μέρος του show.

The meting is over. Οι Τροϊκάνοι μαζεύουν τους φακέλους τους. Υπηρεσιακός υπάλληλος τους ειδοποίησε πως η σύσκεψη έλαβε τέλος. Τι όμως ακριβώς είχε γίνει;

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στα μέσα της σύσκεψης αισθάνθηκε μια ελαφριά λιγούρα,

ζήτησε από τους Τροϊκάνους ένα μικρό διάλειμμα, κατέβηκε στο σουβλατζίδικο, παράγγειλε δώδεκα σουβλάκια με πίτα, τζατζίκι και κρεμμύδι. Πλήρωσε με ΦΠΑ 13% γιατί τα έφαγε στο πόδι, ήπιε μια κόκα κόλα, ρεύτηκε, η ανάσα του έβγαλε μια ανάμικτη μυρωδιά από σκόρδο και κρεμμύδι, κάτι σαν ποδαρίλα. Τότε σχημάτισε τον αριθμό του τηλεφώνου του γνωστού Γιώργου, Έλληνος πρωθυπουργού.

Για να θυμηθούμε όμως, πού βρισκόταν ο Γιώργος ο Έλλην πρωθυπουργός.

Είχε στουκάρει σε μια διαφημιστική πινακίδα στην προεκλογική συγκέντρωση του Πούτιν με τους μοτοσικλετιστές και είχε πάθει ελαφριά διάσειση. Είναι αυτό που λέμε «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Να μου πείτε, δεν την είχε και από πριν; Ναι αλλά τώρα είναι επίσημη και με γνωμάτευση γιατρού, που τον εξέτασε, όταν τον είδε τ’ανάσκελα.

-Έλα πρόεδρε, ο αντιπρόεδρος Β΄ είμαι. Οι Τροϊκάνοι μας ζητούν να πάρουμε νέα μέτρα. Τι να κάνω;

Λίγο η διάσειση, λίγο η μπόχα που τον πήρε από τα κρεμμύδια και τα σκόρδα, λίγο οι φωτοβολίδες από τη γιορτή του Πούτιν, λίγο η γενική θολούρα του μυαλού του τον έκαναν να απαντήσει:

- Διακόψατε τη σύσκεψη! Βυθίσατε το Χώρα!

The meeting is over.

Και τώρα τι θα γίνει με την έκτη δόση, με τους ηλιοκαμένους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, με τα σχολεία χωρίς βιβλία, με τα νοσοκομεία χωρίς φάρμακα, με τον Ολυμπιακό στους ομίλους, με την ατέλεια γραμματοσήμων στις τοπικές εφημερίδες;

Προσπαθώ να αντιγράψω σε cd την παλιά επιτυχία του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου

«Lost in the night»και τότε «έτσι ξαφνικά -έτσι ξαφνικά» το πράσινο cd γνωστής μάρκας καίγεται και μαζί του καίγεται ό,τι απέμεινε από τα πράσινα δάση: η πράσινη οικονομία, τα πράσινα άλογα, ο Παμπούκης, η πράσινη σημαία του Καντάφι, η πράσινη πλατεία, τα πράσινα δολάρια, ο Παναθηναϊκός, ο Αιμίλιος το μήλο, το πράσινο μποξεράκι του πρωθυπουργού Γιώργου, που απεικονίζει τον πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ και οι πράσινες, οι κόκκινες κι οι θαλασσιές οι χάντρες. Και τότε αναρωτιέμαι και λέω: Σ’ αυτή την κρίση αξιών, που ο άνθρωπος θα έπρεπε να αγωνίζεται για τη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου, πώς γίνεται να κάνει ένα βήμα μπρος και δυο πίσω; Πώς ενώ η τεχνολογία θα έπρεπε να υπηρετεί τον άνθρωπο, ο άνθρωπος βρίσκεται στην υπηρεσία των φυτών; Πού είσαι Γκίνσμπεργκ να εμπνευστούμε παρέα; Πού είναι ο Μπετόβεν; Πού είναι ο Πουτσίνι; Πού είναι ο Παμπούκης; Πού είναι ο Καντάφι;

Οι αξιολογήσεις οδηγούν άξιους ανθρώπους στο περιθώριο. Το παρασκήνιο και οι αχυράνθρωποι στέλνουν δυναμικές και δημιουργικές μονάδες στη σύνταξη.

Περιμένω το κούριερ. Έχω παραγγείλει από μαγαζί με μεταχειρισμένα στο Μοναστηράκι ένα LP που λείπει από τη δισκοθήκη μου.

Στην τηλεόραση τα παπαγαλάκια προετοιμάζουν τον κόσμο για την εισφορά αλληλεγγύης. Σκέφτομαι πως αν ο κόσμος αντιδρούσε συλλογικά κι αποφάσιζε συλλογικά, πόσο απλά θα ήταν τα πράγματα.

Ίδιες αποφάσεις, ίδιες αντιδράσεις, ίδιες απαντήσεις, ίδιες λέξεις.

Επιτέλους το δέμα έφθασε. Στα χέρια μου βρίσκεται ο πρώτος δίσκος από το συγκρότημα της Θεσσαλονίκης «ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ»……