ΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ

           ΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ

            Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει
            Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
            γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
            γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
            Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος
            Πιο κοντά, πιο κοντά
            μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους
            Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
            έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
            Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
           απ' τη βροχή και την απόσταση
           Η ανάσα τους είν' ο καπνός ενός τραίνου
           που πάει μακριά, πολύ μακριά
           που πάει μακριά, πολύ μακριά…..

                                                                      ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Σκηνή πρώτη

Χαμηλός φωτισμός, υπαίθριος. Σήμερα δεν είχε ούτε αστέρια ούτε φεγγάρι.

Η θερμοκρασία υπό το μηδέν. Σκέπασμα εφημερίδες κάθε πολιτικής επιλογής και απόχρωσης. 

Και ο ύπνος εφιάλτης. Ξημερώνουν Χριστούγεννα για το φτωχό και έρημο μετανάστη. 

Ξάφνου έρχονται στο όνειρό του τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων: του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

Υπόκρουση: «Τ’ αστέρι του βοριά θα φέρει ξαστεριά».

Πυροβολισμοί …από δικτατορίες και εμφυλίους. Πετάγεται από το φόβο του.

Το ζει ακόμα. Το πήρε μαζί του. «Τ’ αστέρι του βοριά θα φέρει ξαστεριά».

Σκάστε ψεύτες κάνετε φασαρία. Αυτά τα λόγια είναι μόνο για τα ποιήματα και τα τραγούδια. Σκάστε. Η πραγματικότητα είναι αλλιώς ……

Το πνεύμα (φάντασμα) του παρελθόντος εμφανίζεται με το πρόσωπο του Μητσοτάκη ή του Σημίτη (δε θυμάμαι καλά ας μην επεκταθούμε ….. ).

Περνάμε βιαστικά στο δεύτερο, στο πνεύμα του παρόντος.

Ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης εγκλωβισμένων, μια τεράστια φάκα πονεμένων, πεινασμένων, φοβισμένων, ανελεύθερων. Θυσία στο βωμό των επιδοτήσεων. Σαν πεθαμένοι, σαν ζωντανοί. Τεμαχισμένοι σαν εξαρτήματα, σαν  ανταλλακτικά

Μαύρη εργασία, σεξουαλική υποδούλωση, εκμετάλλευση παιδικής εργασίας.

Και…….Και ομαδικοί τάφοι. Τους θυμάμαι από τον Χίτλερ με τους Εβραίους, από τους δικτάτορες  Πινοσέτ και  Φράνκο με τις ομαδικές εκτελέσεις κομμουνιστών, από εμφυλίους και από αλλού (δεν θέλω αυτή τη στιγμή να επεκταθώ…….)

Πρέπει να αντιληφθούμε πως η μετανάστευση αποτελεί εργαλείο εξαθλίωσης των χωρών προέλευσης αλλά και των χωρών υποδοχής.

Σκηνή δεύτερη

Η Λιάνα Κανέλη αρνείται τη θέση του προέδρου του Παναθηναϊκού. Οι Ασιάτες αγοράζουν ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου. Ο Πρωθυπουργός μιλάει άπταιστα Τουρκικά στη συνάντηση των Τούρκων διπλωματών στο γήπεδο μπάσκετ Τζεμάλ Γκιουρσέλ στο Ερζερούμ. Οι εφημερίδες μοιράζουν το βρακί του Πάγκαλου.

Και ο Μητσοτάκης εύχεται καλό ταξίδι στη Χίλαρι Κλίντον. Γκρεμίστηκε από τις σκάλες του αεροπλάνου επιστέφοντας από την Υεμένη. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε. Πριν ενάμισι χρόνο, που της ευχήθηκε, έσπασε το χέρι της.

Έξω από τα σούπερ μάρκετ κι από τις γειτονιές του λεγόμενου ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας, χάνονται  σκυλιά. Τυγχάνει να δέχονται επιθέσεις ηλικιωμένοι, που τους αρπάζουν τα ζώα μέσα από τα χέρια.

Το να φτάνουν άνθρωποι να τρώνε σκύλους σημαίνει ότι έχουν ξεπεράσει και το τελευταίο στάδιο απόγνωσης.

 Σκηνή τρίτη

Ας γυρίσουμε όμως στη «Χριστουγεννιάτικη  ιστορία» του Ντίκενς και ας  προσπαθήσουμε να βγάλουμε  απλά τα συμπεράσματά μας. Ο τσιγκούνης Σκρουτζ βλέποντας μαζί με τα πνεύματα το παρελθόν του, το παρόν  και το προκαθορισμένο  μέλλον του, που θα ήταν παρόμοιο με του συνεταίρου, του Μάρλεϊ λειτούργησε με  το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το φόβο της απειλής του θανάτου.

Και μη μπορώντας να κάνει άλλη επιλογή μεταμορφώθηκε. Αποφάσισε λοιπόν εκ του ασφαλούς να αλλάξει ξέροντας την αποδοχή που θα εξασφάλιζε προσφέροντας  ελάχιστα υλικά αγαθά.

Πάμε τώρα στο φτωχό μετανάστη, που ξεκίνησε από τη χώρα του για να έρθει στον παράδεισο. Υπέστη τα πάνδεινα. Πέρασε από ναρκοπέδια, πνίγηκε σε ποτάμια και σε θάλασσες, καταψύχθηκε σε φορτηγά ψυγεία, πυροβολήθηκε πισώπλατα, πέθανε από την πείνα και την εξάντληση, δάρθηκε, φυλακίστηκε, αλλά το κυριότερο, έχασε την ελπίδα και το δικαίωμα φυγής.

Αυτός δεν έχει την ευκαιρία όπως ο Σκρουτζ. Αυτός δεν είχε ποτέ του την ευκαιρία ούτε στη χώρα του ούτε εκεί που βρίσκεται μετανάστης. Αυτός βλέπει μόνο εφιάλτες και φαντάσματα. Και η ωμή πραγματικότητα είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης.

Αυτός έχει χάσει πια το δικαίωμα στη ζωή, στην ελπίδα και προτιμά το τέλος.