ΜΠΛΕΞΑΝ ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΜΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Μου τηλεφώνησε ένας παλιός σύντροφος ότι εθίγη από το σατιρικό
δημοσίευμά μου χωρίς να μου διευκρινίσει ποιος;
Η σαγιονάρα, η ΜΙΤΣΟΥΚΟ ή αυτός που την φόραγε;
Κλεισμένος σε τούβλα
και τζάμια, τα χέρια μου χίλια πλοκάμια
πατάω κουμπιά και
μουγκρίζω, σε σένα μοναχά ελπίζω
Αλέκα- Αλέκα
Τις νύχτες ξυπνάω
παγωμένος, δεμένος στον Άρειο Πάγο
αλλάζω πλευρό
ιδρωμένος, βαράω κουτουλιές μ’ έναν τράγο
Τα λόγια μου ’βγαλαν
φουσκάλες, στα πόδια μου χάσκει ο Καιάδας
κουράγιο τελειώνουν
οι σκάλες, εδώ στο βυθό της Ελλάδας.
Το πριν το μετά λίγο
απ’ όλα, θα φάω κι απόψε τη φόλα
γαυγίζω πουθενά δεν
ελπίζω, σε γαμώ και σε υποστηρίζω
Αλέκα-Αλέκα
Απόσπασμα από το τραγούδι του
ΤΖΙΜΗ ΠΑΝΟΥΣΗ - «Αλέκα»
από το C.D «Ο Ρομπέν των
χαζών. Ρόδον LIVE»
Πάντα εκτιμούσα τα σπάνια αντικείμενα, επίσης με διέκρινε
και μια συλλεκτική μανία, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τη ματαιοδοξία μου που
ερχόταν σε αντίθεση με τις απόψεις μου περί ατομικής ιδιοκτησίας. Ουδείς τέλειος
σ’αυτόν τον κόσμο.
Κι έτσι απέκτησα χιλιάδες δίσκους, χιλιάδες C.D, χιλιάδες βιβλία.
Πώς θα μπορούσα να μην εκτιμώ τα σπάνια είδη του ζωικού μας βασίλειου
όπως την χελώνα καρέτα-καρέτα, τη φώκια μονάχους
–μονάχους και ότι άλλο σπάνιο είδος φέρει διπλή επαναλαμβανομένη ονομασία.
Επίσης εντυπωσιάζομαι από τις λαϊκές ρήσεις, δηλαδή την λαϊκή θυμοσοφία όπως:
«αν δεν βρέξει θα κρατήσει»,
«τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»,
«όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει»,«δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο
κρεβάτι», «άμα καείς απ’ το χυλό
φυσάς και το γιαούρτι», «μ’ όποιον δάσκαλο
καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις», «με στραβό αν θα καθίσεις το πρωί
αλληθωρίζεις», «αλλού τα κακαρίσματα
κι αλλού γεννάν οι κότες» και πλήθος άλλα.
Θαύμαζα πάντα και τους πολιτικούς που την λαϊκή σοφία την
έκαναν πολιτικό λόγο.
Ένας τέτοιος ήταν ο Χαρίλαος, έλεγε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη- σκάφη
τον Ρίτσο- Ρίτσο
και την Αλέκα- Αλέκα, τη χελώνα καρέτα-καρέτα,
την φώκια μονάχους –μονάχους και ότι άλλο σπάνιο είδος φέρει διπλή επαναλαμβανομένη ονομασία.
Και εγώ τα προσέγγιζα πάντα με θαυμασμό
και δέος. Ας είναι καλά εκεί
που βρίσκεται …
