ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΙΗΤΗ
Στα χέρια σου κεντήσανε καράβι
Για να ξεχνάς του πόντου τ’ ανοιχτά
Σε σκοτεινό σε ρίξανε πηγάδι
Νοέμβρη μήνα και με θανατά
Να βρεις την πληρωμή μες το σκοτάδι…..
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Δύσκολη μέρα. Έβρεχε ο Θεός με το Θεό. Η φύση ήταν από διαμαρτυρόμενη
έως αιρετική. Φαινόταν σαν κάτι να της έφταιγε κι έκλαιγε ασταμάτητα. Πληροφορήθηκα
από το ραδιόφωνο για τα γενέθλια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κι έτσι κατάλαβα τι
έφταιγε για την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της φύσης. Αμέσως ειδοποίησα φίλους και
γνωστούς να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Να μην μπουν σε ασανσέρ, να μην
κατέβουν σκάλες, να μην παίξουν στο χρηματιστήριο, στο καζίνο, στο τζόκερ και
να μασάνε καλά μην πνιγούν. Μέρα είναι θα περάσει…….
Είχα και μια πικρή γεύση. Δε θυμάμαι τι μασούλαγα το προηγούμενο βράδυ (όχι ότι έχω Αλτσχάιμερ
όπως ο μεγαλωμένος υποψήφιος δήμαρχος). Θυμάμαι όμως ότι είχα συγκεντρώσει όλες
τις τοπικές εφημερίδες και διάβαζα άρθρα, αναφορές και βιογραφικά υποψηφίων. Πήγαινε
«η μαλακία σύννεφο». Δεν παίζει ρόλο το επίπεδο μόρφωσης, η ιδεολογική τοποθέτηση ή η ταξική προέλευση
του καθενός. Αν είναι δικηγόρος ή φιλόλογος, οικοδόμος ή κουρέας, υπάλληλος της
εφορίας ή αγρότης, αριστερός ή δεξιός. Η μαλακία μαλακία είναι! Ίσως από κει να είναι και η πικρή
γεύση. Υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι από την ακροδεξιά ως την ακροαριστερά.
«Του κόσμου ποιος το
λύνει το κουβάρι
Ποιος είναι Καπετάνιος στα βουνά
Ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
Και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά,
Μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
Ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά»
Αναρωτιέμαι ποιοι νόμισαν ότι ήταν αυτοί που εκτέλεσαν πισώπλατα
το Λόρκα και το Μπελογιάννη, φυλάκισαν κι εξόρισαν το Ρίτσο και τον Νερούντα, οδήγησαν
στην αυτοκτονία το Μαγιακόβσκι, έκαναν πυρηνικές δοκιμές και πολέμους, καταστρέψανε το περιβάλλον, δημιούργησαν τεχνητούς
ιούς και χημική ηρωίνη. Επέβαλαν δυσβάστακτους φόρους, πείνα, πορνεία, εγκληματικότητα,
αβεβαιότητα, ανεργία, μιζέρια και ανέχεια. Η ευθύνη των παθητικών και των αδιάφορων
είναι η ίδια και αντίστοιχη με την ευθύνη των εκτελεστών και των ηθικών
αυτουργών.
«Αυτός που σπέρνει
δάκρυα και πόνο
Θερίζει την αυγή θανατικό
Μαύρα πουλιά του δείχνουνε
το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά
κοντά στον ώμο
Σημάδι μυστικό και ριζικό
Πως ξέφυγε απ’ ανθρώπους
κι απ’ το νόμο»
Ήρθε ο καιρός που η φύση φέρεται παράξενα ακόμα και τις
μέρες που δεν έχει τα γενέθλιά του ο Μητσοτάκης, Οι σκύλες γενούν με καισαρική
και δεν βυζαίνουν τα μικρά τους. Τα ζώα εξαρτώνται από τον άνθρωπο, που τους άλλαξε
τις συνήθειες.
Επίσης παίζουν και ταξικό ρόλο. Άλλο είναι να ’χεις Mercedes κι άλλο Mitsubishi. Άλλο είναι να
’χεις ημίαιμο κι άλλο Labrador.
Άλλο είναι να ’σαι αδέσποτο και να τρως απ’ τα σκουπίδια κι
άλλο είναι να ’σαι γαλαζοαίματο και να τρως από ασημένιο τάσι.
«Τα αηδόνια σε χτικιάσανε
στην Τροία
Που στράγγιζες χαμένα
μια γενιά
Καλυτέρα να σ’ έλεγαν
Μαρία
Και να ’σουν ράφτρα μεσ’
την Κοκκινιά
Κι όχι να ζεις μ’ αυτή
τη συμμορία
Και να μην ξέρεις τ’
άστρο του φονιά»
Είναι και οι τύψεις που με βαραίνουν και με κάνουν να δακρύζω.
Όμως θα το φτάσω ως το τέλος!
«Και σου μιλώ σ’ αυλές
και σε μπαλκόνια
Και σε χαμένους κήπους
του Θεού
Κι όλο θαρρώ πως
έρχονται τ’ αηδόνια
Με τα χαμένα λόγια
και τα χρόνια
Εκεί που πρώτα ήσουνα
παντού
Και τώρα μεσ’ το κρύο
και τα χιόνια»
Αυτή που δίνει οξυγόνο και ελπίδα είναι η νέα γενιά. Χθες
στην Αθήνα με τις κινητοποιήσεις για τη δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου. Σήμερα
στη Γαλλία με τις κινητοποιήσεις των μαθητών για το ασφαλιστικό. Η τύχη μας
είναι στα χέρια των νέων, των άφθαρτων. Αυτοί είναι που θα μας δείξουν το δρόμο!
«Θα ’ρθει καιρός που
θα φανούν οι Κήρυκες
Κι όχι μονάχα ψεύτες
και ρουφιάνοι ………..»
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
