ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ENOXEΣ
ΟΤΑΝ ΠΟΛΕΜΑΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ;
Τούτοι οι γερόντοι δε μιλάνε.
Τα παιδιά τους βγήκαν
στο κλαρί.
Ετούτοι χώσαν την
καρδιά τους στο βουνό
σαν ένα βαρέλι με
μπαρούτι.
Δίπλα στα μάτια τους
έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη,
ανάμεσα στα φρύδια
τους ένα γεράκι δύναμη,
κι ένα μουλάρι από
θυμό μες την καρδιά τους
που δε σηκώνει τ’ άδικο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
«Διατί οι Γερμανοί προέβησαν εις ομαδικήν εκτέλεσιν των Καλαβρυτινών, την
πυρπόλησιν
των Καλαβρύτων και της Αιγιαλείας;
των Καλαβρύτων και της Αιγιαλείας;
Διότι ο κομμουνισμός, εν τη εφαρμογή του σχεδίου του θα γενικεύσει
την απαθλίωση
του πληθυσμού της επαρχίας των Καλαβρύτων δια να πυκνώση τας
φάλαγγας των
προλεταρίων και αναρχικών οπαδών του, προέβη εις ορισμένας ενεργείας
εις βάρος
των Γερμανών με τον αποκλειστικόν σκοπόν να εφαρμοστούν τα
υπό τούτων
εξαγγελμένα αντίποινα κατά του αμάχου πληθυσμού και να
ευοδωθούν ούτω οι
εκτεθέντες αναρχο-πολιτικοί του κομμουνισμού σκοποί.»
Η διαταγή για την «επιχείρηση Καλάβρυτα» δόθηκε από τον ίδιο τον Χίτλερ και τον
Στρατάρχη Καίτελ στις 29/10/1943. Η εκτέλεση της επιχείρησης
ανατέθηκε στον
Διοικητή της 117ης Μεραρχίας αντιστράτηγο Καρλ φον Λε Σουίρ.
Ο τελευταίος
αφού συγκέντρωσε τις στρατιωτικές δυνάμεις που του ήταν απαραίτητες
στις
25/11/1943 εξέδωσε την υπό αριθμών 1296 διαταγή προς τις
μονάδες που έπαιρναν μέρος στην επιχείρηση.
Στο διάβα τους τα ναζιστικά στρατεύματα σκορπούσαν το θάνατο.
Καίγανε και δολοφονούσαν, αφήνοντας πίσω τους την καταστροφή και την ερήμωση σε
κάθε χωριό της περιοχής των Καλαβρύτων .
Στις 8 Δεκέμβρη του 1943 Γερμανικές δυνάμεις έφτασαν στην ιστορική μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Εκεί συνέλαβαν όλους τους μοναχούς και μερικούς λαϊκούς,
συνολικά 19 άτομα, αφού τους μετέφεραν σε μικρή απόσταση από τη μονή, τους δολοφονήσαν πετώντας τους στον γκρεμό.
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943. Δεν είχε χαράξει ακόμη, όταν ακούστηκε να χτυπά
με φρενήρη τρόπο η καμπάνα της Μητρόπολης. Σε λίγο έφτασε η διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι στο δημοτικό σχολείο. Εκεί χώρισαν τα γυναικόπαιδα απ’ τους άντρες.
με φρενήρη τρόπο η καμπάνα της Μητρόπολης. Σε λίγο έφτασε η διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι στο δημοτικό σχολείο. Εκεί χώρισαν τα γυναικόπαιδα απ’ τους άντρες.
Γύρω στις 9 το πρωί έβγαλαν τους άντρες από 14 χρονών και
πάνω και τους οδήγησαν στο χωράφι του δασκάλου Καπή. Την ίδια ώρα, άλλα τμήματα
Γερμανών στρατιωτών άρχισαν τη λεηλασία και την καταστροφή της πόλης.
Γύρω στο μεσημέρι, μια φωτοβολίδα έδωσε το σύνθημα. Τα πολυβόλα
άρχισαν να κροταλίζουν και όλος ο αντρικός
πληθυσμός των Καλαβρυτινών άρχισαν να πέφτουν νεκροί ο ένας μετά τον άλλον.
Κατάφεραν να σωθούν 13 άτομα που καταπλακώθηκαν από τους
νεκρούς και οι Ναζί νόμισαν πως ήταν νεκροί.
Μια διαρκή τραγωδία έζησαν οι γυναίκες. Ήταν αυτές που
έμειναν πίσω να θάψουν και να κλάψουν τους νεκρούς τους και πάνω απ όλα να
βρουν το κουράγιο να συνεχίσουν να ζουν.
Μετά το φρικαλέο έγκλημα οι Γερμανοί απαγόρευσαν στον Ερυθρό
Σταυρό να στείλει οποιαδήποτε βοήθεια στο λαό των Καλαβρύτων.
Οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης θυσίασαν και την ίδια τους τη ζωή πολεμώντας
κατά του φασίστα κατακτητή για εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική
μας ακεραιότητα.
Αργότερα όσοι απέμειναν βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν
από τους ντόπιους προστάτες.
