ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ

ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ

Θαρρείς και κίνησαν τα όρη της Σκυθίας
εξήντα άνεμοι από την Μπαρμπαριά
κι έναν χρησμό καλό ζητήσαν της Πυθίας
ποια γη θα βρούνε για ν΄ ανάψουνε φωτιά

Εκεί που σμίγουνε του κόσμου τα ποτάμια
και τα φαράγγια γεννοβόλαγαν καρπούς
εκεί που ο θάνατος γιορτάζεται σαν γέννα
κι ήρωες μάρτυρες γυρίζουν τους τροχούς

Ξέρεις τη γη που ζουν η Ήρα και η Ρέα
και περιβρέχεται από θάλασσα ωραία
κι αυτοφυής ανθεί πανέμορφος ελαία
ξέρεις τη γη όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα

                                            

                                                   ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Το ολόγιομο φεγγάρι φεύγοντας μαζεύει βιαστικά ό,τι έχει αφήσει μοιραία πίσω του.

Οι δύτες και οι σφουγγαράδες της Καλύμνου βγάζουν από το βυθό τα πολύτιμα μάρμαρα. Τα αρχαία δάση και οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπους. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ
θα συμβάλουν στην εικονική ανάπτυξη. Θα επισκευαστούν δρόμοι και λιμάνια για να εκποιηθούν ολοκληρωμένα, καινούργια ή ελαφρώς μεταχειρισμένα προς όφελος των νέων ιδιοκτητών. Σύγχρονοι αναλυτές εξηγούν τον Καλλικράτη. Καλλιτεχνικοί διευθυντάδες μεταδίδουν τον πολιτισμό σαν ίωση, σαν γρίπη. Ρήτορες μικρής διαδρομής, όσο η απόσταση δυο συγχορδιών, αναλύουν το χαρακτήρα και τη μεμψιμοιρία του σημερινού Έλληνα. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανευθυνότητα, ο ερασιτεχνισμός, η ηλιθιότητα και το θράσος; Εδώ ισχύει για όλους αυτούς τους σπουδαίους το αρχαίο ρητό ελαφρώς παραποιημένο «Παν μέτρον άχρηστον»!

Και πλησιάζει η Πέμπτη, και θα ξημερώσει Παρασκευή, και τότε τι θα γίνει;

Θα ρθεί ο ποιμήν με τη δραχμή; Θα ’ρθει η πτώχευση; Θα ’ρθει το μάνα εξ ουρανού;

Ο Τρίτος Παγκόσμιος; Οι Γερμανοί ξανάρχονται; Η Δευτέρα Παρουσία; Ο Αρμαγεδών; Ο Μπάρκουλης; Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ; Ο Αντίχριστος; Οι κομμουνιστές; Ο Πούτιν; Η συνέχεια επί της οθόνης. Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Η ανεργία μέρα με τη μέρα αυξάνει. Η αισιοδοξία του ποιητή από το Πέραμα ετούτη τη φορά δε θα πιάσει τόπο. Ακολουθούν κι άλλοι ποιητές που βροντοφωνάζουν την αγωνία τους. Η διαφορά των ποιητών από τους κοινούς θνητούς είναι ότι αντιλαμβάνονται το μέλλον, αντιλαμβάνονται τη συνέχεια σαν προφήτες, σαν Πυθίες, για αυτό και πονάνε περισσότερο. Μυρίζονται την καταστροφή.

Πέμπτη βράδι. Τι κι αν είναι ελεγχόμενη, τι κι αν είναι επιλεκτική η χρεοκοπία Όπως κι αν λέγεται, χρεοκοπία είναι. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μη διαθέτοντας ρευστό θα καταρρεύσει και ή θα κρατικοποιηθεί για να εκποιηθεί αργότερα στους ξένους προστάτες, ή θα πουληθεί απευθείας στις ξένες τράπεζες.

Ό σώζων εαυτόν σωθήτω……

I «Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο την ίδια ώρα θ' αναστηθούμε.»

II «Σπασμένο καράβι, να 'μαι πέρα βαθειά έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά να κοιμάμαι…»

III «Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο, όνειρο καθημερνό
κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε σα δανεισμένη πραμάτεια»

IV «Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.»

V «Τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;
Ο ένας έρχεται από Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο μήπως "έρχεσαι εξ Ομονοίας"
"Όχι έρχομαι εκ Συντάγματος" απαντά κι είν' ευχαριστημένος
"βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό".
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει. Δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια, περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν.
Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική και δε βρίσκεται πουθενά
Αγοράζουν κουφέτα για να παντρευτούνε κρατούν "σωσίτριχα" φωτογραφίζονται

Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά
Σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης
Καμμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει
Ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ' άσπρα και στα χρυσά.
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...»

* Χρησιμοποίησα αποσπάσματα από ποιήματα των: I Χρονά, II Σκαρίμπα, III Μύρη, IV Κάλβου, V Σεφέρη.