ΟΛΑ ΒΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

ΟΛΑ ΒΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά

γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι

δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά

και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει
Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά

μα ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά

κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά

η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά

μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια
Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει

και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει

καλύτερα να μην μας πει κανένα.*
                                                                                    
                                                     ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Το κούρεμα θα μπορούσε να είναι a la garcon ή γουλί ή γουλί με τούφα, μοϊκάνα, με χαίτη, καρέ, με επιστροφή στη δραχμή, με έλλειψη ρευστότητας στις τράπεζες, με ελεγχόμενη χρεοκοπία, με πτώχευση, με έξοδο από το ευρώ. Κάτι όμως στην ατμόσφαιρα μυρίζει έντονα από Τσαουσέσκου και από Μαρία Αντουανέτα.

Αν η Ελλάδα καταρρεύσει, θα τους πάρει και τους άλλους το ποτάμι. Ποιος όμως νοιάζεται για τους άλλους; Ποιοι νοιάζονται για την Ελλάδα; Ποιος νοιάζεται για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Για την Ελλάδα πρέπει να νοιάζονται κατά κύριο λόγω οι Έλληνες. Και όχι οι υποταχτικές κυβερνήσεις, αυτές που ήρθανε κι αυτές που θα ’ρθουν. Η Μέρκελ έκανε άνοιγμα στις αγορές της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας, στην αγορά του Αλ Χαλίλι και σε όλες τις «Αγορές του Κόσμου».

Δεν είναι τελικά η Ιθάκη, είναι η Κεφαλλονιά η πατρίδα του πολυμήχανου Οδυσσέα. Ανατρέπεται η ιστορία. Ανατρέπεται ο μύθος. Αποδεικνύεται πως αλλού ήταν το βασίλειο του Οδυσσέα κι άλλο νησί εξυμνούσαμε. Το αποδεικνύουν τα πρόσφατα ευρήματα. Το είχε αναφέρει και ο Όμηρος. Τζάμπα το ποίημα του Καβάφη (φαίνεται δεν θα του ’βγαινε η ρίμα). «Τζάμπα καίει η λάμπα τζάμπα σε θυμάμαι». «Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάνε οι κότες.»

Εδώ ανατράπηκε κοτζάμ Ιστορία και δυσκολευόμαστε να ανατρέψουμε μια σαπουνόφουσκα; Ένα μπαλόνι αμφιβόλου ποιότητος; Εννοώ τούτους δω, τους υπηρέτες της Τρόικα. Έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Βάρεσαν όλα στο κόκκινο. Μαθητές λιποθυμούν στα σχολεία από ασιτία, επιχειρηματίες αυτοκτονούν, γριές κλαίνε μπροστά στις κάμερες τηλεοπτικών συνεργείων δηλώνοντας ότι πεινάνε γιατί δεν τους φτάνει η σύνταξή τους, νέοι στερούνται το κοινωνικό αγαθό της εργασίας και μεταναστεύουν, ολόκληρος ο λαός στερείται το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στην ελευθερία. Το μόνο που βλέπει κανείς όπως κατάντησαν τη χώρα είναι φόροι και πάλι φόροι, ύφεση, απολύσεις, περικοπές, ανασφάλεια και αδιέξοδα.

Τους πήρανε χαμπάρι και τους κυνηγάνε παντού. Το παραραγοντιλίκι ξεσκεπάζεται.

Ξεβρακώνεται. Τους έχουν πάρει είδηση ακόμα και τα μικρά παιδιά των Νηπιαγωγείων.

Διαβάστε τι άκουσα περνώντας μπροστά από ένα Νηπιαγωγείο. Ένα παιδικό τραγουδάκι άριστα εμπνευσμένο και με τεχνική Σουρή.

Μύτη Πινόκιο/ και μίνι φούστα/ λανσάρουν άρχοντες/ με σπάνια γούστα

Γιαούρτι άπαχο/ παχύ τζατζίκι/ είναι το αντίτιμο/ που τους ανήκει.

Και αναρωτήθηκα: Τι θα λένε όλα αυτά τα παιδιά, όταν θα μεγαλώσουν;

Μήπως έρχεται η γενιά που θα αντικρίζει τα γεγονότα κατάματα;

Μήπως έρχεται η γενιά που θα καταλαβαίνει την ψευτιά και την υποκρισία;

Μήπως έρχεται η γενιά της ανατροπής;

*Απόσπασμα από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Άγγελος Εξάγγελος»