Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΟ' ΓΡΑΨΑ


                    ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
                          ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΟ ’ΓΡΑΨΑ!


 


Τα μπούτια μου σαν ήλιαζα
συλλογισμούς τραβούσα
και με τα ποιήματά σου
μυρμήγκια σκότωνα
Τη θλίψη σου να νιώσω
αγνοούσα,
τη δύναμη στα χέρια μου
καθώς κρατούσα
Και τώρα μελετάω τη γραφή σου
τη ρίμα σου να οσφριστώ
να κλέψω
Να γίνω επιτέλους ποιητής
τους στίχους μου σε τσάγια
να απαγγέλω
Τη συλλογή μου σε μικρά
κορίτσια να μοιράζω
Με ακριβά στυλό να υπογράφω
Να ζητιανεύω χρήματα
τις σκέψεις μου να εκδίδω.
Κι έπειτα μόνος στη ζωή
Να φτύνω τον εαυτό μου.


ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Υπέστην σκληρής κριτικής εις την βιβλιοπαρουσίασιν όπου έγενετο εις τοπικήν εφημερίδαν κατά το έτος 1999.  
Το ποίημά μου το οποίον συμπεριείχετο εις την ποιητικήν συλλογήν μου με γενικόν τίτλον   
«ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ» και με τον υπότιτλον «ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ» ετιτλοφορείτο «ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΠΟΙΗΤΗ».
Το αυθόρμητον των δύο στίχων του τέλους δεν είχεν  διάθεσιν αυτοκριτικής
αλλά εις το μυαλόν μου είχα την διάθεσιν της αφιέρωσης προς τον φίλον  ποιητήν
ο οποίος αργότερον εγένετο και βιβλιοκριτικός.
Ο συγκεκριμένος ποιητής της φράουλας, της μέντας, του γιασεμιού και του δυόσμου
με επλήγωσεν βαθύτατα και εγκατέλειψα την ποίησιν διότι δεν εγνώριζον τας συνθέτους ή ακόμη και πολυπλόκους γεύσεις του τσαγιού.
Αργότερον εγνώρισα μίαν όπου έφερεν και βαρύν όνομα και που εμπλούτιζε τας γεύσεις του τσαγιού με ζαρζαβατικά. Τα πράγματα εγένοντο  διαρκώς δυσκολότερα. δι' εμέ.
Αδύνατον να ανταποκριθώ εις τας νέας τάσεις.
Έκτοτε  αποφάσισα να στραφώ εις την πεζογραφίαν.
 - Οι ποιητές των περιορισμένων συνόρων, που φτάνουν μέχρι εκεί που απλώνει η αρίδα τους, τολμούν να κάνουν κριτική.
- Οι γεροντοφαντασμένοι  μετατρέψανε τους τσελεμεντέδες σε ποιητικές συλλογές.
- Αντί να καλλιεργείται το πνεύμα καλλιεργούν κοπριές και λάχανα.
 Πριν την εγκατάλειψιν της δράσεως μου ταύτης συνέθεσα ποίημα το οποίον καταθέτω εις το αναγνωστικόν κοινόν.

Θα κλείσουν τους διαδρόμους με τρακτέρ
στις ράγες θα ξαπλώσουν αγελάδες
ζεστός καφές και πρωινές φυλλάδες
γλυκιά η μελωδία του ασανσέρ.
Την πίστη μου θα αλλάξω στο ημίχρονο
τρίζει το όνειρο σαν μηχανάκι δίχρονο
και σένα θα αλλάξω στο ριμπάουντ
πριν η ελεύθερη βολή σου καταλήξει άουτ.
Και η τηλεόραση θα δείχνει την κηδεία σου
ανίκανος να αρνηθώ την απουσία σου
Φεύγω γιατί στην πόλη μου
σε τοπικές εφημερίδες
τις ρίμες μου θρηνώ.
 
*Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι μου για τυχόν αδυναμίες  στην χρήση της αρχαϊζουσας αλλά έχω καιρό να την χρησιμοποιήσω.